موضوع: "ماه رجب"

آيات و احاديث درباره مبعث پيامبرصلي الله عليه وآله



آيات و احاديث درباره مبعث پيامبرصلي الله عليه وآله


يا أيُّهَا النَّبِي إنّا أرسَلناكَ شاهِداً و مُبَشِّراً و نَذيراً و داعِياً إلَي اللَّهِ بِإذنِهِ و سِراجاً مُنيراً

ترجمه:
اي پيامبر! ما تو را گواه و نويد دهنده و هشدار دهنده فرستاديم كه به فرمان خدا به سوي او دعوت كني و چراغي روشني بخش باشي.
«احزاب، آيه ۴۶ - ۴۵.»

پيامبر صلي الله عليه وآله: إنَّما بُعِثتُ لاُِتَمِّمَ مَكارِمَ الأخلاقِ

من مبعوث شدم تا بزرگواري‌هاي اخلاقي را كامل كنم.
«بحار الأنوار، ج ۱۶، ص ۲۱۰.»

پيامبر صلي الله عليه وآله: بُعِثتُ بِمَكارِمِ الأخلاقِ و مَحاسِنِها
ترجمه:
من براي [احياي] مكارم و نيكي‌هاي اخلاقي مبعوث شدم
«بحار الأنوار، ج ۱۶، ص ۲۸۷».

امام علي عليه السلام: أرسَلَهُ عَلي حِينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ و الدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلي حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها و إياسٍ مِن ثَمَرِها
ترجمه:
خداوند او را در زماني فرستاد كه روزگاري بود پيامبري برانگيخته نشده بود، و مردم در خوابي طولاني به سر مي‌بردند، و فتنه‌ها بالا گرفته و كارها پريشان شده بود، و آتش جنگ‌ها شعله مي‌كشيد، و دنيا بي فروغ و پر از مكر و فريب گشته، برگ‌هاي درخت زندگي به زردي گراييده و از به بار نشستن آن قطع اميد شده بود
«نهج البلاغه، خطبه ۸۹.»


امام علي عليه السلام: أرسَلَهُ بِالضِّياءِ و قَدَّمَهُ فِي الاِصطِفاءِ فَرَتَقَ بِهِ المَفاتِقَ و ساوَرَ بِهِ المُغالِبَ و ذَلَّلَ بِهِ الصُّعُوبَةَ و سَهَّلَ بِهِ الحُزُونَةَ حَتّي سَرَّحَ الظَّلالَ عَن يَمينٍ و شِمالٍ

ترجمه:
او را با نور فرستاد و در گزينش مقدّم داشت. به واسطه او گسستگي‌ها را به هم آورد و چيره جو را شكست داد و مشكلات را آسان و ناهمواري‌ها را هموار كرد تا جايي كه گمراهي را از راست و چپ دور كرد.
«ميزان الحكمه، ح ۱۹۸۴۱.»

امام علي عليه السلام: … إلي أن بَعَثَ اللَّهُ سُبحانَهُ مُحَمَّداً رَسولَ اللَّهِ لإِنجازِ عِدَتِهِ و إتمامِ نُبُوَّتِهِ
ترجمه:
… تا اين كه خداوند سبحان محمّد پيامبر خود را فرستاد تا وعده خويش را به انجام رساند و سلسله نبوتش را كامل كند.
«نهج البلاغه، خطبه ۱.»

امام مهدي عليه السلام: إنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً رَحمَةً لِلعالَمينَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ
ترجمه:
خداوند محمّد را برانگيخت تا رحمتي براي جهانيان باشد و نعمت خود را تمام كند.
«بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۱۹۴.»

ابراهیم پسر پیامبر(ص)


ابراهیم بن محمد (زاده ذی‌الحجه ۸ (قمری) - درگذشته ۱۰ (قمری)) پسر محمد، پیامبر اسلام و ماریه بود[۱] و در ۱۸ ماهگی یا ۲۱۱ ماهگی درگذشت و در بقیع دفن گردید.

مرگ به روایت شیخ عباس قمی:

شیخ عباس قمی در منتهی‌الآمال می‌نویسد:ابن شهر آشوب از ابن‌عباس روایت کرده است که:

«روزی حضرت محمد نشسته بودند. بر ران چپش ابراهیم و بر ران راستش حسین پسر علی را نشانده بود. ناگاه جبرییل نازل شد و گفت:ای محمد، پرورگارت تو را سلام می‌رساند، و می‌فرماید این هر دو را برای تو جمع نخواهم کرد. یکی را فدای دیگری گردان. پس محمد به ابراهیم نگاه کرد و گریست. به حسین نگاه کرد و گریست. پس فرمود: ابراهیم مادرش ماریه است. اگر بمیرد کسی جز من برایش محزون نخواهد شد. مادر حسین فاطمه و پدرش علی می‌باشد، پسر عم من و به منزله جان و خون من است. اگر بمیرد دختر و پسر عمم هر دو برایش اندوهگین خواهند شد. من نیز برای او محزون می‌شوم. پس اختیار می‌کنم حزن خود بر حزن ایشان. ای جبرییل ابراهیم را فدای حسین کردم. پس هر وقت محمد، حسین را می‌دید او را به سینه می‌چسبانید و می‌گفت :فدای تو بشوم. ای کسی که ابراهیم را فدای تو کردم.»[۲] 

باورها :

بعد از تدفین ابراهیم در بقیع، کسوف رخ داد و مردم پنداشتند که خورشید به دلیل مرگ ابراهیم اندوهگین است. اما محمد به همه گفت: «ایها الناس ان الشمس و القمر آیتان من آیات الله یجریان بامره، مطیعان له، لا ینکسف لموت احد و لا لحیاته، فاذا انکسفا او احدهما صلوا»
ترجمه: ای مردم همانا خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌های قدرت حق تعالی هستند که تحت اراده و فرمان او هستند و برای مرگ و حیات کسی نمی‌گیرند و هر زمان دیدید آن دو یا یکی از آنها گرفت نماز بگزارید.[۳]

خورشیدگرفتگی ۲۷ ژانویه ۶۳۲ میلادی (جمعه ۲۵ شوال ۱۰ قمری) مقارن با با ۲۱ ماهگی ابراهیم و روز دفن او رخ داد که در مدینه تا ۷۶٪ خورشید را پوشانید.[۴]

پی نوشتها:

1-بعلبکی, منیر. «Ibrahim». در دانشنامه المورد. ج. پنجم. بیروت: دارالعلم للملایین, 1980. 168.
2-قمی، شیخ عباس. منتهی الآمال. تهران:فراوردی، ۱۳۸۱ صفحه ۱۵۵.
3- رحلت ابراهیم پسر حضرت محمد.
4- ناسا

منبع:ویکی پدیا

احادیثی درباره احترامات استثنائى و رعايت ادب اختصاصى به پدر

 احترامات استثنائى و رعايت ادب اختصاصى

۱- يونس بن عبدالرحمن از درست ابن أبى منصور: از أبى الحسن موسى عليه السلام فرمود: سأل رجل رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ما حق الوالد على ولده؟ قال: لا يسمّيه باسمه، و لا يمشى بين يديه، و لا يجلس قبله و لا يستسب له. مردى از رسول خدا پرسيد حق پدر بر اولاد چيست؟! فرمود: او را بنام صدا نزند و جلوتر از او راه نرود. پيش از او ننشيند و باعث فحش دادن به او نشود (كارى نكند كه مردم به پدر كننده آن كار لعنت فرستاده يا فحش بگويند). 
۲- عبدالله بن مسكان از ابراهيم بن شعيب گفت: قلت لأبى عبد الله عليه
السلام إنّ أبى قد كبر جدّاً و ضَعُفَ فنحن نحمله إذا أراد الحاجة؟ فقال: إن استطعت أن تلى ذلك منه فافعل ولقّمه بيدك فإنّه جنّةٌ لك غداً. به أبى عبداللّه (امام صادق عليه السلام) گفتم: پدرم جدّاً پير و ناتوان شده است، ما او را در مورد نياز (و دستشوئى) به آنجا مى بريم؟ فرمود: اگر مى توانى اين كارها را بكنى بكن و بادست خود لقمه را بر دهانش بگذار اين عمل فرداى (قيامت) براى تو سپرى است (از آتش و) سبب بهشت رفتن تو خواهد شد. 

۳- نوفلى: از سكونى: از أبى عبد الله عليه السلام فرمود: من السنّة و البرّ أن يكنّى الرجل باسم أبيه از سنّت است كه مرد با نام پدرش كنيه داده شود (و شهرت يابد! ). 
۴- طاووس گفت: انّ من السنّة أن توقّر أربعة، العالم و ذو الشّيبة و السلطان و الوالد قال و يقال ان من الجفاء ان يدعو الرجل والده باسمه از سنت (رسول خدا) است كه چهار گروه را محترم بشمارى، عالم و پير و سلطان و پدر و گفته شده است از ستم شمرده مى شود كه مرد پدر خود را با نامش صدا كند (بلكه با شهرت و كنيه خطاب نمايد).

جريان گاو بنى اسرائيل در نيكى به پدر

مفسران در تفسير آيه ۶۷ سوره بقرة ببعد آورده اند، آن گاوى كه بنى اسرائيل به كشتن آن مأمور شدند و جريانش بيان شده است، در
آن محيط منحصر به فرد بوده است و بنى اسرائيل آن را به قيمت بسيار گزافى خريدند.
مى گويند: صاحب اين گاو مرد نيكوكارى بود و نسبت به پدر خويش احترام فراوان قائل مى شد: در يكى از روزها كه پدرش در خواب بود معامله پر سودى براى او پيش آمد: ولى او به خاطر اينكه پدرش ناراحت نشود: حاضر نشد وى را از خواب بيدار سازد و كليد صندوق را از او بگيرد: در نتيجه از معامله صرفنظر كرد.
و به قول بعضى از مفسران فروشنده حاضر مى شود آن جنس را به هفتاد هزار (به قيمت خيلى كمتر از قيمت واقعى) بفروشد به اين شرط كه نقد بپردازد: و پرداختن پول نقد منوط به اين بوده است كه آن مرد، پدر را بيدار نمايد و كليد صندوقها را از او بگيرد: ولى جوان مزبور حاضر مى گردد كه به هشتاد هزار بخرد ولى پول را پس از بيدارى پدر بپردازد! بالأخره معامله انجام نشد، خداوند به جبران اين گذشت جوان معامله پرسود بالا (معامله گاو) را براى او فراهم مى سازد.

بعضى از مفسران نيز مى گويند: پدر پس از بيدار شدن از ماجرا آگاه مى شود و گاو مزبور را به پاداش اين عمل به پسر خود مى بخشد كه سر انجام آن سود فراوان را براى او به بار مى آورد.
پيامبر اسلام در اين مورد مى فرمايد: انظروا الى البرّ ما بلغ بأهله: نيكى را بنگريد كه با نيكو كار چه مى كند؟!. 

منبع:کتاب والدین دو فرشته جهان افرینش - محمد امینی گلستانه - صفحه۹۴

اعمال شب عید مبعث(27رجب)

اعمال شب عید مبعث شب بيست و هفتم :شب مبعث و از ليالي متبركه است و در آن چند عمل است

اول: دوازده ركعت نماز مي خواني شيخ در مصباح فرموده روايت شده از حضرت ابو جعفر امام جواد (عليه السلام) كه فرمود همانا در رجب شبي است كه بهتر است از آنچه كه مي تابد بر آن آفتاب و آن شب بيست و هفتم رجب است كه در صبح آن پيغمبر خدا (صلي الله عليه و آله) به رسالت مبعوث گرديد و بدرستي كه از براي عامل در آن شب از شيعه ما اجر عمل شصت سال است به خدمت آن حضرت عرض شد كه عمل در آن شب چيست فرمود چون بجا آوردي نماز عشا را و به رختخواب رفتي پس بيدار مي شوي هر ساعتي كه خواستي از شب تا پيش از نيمه آن و بجا مي آوري دوازده ركعت نماز مي خواني در هر ركعتي حمد و سوره اي از سوره هاي كوچك مفصّل و مفصل از سوره محمد است تا آخر قرآن پس چون سلام دادي در هر دو ركعتي و فارغ شدي از نمازها مي نشيني بعد از سلام و مي خواني <حمد> را هفت مرتبه و <معوذتين> را هفت مرتبه و <قل هو الله أحد >و <قل يأيها الكافرون> هر كدام را هفت مرتبه و <إنا أنزلناه> و< آيه الكرسي >هر كدام را هفت مرتبه و بخوان در عقب همه اين دعا را اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ  سپاس مخصوص آن خدايي است كه فرزندي ندارد و او را شريك و انبازي در ملك و سلطنت نخواهد بود  وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً  و ياوري كه بر عزّتش افزايد نخواهد داشت و او را به بزرگي و بزرگواري ياد كن  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ عِزِّكَ عَلَي أَرْكَانِ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَي الرَّحْمَهِ مِنْ كِتَابِكَ  خدايا از تو درخواست مي كنم به حقيقت عزّت تو كه بر پايه هاي عرش توست و به منتهاي رحمت از كتاب تو(و لوح محفوظت)  وَ بِاسْمِكَ الأَْعْظَمِ الأَْعْظَمِ الأَْعْظَمِ وَ ذِكْرِكَ الأَْعْلَي الأَْعْلَي الأَْعْلَي  و به اسم اعظم اعظم اعظمت و ذكر بلند بلند بلندت  وَ بِكَلِمَاتِكَ التَّامَّاتِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ  و به كلمات تام و تمامت كه درود فرستي بر محمّد و آلش و با من آن كني كه سزاوار بزرگي توست. پس بخوان هر دعايي كه خواستي , و مستحب است غسل در اين شب و گذشت در شب نيمه ننمازي كه در اين شب خوانده مي شود.

دوم:زيارت حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) كه افضل اعمال اين شب است و از براي آن حضرت در اين شب سه زيارت است كه در باب زيارات به آن اشاره خواهد شد إن شاء الله و بدانكه ابو عبد الله محمد بن بطوطه كه يكي از علماي اهل سنت است و در ششصد سال پيش از اين زمان بوده در سفرنامه خود كه معروف است برحله ابن بطوطه در بيان ورود خود از مكه معظمه به نجف اشرف ذكر كرده روضه و قبر مبارك مولايمان امير المؤمنين (عليه السلام) را و گفته اهل اين شهر تمامي رافضي هستند و از براي اين روضه مباركه كراماتي ظاهر شده از جمله آنكه در شب بيست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب نزد اهل آنجا ليله المحيا است مي آورند از عراقين و خراسان و بلاد فارس و روم هر شل و مفلوج و زمين گيري كه هست و جمع مي شود از آنها قريب سي چهل نفر در آنجا پس بعد از عشا مي آورند اين مبتلايان را نزد ضريح مقدس و مردم جمع مي شوند و منتظرند خوب شدن و برخاستن آنها را و اين جماعت مردم بعضي نماز مي خوانند و بعضي ذكر مي گويند و بعضي قرآن تلاوت مي كنند و بعضي تماشاي روضه مي كنند تا آنكه بگذرد نصف يا دو ثلث از شب آن وقت جميع اين مبتلايان و زمين گيران كه حركت نمي توانستند بكنند برمي خيزند در حالي كه صحيح و تندرست مي باشند و علتي در آنها نيست و مي گويند< لا إله إلا الله ،محمد رسول الله ،علي ولي الله> و اين امري است مشهور و مستفيض و من خودم آن شب را در آنجا درك نكردم ،لكن از مردمان ثقه كه اعتماد بر قول آنها بود شنيدم و هم ديدم در مدرسه اي كه مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمينگير كه قادر بر حركت نبودند يكي از اهل روم و ديگري از اهل اصفهان و سومي از اهل خراسان بود از آنها پرسيدم چگونه شما خوب نشده ايد و اينجا مانده ايد؟ گفتند: ما به شب بيست و هفتم نرسيديم و همين جا مانده ايم تا شب بيست و هفتم آينده كه شفا بگيريم ،و از براي اين شب مردم زياد از شهرها جمع مي شوند و بازار بزرگي اقامه مي شود تا مدت ده روز. فقير گويد: مبادا استبعاد كني اين مطلب را همانا معجزات و كراماتي كه از اين مشاهد مشرفه بروز كرده و به تواتر رسيده زياده از آن است كه احصا شود و در ماه شوال گذشته سنه هزار و سيصد و چهل و سه در حرم مطهر حضرت ثامن الائمّه الهداه و ضامن الامه العصاه مولانا أبو الحسن عليّ بن موسي الرضا (صلوات الله عليهما) سه نفر زن كه هر كدام به سبب مرض فلج و نحو آن زمينگير بودند و اطبا و دكترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا يافتند و اين معجزات از آن قبر مطهر بر همه واضح و آشكارا گرديد مانند نمودار شدن خورشيد در سماء صاحيه مثل باز شدن در دروازه نجف اشرف بر روي عربهاي باديه و به حدي اين مطلب واضح بود كه نقل شده دكترهايي كه مطلع بر مرضهاي آن زنها بودند تصديق نمودند با آنكه در اين باب خيلي دقيق بودند بلكه بعضي از آنها تصديق خود را بر شفاي آنها نوشتند و اگر ملاحظه اختصار و عدم مناسبت محل نبود قصه آنها را نقل مي نمودم و <لقد أجادَ شَيْخُنا الحُرُ العاملي في أُرجوزَتِهِ>: وَ مَا بَدَا مِنْ بَرَكَاتِ مَشْهَدِهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ أَمْسُهُ مِثْلُ غَدِهِ وَ كَشِفَا الْعَمَي وَ الْمَرْضَي بِهِ إِجَابَهُ الدُّعَاءِ فِي أَعْتَابِهِ سوم :اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِالتَّجَلِّي الأَْعْظَمِ شيخ كفعمي در بلد الامين فرموده كه در شب مبعث اين دعا را بخوانند: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِالتَّجَلِّي بِالنَّجْلِ الأَْعْظَمِ فِي هَذِهِ اللَّيْلَهِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَ الْمُرْسَلِ الْمُكَرَّمِ  پروردگارا از تو درخواست مي كنم به حقّ بزرگترين تجلّي تو در اين شب و اين ماه بزرگ(رجب)و فرستاده گرامي  أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا مَا أَنْتَ بِهِ مِنَّا أَعْلَمُ يَا مَنْ يَعْلَمُ وَ لاَ نَعْلَمُ  كه درود فرستي بر محمّد و آل محمّد و آلش و اينكه بيامرزي گناهاني را كه تو از ما به آنها داناتري اي آنكه تو دانايي و ما نادانيم  اَللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي لَيْلَتِنَا هَذِهِ الَّتِي بِشَرَفِ الرِّسَالَهِ فَضَّلْتَهَا وَ بِكَرَامَتِكَ أَجْلَلْتَهَا  اي خدا بركت به ما عطا كن در اين شبي كه بر ساير شبها فضيلتش دادي بواسطه شرف رسالت و به كرم خود جلالش بخشيدي  وَ بِالْمَحَلِّ الشَّرِيفِ أَحْلَلْتَهَا اَللَّهُمَّ فَإِنَّا نَسْأَلُكَ بِالْمَبْعَثِ الشَّرِيفِ وَ السَّيِّدِ اللَّطِيفِ وَ الْعُنْصُرِ الْعَفِيفِ  و به مقام شرافتش در آوردي خدايا ما از تو درخواست مي كنيم به اين مبعث با شرافت و سيّد با لطف و مهر و آن عنصر عفيف  أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ أَعْمَالَنَا فِي هَذِهِ اللَّيْلَهِ وَ فِي سَايِرِ اللَّيَالِي مَقْبُولَهً  كه درود بر محمّد و آلش فرستي و اعمال ما را در اين شب و ديگر شبها مقبول گرداني  وَ ذُنُوبَنَا مَغْفُورَهً وَ حَسَنَاتِنَا مَشْكُورَهً وَ سَيِّئَاتِنَا مَسْتُورَهً وَ قُلُوبَنَا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَهً وَ أَرْزَاقَنَا مِنْ لَدُنْكَ بِالْيُسْرِ مَدْرُورَهً  و از گناهان ما در گذري و اعمال نيك ما را پاداش نيكو دهي و اعمال بد ما را مستور سازي و دلهاي ما را به حسن قول(و مژده بهشت)شاد گرداني و روزي ما را از جانب خود به آساني فراوان كني  اَللَّهُمَّ إِنَّكَ تَرَي وَ لاَ تُرَي وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الأَْعْلَي وَ إِنَّ إلَيْكَ الرُّجْعَي  اي خدا تو همه ما را مي بيني و هيچكس تو را نخواهد ديد و تو در بلندترين منظري و بازگشت همه و پايان تمام بسوي توست  وَ الْمُنْتَهَي وَ إِنَّ لَكَ الْمَمَاتَ وَ الْمَحْيَا وَ إِنَّ لَكَ اﻵْخِرَهَ وَ الأُْولَي  و مرگ و زندگي و دنيا و آخرت از توست  اَللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزَي وَ أَنْ نَأْتِيَ مَا عَنْهُ تَنْهَي  اي خدا ما به تو پناه مي بريم از ذلّت و خواري و از آنكه چيزي را كه نهي كرده اي بجاي آريم  اَللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِكَ وَ نَسْتَعِيذُ بِكَ مِنَ النَّارِ فَأَعِذْنَا مِنْهَا بِقُدْرَتِكَ  اي خدا ما از رحمت و لطفت از تو درخواست بهشت مي كنيم و به كرم تو از آتش دوزخ پناه مي جوييم پس ما را به قدرتت پناه بخش  وَ نَسْأَلُكَ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ فَارْزُقْنَا بِعِزَّتِكَ  و از تو درخواست حور العين مي كنيم به عزّتت نصيب ما گردان  وَ اجْعَلْ أَوْسَعَ أَرْزَاقِنَا عِنْدَ كِبَرِ سِنِّنَا وَ أَحْسَنَ أَعْمَالِنَا عِنْدَ اقْتِرَابِ آجَالِنَا  و روزي وسيعتر را هنگام پيري ما قرار ده و در آخر عمر اعمال ما را نيكو گردان  وَ أَطِلْ فِي طَاعَتِكَ وَ مَا يُقَرِّبُ إلَيْكَ وَ يُحْظِي عِنْدَكَ وَ يُزْلِفُ لَدَيْكَ أَعْمَارَنَا  در طاعتت و عمر ما را دراز كن در آنچه ما را به تو نزديك كند و بهره مند و مقرّب گرداند  وَ أَحْسِنْ فِي جَمِيعِ أَحْوَالِنَا وَ أُمُورِنَا مَعْرِفَتَنَا وَ لاَ تَكِلْنَا إِلَي أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فَيَمُنَّ عَلَيْنَا  و ما را در هر حال و هر كار معرفت كامل عطا فرما و به هيچ يك از خلقت وامگذار تا بر ما منّت گذارد  وَ تَفَضَّلْ عَلَيْنَا بِجَمِيعِ حَوَائِجِنَا لِلدُّنْيَا وَ اﻵْخِرَهِ  و به فضل و كرم تام حوايج دنيا و آخرت ما را برآور  وَ ابْدَأْ بِآبَائِنَا وَ أَبْنَائِنَا وَ جَمِيعِ إِخْوَانِنَا الْمُؤْمِنِينَ فِي جَمِيعِ مَا سَأَلْنَاكَ لأَِنْفُسِنَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  و آنچه را ما بر خود از تو درخواست نموديم اول به پدران و فرزندان و برادران ايماني ما عطا كن اي مهربانترين مهربانان عالم  اَللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  خدايا ما از تو درخواست مي كنيم به حقّ اسم اعظمت و سلطنت ابديّت درود فرستي بر محمّد(ص)و آلش  وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا الذَّنْبَ الْعَظِيمَ إِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إلاَّ الْعَظِيمُ  و گناه بزرگ ما را ببخشي كه گناه بزرگ ما را جز بزرگ كسي نمي بخشد  اَللَّهُمَّ وَ هَذَا رَجَبٌ الْمُكَرَّمُ الَّذِي أَكْرَمْتَنَا بِهِ أَوَّلُ أَشْهُرِ الْحُرُمِ أَكْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ بَيْنِ الأُْمَمِ  اي خدا و اين ماه رجب گرامي است كه تو به ما كرامت فرمودي و نخستين ماه حرام است كه ميان امّتها به ما از كرمت عطا كردي  فَلَكَ الْحَمْدُ يَا ذَا الْجُودِ وَ الْكَرَمِ  پس تو را سپاس مي كنم اي صاحب جود و كرم  فَأَسْأَلُكَ بِهِ وَ بِاسْمِكَ الأَْعْظَمِ الأَْعْظَمِ الأَْعْظَمِ الأَْجَلِّ الأَْكْرَمِ الَّذِي خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِي ظِلِّكَ فَلاَ يَخْرُجُ مِنْكَ إلَي غَيْرِكَ  پس از تو درخواست مي كنم به حرمت اين ماه و به حقّ اسم اعظم اعظم اعظمت و بزرگتر و گرامي ترت كه تو او را خلق كردي و در سايه تو قرار و آرام يافت و از تو بسوي غير تو بيرون نگرديد  أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ وَ أَنْ تَجْعَلَنَا مِنَ الْعَامِلِينَ فِيهِ بِطَاعَتِكَ وَ اﻵْمِلِينَ فِيهِ لِشَفَاعَتِكَ  درخواست مي كنم كه درود فرستي بر محمّد و اهل بيت پاك او و اينكه ما را هم از آنان كه در اين ماه به طاعتت پرداختند و چشم اميد به شفاعتت دارند قرار دهي  اَللَّهُمَّ اهْدِنَا إِلَي سَوَاءِ السَّبِيلِ وَ اجْعَلْ مَقِيلَنَا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقِيلٍ  اي خدا ما را به راه راست هدايت فرما و آرامگاه ما را نزد خود بهترين آرامگاه قرار ده  فِي ظِلٍّ ظَلِيلٍ وَ مُلْكٍ جَزِيلٍ فَإِنَّكَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ  در سايه ابدي رحمتت و ملك با عظمت آخرتت كه تو ما را كافي هستي و بهترين وكيل و نگهبان مايي  اَللَّهُمَّ اقْلِبْنَا مُفْلِحِينَ مُنْجِحِينَ غَيْرَ مَغْضُوبٍ عَلَيْنَا وَ لاَ ضَالِّينَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  خدايا ما را از اهل فلاح و رستگاران عالم گردان نه از غضب شدگان و گمراهان به حقّ رحمت بي پايانت اي مهربانترين مهربانان عالم  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعَزَائِمِ مَغْفِرَتِكَ وَ بِوَاجِبِ رَحْمَتِكَ السَّلاَمَهَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ  خدايا از تو درخواست مي كنم به حقّ مغفرتت كه بر خود فرض كردي و به رحمتت كه بر خويش واجب گردانيدي كه مرا از هر گناه سالم بدار  وَ الْغَنِيمَهَ مِنْ كُلِّ بِرٍّ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّهِ وَ النَّجَاهَ مِنَ النَّارِ  و به هر كار نيك بهره مند ساز و به بهشتت كامياب گردان و از دوزخم نجات بخش  اَللَّهُمَّ دَعَاكَ الدَّاعُونَ وَ دَعَوْتُكَ وَ سَأَلَكَ السَّائِلُونَ وَ سَأَلْتُكَ وَ طَلَبَ إلَيْكَ الطَّالِبُونَ وَ طَلَبْتُ إلَيْكَ  اي خدا من هم چون همه اهل دعا تو را خواندم و چون ديگر درخواست كنندگان از تو درخواست كردم و مانند ساير حاجت مندان از تو حاجت طلبيدم  اَللَّهُمَّ أَنْتَ الثِّقَهُ وَ الرَّجَاءُ وَ إلَيْكَ مُنْتَهَي الرَّغْبَهِ فِي الدُّعَاءِ  خدايا تويي مايه اطمينان و اميد خلق و منتهاي رغبت و آرزوي عالم در دعا و تضرّع به درگاه توست  اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلِ الْيَقِينَ فِي قَلْبِي وَ النُّورَ فِي بَصَرِي وَ النَّصِيحَهَ فِي صَدْرِي  خدايا پس درود فرست بر محمّد و آلش و قلبم را يقين و ديده ام را نور و سينه ام را صدق و صفا كرامت كن  وَ ذِكْرَكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ عَلَي لِسَانِي وَ رِزْقاً وَاسِعاً غَيْرَ مَمْنُونٍ وَ لاَ مَحْظُورٍ  و ذكرت را شب و روز بر زبان من جاري ساز و رزق وسيع بي خطر و بي منّت خلق پس تو مرا روزي ده  فَارْزُقْنِي وَ بَارِكْ لِي فِيمَا رَزَقْتَنِي وَ اجْعَلْ غِنَايَ فِي نَفْسِي وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  و در هر چه روزيم كردي بركت بخش و ذاتم را مستغني از خلق و به آنچه نزد توست مشتاق گردان به حقّ رحمتت اي مهربانترين مهربانان عالم.  فَارْزُقْنِي وَ بَارِكْ لِي فِيمَا رَزَقْتَنِي وَ اجْعَلْ غِنَايَ فِي نَفْسِي وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  و در هر چه روزيم كردي بركت بخش و ذاتم را مستغني از خلق و به آنچه نزد توست مشتاق گردان به حقّ رحمتت اي مهربانترين مهربانان عالم.  فَارْزُقْنِي وَ بَارِكْ لِي فِيمَا رَزَقْتَنِي وَ اجْعَلْ غِنَايَ فِي نَفْسِي وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  و در هر چه روزيم كردي بركت بخش و ذاتم را مستغني از خلق و به آنچه نزد توست مشتاق گردان به حقّ رحمتت اي مهربانترين مهربانان عالم.  پس به سجده برو و بگو: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِمَعْرِفَتِهِ وَ خَصَّنَا بِوِلاَيَتِهِ وَ وَفَّقَنَا لِطَاعَتِهِ شُكْراً شُكْراً  ستايش خداي را كه ما را به معرفتش هدايت كرد و به دوستي و محبّتش مخصوص گردانيد و به طاعتش موفّق داشت خدا را شكر  صد مرتبه پس سر از سجده بردار و بگو: اَللَّهُمَّ إِنِّي قَصَدْتُكَ بِحَاجَتِي وَ اعْتَمَدْتُ عَلَيْكَ بِمَسْأَلَتِي وَ تَوَجَّهْتُ إلَيْكَ بِأَئِمَّتِي وَ سَادَتِي  خدايا حاجتم را به درگاه تو آوردم و بر انجام درخواستم به تو اعتماد يافتم و بوسيله پيشوايان و بزرگان دين به تو روي آوردم  اَللَّهُمَّ انْفَعْنَا بِحُبِّهِمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُمْ وَ أَدْخِلْنَا الْجَنَّهَ فِي زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  خدايا ما را به دوستي آنها سودمند گردان و در منزلگاه آنان جاي ده و رفاقتشان را نصيب ما كن و در زمره آن بزرگواران ما را به بهشت داخل ساز و به حقّ رحمتت اي مهربانترين مهربانان عالم. و اين دعا را سيد براي روز مبعث ذكر كرده.

اعمال روز مبعث

تبریک عید مبعث اول :غسل

دوم :روزه و آن يكي از چهار روزي است كه در تمام سال امتياز دارد براي روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال

سوم :بسيار صلوات فرستادن

چهارم :زيارت حضرت رسول و امير المؤمنين عليهما اَلسّلام

پنجم : شيخ در مصباح فرموده از ريان بن الصّلت مروي است كه: حضرت امام جواد (عليه السلام) در زماني كه در بغداد بود روز نيمه رجب و روز بيست و هفتم را روزه گرفت و جميع حشم آن حضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود كه بجا آوريم دوازده ركعت نماز كه خوانده شود در هر ركعت <حمد> و< سوره> و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر يك از <حمد> و< توحيد> و <معوذتين> چهار مرتبه و لا إِلَهَ إلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ چهار مرتبه اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً چهار مرتبه لا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَداً چهار مرتبه

ششم :دوازده ركعت نماز به نحو ديگر و نيز شيخ روايت كرده از جناب ابو القاسم حسين بن روح (رحمه الله عليه) كه فرموده بجا مي آوري در اين روز دوازده ركعت نماز مي خواني در هر ركعت <حمد> و <سوره اي> كه آسان باشد و تشهد مي خواني و سلام مي دهي و مي نشيني و مي گويي بين هر دو ركعتي : اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ  ستايش خدا را كه فرزندي نگرفته و شريكي در ملك وجود ندارد  وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً  و به قدرت كامله از ياري خلق بي نياز است و او را به كبريايي و عظمت ياد كن  يَا عُدَّتِي فِي مُدَّتِي يَا صَاحِبِي فِي شِدَّتِي يَا وَلِيِّي فِي نِعْمَتِي يَا غِيَاثِي فِي رَغْبَتِي  اي ذخيره من در همه عمر اي رفيق من در بدبختي اي دوستدار من در نعمت اي دادرس من در هر چه بخواهم  يَا نَجَاحِي فِي حَاجَتِي يَا حَافِظِي فِي غَيْبَتِي يَا كَافِيَّ فِي وَحْدَتِي يَا أُنْسِي فِي وَحْشَتِي  اي روا كننده حاجت من اي حافظ من در غياب من اي پناه من در تنهايي اي انيس حال وحشت من  أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُقِيلُ عَثْرَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ  تو ساتر عيبهاي مني پس ستايش مخصوص توست و تو از لغزشهاي من در مي گذري ستايش مخصوص توست تو دستگير مني چون افتادم ستايش مخصوص توست  صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِي وَ آمِنْ رَوْعَتِي  درود فرست بر محمّد و آل محمّد و عيبهاي من بپوشان و از ترسم ايمني بخش  وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمِي وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَيِّئَاتِي فِي أَصْحَابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ  و از لغزشم درگذر و جرمم را عفو كن و از گناهانم بگذر و در ميان اهل بهشت كه وعده صدق و حقيقت به آنان دادند مرا داخل گردان.  پس چون فارغ شدي از نماز و دعا، مي خواني هر يك از< حمد> و< اخلاص> و <معوذتين> و< قل يأيها الكافرون> و< إنا أنزلناه> و< آيه الكرسي> را هفت مرتبه و بعد مي گويي لاَ إلَهَ إلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إلاَّ بِاللَّهِ  ***  هفت مرتبه و بعد مي گويي هفت مرتبه: اللَّهُمَّ اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاًو مي خواني هر دعا كه خواهي

هفتم :بخواند يَا مَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ وَ التَّجَاوُزِ در اقبال و در بعض نسخ مصباح است كه مستحب است در اين روز اين دعا را بخوانند : يَا مَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ وَ التَّجَاوُزِ وَ ضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَ التَّجَاوُزَ  اي خدايي كه ما را امر به عفو و گذشت از يكديگر كردي  يَا مَنْ عَفَا وَ تَجَاوَزَ اُعْفُ عَنِّي وَ تَجَاوَزْ يَا كَرِيمُ  و خود هم از خطاي بندگان عفو و گذشت فرمودي از من هم اي خداي كريم درگذر  اَللَّهُمَّ وَ قَدْ أَكْدَي الطَّلَبُ وَ أَعْيَتِ الْحِيلَهُ وَ الْمَذْهَبُ وَ دَرَسَتِ اﻵْمَالُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ إلاَّ مِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ  اي خدا من در آنچه مي طلبم به رنج و سختي افتادم و از راه و چاره جويي عاجزم و آرزوها نابود و اميد من قطع گرديد از غير تو يكتاي بي شريك  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَجِدُ سُبُلَ الْمَطَالِبِ إلَيْكَ مُشْرَعَهً وَ مَنَاهِلَ الرَّجَاءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَهً  اي خدا من يافتم كه راه هر مقصودي بسوي تو باز است و سرچشمه هر اميد و آرزو كه به تو دارند پر آب است  وَ أَبْوَابَ الدُّعَاءِ لِمَنْ دَعَاكَ مُفَتَّحَهً وَ الاِسْتِعَانَهَ لِمَنِ اسْتَعَانَ بِكَ مُبَاحَهً  و درهاي اجابت به روي هر كه دعا كند به درگاهت باز است و ياري براي كسي كه از تو ياري طلبد مباح و مهيّاست  وَ أَعْلَمُ أَنَّكَ لِدَاعِيكَ بِمَوْضِعِ إِجَابَهٍ وَ لِلصَّارِخِ إلَيْكَ بِمَرْصَدِ إِغَاثَهٍ  و من مي دانم كه تو دعاي هر كه بخواندت به مقام اجابت مي گذاري و هر كه تو را فرياد كند كاملا مراقبي و به فريادش مي رسي  وَ أَنَّ فِي اللَّهْفِ إلَي جُودِكَ وَ الضَّمَانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْبَاخِلِينَ وَ مَنْدُوحَهً عَمَّا فِي أَيْدِي الْمُسْتَأْثِرِينَ  و مي دانم كه در تضرّع به درگاه جود و كرمت و التزام به وعده ات عوض كاملي است از منع و بخل سفله گان و بي نيازي از ثروت توانگران خواهد بود  وَ أَنَّكَ لاَ تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إلاَّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الأَْعْمَالُ دُونَكَ  و مي دانم كه تو از خلق پنهان نيستي جز آنكه آرزوها و اعمال ناروا ميان تو و خلق حجاب گردد  وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ أَفْضَلَ زَادِ الرَّاحِلِ إلَيْكَ عَزْمُ إِرَادَهٍ يَخْتَارُكَ بِهَا وَ قَدْ نَاجَاكَ بِعَزْمِ الإِْرَادَهِ قَلْبِي  و مي دانم كه بهترين توشه آنكه بسوي تو سفر كند همانا اراده ثابت است و خالص كه تنها تو را بخواهد و دل من با اراده ثابت با تو راز و نياز مي كند  وَ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَهٍ دَعَاكَ بِهَا رَاجٍ بَلَّغْتَهُ أَمَلَهُ أَوْ صَارِخٌ إلَيْكَ أَغَثْتَ صَرْخَتَهُ أَوْ مَلْهُوفٌ مَكْرُوبٌ فَرَّجْتَ كَرْبَهُ  پس من تو را مي خوانم به آن دعايي كه هر اميدواري كرد به اميدش رسانيدي و هر فرياد خواهي را به فريادش رسيدي و هر درمانده اندوهناكي را دلشاد گردانيدي  أَوْ مُذْنِبٌ خَاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ أَوْ مُعَافًي أَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ  و يا مجرم و خطا كار را آمرزيدي يا سلامت يافته را نعمت كامل كردي  أَوْ فَقِيرٌ أَهْدَيْتَ غِنَاكَ إلَيْهِ وَ لِتِلْكَ الدَّعْوَهِ عَلَيْكَ حَقٌّ وَ عِنْدَكَ مَنْزِلَهٌ  يا فقير را از غناي خود بر او هديه فرستادي و به اينچنين دعاي خالص كه براي تو حق و نزد تو مقامي دارد  إِلاَّ صَلَّيْتَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَضَيْتَ حَوَائِجِي حَوَائِجَ الدُّنْيَا وَ اﻵْخِرَهِ  تو را مي خوانم كه بر محمّد(ص)و آلش درود فرستي و حاجتهاي دنيا و آخرت مرا روا سازي  وَ هَذَا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذِي أَكْرَمْتَنَا بِهِ أَوَّلُ أَشْهُرِ الْحُرُمِ أَكْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ بَيْنِ الأُْمَمِ يَا ذَا الْجُودِ وَ الْكَرَمِ  و اين است ماه رجب با عظمت و كرامت و نخستين ماه حرام كه به ما از ميان امّتها اكرام كردي اي صاحب جود و كرم  فَنَسْأَلُكَ بِهِ وَ بِاسْمِكَ الأَْعْظَمِ الأَْعْظَمِ الأَْعْظَمِ الأَْجَلِّ الأَْكْرَمِ الَّذِي خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِي ظِلِّكَ فَلاَ يَخْرُجُ مِنْكَ إلَي غَيْرِكَ  پس از تو درخواست مي كنيم به حرمت اين ماه و به اسم اعظم اعظم اعظمت كه بزرگتر و گراميترين نام توست كه آن را آفريدي و در ظلّ خود آرامش دادي و از تو بسوي غير تو بيرون نگرديد  أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ وَ تَجْعَلَنَا مِنَ الْعَامِلِينَ فِيهِ بِطَاعَتِكَ وَ اﻵْمِلِينَ فِيهِ بِشَفَاعَتِكَ  كه بر محمّد و اهل بيت پاكش درود فرستي و ما را از كساني كه در اين ماه به طاعتت پرداخته و به شفاعتت چشم اميد دارند قرار دهي  اَللَّهُمَّ وَ اهْدِنَا إِلَي سَوَاءِ السَّبِيلِ وَ اجْعَلْ مَقِيلَنَا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقِيلٍ فِي ظِلٍّ ظَلِيلٍ  اي خدا و ما را به راه راست هدايت فرما و آرامگاه ما را نزد خود در سايه پاينده خود بهترين منزل قرار ده  فَإِنَّكَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ وَ السَّلاَمُ عَلَي عِبَادِهِ الْمُصْطَفَيْنَ وَ صَلَوَاتُهُ (صَلاَتُهُ) عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ  كه تو ما را كافي و نيكو نگهباني سلام بر بندگان برگزيده او و تحيّت و رحمتهايش بر همه آنان باد  اَللَّهُمَّ وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا الَّذِي فَضَّلْتَهُ وَ بِكَرَامَتِكَ جَلَّلْتَهُ  اي خدا و بركت ده به ما در اين روز(مبعث)كه آن را فضيلت و كرامت و جلالت بخشيدي  وَ بِالْمَنْزِلِ الْعَظِيمِ الأَْعْلَي أَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلَي مَنْ فِيهِ إلَي عِبَادِكَ أَرْسَلْتَهُ وَ بِالْمَحَلِّ الْكَرِيمِ أَحْلَلْتَهُ  و در بلندترين مقام با عظمتش قرار دادي درود فرست بر آن كسي كه در اين روزش بسوي بندگان به رسالت فرستادي و به محلّ قرب و كرامتش منزل دادي  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاَهً دَائِمَهً تَكُونُ لَكَ شُكْراً وَ لَنَا ذُخْراً وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا يُسْراً  اي خدا درود فرست بر او درودي كه پيوسته تو را شكر و سپاس باشد و مرا ذخيره و كار ما را آسان گردان  وَ اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَهِ إلَي مُنْتَهَي آجَالِنَا وَ قَدْ قَبِلْتَ الْيَسِيرَ مِنْ أَعْمَالِنَا وَ بَلَّغْتَنَا بِرَحْمَتِكَ أَفْضَلَ آمَالِنَا  و خاتمه كار ما را سعادت گردان تا انتهاي عمر و همانا تو اعمال اندك ما را پذيرفتي و به لطف و رحمتت ما را به بهترين آرزوهايمان رسانيدي  إِنَّكَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ  كه البتّه تو بر هر چيز توانايي و درود و تحيّت فرست بر محمّد(ص)و آلش. مؤلف گويد: كه اين دعا را حضرت موسي بن جعفر (عليهما السلام) خواند در آن روزي كه آن جناب را به جانب بغداد حركت دادند و آن روز بيست و هفتم رجب بود و اين دعا از مذخور ادعيه رجب است .

اعمال ام داوود نیمه ماه رجب

اعمال ام داوود عمده اعمال اين روز است و براي برآمدن حاجات و كشف كربات و دفع ظلم ظالمان مؤثر است و كيفيت آن بنا بر آنچه در مصباح شيخ است آن است كه چون خواهد اين عمل را بجا آورد روزه بگيرد روز سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم را ،پس در روز پانزدهم نزد زوال غسل كند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتي كه ركوع و سجودشان را نيكو كند و در موضع خلوتي باشد كه چيزي او را مشغول نسازد و انساني با او تكلم ننمايد، پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله كند و بخواند <حمد> را صد مرتبه و سوره <اخلاص >را صد مرتبه و <آيه الكرسي> را ده مرتبه و بعد از اينها بخواند سوره <انعام> و <بني إسرائيل> و <كهف> و <لقمان> و< يس> و <صافات> و <حم سجده> و< حمعسق> و <حم دخان >و <فتح >و <واقعه> و< ملك> و <ن >و <إذا السماء انشقت >و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اينها فارغ شود بگويد در حالتي كه رو به قبله باشد : صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِيمُ الَّذِي لاَ إلَهَ إلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ  صدق است كلام خداي بزرگ كه هيچ خدايي جز او نيست او زنده پاينده است  ذُو الْجَلاَلِ وَ الإِْكْرَامِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ  و صاحب جلالت و بزرگواري و بخشش و مهرباني و حلم و كرم است  اَلَّذِي لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ الْبَصِيرُ الْخَبِيرُ  آن خدايي كه هيچكس مثل و مانندش نيست و او شنوا و دانا و بينا و آگاه است  شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لاَ إلَهَ إلاَّ هُوَ وَ الْمَلاَئِكَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِماً بِالْقِسْطِ  ذاتش خود گواهي دهد كه هيچ خدايي جز او نيست و فرشتگان و دانايان عالم همه گواهي مي دهند و او نگهبان عدل و داد است  لاَ إلَهَ إلاَّ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ وَ بَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْكِرَامُ وَ أَنَا عَلَي ذَلِكَ مِنَ الشَّاهِدِينَ  و خدايي جز آن ذات با حكمت و عزّت و اقتدار نيست و رسولان بزرگوارش تبليغ امر او نمودند و من بر اين امور چون شاهدان ديگر شاهد و گواه مي باشم  اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الْمَجْدُ وَ لَكَ الْعِزُّ وَ لَكَ الْفَخْرُ وَ لَكَ الْقَهْرُ وَ لَكَ النِّعْمَهُ  اي خدا ستايش و مجد و عزّت و فخر و قهر همه مخصوص توست و نعمت  وَ لَكَ الْعَظَمَهُ وَ لَكَ الرَّحْمَهُ وَ لَكَ الْمَهَابَهُ وَ لَكَ السُّلْطَانُ  و بزرگواري و مهرباني و هيبت و پادشاهي  وَ لَكَ الْبَهَاءُ وَ لَكَ الاِمْتِنَانُ وَ لَكَ التَّسْبِيحُ وَ لَكَ التَّقْدِيسُ وَ لَكَ التَّهْلِيلُ وَ لَكَ التَّكْبِيرُ  و بهاء و بخشش و پاكي و پاكيزگي و يكتايي و كبريايي اختصاص به تو دارد  وَ لَكَ مَا يُرَي وَ لَكَ مَا لاَ يُرَي وَ لَكَ مَا فَوْقَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَي  و در ملك وجود آنچه به چشم ديده شود و آنچه ديده نشود و آنچه فوق آسمانهاي بلند  وَ لَكَ مَا تَحْتَ الثَّرَي وَ لَكَ الأَْرَضُونَ السُّفْلَي وَ لَكَ اﻵْخِرَهُ وَ الأُْولَي  و زمينهاي پست و هر چه زير زمين است و دنيا و آخرت همه از توست  وَ لَكَ مَا تَرْضَي بِهِ مِنَ الثَّنَاءِ وَ الْحَمْدِ وَ الشُّكْرِ وَ النَّعْمَاءِ  و هر حمد و ثناء و شكر بر نعماء كه تو پسندي خاصّ توست  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي جَبْرَئِيلَ أَمِينِكَ عَلَي وَحْيِكَ وَ الْقَوِيِّ عَلَي أَمْرِكَ  اي خدا درود فرست بر جبرئيل كه امين وحي است و در اطاعت امرت نيرومند  وَ الْمُطَاعِ فِي سَمَاوَاتِكَ وَ مَحَالِّ كَرَامَاتِكَ الْمُتَحَمِّلِ لِكَلِمَاتِكَ النَّاصِرِ لأَِنْبِيَائِكَ الْمُدَمِّرِ لأَِعْدَائِكَ  و در سماوات و مقامات عالي از جانبت فرمانده مطاع است و نگهبان سخنان وحي و ياري كننده پيغمبران و هلاك كننده دشمنان توست  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مِيكَائِيلَ مَلَكِ رَحْمَتِكَ وَ الْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِكَ وَ الْمُسْتَغْفِرِ الْمُعِينِ لأَِهْلِ طَاعَتِكَ  اي خدا درود فرست بر ميكائيل كه فرشته رحمت است و براي ظهور رأفتت خلق شده و آمرزش طلب و ياري رسان بر اهل طاعتت  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي إِسْرَافِيلَ حَامِلِ عَرْشِكَ وَ صَاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لأَِمْرِكَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خِيفَتِكَ  اي خدا درود فرست بر اسرافيل كه حامل عرش و صاحب صور و نداي توست و آماده فرمان و ترسان و هراسان از خوف توست  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي حَمَلَهِ الْعَرْشِ الطَّاهِرِينَ وَ عَلَي السَّفَرَهِ الْكِرَامِ الْبَرَرَهِ الطَّيِّبِينَ وَ عَلَي مَلاَئِكَتِكَ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ  خدايا درود فرست بر حاملان عرشت كه از پاكانند و هم بر سفيران بزرگوار نيكوكار پاكيزه ات و هم بر فرشتگان با كرامت نويسنده اعمال  وَ عَلَي مَلاَئِكَهِ الْجِنَانِ وَ خَزَنَهِ النِّيرَانِ وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ الأَْعْوَانِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الإِْكْرَامِ  و هم بر فرشتگان خازن بهشت و دوزخت و بر ملك الموت و اعوانش اي خداي صاحب جلال و بزرگواري  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي أَبِينَا آدَمَ بَدِيعِ فِطْرَتِكَ الَّذِي كَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلاَئِكَتِكَ وَ أَبَحْتَهُ جَنَّتَكَ  خدايا درود فرست بر پدر ما آدم ابو البشر خلق بديع بي نظيرت كه او را شرافت بخشيدي و مسجود فرشتگانش ساختي و بهشت را بر او مباح فرمودي  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي أُمِّنَا حَوَّاءَ الْمُطَهَّرَهِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاهِ مِنَ الدَّنَسِ الْمُفَضَّلَهِ مِنَ الإِْنْسِ الْمُتَرَدِّدَهِ بَيْنَ مَحَالِّ الْقُدْسِ  و هم درود فرست بر حوّا مادر ما پاك و پاكيزه از پليدي و آلودگي كه از نوع آدميانش فضيلت دادي و در ميان(بهشت)مقامات قدس اجازه رفت و آمدش دادي  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي هَابِيلَ وَ شَيْثٍ وَ إِدْرِيسَ وَ نُوحٍ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ  خدايا درود فرست بر هابيل و شيث و ادريس و نوح و هود و صالح  وَ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ يُوسُفَ وَ الأَْسْبَاطِ وَ لُوطٍ وَ شُعَيْبٍ  و ابراهيم و اسمعيل و اسحق و يعقوب و يوسف و اسباط يعقوب و لوط و شعيب  وَ أَيُّوبَ وَ مُوسَي وَ هَارُونَ وَ يُوشَعَ وَ مِيشَا وَ الْخِضْرِ وَ ذِي الْقَرْنَيْنِ  و ايّوب و موسي و هرون و يوشع و ميشا و خضر و ذي القرنين  وَ يُونُسَ وَ إلْيَاسَ وَ الْيَسَعِ وَ ذِي الْكِفْلِ وَ طَالُوتَ وَ دَاوُدَ وَ سُلَيْمَانَ وَ زَكَرِيَّا وَ شَعْيَا وَ يَحْيَي  و يونس و الياس و يسع و ذي الكفل و طالوت و داود و سليمان و زكريّا و شعيا و يحيي  وَ تُورَخَ وَ مَتَّي وَ إِرْمِيَا وَ حَيْقُوقَ وَ دَانِيَالَ وَ عُزَيْرٍ وَ عِيسَي  و تورخ و متّي و ارميا و حيقوق و دانيال و عزيز و عيسي  وَ شَمْعُونَ وَ جِرْجِيسَ وَ الْحَوَارِيِّينَ وَ الأَْتْبَاعِ وَ خَالِدٍ وَ حَنْظَلَهَ وَ لُقْمَانَ  و شمعون و جرجيس و حواريّين و تابعان آنها و خالد و حنظله و لقمان  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بَارِكْ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  خدايا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و بركت ده بر محمّد و آل محمّد  كَمَا صَلَّيْتَ وَ رَحِمْتَ (وَ تَرَحَّمْتَ) وَ بَارَكْتَ عَلَي إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ  چنانكه درود و رحمت و بركت بر ابراهيم و آلش فرستادي كه تويي سزاوار حمد و ثناء و مجد و بزرگواري  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي الأَْوْصِيَاءِ وَ السُّعَدَاءِ وَ الشُّهَدَاءِ وَ أَئِمَّهِ الْهُدَي  خدايا درود فرست بر اوصياي پيغمبرانت و سعيدان و شهيدان و پيشوايان هدايت خلق  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي الأَْبْدَالِ وَ الأَْوْتَادِ وَ السُّيَّاحِ وَ الْعُبَّادِ وَ الْمُخْلِصِينَ وَ الزُّهَّادِ وَ أَهْلِ الْجِدِّ وَ الاِجْتِهَادِ  خدايا درود فرست بر ابدال و اوتاد و سيّاحان و اهل عبادت و بندگان با اخلاص و زهّاد و اهل كوشش و جهد،  وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ أَجْزَلِ كَرَامَاتِكَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنِّي تَحِيَّهً وَ سَلاَماً  بر همه درود فرست و محمّد و آلش را به بهترين درود و بزرگترين مقام كرامتت مخصوص گردان و به روح و جسد شريفش از من تحيّت و سلام رسان  وَ زِدْهُ فَضْلاً وَ شَرَفاً وَ كَرَماً حَتَّي تُبَلِّغَهُ أَعْلَي دَرَجَاتِ أَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ الأَْفَاضِلِ الْمُقَرَّبِينَ  و بر فضيلت و شرافت و بزرگواريش بيفزا تا آنكه او را به عاليترين درجات اهل شرافت از انبياء و رسل و بهترين مقرّبان درگاهت برساني  اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَي مَنْ سَمَّيْتُ وَ مَنْ لَمْ أُسَمِّ مِنْ مَلاَئِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ  خدايا درود فرست بر آنان كه نام بردم و يا نام نبردم از فرشتگان و انبياء و رسل و اهل طاعتت  وَ أَوْصِلْ صَلَوَاتِي إلَيْهِمْ وَ إلَي أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْعَلْهُمْ إِخْوَانِي فِيكَ وَ أَعْوَانِي عَلَي دُعَائِكَ  و درود مرا به آنها و به ارواح پاك آنها برسان و آنها را برادران من در راهت و ياوران من در دعاي به درگاهت قرار ده  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَشْفِعُ بِكَ إلَيْكَ وَ بِكَرَمِكَ إلَي كَرَمِكَ  اي خدا من تو را بسوي تو شفيع مي گردانم و به كرمت بسوي كرمت  وَ بِجُودِكَ إلَي جُودِكَ وَ بِرَحْمَتِكَ إلَي رَحْمَتِكَ وَ بِأَهْلِ طَاعَتِكَ إلَيْكَ  و به جودت بسوي جودت و به رحمتت بسوي رحمتت و به اهل طاعتت بسوي تو متوسّل مي شوم  وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِكُلِّ مَا سَأَلَكَ بِهِ أَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ مَسْأَلَهٍ شَرِيفَهٍ غَيْرِ مَرْدُودَهٍ  و از تو درخواست مي كنم آنچه از خواهشهاي بلند مرتبه مقبول تو كه اين بندگاني كه نام بردم از تو درخواست كنند  وَ بِمَا دَعَوْكَ بِهِ مِنْ دَعْوَهٍ مُجَابَهٍ غَيْرِ مُخَيَّبَهٍ  و هر دعاي مستجاب آنها كه نوميدي در آن نيست  يَا اَللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا حَلِيمُ يَا كَرِيمُ يَا عَظِيمُ يَا جَلِيلُ يَا مُنِيلُ يَا جَمِيلُ  اي خدا اي بخشنده اي مهربان اي بردبار اي كريم اي بزرگ اي بزرگوار اي عطا بخش اي نيكو  يَا كَفِيلُ يَا وَكِيلُ يَا مُقِيلُ يَا مُجِيرُ يَا خَبِيرُ يَا مُنِيرُ يَا مُبِيرُ يَا مَنِيعُ يَا مُدِيلُ يَا مُحِيلُ  اي كفيل خلق اي وكيل اي گذشت كننده اي پناه دهنده اي آگاه اي روشن كننده اي هلاك كننده اي با مناعت اي دولت بخش اي با تدبير  يَا كَبِيرُ يَا قَدِيرُ يَا بَصِيرُ يَا شَكُورُ يَا بَرُّ يَا طُهْرُ يَا طَاهِرُ يَا قَاهِرُ يَا ظَاهِرُ يَا بَاطِنُ  اي بزرگ اي توانا اي بينا اي پاداش دهنده شاكران اي نيكو اي پاك اي پاكيزه اي قادر غالب اي پيدا اي پنهان  يَا سَاتِرُ يَا مُحِيطُ يَا مُقْتَدِرُ يَا حَفِيظُ يَا مُتَجَبِّرُ يَا قَرِيبُ يَا وَدُودُ يَا حَمِيدُ يَا مَجِيدُ  اي ساتر گناهان اي محيط به خلق اي با اقتدار اي نگهبان اي جبران كننده اي نزديك اي مهربان اي ستوده صفات اي با مجد و عزّت  يَا مُبْدِئُ يَا مُعِيدُ يَا شَهِيدُ يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ يَا قَابِضُ يَا بَاسِطُ يَا هَادِي  اي آفريننده اي برگرداننده اي گواه اي احسان كننده اي نيكويي كننده اي نعمت بخش اي افزوني بخش اي باز گيرنده اي گستراننده اي رهنما  يَا مُرْسِلُ يَا مُرْشِدُ يَا مُسَدِّدُ يَا مُعْطِي يَا مَانِعُ يَا دَافِعُ يَا رَافِعُ يَا بَاقِي يَا وَاقِي  اي فرستنده اي هدايت كننده اي قوّت بخشنده اي عطا بخش اي منع كننده اي دفع كننده اي رفعت بخش اي باقي ابدي اي نگهدار  يَا خَلاَّقُ يَا وَهَّابُ يَا تَوَّابُ يَا فَتَّاحُ يَا نَفَّاحُ يَا مُرْتَاحُ يَا مَنْ بِيَدِهِ كُلُّ مِفْتَاحٍ يَا نَفَّاعُ يَا رَءُوفُ يَا عَطُوفُ  اي آفريننده اي روزي دهنده اي بخشنده بي عوض اي توبه پذير اي گشاينده اي بخشنده اي سود دهنده اي كسي كه هر كليد به دست توست اي منفعت بخش اي مهربان اي با عطوفت  يَا كَافِي يَا شَافِي يَا مُعَافِي يَا مُكَافِي يَا وَفِيُّ يَا مُهَيْمِنُ يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا مُتَكَبِّرُ يَا سَلاَمُ  اي كفايت كننده اي شفا بخشنده اي صحّت بخش اي پاداش دهنده اي وفادار اي نگهبان اي با عزّت اي جبران كننده اي با تكبّر و جلال اي سلام  يَا مُؤْمِنُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا نُورُ يَا مُدَبِّرُ يَا فَرْدُ يَا وِتْرُ يَا قُدُّوسُ يَا نَاصِرُ يَا مُونِسُ  اي ايمني بخش اي يكتا اي بي نياز اي نور اي تدبير كننده اي متفرّد اي يگانه اي منزّه اي ياري كننده اي مونس  يَا بَاعِثُ يَا وَارِثُ يَا عَالِمُ يَا حَاكِمُ يَا بَادِي يَا مُتَعَالِي يَا مُصَوِّرُ يَا مُسَلِّمُ يَا مُتَحَبِّبُ  اي برانگيزنده مردگان اي وارث بندگان اي دانا اي حكم فرما اي پديد آور اي راهبر اي بلند مقام اي صورت نگار اي سلامت بخش اي دوست  يَا قَائِمُ يَا دَائِمُ يَا عَلِيمُ يَا حَكِيمُ يَا جَوَادُ يَا بَارِئُ يَا بَارُّ يَا سَارُّ  اي قائم به ذات اي ابديّ الذّات اي باعلم اي باحكمت اي با جود و بخشش اي آفريننده اي نيكوكار اي ناپيدا  يَا عَدْلُ يَا فَاصِلُ يَا دَيَّانُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا سَمِيعُ يَا بَدِيعُ يَا خَفِيرُ يَا مُعِينُ (مُغَيِّرُ)  اي دادگر اي جدا كننده اي كيفر دهنده اي مشفق و مهربان اي اهل احسان اي شنوا اي پديد آور اي پناه بخش اي ياور  يَا نَاشِرُ يَا غَافِرُ يَا قَدِيمُ يَا مُسَهِّلُ يَا مُيَسِّرُ يَا مُمِيتُ يَا مُحْيِي يَا نَافِعُ يَا رَازِقُ  اي نشر دهنده اي آمرزنده اي قديم الذّات اي سهل و آسان گير اي ميراننده اي زنده كننده اي سود بخشنده اي روزي دهنده  يَا مُقْتَدِرُ (مُقَدِّرُ) يَا مُسَبِّبُ يَا مُغِيثُ يَا مُغْنِي يَا مُقْنِي يَا خَالِقُ يَا رَاصِدُ  اي با اقتدار اي سبب ساز اي فريادرس اي بي نيازي بخش اي سرمايه بخش اي آفريدگار اي مراقب  يَا وَاحِدُ يَا حَاضِرُ يَا جَابِرُ يَا حَافِظُ يَا شَدِيدُ يَا غِيَاثُ يَا عَائِدُ يَا قَابِضُ  اي يگانه اي حاضر اي جبران كننده اي حفظ كننده اي محكم كار اي فريادرس اي فايده رسان اي قبض كننده  يَا مَنْ عَلاَ فَاسْتَعْلَي فَكَانَ بِالْمَنْظَرِ الأَْعْلَي يَا مَنْ قَرُبَ فَدَنَا وَ بَعُدَ فَنَأَي وَ عَلِمَ السِّرَّ وَ أَخْفَي  اي كه بلند مقامي و از هر مقام بلند كه تصوّر شود برتري و به بالاترين منظري اي كسي كه نزديك و بسيار نزديكي و دوري و بسيار دوري و داناي اسرار و پنهانترين اسراري  يَا مَنْ إِلَيْهِ التَّدْبِيرُ وَ لَهُ الْمَقَادِيرُ وَ يَا مَنِ الْعَسِيرُ عَلَيْهِ سَهْلٌ يَسِيرٌ يَا مَنْ هُوَ عَلَي مَا يَشَاءُ قَدِيرٌ  اي كسي كه تدبير و تقدير امور عالم با اوست و اي كسي كه هر مشكل نزدش آسان است اي كسي كه بر هر چيز تواناست  يَا مُرْسِلَ الرِّيَاحِ يَا فَالِقَ الإِْصْبَاحِ يَا بَاعِثَ الأَْرْوَاحِ يَا ذَا الْجُودِ وَ السَّمَاحِ  اي فرستنده بادها و پديد آرنده صبحها و برانگيزنده روحها اي صاحب جود و بخشش  يَا رَادَّ مَا قَدْ فَاتَ يَا نَاشِرَ الأَْمْوَاتِ يَا جَامِعَ الشَّتَاتِ يَا رَازِقَ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ  اي برگرداننده گذشته ها اي زنده كن مرده ها اي گرد آرنده پراكنده ها اي روزي بخش به هر كه خواهي بي حساب  وَ يَا فَاعِلَ مَا يَشَاءُ كَيْفَ يَشَاءُ وَ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الإِْكْرَامِ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ  و اي كسي كه هر چه بخواهي و هر گونه بخواهي تواني كرد اي صاحب جلال و بزرگواري اي زنده پاينده ابدي  يَا حَيّاً حِينَ لاَ حَيَّ يَا حَيُّ يَا مُحْيِيَ الْمَوْتَي يَا حَيُّ لاَ إلَهَ إلاَّ أَنْتَ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَْرْضِ  اي زنده هنگامي كه هيچكس زنده نيست اي زنده اي كه مردگان را زنده مي كند اي زنده اي كه خدايي جز تو نيست اي پديد آرنده زمين و آسمانها  يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ  اي خدا و آقاي من درود فرست بر محمّد و آل محمّد و رحمت فرست بر محمّد و آلش  وَ بَارِكْ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  و بركت ده بر محمّد و آلش  كَمَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ رَحِمْتَ (تَرَحَّمْتَ) عَلَي إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ  چنانكه درود و بركت و رحمت فرستادي بر ابراهيم و آلش كه همانا تو ستوده صفات و بزرگواري  وَ ارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ فَقْرِي وَ انْفِرَادِي وَ وَحْدَتِي وَ خُضُوعِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ اعْتِمَادِي عَلَيْكَ وَ تَضَرُّعِي إلَيْكَ  اي خدا و به خواري من و بر فقر و فاقه و تنهايي و بي كسيم ترحّم كن و به فروتنيم در پيشگاه تو و اعتمادم به تو و تضرّع و زاريم به درگاه تو كرم فرما  أَدْعُوكَ دُعَاءَ الْخَاضِعِ الذَّلِيلِ الْخَاشِعِ الْخَائِفِ الْمُشْفِقِ الْبَائِسِ الْمَهِينِ الْحَقِيرِ الْجَائِعِ الْفَقِيرِ الْعَائِذِ الْمُسْتَجِيرِ  اي خدا تو را مي خوانم به دعايي با حال خضوع و خشوع و ذلّت و ترس و هراس و پريشاني و خواري و بي مقداري و گرسنگي و فقر و در حالتي كه به تو پناه آورده  اَلْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَكِينِ لِرَبِّهِ دُعَاءَ مَنْ أَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ (نَفْسُهُ)  و معترف است به گناه خود و از تو آمرزش مي طلبد و به درگاه خداي خود زاري مي كند تو را مي خواند به دعاي كسي كه ياران معتمدش او را تسليم بلا كرده  وَ رَفَضَتْهُ أَحِبَّتُهُ وَ عَظُمَتْ فَجِيعَتُهُ دُعَاءَ حَرِقٍ حَزِينٍ ضَعِيفٍ مَهِينٍ بَائِسٍ مُسْتَكِينٍ بِكَ مُسْتَجِيرٍ  و دوستانش او را ترك گفته باشند و مصيبتش سخت باشد دعاي كسي كه در آتش حزن و اندوه مي سوزد ناتوان و خوار و پريشان حال و بينواست و به تو پناه آورده  اَللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ مَلِيكٌ وَ أَنَّكَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ يَكُونُ وَ أَنَّكَ عَلَي مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ  اي خدا و از تو درخواست مي كنم كه تو پادشاه ملك وجودي و هر چه بخواهي به امرت موجود مي شود و بر هر چيز توانا هستي  وَ أَسْأَلُكَ بِحُرْمَهِ هَذَا الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْبَيْتِ الْحَرَامِ وَ الْبَلَدِ الْحَرَامِ وَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ  و از تو درخواست مي كنم به حرمت اين ماه(رجب)و به شهر محرّم( مكّه)و بيت الحرام و ركن و مقام  وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ وَ بِحَقِّ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلاَمُ  و شعارها و عبادتهاي بزرگ و به حقّ پيغمبر اكرمت محمّد(ص)كه بر او و آلش سلام باد  يَا مَنْ وَهَبَ ﻵِدَمَ شَيْثاً وَ لإِِبْرَاهِيمَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَا مَنْ رَدَّ يُوسُفَ عَلَي يَعْقُوبَ  اي خدايي كه به آدم ابو البشر شيث را عطا كردي و به ابراهيم اسمعيل و اسحق را اي خدايي كه يوسف را به يعقوب برگردانيدي  وَ يَا مَنْ كَشَفَ بَعْدَ الْبَلاَءِ ضُرَّ أَيُّوبَ يَا رَادَّ مُوسَي عَلَي أُمِّهِ وَ زَائِدَ الْخِضْرِ فِي عِلْمِهِ  و اي آنكه رنج و درد ايّوب را پس از ابتلا برطرف ساختي اي آنكه موسي را به مادرش برگردانيدي و علم و دانش خضر را افزودي  وَ يَا مَنْ وَهَبَ لِدَاوُدَ سُلَيْمَانَ وَ لِزَكَرِيَّا يَحْيَي وَ لِمَرْيَمَ عِيسَي  اي آنكه به داود سليمان را عطا كردي و به زكريّا يحيي را و به مريم عيسي را بخشيدي  يَا حَافِظَ بِنْتِ شُعَيْبٍ وَ يَا كَافِلَ وَلَدِ أُمِّ مُوسَي  اي نگهدار دختر شعيب(زن موسي) و اي كفالت كننده فرزند مادر موسي  أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا وَ تُجِيرَنِي مِنْ عَذَابِكَ  از تو درخواست مي كنم كه درود بر محمّد و آلش فرستي و گناهان مرا تمام بيامرزي و مرا از عذابت در پناه گيري  وَ تُوجِبَ لِي رِضْوَانَكَ وَ أَمَانَكَ وَ إِحْسَانَكَ وَ غُفْرَانَكَ وَ جِنَانَكَ  و مقام رضاي خود را و امان و احسان و غفران و بهشت و رضوانت را به من عطا فرمايي  وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَفُكَّ عَنِّي كُلَّ حَلْقَهٍ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَنْ يُؤْذِينِي وَ تَفْتَحَ لِي كُلَّ بَابٍ  و باز درخواست مي كنم از تو كه هر حلقه تنگ عداوتي ميان من و آزار كنندگان من است باز كني و هر در خير به رويم بگشايي  وَ تُلَيِّنَ لِي كُلَّ صَعْبٍ وَ تُسَهِّلَ لِي كُلَّ عَسِيرٍ وَ تُخْرِسَ عَنِّي كُلَّ نَاطِقٍ بِشَرٍّ وَ تَكُفَّ عَنِّي كُلَّ بَاغٍ  و هر كار مشكل را بر من سهل كني و هر سخت را آسان سازي و هر كه را بر من زبان بد گشايد زبانش ببندي و شرّ هر ستمگر را از من دفع كني  وَ تَكْبِتَ عَنِّي كُلَّ عَدُوٍّ لِي وَ حَاسِدٍ وَ تَمْنَعَ مِنِّي كُلَّ ظَالِمٍ وَ تَكْفِيَنِي كُلَّ عَائِقٍ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ حَاجَتِي  و هر دشمن و حسودم را به رو در افكني و هر ظالم را از من منع فرمايي و هر چه مانع ميان من و حاجتهاي من است  وَ يُحَاوِلُ أَنْ يُفَرِّقَ بَيْنِي وَ بَيْنَ طَاعَتِكَ وَ يُثَبِّطَنِي عَنْ عِبَادَتِكَ  و خواهد كه ميان من و طاعتت جدايي افكند و مرا از عبادتت باز دارد او را از من كفايت كني  يَا مَنْ أَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدِينَ وَ قَهَرَ عُتَاهَ الشَّيَاطِينِ وَ أَذَلَّ رِقَابَ الْمُتَجَبِّرِينَ  اي آنكه ديو سركش را لجام كرده اي و گردنكشان شياطين را مقهور ساخته اي و متكبّران و جبّاران عالم را ذليل نموده اي  وَ رَدَّ كَيْدَ الْمُتَسَلِّطِينَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفِينَ أَسْأَلُكَ بِقُدْرَتِكَ عَلَي مَا تَشَاءُ  و مكر و فريب مقتدران را از ضعيفان برگردانيده اي از تو درخواست مي كنم به حقّ قدرتت كه به هر چه خواهي شامل است  وَ تَسْهِيلِكَ لِمَا تَشَاءُ كَيْفَ تَشَاءُ أَنْ تَجْعَلَ قَضَاءَ حَاجَتِي فِيمَا تَشَاءُ  و به آسان بودن نزدت هر چه را بخواهي و هر گونه بخواهي كه حاجتهاي مرا هر چه را مي خواهي روا گرداني.  پس سجده كن بر زمين و بر خاك بگذار دو طرف روي خود را و بگو: اَللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ اجْتِهَادِي وَ تَضَرُّعِي وَ مَسْكَنَتِي وَ فَقْرِي إلَيْكَ يَا رَبِ  خدايا براي تو سجده مي كنم و به تو ايمان دارم تو به خواري و پريشانيم ترحّم كن كه جهد و كوششم و زاري و مسكنت و فقرم به درگاه توست اي پروردگار من. و كوشش كن كه اشك بريزد چشمهاي تو اگر چه بقدر سر مگسي سوزني باشد بدرستي كه اين علامت استجابت است.

اعمال شب و روز سيزدهم رجب

تصویر دعا کردن شب سيزدهم : بدانكه مستحب است در هر يك از ماه رجب و شعبان و رمضان آنكه در شب سيزدهم دو ركعت نماز بگزارند در هر ركعت <حمد> يكمرتبه و <يس >و <تبارك الملك >و <توحيد> بخوانند و در شب چهاردهم چهار ركعت به دو سلام به همين كيفيت و در شب پانزدهم شش ركعت به سه سلام به همين كيفيت از حضرت صادق (عليه السلام) مروي است كه هر كه چنين كند جميع فضيلت اين سه ماه را دريابد و جميع گناهانش غير از شرك آمرزيده شود.

روز سيزدهم: اول أيام البيض است و ثواب بسياري براي روزه اين روز و دو روز بعد وارد شده و اگر كسي خواهد عمل ام داود بجا آورد بايد اين روز را روزه بگيرد و در اين روز بنا بر مشهور بعد از سي سال از عام الفيل ولادت با سعادت حضرت امير المؤمنين عليه السلام در ميان كعبه معظمه واقع شده است

احکام اعتکاف

اعتکافاحكام اعتكاف:تعریف اعتكاف-اقسام اعتكاف-زمان اعتكاف-شرایط معتكف-شرایط اعتكاف نیت اعتكاف روزه اعتكاف مدت اعتكاف مكان اعتكاف خروج از مسجد محرمات اعتكاف  تعریف اعتكاف
1- اعتكاف،در لغت ‏به معناى توقف در جایى است و در احكام عبارت است از ماندن در مسجد به قصد عبادت خداوند با شرایطى كه خواهد آمد.
2- انسان مى‏تواند در حال اعتكاف، بنشیند، بایستد، بخوابد یا راه برود.
اقسام اعتكاف
3- اعتكاف بر دو قسم است، مستحب و واجب، كه در اصل یك عمل مستحبى است ولى ممكن است ‏به سببى واجب شود مانند:
نذر، عهد یا قسم مثلا انسان نذر كند یا با خداى خود عهد كند یا قسم بخورد كه اگر در فلان كار موفق شد یا از فلان بیمارى شفا پیدا كرد چند روز در مسجد معتكف شود.
 زمان اعتكاف
4- در طول سال در هر زمانى كه انسان بتواند حداقل سه روز در مسجد بماند  و روزه بگیرد صحیح است ولى بهترین زمان براى اعتكاف ماه مبارك رمضان و دهه آخر آن است.
  شرایط اعتكاف كننده:
1- عقل (از دیوانه صحیح نیست)
2- ایمان (از غیر مؤمن صحیح نیست)
3- قصد قربت (هرگونه ریا و خودنمایى، اعتكاف را باطل مى‏كند)
4- روزه دارى در ایام اعتكاف
5- اجازه گرفتن از كسى كه اجازه او لازم است مثلا فرزند از والدین
شرایط اعتكاف:
1- زمان آن از سه روز كمتر نباشد
2- مكان آن در مسجد باشد
3- ادامه ماندن در مسجد و خارج نشدن از آن
  نیت اعتكاف
1- اعتكاف همانند سایر عبادات باید با نیت و قصد قربت ‏باشد و هرگونه ریا و خودنمایى و قصد غیر الهى آن را باطل مى‏كند.
2- در نیت اعتكاف قصد وجه شرط نیست یعنى لازم نیست قصد كند كه اعتكاف واجب است‏ یا مستحب.
3- از آغاز تا پایان اعتكاف باید با نیت و قصد قربت‏باشد بنابر این اگر به همین  قصد اعتكاف را شروع كند صحیح است همچنین اگر به قصد اینكه فردا معتكف شود به مسجد برود و از اول وقت (طلوع فجر) در آنجا باشد صحیح است.
 روزه اعتكاف
1- انسان در ایام اعتكاف باید روزه بگیرد، بنابر این كسى كه نمى‏تواند روزه  بگیرد مانند: مسافر، مریض و … و كسى كه عمدا روزه نگیرد، اعتكافش صحیح نیست.
2- لازم نیست كه روزه، مخصوص به اعتكاف باشد بلكه هر روزه‏اى باشد صحیح است مثلا در ایام اعتكاف روزه قضا یا نذرى بجا آورد.
3- انسان مى‏تواند نذر كند در سفر روزه بگیرد و به نظر برخى مراجع معظم  تقلید حتى هنگام سفر هم مى‏تواند نذر كند كه روزه بگیرد و در این صورت اعتكافش صحیح است.
 مدت اعتكاف
1- مدت اعتكاف حداقل سه روز است و در كمتر از آن صحیح نیست ولى در زیادتر از سه روز حدى ندارد.
2- این سه روز از طلوع فجر روز اول تا مغرب روز سوم است بنابر این اگر  بعد از طلوع فجر حتی با چند دقیقه تاخیر به مسجد برسد آن روز جزو اعتكاف به حساب نمى‏آید و چنانچه قبل از مغرب روز سوم اعتكاف را قطع كند، افزون بر آنكه كار حرامى كرده اعتكاف نیز باطل است.
3- سه روز اعتكاف با شبهاى آن است كه حداقل سه روز و دو شب است بنابر  این نمى‏تواند شبها را از مسجد خارج شود یا نذر كند كه سه روز بدون شبها در مسجد معتكف شود.
مكان اعتكاف
1- اعتكاف تنها در مسجد صحیح است بنابر این اگر كسى در خانه خود یا در  حسینیه یا در حرم معتكف شود صحیح نیست و از مساجد نیز تنها در این مساجد،اعتكاف صحیح است.
مسجد الحرام
مسجد النبى صلى الله علیه و آله
مسجد جامع كوفه
مسجد بصره
و به قصد رجاء ( یعنى به نیت مطلوب بودن و به امید پاداش و ثواب) مى‏توان در مسجد جامع هر شهر معتكف شد.
2- اگر جاى شخص دیگرى را غصب كند یا عمدا بر فرش غصبى بنشیند هر چند گناه كرده است ولى اعتكافش باطل نیست.
تعریف مسجد جامع
تعریف مسجد جامع چیست؟
مسجد جامع مسجدى است كه اغلب اوقات بیشتر از سایر مساجد جمعیت داشته باشد و یا مسجدى كه براى اجتماع زیادى از اهالى آنجا ساخته شده و اختصاص به گروه خاصى یا اهالى محله‏اى نداشته باشد.
خروج از مسجد در اعتکاف
1- در موارد ذیل معتكف مى‏تواند از مسجد خارج شود:
براى گواهى دادن در دادگاه.
براى تشییع جنازه، در صورتى كه میت ‏یك نحو وابستگى به معتكف داشته باشد به طورى كه شركت در تشییع جنازه او از ضرورتهاى عرفى او  به حساب آید.
براى انجام سایر كارهاى ضرورى عرفى یا شرعى، خواه واجب باشد یا مستحب، مربوط به امور دنیوى باشد یا اخروى ولى مصلحتى در آن نهفته باشد.
2- در این موارد بر معتكف واجب است از مسجد خارج شود:
براى انجام غسل جنابت.
براى پرداخت طلب دیگران در صورتى كه نتواند در مسجد آن را بپردازد.
براى انجام كار واجب دیگرى كه لازم باشد از مسجد خارج شود.
3- كسى كه خارج شدن از مسجد بر او واجب شده باشد ولى تخلف كند و  خارج نشود هر چند گناه كرده است ولى اعتكاف باطل نیست، مگر كسى كه با حال جنابت در مسجد توقف كند.
4- اگر به سبب فراموشى از مسجد خارج شود، اعتكافش باطل نیست.
 محرمات اعتكاف
1- آنچه بر معتكف حرام است‏ بدین شرح است:
استفاده از عطریات و گیاهان خوشبو
خرید و فروش
مجادله در امور دنیوى و دینى در صورتى كه به قصد غلبه بر طرف مقابل و اظهار فضیلت و برترى باشد.
استفاده شهوانى از جنس مخالف
استمناء (یعنى انسان با خود كارى كند كه از او منى بیرون آید.)
2- معتكف باید روزها را روزه‏دار باشد و از هر كارى كه روزه را باطل مى‏كند پرهیز كند و هر آنچه روزه را باطل مى‏كند اعتكاف را نیز باطل مى‏كند.
3- به جز مبطلات روزه سایر محرمات، اختصاص به روز ندارد و بلكه در شب نیز باید از آنها پرهیز كند.
فلاح زاده، محمد حسین، كتاب احكام اعتكاف
منبع:tebyan.net

اعمال شب و روزنیمه رجب

عکس ماه رجب اعمال شب نیمه رجب: اول: غسل دوم :احياء آن به عبادت چنانكه علامه مجلسي فرموده سوم: زيارت امام حسين (عليه السلام) چهارم:شش رکعت نماز که در شب سیزدهم ذکر شد. پنجم :سي ركعت نماز در هر ركعت <حمد> و ده مرتبه <توحيد >و اين نماز را سيد از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) نقل كرده با فضيلت بسيار. ششم: دوازده ركعت نماز هر دو ركعت به يك سلام و در هر ركعت هر يك از سوره <حمد> و <توحيد>و< فلق> و <ناس> و< آيه الكرسي >و< قدر> را چهار مرتبه بخواند و بعد از سلام چهار مرتبه بگويد: اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَ لا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِيّا و هر چه مي خواهد بخواند و اين نماز را بدين طريق سيد از حضرت صادق (عليه السلام) روايت كرده و لكن شيخ در مصباح فرموده روايت كرده داود بن سرحان از حضرت صادق (عليه السلام) كه فرمود: بجا مي آوري در شب نيمه رجب دوازده ركعت نماز مي خواني در هر ركعت <حمد> و سوره و چون فارغ شدي از نماز مي خواني بعد از آن <حمد> و< معوذتين> و سوره اخلاص و <آيه الكرسي> را چهار مرتبه و مي گويي بعد از آن سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ چهار مرتبه پس مي گويي اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَ مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّهَ إلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ و بجا مي آوري در شب بيست و هفتم نيز مثل اين را

اعمال روز نیمه رجب: اول: غسل دوم: زيارت حضرت امام حسين (عليه السلام) از ابن ابي نصر منقول است كه گفت: سؤال كردم از حضرت امام رضا (عليه السلام) كه در چه ماه زيارت كنيم امام حسين (عليه السلام) را فرمود در نيمه رجب و نيمه شعبان سوم :نماز سلمان به نحوي كه در روز اول گذشت. چهارم :چهار ركعت نماز بخواند و بعد از سلام دست خود را پهن كند و بگويد: اللَّهُمَّ يَا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ وَ يَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِينَ  اي خواركننده هر ستمگر سركش،از عزّت بخش مؤمنان،  أَنْتَ كَهْفِي حِينَ تُعْيِينِي الْمَذَاهِبُ وَ أَنْتَ بَارِئُ خَلْقِي رَحْمَهً بِي  تويي پناهگاه من آن هنگام كه ديدگاه ها و روشها مرا عاجز سازند و تويي پديدآورنده جسم و جانم از روي مهر و رحمت،  وَ قَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقِي غَنِيّا وَ لَوْ لا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ مِنَ الْهَالِكِينَ  درحالي كه از آفريدن من بي نياز بودي،و اگر رحمت تو نبود هرآينه از هلاك شدگان بودم،  وَ أَنْتَ مُؤَيِّدِي بِالنَّصْرِ عَلَي أَعْدَائِي وَ لَوْ لا نَصْرُكَ إِيَّايَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِينَ  و تويي تأييد كننده من در پيروزي بر دشمنانم،و اگر ياري تو نبود،هرآينه از رسواشدگان بودم،  يَا مُرْسِلَ الرَّحْمَهِ مِنْ مَعَادِنِهَا وَ مُنْشِئَ الْبَرَكَهِ مِنْ مَوَاضِعِهَا يَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ وَ الرِّفْعَهِ فَأَوْلِيَاؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ  اي فرستنده رحمت از سرچشمه هايش،و پديد آورنده بركت از جاهايش،اي آن كه هستي اش را به نهايت بزرگي و بلندي خاص ساخته،س دوستانش به عزت او عزيز مي شوند،  وَ يَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نِيرَ الْمَذَلَّهِ عَلَي أَعْنَاقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ  اي آن كه پادشاهان در برابرش يوغ خواري بر گردن نهاده اند در نتيجه از حملات انتقام جويانه اش در هراسند،  أَسْأَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَ الَّتِي اشْتَقَقْتَهَا مِنْ كِبْرِيَائِكَ وَ أَسْأَلُكَ بِكِبْرِيَائِكَ الَّتِي اشْتَقَقْتَهَا مِنْ عِزَّتِكَ  از تو مي خواهم به حق وجودت كه آن را از كبريايت برون ساختي،و از تو مي خواهم به حق كبريايت كه آن را از عزّتت برگرفتي  وَ أَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي اسْتَوَيْتَ بِهَا عَلَي عَرْشِكَ فَخَلَقْتَ بِهَا جَمِيعَ خَلْقِكَ فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ  و از تو مي خواهم به حق عزّتت كه با آن بر حكومت هستي چيره گشتي و با آن همه آفريدگانت را آفريدي،در نتيجه همه آنان بر هستي ات اعتراف دارند،كه بر محمّد و اهل بيتش درود فرستي. روايت است كه هر صاحب غمي اين دعا را بخواند حق تعالي او را از اندوه و غم آسايش بخشد.

عکس متحرک تبریک ولادت امام محمدباقر(ع)

عکس متحرک ولادت امام محمد باقر عکس متحرک ولادت امام محمدباقر عکس متحرک ولادت امام محمدباقر عکس متحرک ولادت امام محمدباقر عکس ولادت امام محمدباقر

احادیثی گهربار از امام محمدباقر(ع)

چهل حدیث از امام محمدباقر

حضرت امام محمد باقر (علیه السّلام) می فرمایند:

1- اسلام بر پنج رکن پایگذاری شده است : نماز، زکات، روزه حج، ولایت، و در هیچ چیز به اندازه ولایت توصیه و تاٴکید نشده است.

منبع : اصول کافی

2- نصیحت و خیر خواهی مومن، بر مومن واجب است.

منبع : اصول کافی(ج٢ص٢٢٠)

3- بر هر مومنی واجب است،٬ هفتاد گناه کبیره را در برادر مومن خود بپوشاند.

منبع : اصول کافی،ج٢/ص٢٠٧ ،حدیث٨.

4- همانا خداوند عزّوجلّ کسی را که در میان جمع به شوخی و بذله گویی بپردازد و در کلام او فحش و ناسزا نباشد٬ دوست می دارد.

منبع : اصول کافی،ج٢/ص۶۶٣ ،حدیث۴.

5- حمران مى‏گوید هنگامى که از سفر زیارت امام حسین (علیه السّلام) برگشتم، امام باقر (علیه السّلام) به دیدارم آمد و فرمودند: اى حمران! به تو مژده مى‌دهم که هر کس قبور شهیدان آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) را زیارت کند و مرادش از این کار رضایت خدا و تقرب به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) باشد، از گناهانش بیرون مى‏آید مانند روزى که مادرش او را زاده است.

منبع : امالى شیخ طوسى، ج 2، ص 28، چاپ نجف/ بحارالانوار، ج 98، ص 20.

6- زیارت قبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) و زیارت مزار شهیدان، و زیارت مرقد امام حسین (علیه السّلام) معادل است با حج مقبولى که همراه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) بجا آورده شود.

منبع : مستدرک الوسائل، ج 1 ص 266/ کامل الزیارات، ص 156.

7- اگر مردم مى‏دانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین (علیه السّلام) است از شوق زیارت مى‏مردند.

منبع : ثواب الاعمال، ص 319؛ به نقل از کامل الزیارات.

8- به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر آن کس که از خدای پروا کند و از وی فرمان برد، و اینان شناخته نمی شوند مگر به تواضع، خشوع، ادای امانت، زیادی یاد خدا، روزه، نماز، نیکی به پدر و مادر و رسیدگی به همسایگان مستمند، زمین گیر، و بدهکاران و یتیمان٬ و نیز راستگویی در سخن، تلاوت قرآن و باز داشتن زبان از مردم جز نیکی.

منبع : تحف العقول ٣٣٨

9- صدقه دادن روز جمعه [ثوابش] دو چندان می شود؛ زیرا روز جمعه بر دیگر روزها فضیلت داد.

منبع : علل الشرائع

10- … مهدی ظهور می کند… و به خدا سوگند سیصد و سیزده نفر که در میان آنان پنجاه زن است٬ همچون پاره های ابرهای  پاییزی از هر سو و پشت سر هم در مکه گرد می آیند بی آنکه از پیش قرار و وعده ای نهاده باشند. این است معنای آیه ی شریفه : ((هر کجا باشید خداوند همه ی شما را گرد می آورد)).

منبع : البحار 52/222

11- برای هیچ کس حلال نیست از مالی که خمس آن پرداخت نشده چیزی بخرد تا آنکه حق ما (خمس آن مال) را به ما برسانند.

منبع : الوسائل 4/337

12- به خدا سوگند ما از جانب خدا برائتی نداریم، و میان ما و خداوند خویشی نیست و ما را بر خدا حجتی نباشد، و جز با اطاعت خدا نزدیک نشویم. پس هر یک از شما که فرمانبردار خدا باشد٬ ولایت ما سودش رساند و هر یک از شما که خدا را نافرمانی کند، ولایت ما سودش نرساند. وای بر شما فریب نخورید! وای بر شما فریب نخورید.

منبع : وسائل الشیعه 11/185

13- صله رحم اعمال را پاک می گرداند، و داراییها را فزونی می بخشد، بلا را دور می گرداند، حسابرسی [در قیامت] را آسان می کند و مرگ را به تاخیر می اندازد.

منبع : الکافی 2/150

14- کسی که شب قدر را [با دعا و عبادت خدا] زنده دارد، گناهانش آمرزیده شود، گرچه به عدد ستارگان آسمان و سنگینی کوهها و وزن دریاها باشد.

منبع : البحار 98/168

15- از حقّ مؤمن بر برادر مومنش این است که گرسنگی او را سیر کند، و برهنگی او را بپوشاند، و اندوه و ناراحتی او را بر طرف سازد، و قرضش را بپردازد و چون از دنیا رفت به جای او خانواده و فرزندانش را سرپرست باشد.

منبع : الکافی 2/169

16- جابر گفت : به امام باقر (علیه السّلام) عرض کردم : خداوند شما را رحمت کند، صبر نیکو چیست؟ حضرت فرمود: آن صبری است که در آن٬ نزد مردم گله و شکایت نشود.

منبع : الکافی 2/93

17- هرگاه انسان مالی از حرام بدست آورد نه حجّتی از او پذیرفته شود، نه عمره ای و نه صله رحمی و حتّی در ازدواج و زناشویی او تاثیر سوء می گذارد.

منبع : أمالی الطوسیّ 680

18- امر به معروف و نهی از منکر،راه انبیا و روش صالحان است؛ واجبی بس بزرگ که واجبات دیگر به آن برپا می گردد، و با آن راهها ایمن، کسب ها حلال، ستمها دفع و زمین آباد می شود، از دشمنان انتقام گرفته  میشود کارها سامان می یابد.

منبع : الکافی 5/56

19- امام باقر (علیه السّلام) درباره ی امام سجّاد (علیه السّلام) فرمودند: آن حضرت در دل شب تاریک از خانه بیرون می رفت و انبان را بر پشت خود حمل می کرد و به در یکایک خانه می رفت و آنها را می کوبید و به هر کس که در را باز می کرد چیزی می داد. آن حضرت هرگاه به فقیری چیزی می داد، صورت خود را می پوشاند که او را نشناسند.

منبع : البحار 78/284

20- سوگند به خدا که خداوند متعال از مردم جز دو کار نخواسته است؛ به نعمت های او اعترف کنند تا فزون ترشان دهد و به گنهان اقرار ورزند تا گناهانشان را بیامرزد.

منبع : الکافی 2/426

21- خداوند دوست دارد کسی را که با مردم مزاح و شوخی کند، امّا سخن زشت به زبان نیاورد و نیز کسی را که در اندیشیدن یکتاست و کسی را که آراسته به صبر و شکیبایی باشد و کسی را که به نماز خواندن افتخار کند.

منبع : المحاسن 1/456

22- نخستین چیزی که از بنده حسابرسی می شود نماز است، اگر پذیرفته شود سایر اعمال او نیز پذیرفته خواهد شد. نماز اگر در وقت خودش [انجام گیرد و] بالا  رود، به سوی صاحبش بر می گردد در حالی که سپید و درخشان است و می گوید: مرا حفظ کردی، خدا تو را حفظ کند. و اگر در غیر وقت خود و بدون رعایت آداب و حدود آن [انجام شود و] بالا رود، به سوی صاحبش بر می گردد در حالی که سیاه و تاریک است و می گوید : مرا ضالیع کردی، خداوند تو را ضایع کند.

منبع : البحار 80/25

23- شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی (علیه السّلام) فرمان دهید؛ زیرا زیارت آن، روزی را زیاد می کند، عمر را دراز می گرداند و بدیها را دور می سازد.

منبع : البحار 101/4

تعلیم و تعلّم

24- امام باقر (علیه السّلام) از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) حدیث کرده اند که فرمودند: صبح کن و روزت را بگذران که یا عالم باشی یا علم آموز ، بپرهیز از اینکه عمرت در لذائذ غفلت زا و کامجوئیهای زیانبخش سپری گردد.

منبع : مشکوةالانوار ،ص133

 

25- دنیا بازاری از بازارها است. گروهی از این بازار خارج می شوند، کالای نافع و سود بخش می برند و بعضی با متاع مضر و زیانبار از این بازار بیرون می آیند.

منبع : بحار ،جلد17،ص166

محبوبیت در جامعه

26- بشاشت و گشاده روئی در برخوردهای اجتماعی ، مایه ی جلب محبت مردم و قرب به خداوند است.

منبع : بحار 17،ص624

تفقه در دین

27- اگر جوان شیعه ای را نزد من بیاورند که تفقّه در دین نمی کند او را به مجازات درد ناکی کیفر خواهم کرد.

منبع : بحار ، جلد 1، ص66

گفتار و رفتار ذلت آمیز

28- با اقران و امثال خود مصاحبت کن و با کسانیکه مساعدت و کمک آنان بی نیازت میسازد رفاقت مکن چه این کار مایه ی ذلت و خواری است.

منبع : مکارم الاخلاق ،ص131

ذلت بی لیاقتی

29- بد آدمی است آنکس که در خویشتن مِیلی را بپرورد که در راه رسیدن به آن دچار ذلت و خواری شود.

منبع : محجة البیضاء جلد 4 ص108

فرزندان زنا

30- امام باقر (علیه السّلام) درباره ی علت حرمت شراب می فرمایند : دائم الخمر مانند بت پرست است. کسی که به طور مداوم و پی گیر میگساری کند مبتلا به رعشه می شود، سجایای اخلاقی و مردانگی اش نابود می گردد. شراب چنان آدمی را در گناه جسور می کند که ازخونریزی و زنا باک ندارد.

منبع : بحار جلد 14 ص771

آراستن و زیبایی

31- امام باقر (علیه السّلام) فرمودند: که حضرت علیّ بن ابیطالب (علیه السّلام) در ایّام خلافت با غلام خود قنبر برای معامله به بازار بزازها آمد، به مرد کاسبی فرمودند دو لباس داری به من بفروشی؟ مرد کاسب عرض کرد بلی ای پیشوای مسلمین ، جنسی را که احتیاج داری نزد من است . حضرت وقتی متوجّه شدند که مرد کاسب او را شناخته  و به عنوان امیرالمؤمنین خطابش کرده است ، معامله نکرد و از دکّان او گذشت و مقابل بزّاز دیگری که جوان بود توقّف کرد و دو لباس خرید یکی را به سه درهم و دیگری را به دو درهم، پس به قنبر فرمودند : سه درهمی را تو بردار. عرض کرد مولای من شایسته تر آن است که شما لباس سه درهمی را بپوشی ، زیرا منبر می روی و با مردم سخن می گویی و باید لباس شما بهتر باشد، حضرت فرمودند تو جوانی و مانند سایر جوانان به تجمّل و زیبایی رغبت بسیار داری ، به علاوه من از خدای خود حیا می کنم که لباسم از تو بهتر باشد ، زیرا از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) شنیده ام درباره ی غلامان سفارش می فرمودند که به آنان همان لباسی را بپوشانید که خود می پوشید و همان غذا را بخورانید که خود می خورید. 

منبع :مستدرک 1 ، ص210

در این حدیث، سه نکته جلب توجه می کند :

اول آن که زمامداران در معاملات عادی نباید از مقام خود  سوءاستفاده کنند . علی (علیه السّلام) عملاً به مرد کاسب فهماندند : آن که می خواهد لباس بخرد یک فرد عادی مملکت به نام علیّ بن ابیطالب است، نه امیرالمؤمنین شخص اول کشور ، و چون حضرت را امیرالمؤمنین خطاب نموده بود با وی معامله نکرد.

دوم آنکه غلامان ، در آیین مقدّس اسلام به قدری مورد حمایت  هستند که پیشوای مسلمین صریحاً توصیه فرموده اند : لباس و غذای آنان ، با لباس و غذای آقایان آنها یکسان باشد.

سوم آنکه اولیای گرامی اسلام از تمایل خود آرایی و تجمّل دوستی  جوانان در حدود مصلحت حمایت می کنند، به همین جهت علی (علیه السّلام)  جامه ی بهتر را به قنبر دادند تا او را از پوشیدن آن لباس ، شادمان و مسرور کند، و بدین وسیله تمایل زیبا پسندیش را ارضاء نماید.

سخن حق و باطل

32- امام باقر (علیه السّلام) فرموده اند: از اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که فرزند عزیز، کسیکه با گناهکار شریک شود راه ناپاکی را از وی یاد می گیرد، کسیکه مجادله را دوست داشته باشد مورد فحش و دشنام واقع می شود، کسیکه با رفیق بد همگام گردد از فساد اخلاق سالم نمی ماند، کسیکه مالک زبان خود نباشد سرانجام پشیمان خواهد گشت.

منبع : بحار 5 ،ص322

تفریحات سالم و شادمانی

33- انس مطبوع و لذّت بخش مردان با ایمان در سه چیز است: بهره مندی از زنان و شرکت در بزم دوستان و برادران و خلوت کردن با خداوند در نماز شب.

منبع : سفینه 2 ، لها،ص519

در نظر رهبر گرامی اسلام سعادت بشر عبارت ازتکمیل تمام جهات مادی ومعنوی و ارضاء کلیه ی تمایلات انسانی و حیوانی است. کسیکه به عنوان توجه به جهات معنوی تمایلات مادی خود را نادیده گرفت به خطا رفته و همچنین کسیکه درجلب لذائذ مادی جهات روحانی را از دست داد او نیز به بیراهه قدم گذارده است.

ارضاء غرایز و سعادت

34- حفظ موازنه و تعادل جسم و جان بزرگترین عامل پیروزی و سعادت انسان است.

منبع : وسائل جلد 4 ص 106

ائمه اسلام (علیهما السّلام) در مواردی که پیروان خود را دچار تندروی در جنبه ی معنوی یا شأن مادی می دیدند فوراً با تذکرات لازم آنها را تعدیل نموده و به راه مستقیم هدایت می نمودند.

35- آرمیدن در آغوش تنبلی و بطالت، دوری جستن از خوشبختی و سعادت است.

منبع : غررالحکم ،ص729

سنت گذاران

36- هر بنده ای از بندگان خدا روش گمراه کننده ای را بین مردم بنیان نهد برای او گناهی همانند گناه کسانی است که مرتکب آن عمل شده اند بدون آنکه از گناه عاملین آن کاسته شود.

منبع : سفینه ،سنن،ص665

حرمت مشروبات الکلی

37- اما باقر (علیه السّلام) درباره ی علت حرمت شراب می فرمایند : دائم الخمر مانند بت پرست است. کسی که به طور مداوم و پی گیر میگساری کند مبتلا به رعشه می شود، سجایای اخلاقی و مردانگیش نابود می گردد. شراب چنان آدمی را در گناه جسور می کند که از خونریزی و زنا باک ندارد.

منبع : بحار جلد 14 ص771

بدی و پلیدی

38- خداوند برای شرور و بدیها ، قفلهایی قرار داده  که مردم از خطرات آن ها بر کنار باشند. شراب کلید قفل های بسته ی شرور و ناپاکی است، ولی خطر دروغ از شراب بیشتر است.

منبع : وسائلجلد3 ص232

استدعای عفو

39- خداوند از مردم خواستار دو فضیلت است: به نعمتها اقرار کنند تا بر آن بیفزاید، و به گناهان اعتراف نمایند تا آن ها را ببخشد.

منبع : کافی جلد2ص426

شقاوت و سعادت

40- سوال کردند مرد مسلمانی را زیبایی زن دیوانه ای واله و مجذوب می کند، آیا او را به همسری خود انتخاب نماید؟ فرمودند: نه ولی اگر کنیز دیوانه ای باشد می تواند با او همبستر شود و تمایل جنسی خود را ارضاء نماید ولی مراقب باشد آبستن نشود .

منبع : وسائل جلد5 ص10

از این حدیث به خوبی می توان استفاده کرد که پیشوای اسلام به سلامت عقلی اجتماع توجه کامل دارد.

خطرات شهوت نفسانی

41- طبیعت بشر با شهوت و میل و حرص و ترس و خشم و لذت آمیخته شده است جز آنکه در بین مردم کسانی هستند که این پیوند و کشش طبیعی را با نیروی تقوی و حیا و تنزّه مهار کرده اند. موقعیکه نفس متجاوزت، تو را به گناه می خواند به آسمان با عظمت و کیهان حیرت زا نگاه کن و از خداوند بزرگی که جهان را آفریده و بر آن حکومت می کند بترس و از گناه خودداری کن، اگر از خداوند توانا خوف نداری به زمین نظر افکن شاید از حکومت بشری و افکار عمومی شرم کنی و مرتکب معصیت نشوی، اگر جرأت و جسارتت به جایی رسیده که نه از حکومت الهی می ترسی و نه از مردم زمین شرم داری خود را از صف انسان ها خارج بدان و در عداد بهائم و حیوانات به حساب آور.

منبع :مستدرک2،ص287

تحمیل عبادت

42- اسلام آئین محکم واستوار الهی است با مدارا در آن وارد شوید و بندگان خدا را در عبادت خداوند مجبور ننمائید.

منبع: کافی جلد2 صفحه 86

 

زندگینامه امام محمدباقر(ع)از ولادت تا وفات

زندگینامه امام محمد باقر امام محمد باقر(ع) نیز در عصر حاكمیت جور اندیشه‏ هاى دینى امت اسلام، تولد یافت تا پیام آور معرفت و احیاگر اسلام ناب محمدى (ص) باشد.

 

ولادت امام محمد باقر

 

حضرت ابو جعفر، باقر العلوم، در شهر مدینه تولد یافت.و بر اساس نظریه بیشتر مورخان و كتابهاى روایى، تولد آن گرامى در سال 57 هجرى بوده است. (1) این نقل، با روایاتى كه نشان مى‏دهد امام باقر (ع) به هنگام شهادت جد خویش ـ حسین بن على (ع) ـ در سرزمین طف حضور داشته و سه سال از عمرش مى‏گذشته است هماهنگى دارد. (2)

 

در روز و ماه ولادت آن حضرت نیز نقلهاى مختلفى یاد شده است:

 

 ـ سوم صفر 57 هجری 

 ـ پنجم صفر 57 هجرى

 ـ جمعه اول رجب 57 هجرى

 ـ دوشنبه یا سه شنبه اول رجب 57 هجرى 

 

بیشتر محققان با ترجیح نظریه نخست، یعنى سوم صفر آن را پذیرفته‏اند.

 

تبار والاى امام باقر (ع)

 

امام محمد باقر (ع) از جانب پدر و نیز مادر، به شجره پاكیزه نبوت منتهى مى‏گردد.

 

او نخستین مولودى است كه در خاندان علویان از التقاى دو بحر امامت (نسل حسن بن على و حسین بن على علیهما السلام) تولد یافت 

 

پدر: على بن الحسین، زین العابدین (ع) .مادر: ام عبد الله، فاطمه، دختر امام حسن مجتبى (ع) 

 

مادر گرامى امام باقر (ع) نخستین علویه‏اى است كه افتخار یافت فرزندى علوى به دنیا آورد براى وى كنیه‏هایى چون ام الحسن و ام عبده آورده‏اند، اما مشهورترین آنها، همان ام عبد الله است.

 

در پاكى و صداقت، چنان نمونه بود كه صدیقه‏اش لقب دادند.

 

امام باقر (ع) مادر بزرگوار خویش را چنین توصیف كرده است:

روزى مادرم كنار دیوارى نشسته بود، ناگهان دیوار ریزش كرد و در معرض ویرانى قرار گرفت، مادرم دست بر سینه دیوار نهاد و گفت، به حق مصطفى (ص) سوگند، اجازه فرو ریختن ندارى.دیوار بر جاى ماند تا مادرم از آن جا دور شد.سپس دیوار فرو ریخت.

 

نام و كنیه امام محمد باقر

 

نام آن حضرت محمد است.این نامى است كه رسول خدا (ص) از دیر زمان براى وى برگزیده بود .

 

جابر بن عبد الله انصارى یار دیرین پیامبر (ص) افتخار دارد كه سلام رسول خدا را به امام باقر (ع) ابلاغ كرده است.از بیان او ـ كه به تفصیل خواهد آمد ـ استفاده مى‏شود كه نامگذارى امام باقر (ع) به وسیله پیامبر اكرم (ص) صورت گرفته است.كنیه آن گرامى ابو جعفر  است و جز این كنیه‏اى براى وى نقل نكرده‏اند. 

  زندگینامه امام محمدباقر

القاب امام محمد باقر

 

براى امام باقر (ع) این القاب یاد شده است:

 

ـ باقر.

این لقب مشهورترین القاب آن حضرت بشمار مى‏آید و بیشتر منابع بدان تصریح كرده‏اند.

در بیان فلسفه تعیین این لقب براى وى، آمده است:

 

شكافنده معضلات علم و گشاینده پیچیدگی هاى دانش بود وبه دلیل گستردگى معارف و اطلاعاتى كه در اختیار داشت، باقر نامیده شد.

 

از طرفی نتیجه سجده‏هاى بسیار، پیشانیش فراخ گشته بود واحكام را از متن قوانین كلى، استنباط و استخراج می ‏كرد. 

 

 ـ شاكر

 

ـ هادى

 

 ـ امین ـ شبیه، به جهت شباهت آن حضرت به رسول خدا (ص) 

 

همسران امام محمد باقر

 

در منابع تاریخى، براى امام باقر (ع) دو همسر و دو «ام ولد»  نام برده‏ اند.

 

همسران عبارتند از:

 

 ـ ام فروة دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر.

او هر چند از نسل ابو بكر بود، اما همانند پدرش قاسم بن محمد حق امامان را مى شناخت و اهل ولایت معصومین (ع) بود، چنان كه در روایتى از امام رضا (ع) آمده است كه روزى نام قاسم بن محمد نزد آن حضرت برده شد، امام فرمود: او به ولایت و امامت اعتقاد داشت.

 

ـ ام حكیم دختر اسید بن مغیره ثقفى.

 

فرزندان امام محمد باقر

 

براى امام باقر (ع) هفت فرزند یاد كرده‏اند، پنج پسر و دو دختر.

 

 ـ جعفر بن محمد الصادق (ع) .

وى مشهورترین، ارجمندترین و با فضیلت ترین فرزند امام باقر (ع) است كه از ام فروة زاده شد و نسل امامت از طریق او استمرار یافت.

 

 ـ عبد الله بن محمد.او یگانه برادر امام صادق (ع) بشمار می ‏آید كه هم از ناحیه پدر و هم از ناحیه مادر با آن حضرت متحد است.مورخان وى را صاحب فضل و صلاح دانسته‏اند و متذكر شده‏اند كه فردى از بنى امیه به او سم خورانید و او را به شهادت رساند.

 

 ـ ابراهیم بن محمد، از ام حكیم.

 

 ـ عبید الله بن محمد، از ام حكیم.

 

ـ على بن محمد.

 

 ـ زینب بنت محمد، این دو (یعنى زینب و على) از یك مادرند كه ام ولد بوده است.

 

 ـ ام سلمه، مادر وى را نیز ام ولد دانسته‏ اند.

 

برخى از منابع، تنها شش فرزند براى امام باقر (ع) نام برده‏ اند و بر این باورند كه امام باقر فرزندى به نام عبید الله نداشته است.

 

گروهى دیگر گفته اند: امام باقر (ع) دو دختر نداشته است، بلكه زینب و ام سلمه در حقیقت دو نام براى یك دختر است.

 

شهادت آن حضرت

 

سرانجام در هفتم ذيحجه سال 114  هجری در سن 57 سالگی در مدينه با توطئه هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست . پيکر مقدسش را در قبرستان بقيع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند.

اعمال روز اول رجب

اول :روزه گرفتن روايت شده كه حضرت نوح عليه السلام در اين روز به كشتي سوار شد و امر فرمود كساني را كه با او بودند روزه بدارند هر كه اين روز را روزه بدارد آتش جهنم يك سال راه از او دور شود. دوم :غسل كند

سوم :زيارت امام حسين (عليه السلام) كند شيخ روايت كرده از بشير دهّان از امام جعفر صادق (عليه السلام) كه فرمود: هر كه زيارت كند حسين بن علي (عليهما السلام) را در روز اول رجب بيامرزد خداوند عالم او را البته

چهارم :بخواند دعاي طويلي كه سيد در اقبال نقل فرموده

پنجم :شروع كند به نماز سلمان (رضي الله عنه) بدين طريق كه ده ركعت نماز گزارد و بعد از هر دو ركعت سلام دهد و در هر ركعت يك مرتبه <حمد> و سه مرتبه سوره <توحيد> و سه مرتبه سوره <قل يأيها الكافرون >بخواند و بعد از هر سلام دستها را بلند كند و بگويد: لاَ إلَهَ إلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ    يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ    پس بگويد: اللَّهُمَّ لا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ وَ لا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ وَ لا يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ. پس دستها را بر روي خود كشد و حاجت خود را بطلبد و از فوايد اين نماز نبايد غفلت نمود كه آن بسيار است و بدانكه از براي حضرت سلمان نيز نماز ديگري است در روز اول اين ماه ده ركعت در هر ركعت حمد يك مرتبه و توحيد سه مرتبه با فضيلت بسيار كه مجملش آمرزش گناهان و محفوظ بودن از فتنه قبر و عذاب روز قيامت و رفتن جذام و برص و ذات الجنب از خواننده آن است و سيد نيز براي اين روز چهار ركعت نماز نقل كرده هر كه خواهد به اقبال مراجعه كند و در اين روز سنه پنجاه و هفت بقولي ولادت حضرت باقر (عليه السلام) واقع شده و لكن مختار داعي در سوم صفر است

اعمال شب اول رجب

شب شريفي است و در آن چند عمل است:

اول :آنكه چون هلال را بيند بگويد: اَللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالأَْمْنِ وَ الإِْيمَانِ وَ السَّلاَمَهِ وَ الإِْسْلاَمِ رَبِّي وَ رَبُّكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ    و نيز از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) منقول است كه چون هلال رجب را مي ديد مي گفت: اَللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ 

دوم :غسل كند چنانكه بعضي از علما فرموده اند از حضرت (رسول صلي الله عليه) و آله مروي است كه هر كه درك كند ماه رجب را و غسل كند در اول و وسط و آخر آن بيرون آيد از گناهان خود مانند روزي كه از مادر متولد شده 

سوم :زيارت كند حضرت امام حسين (عليه السلام) را 

چهارم: بعد از نماز مغرب بيست ركعت نماز كند به <حمد> و< توحيد> و بعد از هر دو ركعت سلام دهد تا محفوظ بماند خود و اهل و مال و اولادش و از عذاب قبر در پناه باشد و از صراط بي حساب مانند برق بگذرد

پنجم :بعد از نماز عشاء دو ركعت نماز كند بخواند در ركعت اول <حمد> و< أ لم نشرح> يك مرتبه و <توحيد> سه مرتبه و در ركعت دوم <حمد >و <أ لم نشرح> و< توحيد> و< معوذتين> را و چون سلام نماز داد سي مرتبه لا إِلَهَ إلا اللَّهُ بگويد و سي مرتبه صلوات بفرستد تا حق تعالي گناهان او را بيامرزد مانند روزي كه از مادر متولد شده

ششم :آنكه بخواند سي ركعت نماز در هر ركعت <حمد> و< قل يأيها الكافرون> يك مرتبه و< توحيد> سه مرتبه ذكر عمل شب اول رجب روايت كرده است ابو البختري وهب بن وهب از حضرت امام جعفر صادق از پدرش از جدش از حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) كه آن حضرت را خوش مي آمد كه فارغ سازد خود را چهار شب در تمام سال يعني احيا بدارد آن شبها را به عبادت و آن چهار شب اول رجب و شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عيد قربان بود و روايت شده است از ابو جعفر ثاني حضرت امام محمد جواد (عليه السلام) كه فرمود: مستحب است كه هر آدمي بخواند اين دعا را در شب اول رجب بعد از عشاء آخره: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ مَلِكٌ وَ أَنَّكَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ مُقْتَدِرٌ وَ أَنَّكَ (عَلَي) مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ يَكُونُ  اي خدا از تو درخواست مي كنم به اينكه تو پادشاهي و تو بر هر چيز مقتدري و تويي كه هر چه بخواهي از امرت موجود مي شود  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إلَيْكَ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّ الرَّحْمَهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ  اي خدا من رو به تو آورده ام بوسيله پيغمبرت محمّد(ص)كه پيغمبر رحمت است كه درود خدا بر او و آل او باد  يَا مُحَمَّدُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أَتَوَجَّهُ بِكَ إلَي اللَّهِ رَبِّكَ وَ رَبِّي لِيُنْجِحَ (لِي) بِكَ طَلِبَتِي  اي محمّد(ص)اي رسول خدا من تو را وسيله به درگاه خدا كه ربّ من و توست قرار مي دهم تا به آبروي شما روا شود حاجتهايم  اَللَّهُمَّ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَ الأَْئِمَّهِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَنْجِحْ طَلِبَتِي  خدايا به حقّ پيغمبرت محمّد(ص)و امامان از اهل بيتش كه درود خدا بر او و آنها باد كه حوايجم را برآور. و روايت كرده است علي بن حديد كه حضرت موسي بن جعفر (عليهما السلام) بعد از فراغ از نماز شب در حال سجده مي گفت: لَكَ الْمَحْمِدَهُ إِنْ أَطَعْتُكَ وَ لَكَ الْحُجَّهُ إِنْ عَصَيْتُكَ لاَ صُنْعَ لِي وَ لاَ لِغَيْرِي فِي إِحْسَانٍ إلاَّ بِكَ  اي خدا تو را حمد مي كنم اگر تو را اطاعت كنم و تو راست حجّت اگر معصيت تو كنم نه من و نه غير من كاري بر نيكي حال خود نتوانيم كرد مگر تو بخواهي  يَا كَائِنُ قَبْلَ كُلِّ شَيْ ءٍ وَ يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَيْ ءٍ إِنَّكَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ  اي موجود قبل از هر چيز و اي موجود كننده هر چيز تو بر هر چيز قادري  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَدِيلَهِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ مِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِي الْقُبُورِ  اي خدا من از عدول از دين تو هنگام مرگ به تو پناه مي برم و از شرّ بازگشتن در قبر  وَ مِنَ النَّدَامَهِ يَوْمَ اﻵْزِفَهِ  و از پشيماني روز رستاخيز  فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  پس از تو درخواست مي كنم كه درود فرستي بر محمّد(ص) و آل محمّد(ع)  وَ أَنْ تَجْعَلَ عَيْشِي عِيشَهً نَقِيَّهً وَ مِيتَتِي مِيتَهً سَوِيَّهً وَ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَباً كَرِيماً غَيْرَ مُخْزٍ وَ لاَ فَاضِحٍ  و عيش و زندگاني مرا پاكيزه گرداني و مرگم را مرگي معتدل و جاي بازگشتم را منزل شرافت و كرامت قرار ده نه جاي خواري و رسوايي  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الأَْئِمَّهِ يَنَابِيعِ الْحِكْمَهِ وَ أُولِي النِّعْمَهِ وَ مَعَادِنِ الْعِصْمَهِ  خدايا درود فرست بر محمّد(ص)و آلش كه پيشواي خلق و سرچشمه حكمت و وليّ نعمت و معدن عصمت و طهارتند  وَ اعْصِمْنِي بِهِمْ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَ لاَ تَأْخُذْنِي عَلَي غِرَّهٍ وَ لاَ عَلَي غَفْلَهٍ  و مرا به توجّه آنها از هر كار بد نگه دار و مرا در حال مغروريّت و غفلت مگير  وَ لاَ تَجْعَلْ عَوَاقِبَ أَعْمَالِي حَسْرَهً وَ ارْضَ عَنِّي فَإِنَّ مَغْفِرَتَكَ لِلظَّالِمِينَ وَ أَنَا مِنَ الظَّالِمِينَ  و عاقبت اعمالم را حسرت و ندامت قرار مده و از من راضي شو كه مغفرت و عفوت براي ستمكاران است و من هم از ستمكارانم  اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا لاَ يَضُرُّكَ وَ أَعْطِنِي مَا لاَ يَنْقُصُكَ فَإِنَّكَ الْوَسِيعُ رَحْمَتُهُ الْبَدِيعُ حِكْمَتُهُ  اي خدا گناهم را كه به تو ضرري نمي رساند ببخش و از رحمت كه هيچ كم نمي شود به من عطا فرما زيرا كه تويي كه رحمتت بي حدّ و پايان است و حكمتت بي مانند است  وَ أَعْطِنِي السَّعَهَ وَ الدَّعَهَ وَ الأَْمْنَ وَ الصِّحَّهَ وَ الْبُخُوعَ وَ الْقُنُوعَ وَ الشُّكْرَ  و مرا به كرمت وسعت و آسايش و ايمني و صحّت بخش و فروتني و قناعت و شكرگزاري  وَ الْمُعَافَاهَ وَ التَّقْوَي وَ الصَّبْرَ وَ الصِّدْقَ عَلَيْكَ وَ عَلَي أَوْلِيَائِكَ وَ الْيُسْرَ وَ الشُّكْرَ  و عافيت و پرهيزگاري و صبر و شكيبايي ده و راستگويي با تو و اولياء تو و گشايش و سپاسگزاري عطا كن  وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ يَا رَبِّ أَهْلِي وَ وَلَدِي وَ إِخْوَانِي فِيكَ وَ مَنْ أَحْبَبْتُ وَ أَحَبَّنِي  و هم مرا و هم اهل بيت و فرزندان با ايمانم را و برادران دينيم و هر كه را كه دوست مي دارم و او مرا دوست مي دارد  وَ وَلَدْتُ وَ وَلَدَنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُؤْمِنِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَو اولاد و آباء من از مسلمين و اهل ايمان و دعايم اجابت كن اي پروردگار عالم.

ابن اُشيم گفته:اين دعا بعد از هشت ركعت نماز شب و پيش از نماز وتر است آنگاه سه ركعت وتر را بجا مي آوري پس چون سلام دادي بگو در حالتي كه نشسته باشي: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لاَ تَنْفَدُ خَزَائِنُهُ وَ لاَ يَخَافُ آمِنُهُ رَبِّ إِنِ ارْتَكَبْتُ الْمَعَاصِيَ فَذَلِكَ ثِقَهٌ مِنِّي بِكَرَمِكَ  ستايش خداي را كه گنجهاي رحمتش به پايان نمي رسد و هر كه را ايمني داده ديگر ترس ندارد اي خداي من اگر من مرتكب گناه شده ام بواسطه وثوق و اطمينان به كرم و عفو تو بوده  إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبَادِكَ وَ تَعْفُو عَنْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ تَغْفِرُ الزَّلَلَ وَإِنَّكَ مُجِيبٌ لِدَاعِيكَ وَ مِنْهُ قَرِيبٌ  كه البتّه تو توبه بندگان را مي پذيري و گناهانشان را عفو كرده و لغزش و خطايشان را مي بخشي زيرا تو از لطف دعاي خلق را اجابت مي كني و با بندگان به رحمتت نزديكي  وَ أَنَا تَائِبٌ إلَيْكَ مِنَ الْخَطَايَا وَ رَاغِبٌ إلَيْكَ فِي تَوْفِيرِ حَظِّي مِنَ الْعَطَايَا  و من از گناهانم بسوي تو توبه مي كنم و ميل و آرزويم از كرمت آنكه بهره ام از عطاهايت وافر گرداني  يَا خَالِقَ الْبَرَايَا يَا مُنْقِذِي مِنْ كُلِّ شَدِيدَهٍ يَا مُجِيرِي مِنْ كُلِّ مَحْذُورٍ وَفِّرْ عَلَيَّ السُّرُورَ  اي آفريننده خلايق اي نجات بخش من از هر سختي اي پناه دهنده من از هر خطر مرا نشاط و سرور عطا كن  وَ اكْفِنِي شَرَّ عَوَاقِبِ الأُْمُورِ فَأَنْتَ اللَّهُ عَلَي نَعْمَائِكَ وَ جَزِيلِ عَطَائِكَ مَشْكُورٌ وَ لِكُلِّ خَيْرٍ مَذْخُورٌو شرّ عاقبتهاي كار از من كفايت فرما زيرا تويي خدا كه بر نعمتها و عطاهاي عظيمت همه شكرگزار و از براي هر نيكويي لطف تو ذخيره خلق است.

دعای هرروز ماه رجب عقب نماز های روز وشب (دعاي يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ)

سيد بن طاوس روايت كرده از محمد بن ذكوان كه معروف به سجاد است براي آنكه آنقدر سجده كرد و گريست در سجود كه نابينا شد گفت:عرض كردم به حضرت صادق عليه السلام فداي تو شوم اين ماه رجب است تعليم بنما مرا دعايي در آن كه حق تعالي مرا به آن نفع بخشد حضرت فرمود: بنويس بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ بگو در هر روز از رجب در صبح و شام در عقب نمازهاي روز و شب: يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ  اي خدايي كه از او اميد هر خير و احسان دارم و نزد هر شرّي از خشم او ايمني مي جويم  يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ  اي آنكه عطا مي كني بسيار را به كم اي آنكه هر كه سؤال كند عطا مي كني  يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَهً  اي آنكه به هر كه سؤال نكند و تو را هم نشناسد باز از لطف و رحمتت عطا مي كني  أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ جَمِيعَ خَيْرِ اﻵْخِرَهِ  عطا فرما مرا كه از تو درخواست مي كنم جميع خوبيهاي دنيا و جميع خوبيهاي آخرت را  وَ اصْرِفْ عَنِّي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيَا وَ شَرِّ اﻵْخِرَهِ  و دفع فرما از من به درخواستم از تو جميع شرور دنيا و آخرت را  فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ  زيرا عطاي تو بي نقص است و از فضل و كرمت بهره من بيفزاي اي خداي كريم  راوي گفت پس گرفت حضرت محاسن شريف خود را در پنجه چپ خود و خواند اين دعا را به حال التجا و تضرع به حركت دادن انگشت سبابه دست راست پس گفت بعد از اين: يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الإِْكْرَامِ يَا ذَا النَّعْمَاءِ وَ الْجُودِ يَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَي النَّارِاي صاحب جلال و بزرگواري اي صاحب نعمتها و جود اي صاحب عطا و كرم به كرمت محاسنم را بر آتش دوزخ حرام گردان.

زیارت رجبیه

و نيز شيخ روايت كرده از جناب ابو القاسم حسين بن روح (رضي الله عنه) كه نايب خاصّ حضرت صاحب الامر (عليه اَلسّلام) است كه فرمود:زيارت كن در هر مشهدي كه باشي از مشاهد مشرفه در ماه رجب به اين زيارت مي گويي چون داخل شدي: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ  ستايش خداي راست كه ما را به حضور اولياء و دوستانش در ماه رجب رسانيد و بر ما از حقّ آنها واجب كرد آنچه واجب كرد  وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ عَلَي أَوْصِيَائِهِ الْحُجُبِ  و درود خداي بر محمّد برگزيده(ص)و بر اوصياي او كه در پرده محجوبند  اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مَشْهَدَهُمْ فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ  بار خدايا پس چنانكه ما را به حضورشان رسانيدي به وعده گاه آنها هم كه بهشت است برسان  وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وِرْدٍ فِي دَارِ الْمُقَامَهِ وَ الْخُلْدِ  و به منزل و مأواي آنها ببر و در دار آنها كه دار ابدي و بهشت مخلّد است وارد گردان  وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ إِنِّي (قَدْ) قَصَدْتُكُمْ وَ اعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ  و سلام بر شما باد من قصد درگاه شما كردم و كرم شما را به گرو حاجت و سؤال خود گرفته ام و آن سؤال آزاد شدنم از آتش دوزخ است  وَ الْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ الْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ الأَْبْرَارِ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَي الدَّارِ  و منزل يافتن با شما و با شيعيان پاكتان بر قرارگاه بهشتي و سلام بر شما باد كه صبر در بلا كرديد پس چه نيكو مقام بهشت را يافتيد  أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا إِلَيْكُمُ التَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ التَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ الْمَهِيضُ  من سائل به درگاه شمايم و اميدم به خيري است كه مفوّض به شماست و عوض آن بر شماست پس بواسطه آن دلهاي شكسته جبران مي شود  وَ يُشْفَي الْمَرِيضُ وَ مَا تَزْدَادُ الأَْرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ  و مريض شفا مي يابد و رحم ها زياد يا كم مي زايد  إِنِّي بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ (مُؤَمِّمٌ) وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَي اللَّهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ  من به حقيقت شما ايمان دارم و به قول شما تسليم و بر خدا به شما سوگند ياد مي كنم  فِي رَجْعِي بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِمْضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا وَ إِبْرَاحِهَا (إِيزَاحِهَا) وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاَحِهَا  در بازگشتم در حوايج واداي حوايجم و امضاء و برآوردن حاجتهايم و بزرگ شدنش مطابق شئوني كه مرا نزد شماست و مصلحت آنها  وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ سَلاَمَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجَهُ مُودِعٍ  و سلام بر شما سلام وداع كننده كه حاجتهايش نزد شما وديعه است  يَسْأَلُ اللَّهَ إلَيْكُمُ الْمَرْجِعَ وَ سَعْيَهُ (سَعْيُهُ) إِلَيْكُمْ غَيْرَ (غَيْرُ) مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يَرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجَعٍ  و از خدا درخواست مي كند بازگشت بسوي شما را و سعي او بسوي شما منقطع بشود و از درگاه شما بسوي بهترين بازگشت رجوع كند  إِلَي جَنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ (عَيْشٍ) مُوَسَّعٍ وَ دَعَهٍ وَ مَهَلٍ إلَي حِينِ (خَيْرِ) الأَْجَلِ  به آستان با خير و بركت و عيش وسيع و راحت و پاينده تا هنگام اجل  وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٍّ فِي النَّعِيمِ الأَْزَلِ وَ الْعَيْشِ الْمُقْتَبَلِ  و منزل و محلّم را نيكو در بهشت پر نعمت ازلي و زندگاني پسنديده  وَ دَوَامِ الأُْكُلِ وَ شُرْبِ الرَّحِيقِ وَ السَّلْسَلِ وَ عَلٍّ وَ نَهَلٍ لاَ سَأَمَ مِنْهُ وَ لاَ مَلَلَ  و اكل و شرب دائم و رحيق و سلسبيل و آشاميدن گوارا كه هيچ از آن ناگوار و ملال نباشد  وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّي الْعَوْدِ إلَي حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ  و رحمت خدا و بركاتش و تحيّت و لطفش تا هنگام بازگشت به حضور شما و فايز شدن در بازگشت شما و محشور شدن در زمره شما  وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُو رحمت و بركات خدا بر شما باد و درود او و تحيّت و ثناي آن خدا و او ما را كفايت است و نيكو وكيلي است.

اعمال مشترک ماه رجب

اول:از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) روايت شده كه هر كه در ماه رجب صد مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لاَ إلَهَ إلاَّ هُوَ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ أَتُوبُ إلَيْهِ  و ختم كند آن را به صدقه ختم فرمايد حق تعالي براي او به رحمت و مغفرت و كسي كه چهار صد مرتبه بگويد بنويسد براي او اجر صد شهيد. دوم : و نيز از آن حضرت مروي است كه: كسي كه بگويد در ماه رجب هزار مرتبه <لا إِلَهَ إلا اللَّهُ> بنويسد خداوند عز و جلّ براي او صد هزار حسنه و بنا فرمايد براي او صد شهر در بهشت. سوم: در وقت صبح هفتاد مرتبه و در وقت پسين نيز هفتاد مرتبه استغفار كند روايت است كسي كه در رجب در وقت صبح هفتاد مرتبه و در وقت پسين نيز هفتاد مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إلَيْهِ  و چون تمام كرد دستها را بلند كند و بگويد: اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ تُبْ عَلَيَ پس اگر در ماه رجب بميرد خدا از او راضي باشد و آتش او را مس نكند به بركت رجب. چهارم: در جميع اين ماه هزار مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ ذَا الْجَلالِ وَ الإِْكْرَامِ مِنْ جَمِيعِ الذُّنُوبِ وَ اﻵْثَامِ تا خداوند رحمان او را بيامرزد. پنجم: سيد در اقبال فضيلت بسيار از حضرت (رسول صلي الله عليه و آله) نقل كرده براي خواندن <قل هو الله أحد> ده هزار مرتبه يا هزار مرتبه يا صد مرتبه در ماه و نيز روايت كرده كه هر كه در روز جمعه ماه رجب صد مرتبه <قل هو الله أحد> بخواند براي او نوري باشد در قيامت كه او را به بهشت بكشاند. ششم: سيد روايت كرده كه هر كه در ماه رجب يك روز روزه بدارد و چهار ركعت نماز گزارد بخواند در ركعت اول صد مرتبه <آيه الكرسي >و در ركعت دوم دويست مرتبه <قل هو الله أحد >نميرد تا جاي خود را در بهشت ببيند يا ديده شود براي او. هفتم : و نيز سيد روايت كرده از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) كه هر كه در روز جمعه ماه رجب چهار ركعت نماز كند ما بين ظهر و عصر بخواند در هر ركعتي حمد يك مرتبه و آيه الكرسي هفت مرتبه و <قل هو الله أحد >پنج مرتبه پس ده مرتبه بگويد: <أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لا إِلَهَ إلا هُوَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَهَ> بنويسد حق تعالي براي او از روزي كه اين نماز را گزارده تا روزي كه بميرد هر روزي هزار حسنه و عطا فرمايد او را به هر آيه كه خوانده شهري در بهشت از ياقوت سرخ و به هر حرفي قصري در بهشت از در سفيد و تزويج فرمايد او را حور العين و راضي شود از او به غير سخط و نوشته شود از عابدين و ختم فرمايد براي او به سعادت و مغفرت (الخبر) . نهم :سه روز از اين ماه را كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد زيرا كه روايت شده هر كه در يكي از ماههاي حرام اين سه روز را روزه بدارد حق تعالي براي او ثواب نهصد سال عبادت بنويسد دهم :در تمام ماه رجب شصت ركعت نماز كند به اين طريق كه در هر شب آن دو ركعت بجا آورد بخواند در هر ركعت حمد يك مرتبه و <قل يأيها الكافرون >سه مرتبه و <قل هو الله أحد >يك مرتبه و چون سلام دهد دستها را بلند كند و بگويد: لا إِلَهَ إلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ وَ إلَيْهِ الْمَصِيرُ  معبودي جز خدا نيست،يگانه و بي شريك است،فرمانروايي و سپاس مخصوص اوست زنده مي كند و مي ميراند و او زنده اي است كه هرگز نمي ميرد،خيز تنها به دست اوست،و او بر هر كاري توانا است،و بازگشت همه به سوي اوست،  وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الأُْمِّيِّ وَ آلِهِ  و جنبش و نيرويي نيست جز به عنايت او،خداي برتر و بزرگ،خدايا!بر محمّد پيامبر درس ناخوانده و خاندانش درود فرست. و بكشد دستها را به صورت خود از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) مروي است كه كسي كه اين عمل را بجا آورد حق تعالي دعاي او را مستجاب گرداند و ثواب شصت حج و شصت عمره به او عطا فرمايد. یازدهم : از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) مروي است كه كسي كه در يك شب از ماه رجب بخواند صد مرتبه <قل هو الله أحد> در دو ركعت نماز پس گويا صد سال روزه گرفته در راه خدا و حق تعالي در بهشت صد قصر به او مرحمت فرمايد هر قصري در جوار پيغمبري از پيغمبران (عليهم السلام) . دوازدهم : و نيز از آن حضرت مروي است كه: هر كه در يك شب از شبهاي رجب ده ركعت نماز كند بخواند در هر ركعتي <حمد> و< قل يأيها الكافرون >يك مرتبه و توحيد سه مرتبه بيامرزد حق تعالي هر گناهي كه كرده <الخبر> سیزدهم :در هر شب و هر روز از اين سه ماه بخواند سه مرتبه حمد و آيه الكرسي با چهار قل علامه مجلسي در زاد المعاد فرموده كه از حضرت امير المؤمنين عليه السلام منقول است كه حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) فرمود كه هر كه در هر شب و هر روز ماه رجب و شعبان و رمضان سه مرتبه هر يك از <حمد> و< آيه الكرسي> و< قل يأيها الكافرون> و< قل هو الله أحد> و< قل أعوذ برب الفلق> و <قل أعوذ برب الناس> بخواند و سه مرتبه بگويد: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لاَ إلَهَ إلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ  منزه است خداي و حمد خداي راست و نيست معبود حقي جز خدا و خدا بزرگ است  وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم  هيچكس را قوت و نيرويي نيست جز به خداي بزرگ بلند مقام  و سه مرتبه بگويد: اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  بار خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد  و سه مرتبه بگويد: اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ  بار خدايا بيامرز مؤمنين و مؤمنات را  و چهار صد مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إلَيْهِ  از خدا آمرزش مي طلبم و بسوي او از گناه بر مي گردم خداوند تعالي گناهانش را بيامرزد اگر چه به عدد قطره هاي باران و برگ درختان و كف درياها باشد (الخبر)

حدیث ماه رجب از پیامبر اکرم(ص)

اعمال شب لیلة الرغائب

و بدان كه شب جمعه اول ماه رجب را ليله الرغائب مي گويند و از براي آن عملي نقل كرده اند از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) وارد شده با فضيلت بسيار كه سيد در اقبال و علامه در اجازه بني زهره نقل كرده اند .از جمله فضيلت او آنكه گناهان بسيار به سبب او آمرزيده شود و آنكه هر كه اين نماز را بگزارد چون شب اول قبر او شود حق تعالي بفرستد ثواب اين نماز را به سوي او به نيكوتر صورتي با روي گشاده و درخشان و زبان فصيح پس با وي گويد :اي حبيب من بشارت باد تو را كه نجات يافتي از هر شدت و سختي ،گويد تو كيستي ؟به خدا سوگند كه من رويي بهتر از روي تو نديدم و كلامي شيرين تر از كلام تو نشنيده ام و بويي بهتر از بوي تو نبوييدم، گويد: من ثواب آن نمازم كه در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردي آمدم امشب به نزد تو تا حق تو را ادا كنم و مونس تنهايي تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دميده شود من سايه بر سر تو خواهم افكند در عرصه قيامت پس خوشحال باش كه خير از تو معدوم نخواهد شد هرگز، و كيفيت آن چنان است كه روز پنجشنبه اول آن ماه را روزه مي داري چون شب جمعه داخل شود ما بين نماز مغرب و عشاء دوازده ركعت نماز مي گزاري هر دو ركعت به يك سلام و در هر ركعت از آن يك مرتبه حمد و سه مرتبه إنا أنزلناه و دوازده مرتبه قل هو الله أحد مي خواني و چون فارغ شدي از نماز هفتاد مرتبه مي گويي: اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الأُْمِّيِّ وَ عَلَي آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ]   پس به سجده مي روي و هفتاد مرتبه مي گويي: سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلاَئِكَهِ وَ الرُّوحِ ِ   پس سر از سجده بر مي داري و هفتاد مرتبه مي گويي : رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيُّ الأَْعْظَمُ   پس باز به سجده مي روي و هفتاد مرتبه مي گويي : سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلاَئِكَهِ وَ الرُّوحِ ِ   پس حاجت خود را مي طلبي كه إن شاء الله برآورده خواهد شد .َ

دعاهای هر روز ماه رجب

1-دعای خاب الوافدون علی غیرک بخواند اين دعا را كه حضرت صادق (عليه السلام) در هر روز ماه رجب مي خواندند خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَي غَيْرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إلاَّ لَكَ  كسي كه بر غير تو وارد شود محروم است و آنكه به غير تو رو كند زيانكار است  وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إلاَّ بِكَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ  و هر كه به درگاه غير تو رود محتاج گشته و هر كه از غير فضل و كرم تو درخواست كرد بي برگ و نوا گرديد  بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِينَ وَ خَيْرُكَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِينَ وَ فَضْلُكَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِينَ  درگاه لطف تو به روي مشتاقان باز و خير و احسانت براي طالبان مبذول است و فضل و كرمت براي سائلان مباح  وَ نَيْلُكَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِينَ وَ رِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاكَ وَ حِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاكَ  و عطايت براي اميدواران مهيّا و رزقت براي اهل معصيت هم گسترده است و حلمت بر هر كه رو به تو آورد متوجّه است  عَادَتُكَ الإِْحْسَانُ إلَي الْمُسِيئِينَ وَ سَبِيلُكَ الإِْبْقَاءُ عَلَي الْمُعْتَدِينَ  و عادتت احسان به بدكاران است و طريقه ات مدارا با سركشان  اَللَّهُمَّ فَاهْدِنِي هُدَي الْمُهْتَدِينَ وَ ارْزُقْنِي اِجْتِهَادَ الْمُجْتَهِدِينَ وَ لاَ تَجْعَلْنِي مِنَ الْغَافِلِينَ الْمُبْعَدِينَ وَ اغْفِرْ لِي يَوْمَ الدِّينِاي خدا مرا به راه هدايت رهبري فرما و مرا نصيب گردان كوشش جهد كنندگان به طاعتت را و از غافلان دور از رحمتت مگردان و از گناهم روز جزا درگذر. 2-دعای اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ صَبْرَالشَّاكِرِينَ لَكَ شيخ در مصباح فرموده معلي بن خنيس از حضرت صادق (عليه السلام) روايت كرده كه فرمود بخوان در ماه رجب: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ صَبْرَ الشَّاكِرِينَ لَكَ وَ عَمَلَ الْخَائِفِينَ مِنْكَ وَ يَقِينَ الْعَابِدِينَ لَكَ  اي خدا از تو درخواست مي كنم كه مرا صبر شكرگزاران عطا كني و عمل خدا ترسان و يقين اهل عبادت را نصيبم فرمايي  اَللَّهُمَّ أَنْتَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ وَ أَنَا عَبْدُكَ الْبَائِسُ الْفَقِيرُ  اي خدا تو بلند مقام و بزرگي و من بنده بينواي فقير توام  أَنْتَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الذَّلِيلُ  تو غني و ستوده صفات و من عبد ذليل توام  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْنُنْ بِغِنَاكَ عَلَي فَقْرِي  اي خدا درود فرست بر محمّد(ص)و آلش و منّت گذار بر من به غنايت بر فقرم  وَ بِحِلْمِكَ عَلَي جَهْلِي وَ بِقُوَّتِكَ عَلَي ضَعْفِي يَا قَوِيُّ يَا عَزِيزُ  و به حلمت بر جهل و به توانائيت بر ناتواني من اي تواناي با عزّت  اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الأَْوْصِيَاءِ الْمَرْضِيِّينَ  اي خدا درود فرست بر محمّد(ص)و آلش كه اوصياء پسنديده رسول تواند  وَ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا وَ اﻵْخِرَهِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ  و مهمّات امور دنيا و آخرت مرا كفايت فرما اي مهربانترين مهربانان عالم. مؤلف گويد :كه سيد بن طاوس نيز اين دعا را در اقبال روايت كرده و از روايت او ظاهر مي شود كه اين دعا جامعترين دعاها است و در همه اوقات مي توان خواند. 3-دعای مسجد صعصعه مستحب است بخوانند در هر روز اين دعا را اَللَّهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ اَلسَّابِغَهِ و نيز شيخ فرموده كه مستحب است بخوانند در هر روز اين دعا را: اَللَّهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَهِ وَ اﻵْلاَءِ الْوَازِعَهِ وَ الرَّحْمَهِ الْوَاسِعَهِ وَ الْقُدْرَهِ الْجَامِعَهِ  اي خداي صاحب عطاهاي فراوان و نعمتهاي گوناگون و رحمت بي پايان و قدرت كامل بر هر چيز  وَ النِّعَمِ الْجَسِيمَهِ وَ الْمَوَاهِبِ الْعَظِيمَهِ وَ الأَْيَادِي الْجَمِيلَهِ وَ الْعَطَايَا الْجَزِيلَهِ  و نعم بزرگ و موهبتهاي سترگ و بخششهاي نيكو و عطاهاي عظيم  يَا مَنْ لاَ يُنْعَتُ بِتَمْثِيلٍ وَ لاَ يُمَثَّلُ بِنَظِيرٍ وَ لاَ يُغْلَبُ بِظَهِيرٍ  اي خدايي كه وصفت به مثال در نيايد و مانندي بر او تصوّر نشود و به هيچ قدرتي مغلوب نگردد  يَا مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ وَ ألْهَمَ فَأَنْطَقَ وَ ابْتَدَعَ فَشَرَعَ وَ عَلاَ فَارْتَفَعَ  اي آنكه خلق كردي و روزي دادي و الهام كردي و نطق دادي و ابداع كردي و شروع به آفرينش كردي و مقامت برتر است  وَ قَدَّرَ فَأَحْسَنَ وَ صَوَّرَ فَأَتْقَنَ وَ احْتَجَّ فَأَبْلَغَ وَ أَنْعَمَ فَأَسْبَغَ وَ أَعْطَي فَأَجْزَلَ وَ مَنَحَ فَأَفْضَلَ  امور را نيكو تقدير كردي و هر صورت نگاشتي محكم و هر حجّت آوردي بليغ و هر نعمت بخشيدي فراوان و عطايت افزون و جودت افزون از حدّ است  يَا مَنْ سَمَا فِي الْعِزِّ فَفَاتَ نَوَاظِرَ الأَْبْصَارِ وَ دَنَا فِي اللُّطْفِ فَجَازَ هَوَاجِسَ الأَْفْكَارِ  اي كه عزّتت به مقام بلندي است كه چشمهاي بيناي دل بدانجا نرسد و لطفت نزديك به همه است تا آنكه در قوّه فكرها خطور نكند  يَا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْمُلْكِ فَلاَ نِدَّ لَهُ فِي مَلَكُوتِ سُلْطَانِهِ وَ تَفَرَّدَ بِاﻵْلاَءِ وَ الْكِبْرِيَاءِ فَلاَ ضِدَّ لَهُ فِي جَبَرُوتِ شَأْنِهِ  اي آنكه منفرد به ملك و سلطنت عالمي پس تو را شريك در قدرت و شاهي نيست و در نعمت بخشي و بزرگواري بي مانندي كه ضدّي در شأن و جلال نداري  يَا مَنْ حَارَتْ فِي كِبْرِيَاءِ هَيْبَتِهِ دَقَايِقُ لَطَايِفِ الأَْوْهَامِ  اي آنكه در بزرگي و هيبت عقول و اوهام عالي متحيّر است  وَ انْحَسَرَتْ دُونَ إِدْرَاكِ عَظَمَتِهِ خَطَائِفُ أَبْصَارِ الأَْنَامِ  و به كمتر پايه ادراك عظمتت ديده صاحب نظران عاجز است  يَا مَنْ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِهَيْبَتِهِ وَ خَضَعَتِ الرِّقَابُ لِعَظَمَتِهِ وَ وَجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ خِيفَتِهِ  اي آنكه وجوه سران عالم پيش هيبتت متواضع و گردن عالمي مقابل عظمتت خاضع و دلهاي خلق از ترست هراسان است  أَسْأَلُكَ بِهَذِهِ الْمِدْحَهِ الَّتِي لاَ تَنْبَغِي إلاَّ لَكَ وَ بِمَا وَأَيْتَ بِهِ عَلَي نَفْسِكَ لِدَاعِيكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ  از تو درخواست دارم به حقّ اين ستايش كه لايق غير تو نيست كه به آنچه وعده دادي و بر خود لازم كردي كه به دعا كنندگان با ايمانت عطا كني  وَ بِمَا ضَمِنْتَ الإِْجَابَهَ فِيهِ عَلَي نَفْسِكَ لِلدَّاعِينَ  و به آنچه اجابت آن را بر خود ضمانت كردي براي دعا كنندگان  يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ يَا ذَا الْقُوَّهِ الْمَتِينَ  اي شنواترين شنوندگان و اي بيناترين بينايان عالم و سريعتر محاسبان اي صاحب اقتدار كامل  صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَي أَهْلِ بَيْتِهِ وَ اقْسِمْ لِي فِي شَهْرِنَا هَذَا خَيْرَ مَا قَسَمْتَ  درود فرست بر محمّد(ص)خاتم پيغمبران و بر اهل بيت او و در اين ماه بهترين قسمت را نصيب من گردان  وَ احْتِمْ لِي فِي قَضَائِكَ خَيْرَ مَا حَتَمْتَ وَ اخْتِمْ لِي بِالسَّعَادَهِ فِيمَنْ خَتَمْتَ  و در قصد و قدرت خير و سعادت را بر من از اموري كه حتم نموده اي گردان و مرا در خاتمه از آنان كه ختم كارشان بر سعادت كردي قرار ده  وَ أَحْيِنِي مَا أَحْيَيْتَنِي مَوْفُوراً وَ أَمِتْنِي مَسْرُوراً وَ مَغْفُوراً  و مرا با وسعت و فراواني زنده بدار و با سرور و نشاط و مغفرت بميران  وَ أَحْيِنِي مَا أَحْيَيْتَنِي مَوْفُوراً وَ أَمِتْنِي مَسْرُوراً وَ مَغْفُوراً  و مرا با وسعت و فراواني زنده بدار و با سرور و نشاط و مغفرت بميران  وَ تَوَلَّ أَنْتَ نَجَاتِي مِنْ مُسَاءَلَهِ الْبَرْزَخِ وَ ادْرَأْ عَنِّي مُنْكَراً وَ نَكِيراً وَ أَرِ عَيْنِي مُبَشِّراً وَ بَشِيراً  و از سؤال و جواب در عالم برزخ تو خود متصدّي نجاتم باش و نكير و منكر را از من دفع كن و فرشته بشارت را به چشم من بنما  وَ اجْعَلْ لِي إلَي رِضْوَانِكَ وَ جِنَانِكَ مَصِيراً وَ عَيْشاً قَرِيراً وَ مُلْكاً كَبِيراً وَ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَثِيراً  و طريقم را بسوي بهشت و رضوانت قرار ده و زندگانيم را خوش و ملك كبير نصيبم فرما و درود بر محمّد و آلش بسيار فرست. مؤلف گويد: كه اين دعايي است كه در مسجد صعصعه نيز خوانده مي شود 4-توقیع ناحیه مقدسه در ماه رجب شيخ روايت كرده كه بيرون آمد از ناحيه مقدّسه بر دست شيخ كبير ابي جعفر محمّد بن عثمان بن سعيد (رضي الله عنه) اين توقيع شريف بخوان در هر روز از ايام رجب: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَعَانِي جَمِيعِ مَا يَدْعُوكَ بِهِ وُلاهُ أَمْرِكَ  بنام خداوند بخشنده مهربان اي خدا از تو درخواست مي كنم به جميع معاني آنچه صاحبان امرت دعا كنند  اَلْمَأْمُونُونَ عَلَي سِرِّكَ الْمُسْتَبْشِرُونَ بِأَمْرِكَ  آنان كه بر سرّ تو امين و به امرت مستبشر و شاد خاطرند  اَلْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِكَ الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِكَ  و بشرح توصيف قدرتت و به بيان عظمتت مشغولند  أَسْأَلُكَ بِمَا نَطَقَ فِيهِمْ مِنْ مَشِيَّتِكَ  در خواست مي كنم به آنچه مشيتت در آنان ناطق است  فَجَعَلْتَهُمْ مَعَادِنَ لِكَلِمَاتِكَ وَ أَرْكَاناً لِتَوْحِيدِكَ وَ آيَاتِكَ وَ مَقَامَاتِكَ الَّتِي لا تَعْطِيلَ لَهَا فِي كُلِّ مَكَانٍ يَعْرِفُكَ بِهَا مَنْ عَرَفَكَ  كه معدن اسرار كلمات خود قرارشان دادي و اركان توحيد و مقامات تو اند كه در آن آيات تعطيل نخواهد بود در هر مكان هر كه تو را شناسد به آن آيات شناسد  لا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا إِلا أَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِيَدِكَ بَدْؤُهَا مِنْكَ وَ عَوْدُهَا إِلَيْكَ  و ميان تو و آنها جدايي نيست جز آنكه (تو خدا و) آنان بنده مخلوق تواند فتق و رتق آنان به دست توست و آغاز و انجامش به سوي توست  أَعْضَادٌ وَ أَشْهَادٌ وَ مُنَاهٌ وَ أَذْوَادٌ وَ حَفَظَهٌ وَ رُوَّادٌ فَبِهِمْ مَلأَْتَ سَمَائَكَ وَ أَرْضَكَ حَتَّي ظَهَرَ أَنْ لا إِلَهَ إلا أَنْتَ  پشتيبان دين تو و گواه و حامي و مدافع و نگهبان و مبلغان دين تواند كه از آنها آسمان و زمين تو پر است براي آنكه آشكار شود كه خدايي جز تو نيست  فَبِذَلِكَ أَسْأَلُكَ وَ بِمَوَاقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ بِمَقَامَاتِكَ وَ عَلامَاتِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ  پس به آن درخواست مي كنم به مواقع عزّ و جلال و برحمانيتت و به مقامات و نشانهاي تو كه درود فرستي بر محمد و آل او  وَ أَنْ تَزِيدَنِي إِيمَاناً وَ تَثْبِيتاً يَا بَاطِناً فِي ظُهُورِهِ وَ ظَاهِراً فِي بُطُونِهِ وَ مَكْنُونِهِ  و بر ايمان و پايداريم بيفزايي اي نهان در آشكاري و اي پيدا در عين پنهاني  يَا مُفَرِّقاً بَيْنَ النُّورِ وَ الدَّيْجُورِ يَا مَوْصُوفاً بِغَيْرِ كُنْهٍ وَ مَعْرُوفاً بِغَيْرِ شِبْهٍ  اي جدا كننده نور و ظلمت اي وصف شده ولي نه به كنه ذات و اي شناخته شده نه به مشابه  حَادَّ كُلِّ مَحْدُودٍ وَ شَاهِدَ كُلِّ مَشْهُودٍ وَ مُوجِدَ كُلِّ مَوْجُودٍ وَ مُحْصِيَ كُلِّ مَعْدُودٍ وَ فَاقِدَ كُلِّ مَفْقُودٍ  اي اندازه بخش هرمحدود و گواه هر مشهود و آفريننده هر موجود و بشمار آورنده هر معدود و فاقد گرداننده هر مفقود  لَيْسَ دُونَكَ مِنْ مَعْبُودٍ أَهْلَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْجُودِ يَا مَنْ لا يُكَيَّفُ بِكَيْفٍ وَ لا يُؤَيَّنُ بِأَيْنٍ  معبودي غير تو در عالم نيست تويي اهل كبرياء و جلال وجود اي كسي كه او را كيفيت نيست و داراي مكان نيست  يَا مُحْتَجِباً عَنْ كُلِّ عَيْنٍ يَا دَيْمُومُ يَا قَيُّومُ وَ عَالِمَ كُلِّ مَعْلُومٍ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ عَلَي عِبَادِكَ الْمُنْتَجَبِينَ وَ بَشَرِكَ الْمُحْتَجِبِينَ وَ مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ الْبُهْمِ الصَّافِّينَ الْحَافِّينَ  اي پنهان از هر ديده اي وجود دايم ابدي و اي پاينده و داناي همه امور عالم درود فرست بر محمد و آلش و بر بندگان برگزيده ات و بشر پرده دارانت و فرشتگان مقربت و خاموشان صف زده و و مهياي فرمانت  وَ بَارِكْ لَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا الْمُرَجَّبِ الْمُكَرَّمِ وَ مَا بَعْدَهُ مِنَ الأَْشْهُرِ الْحُرُمِ  و در اين ماه رجب معظّم مكرّم و بعد از اين ماههاي مكرم ديگر به ما بركت عطا كن  وَ أَسْبِغْ عَلَيْنَا فِيهِ النِّعَمَ وَ أَجْزِلْ لَنَا فِيهِ الْقِسَمَ  و نعمت فراوان در ان به كرامت فرما و قسمت ما در اين ماه بسيار گردان  وَ اكْفِنَا كَوَافِيَ قَدَرِكَ وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بِحُسْنِ نَظَرِكَ  و ما را به تقدير خود كفايت فرما و به حسن نظرت به ما منت بگذار  وَ لا تَكِلْنَا إِلَي غَيْرِكَ وَ لا تَمْنَعْنَا مِنْ خَيْرِكَ  و ما را بغير خود وا مگذار و ما را محروم از خير و احسانت مگردان  وَ بَارِكْ لَنَا فِيمَا كَتَبْتَهُ لَنَا مِنْ أَعْمَارِنَا وَ أَصْلِحْ لَنَا خَبِيئَهَ أَسْرَارِنَا  و در آنچه سرنوشت عمر ما قرار داده اي بركت بخش و باطن ما را صالح گردان  وَ أَعْطِنَا مِنْكَ الأَْمَانَ وَ اسْتَعْمِلْنَا بِحُسْنِ الإِْيمَانِ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ الصِّيَامِ وَ مَا بَعْدَهُ مِنَ الأَْيَّامِ وَ الأَْعْوَامِ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الإِْكْرَامِو به مااز جانب خود امان عطا كن و ما را بدار به حسن ايمان وعمل نيكو و مارا تا به ماه روزه و ما بعد آن از ايام و سالها و عمر ده اي خداي صاحب جلال و بزرگواري 5-دعای اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِالْمَوْلُودَيْنِ فِی رَجَبٍ و نيز شيخ روايت كرده كه بيرون آمد از ناحيه مقدسه بر دست شيخ ابو القاسم (رضي الله عنه) اين دعا در ايام رجب: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِالْمَوْلُودَيْنِ فِي رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الثَّانِي وَ ابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ  اي خدا از تو درخواست مي كنم به حقّ دو مولود در ماه رجب محمّد بن عليّ دوم و فرزندش عليّ بن محمّد كه برگزيده توست  وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَيْكَ خَيْرَ الْقُرَبِ يَا مَنْ إِلَيْهِ الْمَعْرُوفُ طُلِبَ وَ فِيمَا لَدَيْهِ رُغِبَ  و به آنها تقرّب مي جويم بسوي تو بهترين تقرّب را اي كسي كه هر نيكي را از تو طلبند و به آنچه نزد توست همه مشتاقند  أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ قَدْ أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ وَ أَوْثَقَتْهُ عُيُوبُهُ  از تو درخواست مي كنم چون كسي كه غريق گناه است و گناهانش او را به هلاكت كشيده و عيبهايش او را به گرو گرفته  فَطَالَ عَلَي الْخَطَايَا دُءُوبُهُ وَ مِنَ الرَّزَايَا خُطُوبُهُ يَسْأَلُكَ التَّوْبَهَ وَ حُسْنَ الأَْوْبَهِ وَ النُّزُوعَ عَنِ الْحَوْبَهِ  پس ديرگاه بر خطا عادت كرده و كارش با غم و رنج و اندوه مي گذرد از تو درخواست پذيرفتن توبه و حسن قبول آن و بيرون آمدن از گناه را دارد  وَ مِنَ النَّارِ فَكَاكَ رَقَبَتِهِ وَ الْعَفْوَ عَمَّا فِي رِبْقَتِهِ فَأَنْتَ مَوْلاَيَ أَعْظَمُ أَمَلِهِ وَ ثِقَتِهِ  و اينكه از آتش دوزخش آزاد سازي و هر چه به ذمّه اوست عفو فرمايي كه تو مولاي مني و بزرگتر آرزو و وثوقم تويي  اَللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ بِمَسَائِلِكَ الشَّرِيفَهِ وَ وَسَائِلِكَ الْمُنِيفَهِ أَنْ تَتَغَمَّدَنِي فِي هَذَا الشَّهْرِ بِرَحْمَهٍ مِنْكَ وَاسِعَهٍ  اي خدا و درخواست مي كنم به مسائل شريفه و اسبابهاي عاليه تو كه مرا در اين ماه غرق رحمت بي پايانت گرداني  وَ نِعْمَهٍ وَازِعَهٍ وَ نَفْسٍ بِمَا رَزَقْتَهَا قَانِعَهٍ إلَي نُزُولِ الْحَافِرَهِ وَ مَحَلِّ اﻵْخِرَهِ وَ مَا هِيَ إلَيْهِ صَائِرَهٌو نعم فراوان عطا كني و نفسي كه به رزق تو قانع باشد بخشي تا روز فرود آمدن در قبر و منزل آخرت و آنچه نفوس بسويش مي شتابند.

دعای امام سجاد در ماه رجب

:آنكه در تمام ايام ماه رجب بخوانددعاي يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِينَ اين دعا را كه روايت شده حضرت امام زين العابدين (عليه السلام) در حجر در غرّه رجب خواند:

يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِينَ وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ لِكُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ  اي خدايي كه مالك حاجتهاي فقيران و دانا به اسرار خاموشاني هر سؤالي را همان لحظه مي شنوي و پاسخش را آماده داري 

اَللَّهُمَّ وَ مَوَاعِيدُكَ الصَّادِقَهُ وَ أَيَادِيكَ الْفَاضِلَهُ وَ رَحْمَتُكَ الْوَاسِعَهُ  اي خدا وعده هاي تو همه صادق و نعمتت فراوان و رحمتت وسيع است 

فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  پس از تو درخواست مي كنم كه بر محمّد(ص) و آل محمّد درود فرستي 

وَ أَنْ تَقْضِيَ حَوَائِجِي لِلدُّنْيَا وَ اﻵْخِرَهِ إِنَّكَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌو حوايج مرا در دنيا و آخرت برآوري كه البتّه تو بر هر چيز توانايي.

فضیلت ماه رجب

در فضيلت و اعمال ماه مبارك رجب است: بدانكه اين ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روايت بسيار در فضيلت آنها وارد شده بلكه از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) روايت شده كه ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهي در حرمت و فضيلت به آن نمي رسد و قتال با كافران در اين ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است كسي كه يك روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خوشنودي بزرگ خدا گردد و غضب الهي از او دور گردد و دري از درهاي جهنم بر روي او بسته گردد و از حضرت موسي بن جعفر (عليهما السلام) منقول است كه هر كه يك روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنم يكساله راه از او دور شود و هر كه سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد و ايضا فرمود :كه رجب نام نهري است در بهشت از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر ،هر كه يك روز از رجب را روزه دارد البته از آن نهر بياشامد ،و از حضرت صادق (عليه السلام) منقول است كه حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) فرمود :كه ماه رجب ماه استغفار امت من است پس در اين ماه بسيار طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را <أصب> مي گويند زيرا كه رحمت خدا در اين ماه بر امت من بسيار ريخته مي شود، پس بسيار بگوئيد:أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَهَ و ابن بابويه به سند معتبر از سالم روايت كرده است كه گفت:رفتم بخدمت حضرت صادق (عليه السلام) در اواخر ماه رجب كه چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارك آن حضرت بر من افتاد فرمود كه آيا روزه گرفته اي در اين ماه؟گفتم :نه و الله اي فرزند رسول خدا،فرمود :كه آنقدر ثواب از تو فوت شده است كه قدر آن را بغير خدا كسي نمي داند به درستي كه اين ماهي است كه خدا آن را بر ماههاي ديگر فضيلت داده و حرمت آن را عظيم نموده و براي روزه داشتن آن گرامي داشتن را بر خود واجب گردانيده ،پس گفتم: يا ابن رسول الله اگر در باقيمانده اين ماه روزه بدارم آيا به بعضي از ثواب روزه داران آن فايز مي گردم ؟فرمود :اي سالم هر كه يك روز از آخر اين ماه روزه بدارد خدا او را ايمن گرداند از شدت سكرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر كه دو روز از آخر اين ماه روزه دارد بر صراط به آساني بگذرد ،و هر كه سه روز از آخر اين ماه را روزه دارد ايمن گردد از ترس بزرگ روز قيامت و از شدتها و هولهاي آن روز و برات بيزاري از آتش جهنم به او عطا كنند و بدانكه از براي روزه ماه رجب فضيلت بسيار وارد شده است و روايت شده كه اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دريابد: سُبْحَانَ الإِْلَهِ الْجَلِيلِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ يَنْبَغِي التَّسْبِيحُ إلاَّ لَهُ سُبْحَانَ الأَْعَزِّ الأَْكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ پاك و منزّه است خداي با جلالت پاك و منزّه است آن خدايي كه تسبيح جز براي او سزاوار نيست پاك و منزّه است خداي عزيز با اكرام پاك و منزّه است آن خدايي كه جامه عزّت بر اوست و او اهل عزّت است.