سروش ایزد

حضور پنجاه زن در بین یاران امام علیه السلام
اولین گروه از زنانی که به محضر امام زمان می‌شتابند، آنهایند که در آن ایام می‌زیسته اند و همانند دیگر یاران امام علیه السلام به هنگام ظهور در حرم امن الهی به خدمت امام علیه السلام می‌رسند. در این باره دو روایت وجود دارد:
روایت اول: امّ سلمه ضمن حدیثی درباره علایم ظهور، از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده است که فرمود: «یعوذ عائذ من الحرم فیجتمع الناس الیه کالطیر الوارده المتفرقه حتی یجتمع الیه ثلاث مأة و اربعة عشر رجلاً فیه نسوة فیظهر علی کل جبار و ابن جبار… ؛ [۱] در آن هنگام پناهنده ای به حرم امن الهی پناه می‌آورد و مردم همانند کبوترانی که از چهار سو به یک جهت هجوم می‌برند، به سوی او جمع می‌شوند تا این که در نزد آن حضرت سیصد و چهارده نفر گرد می‌آیند که برخی از آنان زن می‌باشند، و بر هر جبار و جبار زاده ای پیروز می‌شود». [۲]
روایت دوم: جابر بن یزید جعفی، ضمن حدیث مفصلی از امام باقر علیه السلام در بیان برخی نشانه‌های ظهور آورده است: «و یجیئ و الله ثلاث مأة و بضعة عشر رجلاً فیهم خمسون امراة یجتمعون بمکة علی غیر میعاد قزعاً کقزع الحزیف یتبع بعضهم و هی الایة التی قال الله: «اینما تکونوا یأت بکم الله جمیعاً ان الله عل کل
شئ قدیر»… ؛ [3] به خدا سوگند، سیصد و سیزده نفر می‌آیند که پنجاه نفر از این عده زن هستند که بدون هیچ قرار قبلی در مکه کنار یکدیگر جمع خواهند شد؛ این است معنای آیة شریفه: «هر جا باشید خداوند همه شما را حاضر می‌کند؛ زیرا او بر هر کاری توانا است».
پنجاه زن از سیصد و سیزده نفر!
نکته شگفت دراین دو روایت این است که می‌فرماید سیصد و سیزده مرد گرد می‌آیند که پنجاه نفر ایشان زن هستند!
دوم آن که: در روایتی که نام یاران بر شمرده شده است، نام هیچ زنی وجود ندارد. [4]
در پاسخ این شبهه می‌توان گفت: این چند نفر در زمره همان سیصد و سیزده نفر هستند؛ زیرا اولاً: امام علیه السلام می‌فرماید: «فیهم »؛ یعنی در این عده، پنجاه زن وجود دارند. ثانیاً: شاید تعبیر به «مردان» بدین سبب باشد که بیشتر این افراد مرد هستند و این کلمه از باب فزونی عدد مردان است.
سوم: اگر مقصود همراهی خارج از این عده بود، امام می‌فرمود: «معهم» نه این که بفرماید «فیهم»؛ زیرا این سیصد و سیزده نفر مانند عدد اصحاب بدر شمرده شده اند و همه، یاران و فرماندهان عالی رتبه و از نظر مقام و قدرت در حد بسیار بالایی هستند که برخی با ابر جا به جا می‌شوند، و این‌ها بدون شک با سایر مردم آن زمان فرق بسیار دارند؛ بنا بر این، اگر بگوییم آن‌ها جزو همان سیصد و سیزده نفر هستند، دارای رتبه و موقعیت ویژه می‌باشند و اگر در زمره یاران دیگر حضرت باشند، از امتیاز کم تری برخوردارند.

پی نوشتها:

[۱]: مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵ ؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج۱، ص ۵۰۰.
[۲]: مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵ ؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج۱، ص ۵۰۰.

[3]: بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳.

[4]: دلائل الامامة، ص۳۱۴.

منبع:زنان در حکومت امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) - محمد جواد مروجی طبسی- صفحه ۴۶

بانوان منتظِر

چهارمین گروه یاوران امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بانوان پرهیزکاری هستند که پیش از ظهور آن حضرت رحلت کرده اند. به ایشان گفته می‌شود امام تو ظاهر گشته است، اگر مایلی می‌توانی حضور داشته باشی. آنان نیز به اراده پروردگار زنده خواهند شد.
رجعت زنان، مربوط به گروه خاصی نیست و هر بانویی که خود را با خواسته‌ها و شرایط زندگی در حکومت مهدی آل محمد علیه السلام تطبیق دهد، ممکن است در آینده از رحمت خداوندی بهره مند گشته، برای یاری امام زنده شود. یکی از آن شرایط، خواندن دعای عهد است که در فرد، نوعی آمادگی برای پذیرش حکومت آخرین ذخیره الهی ایجاد می‌کند. به فرموده امام صادق علیه السلام: هر کس چهل صبح دعای عهد را بخواند، از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود، خداوند او را از قبر بیرون آورد تا در خدمت آن حضرت باشد….. [1]

پی نوشتها:

[1]: سفینة البحار، ج۲، ص۲۹۴.

منبع:زنان در حکومت امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) -محمد جواد مروجی طبسی - صفحه ۵۸

اگر حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند، سرانجام کشته می‌شود، پس چرا ما باید برای تعجیل در ظهورش دعا کنیم؟

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف پس از ظهور، حکومت اسلامی تشکیل می‌دهند و معنویت و عدالت را در جهان رونق می‌بخشند و با ظلم و فساد مبارزه می‌کنند تا آن جا که زمین محل امنی برای بندگان خدا می‌گردد.
بنابراین هدف آن حضرت، به ثمر رساندن رسالت انبیا و ائمه علیهم السلام است؛ هدفی که هزاران سال پیامبران و افراد صالح به دنبال آن بوده اند و خون‌های پاکی در راه تحقق آن ریخته شده است، به این امید که روزی این وعدۀ الهی در زمین تحقق یابد. البته باید به این نکته هم توجه کرد که خود آن حضرت نیز منتظر آن واقعه است و به همین دلیل به مردم بارها توصیه کرده است تا برای تعجیل ظهورش دعا کنند، [۱] چون حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نمی تواند این همه ظلم و ستم و فساد و معصیت الهی را ببیند و ساکت باشد، در حالی که یک انسان عادی وقتی گوشه ای از ظلم و جنایت‌های مستکبران را می‌بیند، ناراحت می‌شود و گاهی قادر به مشاهدۀ آن‌ها نیست!
آیا درست است که بگوییم: بهتر است این وضعیت ادامه داشته باشد، اما حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چند سالی بیش تر عمر کند؟! در حالی که انسان‌های معمولی هم راضی اند تا با شهادت خود ریشۀ ظلم و فساد و جنایت را از بین ببرند. امام حسین علیه السلام فرمود:
در جامعه ای که به حق عمل نشود و باطل ترک نگردد، مؤمن مشتاق لقای پروردگار خود می‌شود. [۲]

به طور خلاصه باید گفت:

۱. تحمل وضع کنونی برای آن حضرت بسیار سخت است و ما نباید راضی به ادامۀ این حال باشیم؛ چنان که خود حضرت راضی نیستند.

۲. دست آوردهای ظهور و قیام آن حضرت بسیار عظیم است؛ یعنی حاصل تلاش‌های هزاران پیامبر الهی است که در طول تاریخ آمده و زحمت کشیده اند.

۳. این طور نیست که حضرت به زودی از دنیا برود، بلکه خود حضرت مدتی طولانی حکومت می‌کند و بعد از ایشان نیز حکومت ادامه خواهد داشت.

۴. ما تنها برای رهایی و آسایش خود این فرج را طلب نمی کنیم (هرچند که عده ای چنین هستند)، بلکه خواهان غلبۀ دین حق و به اهتزاز درآمدن پرچم توحید هستیم که آرزوی خود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز می‌باشد.

علاوه بر این، به شهادت رسیدن امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف قطعی نیست؛ زیرا در برخی از روایت‌ها آمده است که آن حضرت به مرگ طبیعی رحلت می‌کنند. [3] لذا طبق این فرض، پرسش مذکور جایی ندارد.

پی نوشتها:

[۱]: کمال الدین، ص۴۸۵، ح۴.

[۲]: تحف العقول، ص۲۴۵.

[3]: بحارالانوار، ج۵۳، ص۹۳، ح۱۰۳.

منبع:کتاب پرسش ها و پاسخ ها - پژوهشکده مهدویت - صفحه ۳۱۰

چقدر چلّه نشینی؟… چهل… چهل… تا چند؟
چقدر جمعه گذشت و نیامدی، سوگند -
به دانه دانه ی تسبیح مادرم، موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف!

که بی تو هیچ نیامد به دیدنم لبخند
که روزها همه مثل هم اند - سرد و سیاه -
غروب‌ها و سحرهاش خسته‌ام کردند
کشانده اند مرا روزها به تنهایی
گمان کنم که مرا منتظر نمی خواهند!

تو نیستی و جهانم پر از فراموشی ست
جهان عاشقی‌ام را غروب‌ها آکند…
تو نیستی که قیامت کنی به آن قامت
تو نیستی که درختان به خویش می‌بالند!
تو نیستی و… چقدر از زمان من باقی ست
چقدر بی تو بگویم، غزل، غزل یک بند

به چشم‌های کسی احتیاج دارد که
زند به شاخه ی ادارک خاکی اش پیوند
به چشم‌های کسی که شبیه یک منجی
زلال، آبی، روشن - شبیه تو - باشند

چقدر چلّه نشینی؟ چقدر ندبه و اشک؟
چقدر بی تو سرودن قصیده‌های بلند؟

شاعر:امیر اکبرزاده

انتقام آن حضرت علیه السلام از دشمنان خدا

از جمله القاب امام زمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - المنتقم است. و در کتاب کمال الدین به سند خود از امام صادق، از پدران بزرگوارش، از امیر المؤمنین - علیهم السلام - روایت کرده است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: هنگامی که به سوی آسمان (به معراج) برده شدم، پروردگار من به من وحی فرمود که: ای محمّد! من نظری به سوی زمین افکندم و تو را از آن اختیار نمودم و پیغمبر ساختم و اسم تو را از نام خود برگرفتم که من محمودم و تو محمّدی، دوباره بر زمین نظری افکندم؛ علی را از آن برگزیدم؛ او را وصیّ و خلیفه و شوهر دختر تو قرار دادم و برای او هم، نامی از نام‌های خود برگرفتم، پس من علیّ اعلی هستم و او علی است و فاطمه و حسن و حسین را از نور شما خلق کردم.
آن گاه ولایت آنان را بر فرشتگان عرضه کردم تا هر که پذیرفت در پیشگاه من از مقرّبین گردد. ای محمد! اگر بنده ای از بندگانم آن قدر عبادتم کند تا درمانده شود و بدنش مانند مشک پوسیده گردد، ولی در حالی که منکر ولایت آنان باشد به نزد من آید، او را در بهشتم جای نخواهم داد، و در زیر عرشم سایه نخواهم بخشید. ای محمد! می‌خواهی آنان را ببینی؟ عرض کردم: آری پروردگارا! خداوند - عزّوجلّ - فرمود: سرت را بلند کن. پس سرم را بلند کردم ناگاه انوار علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین، و محمد بن علی، و جعفر بن محمد، و موسی بن جعفر، و علی بن موسی، و محمد بن علی، و علی بن محمد، و الحسن بن علی، و محمد بن الحسن را - که در میان ایشان مانند ستاره درخشانی بپاخاسته بود - مشاهده نمودم.
عرض کردم: پروردگارا! این‌ها کیانند؟ فرمود: این‌ها امامان هستند، و این قائم است؛ آن که حلال مرا حلال و حرام مرا حرام کند، به وسیله او از دشمنانم انتقام می‌گیرم، او برای اولیای من مایه راحت است و او است که دل شیعیان و پیروان تو را از ظالمین و کافرین شفا می‌بخشد و لات و عزّی را تر و تازه بیرون می‌آورد، پس آن‌ها را خواهد سوزانید. البته فتنه و امتحان مردم به آنان سخت تر از فتنه گوساله و سامری خواهد بود. [۱]
همچنین در بحار به نقل از علل الشرایع به سند خود از عبد الرحیم قصیر از حضرت ابوجعفر امام باقرعلیه السلام روایت کرده که فرمود: هرگاه قائم ما بپاخیزد، حمیرا به سوی او بازگردانده شود تا حدّ تازیانه به او بزند تا انتقام فاطمه دخت محمدصلی الله علیه وآله را از او بگیرد. گفتم: فدایت شوم؛ چرا حدّ تازیانه به او می‌زند؟ فرمود: به خاطر تهمتی که بر مادر ابراهیم زد. گفتم: پس چطور شد که این کار (حد زدن) را خداوند برای زمان حضرت قائم تأخیر انداخت؟ فرمود: به تحقیق خداوند - تبارک و تعالی - محمدصلی الله علیه وآله را رحمت فرستاد، ولی قائم علیه السلام را به منظور نقمت و کیفر دهی برمی انگیزد. [2]
و در همان کتاب بحار از مزار کبیر به سند خود از حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام آورده که فرمود: هرگاه قائم ما بپاخیزد برای خدا و رسول او و همه ما خاندان پیغمبر انتقام خواهد گرفت. [3]
و در همان کتاب به نقل از ارشاد دیلمی از امام صادق علیه السلام آمده: و دست بنی شیبه را می‌بُرد و بر در کعبه می‌آویزد و بر آن می‌نویسد: این‌ها دزدان کعبه هستند. [4]
و در احتجاج از پیغمبرصلی الله علیه وآله در خطبه غدیر چنین نقل شده که فرمود: توجّه کنید! خاتم امامان از ما مهدی - صلوات اللَّه علیه - می‌باشد. آگاه باشید! اوست چیره شونده بر همه دین، اوست انتقام گیرنده از ظالمین، اوست فاتح و منهدم کننده دژها، اوست که تمام قبائل اهل شرک را نابود می‌سازد، اوست که خون بهای تمام اولیای حقّ را می‌گیرد، اوست که از دریای ژرف می‌نوشاند، اوست که هر کسی را بر اساس فضل و شایستگی سمت می‌دهد، او برگزیده و منتخب خداوند است، او وارث همه علوم و محیط بر همه آن‌ها است، اوست که از پروردگار خود خبر می‌دهد و حقایق ایمان به او را مطلع می‌سازد [برپای می‌دارد]، او است که صاحب رشاد و سداد در رأی و عمل می‌باشد، امور دین به او واگذار شده و پیغمبران قبل و امامان پیشین به او مژده داده اند، او حجّت باقی است و بعد از او حجّتی نیست، و حقّی نیست مگر با او و نوری نیست جز نزد او، کسی بر او غالب و منصور نمی شود. او ولیّ خداوند در زمین و حاکم الهی بر خلایق و امین پروردگار در ظواهر و اسرار است.
و در قسمت دیگری از این خطبه آمده است: ای گروه‌های مردم! نور مخصوص خداوند - عزّوجلّ - در وجود من است، سپس در وجود علی تجلّی خواهد کرد و سپس در نسل او تا قائم مهدی که حقّ خداوند و هر حقّی را که برای ما هست، می‌گیرد. [5]
و در تفسیر قمی درباره آیه: «فَمَهِّلِ الکافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً» [6] ؛ پس کافران را مهلت بده، آن‌ها را به اندک مهلتی. چنین آمده است: برای هنگام قیام قائم، پس او از جبّار‌ها و طاغوت‌های قریش و بنی امیّه و سایر مردم برای من انتقام می‌گیرد. [7]

پی نوشتها:

[۱]. کمال الدین: ۱/۲۵۲.

[2]. بحار الانوار: ۵۲/۳۱۴؛ و علل الشرایع: ۲/۲۶۷.
[3]. بحار الانوار: ۵۲/۳۷۶.

[4]. بحار الانوار: ۵۲/۳۳۸.

[5]. الاحتجاج، ۱/۸۰.
[6]. سوره طارق، آیه ۱۷.

[7]. تفسیر القمی: ۷۲۱.

منبع:ویژگی های امام زمان ( علیه السلام )  - محمد تقی اصفهانی- صفحه ۲۶.

دعا در زمان غیبت آن حضرت علیه السلام

دعایی است که سید بن طاووس رحمه الله در کتاب «مهج الدعوات» آورده، در حدیثی که غیبت حضرت مهدی - عجّل اللَّه فرجه الشریف - در آن یاد شده، راویگوید: عرض کردم: شیعیانت چه کار کنند؟ فرمود: بر شما باد به دعا کردن و انتظار فرج کشیدن، تا آن جا که گوید: عرضه داشتم: به چه چیزی دعا کنیم؟ فرمود: می‌گویی: 

«اَللَّهُمَّ أَنْتَ عَرَّفْتَنِی نَفْسَکَ وَعَرَّفْتَنِی رَسُولَکَ وَعَرَّفْتَنِی مَلآئِکَتَکَ وَعَرَّفْتَنِی نَبِیَّکَ وَعَرَّفْتَنِی وُلاةَ أَمْرِکَ. اَللَّهُمَّ لا آخُذُ إِلّا ما أَعْطَیْتَ وَلا أَوْقی إِلّا ما وَقَیْتَ. اَللَّهُمَّ لا تُغَیِّبْنِی عَنْ مَنازِلِ أولیائکَ وَلا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنِی. اَللَّهُمَّ اهْدِنِی لِوِلایَةِ مَنْ فَرَضْتَ طاعَتَهُ»؛ 

خدایا! تو خودت و فرستاده ات و فرشتگانت و پیغمبرت و والیان امرت را به من شناسانیدی، خدایا! من نگیرم جز آنچه تو عطا کنی و هیچ نگهدارنده ای جز تو برایم نیست. خدایا! مرا از منازل دوستانت دور مگردان و دلم را پس از آن که هدایت کرده ای، منحرف منمای. خدایا! مرا به ولایت کسی که اطاعتش را بر من واجب ساخته ای، هدایت فرمای. [۱]

پی نوشتها:

[۱]: ۱۸۶. مهج الدعوات، ۳۳۲.

منبع:تکالیف بندگان نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف - محمد تقی اصفهانی - صفحه ۱۴۹.

محبوب نمودن او در میان مردم

و این امر دلالت دارد تمام آنچه در امر سوم بیان کردیم، به جهت دلالت عقل بر این که هر کس محبّتش واجب و نیکو است، سزاوار است او را محبوب نمود. و نیز دلالت می‌کند بر آن محتوای فرموده خدای تعالی در حدیث موسی علیه السلام که: مرا در میان آفریدگانم محبوب ساز … و به طور صریح بر آن دلالت می‌کند، آنچه در «روضه کافی» به سند خود، از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام آورده که فرمود: خداوند رحمت کند بنده ای که ما را نزد مردم محبوب نماید و ما را در معرض دشمنی و کینه توزی آنان قرار ندهد. همانا به خدا سوگند! اگر سخنان زیبای ما را برای مردم روایت می‌کردند، به سبب آن عزیزتر می‌شدند و هیچ کس نمی توانست بر آنان وصله ای بچسباند، ولی یکی از آنان کلمه ای را می‌شنود، پس ده کلمه از پیش خود بر آن می‌افزاید. [۱]
و در مجالس صدوق رحمه الله به سند خود آورده، از امام صادق علیه السلام که فرمود: خداوند رحمت کند بنده ای را که مودّت مردم را به سوی ما کشاند و به آنچه می‌شناسند، با آنان سخن بگوید و آنچه را منکرند، واگذارد. [۲]

پی نوشت ها:

[۱]: ۶۱. روضةالکافی، ۲۲۹ ح ۲۹۳.

[۲]: ۶۲. أمالی، ۶۱.

منبع:تکالیف بندگان نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف - محمد تقی اصفهانی - صفحه ۷۳.

پاداش انتظار

پاداش، تابع و متغیر بزرگی از حجم مشکلات است. بنابراین، اگر در این فترت تا ظهور، کسی با شناخت و آگاهی از امام موعودعلیه السلام همراه شود و سپس قبل از مشاهده حضور امام علیه السلام بمیرد، پاداش شهادت همراه او را دریافته است [۱] و از بسیاری از شهدای بدر و اُحد برتر بوده  و مرگ او. در خیمه قائم علیه السلام محسوب می‌گردد. او همچون شمشیر زنان در حضور رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم پذیرفته شده که به دفاع از جبهه پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم پرداخته است. و چرا چنین نباشد که این قیام مهدی علیه السلام تولدی دیگر از نهضت پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم می‌باشد.
این اجر، چشم روشنی کسانی است که برای دفاع از مرز دین رفته اند. در حالی که دین، در زمان انتظار بیش از آن که بر اعضا و جوارح جاری می‌شود بر زبان‌ها جاریست و برای نگهداری دین باید همچون روباه از سوراخی به سوراخی خزید. 
پی نوشت:
[۱]: ۴۲۷. تا ۶ - یوم الخلاص ص ۳۱۸، ۳۱۹ خلاصه ای روایات.
منبع:حضرت مهدی علیه السلام تجسم امید و نجات - عزیزالله حیدری - صفحه ۲۲۹.

جهانی شدن در منابع دینی

در قرآن کریم و روایات اسلامی به موضوع «جهانی شدن و جهانی سازی» اشاره شده است، هر چند معنا و مفهومی را که اسلام از این دو واژه ارائه می‌دهد با معنا و مفهوم غربی و غیر اسلامی آن متفاوت است. ولی در عین حال اگر «جهانی شدن» به صورت طبیعی خود پیش برود می‌تواند زمینه ساز حکومت جهانی باشد که اسلام آن را معرفی کرده است.
اینک به برخی از آیات و روایات در این باره اشاره می‌کنیم:

الف: دولت جهانی در قرآن کریم

۱ - « وَلَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحُونَ»؛ [۱] «و ما بعد از تورات، در زبور داوود هم نوشتیم که حتماً بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصّرف خواهند شد».

۲ - « وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلِیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَلِیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً… »؛ [۲] «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد؛ همان گونه که به پیشینیان آن‌ها خلافت روی زمین را بخشید و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده پا برجا و ریشه دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدّل می‌کند… ».

۳ - « هَوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَدِینِ الحَقِ ّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ»؛ [3] «او کسی است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان غالب سازد هر چند مشرکان کراهت داشته باشند. »
در روایت آمده که حضرت علی علیه السلام هنگام تلاوت این آیه، از یاران خود پرسید: آیا این پیروزی حاصل شده است؟ گفتند: آری. حضرت فرمود: «نه، سوگند به کسی که جانم به دست اوست، این پیروزی آشکار نمی شود مگر زمانی که هیچ آبادی روی زمین نماند مگر آن که صبح و شام بانگ لا اله الاّ اللَّه از آن به گوش رسد». [4]

ب: دولت جهانی در روایات

۱- حاکم نیشابوری به سندش از ابوسعیدخدری نقل می‌کند که رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «تملأ الأرض جوراً و ظلماً فیخرج رجل من عترتی یملک الأرض سبعاً أو تسعاً فیملأ الأرض قسطاً و عدلاً»؛ [5] «زمین پر از ستم و ظلم می‌شود، در این هنگام شخصی از عترتم خروج می‌کند و مدت هفت یا نه روز مالک کل زمین خواهد شد و در این هنگام زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد».

۲ - و نیز احمد بن حنبل به سندش از ابو سعید خدری نقل کرده است که رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «لا تقوم الساعة حتی تملأ الأرض ظلماً وعدواناً. قال: ثم یخرج رجل من عترتی من أهل بیتی یملأها قسطاً وعدلاً کما ملئت ظلماً وعدواناً»؛ [6] «قیامت بر پا نمی شود تا این که زمین پر از عدل و داد شود.
فرمود: آن هنگام مردی از عترتم از اهل بیتم خروج کرده، زمین را پر از عدل و داد می‌کند همان گونه که پر از ظلم و جور شده است».

۳ - امام باقرعلیه السلام فرمود: «یملک القآئم ثلاثمائة سنة ویزداد تسعاً کما لبث أهل الکهف فی کهفهم؛ یملأ الأرض عدلاً وقسطاً کما ملئت ظلماً و جوراً فیفتح اللَّه له شرق الأرض و غربها. و یقتل الناس حتی لایبقی إلّا دین محمد. ویسیر بسیرة سلیمان بن داود و یدعو الشمس والقمر فیجیبانه و تطوی له الارض و یوحی الیه فیعمل بالوحی بأمراللَّه؛ [7] امام قائم ۳۰۹ سال مالک زمین شده در آن حکومت می‌کند همان مقدار که اهل کهف در غارشان درنگ کردند. آن گاه زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد؛ آن گونه که پر از ظلم و جور شده است. پس خداوند برای او شرق و غرب عالم را فتح می‌کند. او مردم را می‌کشد تا تنها دین محمد (اسلام) بر روی زمین باقی بماند او به سیره سلیمان بن داود عمل می‌کند، خورشید و ماه را می‌خواند و آن دو نیز او را اجابت می‌کنند. زمین برای او به چرخش در می‌آید و بر او وحی می‌گردد و او نیز به امر خدا به وحی عمل می‌کند».

پی نوشتها:

[۱]. سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.

[۲]. سوره نور، آیه ۵۵.

[3]. سوره صف، آیه ۹.

[4]. مجمع البیان، ذیل آیه.

[5]. مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۸؛ مسند احمد، ج ۲، ص ۳۸.
[6]. مسنداحمد، ج ۳، ص ۱۷؛ سنن ابی داود، ج ۴، ص ۱۵۲.

[7]. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، باب ۲۷، حدیث ۲۱۲؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۴.

منبع:مهدویت و جهانی سازی - علی اصغر رضوانی - صفحه ۳۱.

السلام علیک یا سفیة النجاة
سلام بر شما ای کشتی نجات

طوفانی سهمگین آمد؛ آنان که حرف ولی خدا را باور داشتند سوار کشتی شدند و آنان که در خودخواهی و غرور غوطه ور بودند از سوار شدن، سرباز زدند و به گمان نجات بر بلندی‌ها پناه گرفتند؛ اما پناهگاه آنان سست و بی بنیان بود و همگی مقهور طوفان شدند.
اما سوار شدگان بر کشتی نوح، در امن و سلامت بودند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
« نحن سفن النجاة؛ [۱] ما همگی کشتی نجات هستیم».
اهل بیت من همچون کشتی نو ح اند که هرکس بر آن سوار شد، نجات یافت و هرکه از آن دوری گزید هلاک شد.
در کتب معروف شیعه و سنی احادیث ارزشمندی از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که جایگاه والای اهل بیت را نشان می‌دهد.
مرحوم میرحامد حسین هندی کتابی به نام «عبقات» دارد که قبل از «الغدیر» نگاشته شده، مرحوم علامه امینی صاحب کتاب الغدیر از آن بسیار استفاده کرده است.
در این کتاب ۱۸۷ حدیث از طریق ۹۲ نفر از برزگان اهل سنت از جمله امام شافعی، احمد بن حنبل و مسلم نقل کرده که پیامبر فرمود:
مثل اهل بیتی کسفینة نوح مَن رکبها نجی و من تخلّف عنها غرق؛ [2]
اهل بیت من، همچون کشتی نوح هستند، هرکس بر آن سوار شد، نجات یافت و هر کس از آن روی گرداند، غرق گردید.
همچنین شیعه و سنّی از آن حضرت نقل کرده اند که فرمود:
یهودیان، پس از پیامبرشان هفتاد و یک فرقه و مسیحیان، هفتاد و دو فرقه شدند و امت من هفتاد و سه فرقه خواهد شد و تنها یکی از آن‌ها اهل نجات است.
در این که فرقه ناجیه کدام است، میانِ فرق مختلف اختلاف شده و هر فرقه ای خود مدّعی آن است. امّا پیامبر راه را نشان داده و تنها راه اهل بیت را راه حقّ و نجات می‌داند، «مَن رکبها نجی» هرکس متمسّک به اهل بیت شد، نجات پیدا می‌کند.
یکی از استدلال‌های متین و محکم در ارتباط با حقانیّت راه اهل بیت همین حدیث سفینه است.
در زمان غیبت - که طوفان‌های شهوت و دنیاپرستی و دین فروشی غوغا می‌کنند - امام عصر (عج) که از اهل بیت رسول الله است مصداق کشتی نجاتاست.
«مثل اهل بیتی فیکم کمثل سفینة نوح من رکبها نجا و من تخلف عنها غرق؛ [3]
مثَل اهل بیتم در میان شما مثل کشتی نوح است هرکس سوار شود نجات می‌یابد و هرکه از آن تخلف کند غرق می‌شود. »
آری او کشتی نجات است در دریای متلاطم دنیاها می‌کاود و جستجو می‌کند و در تب و تاب بشریت، ندا سرمی دهد که برای نجات آمده‌ام سوار شوید تا با عافیت به مقصد برسید.
حالا اگر غریقی در حال فرو رفتن در گرداب باشد و موج‌ها او را احاطه کرده باشند و در همان حال متوجه حضور کشتی نجات شود باید چه کند؟ آیا نباید فریاد بزند و طلب کمک نماید؟
آیا اگر کسی به جای پیوستن به کشتی نجات، در جهت مخالف شنا کرد و از سپردن خود به منجی، سرباز زند مقصّر، کشتی نجات است؟
در زیارت جامعه کبیره نیز اهل بیت علیهم السلام راه نجات امت معرفی شده اند: مَن اتیکم نجی؛ هرکس به سوی شما بیاید نجات می‌یابد.
معلوم می‌شود که از سمت ما هم باید حرکتی شکل گیرد؛ حداقل دستی را به سمت آن بزرگواران دراز کنیم و از آن‌ها استمداد نمائیم تا ما را از غرق شدن در دریای متلاطم دنیا، حفظ نمایند.
امام رضا علیه السلام از پدران طاهرینش از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل فرمودند:
هرکس دوست دارد بر کشتی نجات برآید و به ریسمان آویخته و محکم الهی خود را نگه دارد، پس علی علیه السلام را پس از من سرپرست خود بداند و با دشمنان او دشمنی نموده و از امامان هدایت کننده از فرزندان علی علیه السلام پیروی نماید. ایشان جانشینان و اوصیاء من و حجت‌های الهی بر خلق پس از من هستند. [4]
در این روایت به بعضی از شروط سوار شدن بر این کشتی نجات اشاره شده است که دوستی اهل بیت علیهم السلام و مهم تر از آن این که آن‌ها را ولیَّ امر و سرپرست خود بداند و با دشمنان آن‌ها دشمنی کند. نمی شود دل خوش به آمریکا باشیم و سوار به کشتی نجات هم شویم. یهود و صهیونیست در حال حاضر دشمنان درجه یک امام زمان (عج) هستند.
شرط پیروی از اهل بیت علیهم السلام نیز در روایت آمده است. این پیروی و اطاعت ما را همراه آن بزرگواران خواهد کرد، همراهی نیکویی که ثمره اش نجات، رستگاری و همنشینی در بهشت با آنان است.
(وَمَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا). [5]
کسانی که اطاعت خدا و رسول نمایند همراه با کسانی خواهند بود که خداوند به آن‌ها نعمت داده است چون پیامبران و صدیقان و شهدا و صالحین و اینان چه نیکوی رفیقانند. همچنین این اطاعت، انسان را به فوز عظیم رسانده به بهشت نیز داخل می‌کند.
(وَمَن یُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا). [6]
هرکه خدا و رسول را اطاعت نماید به کامیابی بزرگی دست یافته است.
شرط سوارشدن به کشتی نجات که ثمره اش کامیابی بزرگ است اطاعت از رسول خدا و اهل بیتش می‌باشد.
مادامی که ما سوار بر این کشتی هستیم هیچ آسیبی به ما نخواهد رسید و این کشتی به سلامت ما رابه مقصد خواهد رساند، اما اگر از کشتی اهل بیت علیهم السلام با اعمال خلاف خود و توبه نکردن، پیاده شویم دچار دل نگرانی ها، تشویش ها، افسردگی‌ها و در نهایت غرق شدن در تلاطم دریای زندگی خواهیم شد.
اما اگر طالب نجاتیم راهش همراه بودن با امام است، در افکار و عقاید و اعمال. در طوفان نوح نیز فقط کسانی که همراه حضرت نوح علیه السلام بودند نجات یافتند.
(فَنَجَّیْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ). [7]
نوح و همراهانش را در کشتی نجات دادیم.
در آیه دیگر اشاره به اهل نوح علیه السلام می‌کند که (فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ). [8]
نوح و اهلش را نجات دادیم.
با این که ما می‌دانیم پسر نوح نجات پیدا نکرد در حالی که به ظاهر، اهل حضرت نوح علیه السلام بود، اما غریبه‌هایی که به حضرت نوح علیه السلام ایمان آورده بودند اهل واقعی نوح شدند. در مورد امام عصر (عج) هم این قاعده اجرا می‌گردد. کسانی که بتوانند با اعمال صالح همراه امام گردند اهل او محسوب می‌شوند.
خداوند در قرآن کریم، اهل ابراهیم علیه السلام را کسانی معرفی می‌کند که از او تبعیت می‌نمایند.
(إِنَّ أَوْلَی النَّاسِ بِإِبْرَاهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ). [9]

نزدیک ترین کسان به ابراهیم علیه السلام همان پیروان او هستند.
ولی در مورد فرزند نوح علیه السلام چون عملش صالح نبود و از پیامبرش تبعیت نمی کرد فرمود:
(قَالَ یَا نُوحُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ). [۱0]
گفت: ای نوح، او از خاندان تو نیست او ]دارای[ کرداری ناشایسته است.
نمونه دیگر، سلمان فارسی است که با این که عرب نبود، اما به مرتبه منّا اهل البیت رسید و در اوج همراهی با آن بزرگواران فوز عظیم را به دست آورد.
در آخر اگر کسی توانست همراه امام شود سوار کشتی نجات شده است و نباید هیچ شکی در نجات خویش داشته باشد.
(فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ). [11]
نوح و همه کسانش را نجات دادیم.

پی نوشتها:

[۱]: بحارالانوار، ج۱، ص۳۳۷.

[2]: غیبت نعمانی، باب۲، ص۴۴.

[3]: غیبت نعمانی، باب۲، ص۴۴.

[4]: عیون اخبار الرضاعلیه السلام، ج۲، ص۲۶۲.

[5]: نساء، ۶۹.

[6]: احزاب، ۷۱.

[7]: یونس، ۷۳.

[8]: انبیاء، ۷۶.

[9]: آل عمران، ۶۸.

[۱0]: هود، ۴۶.
[11]: شعراء، ۱۷۰.

منبع:جمعه روز ظهور : معارف مهدوی،در سایه زیارت حضرت مهدی علیه السلام در روز جمعه - حسن محمودی - صفحه۴۵.

چشم خدا
السلام علیک یا عین الله فی خلقه

امام زمان (عج) چشم خداست در میان مردم، هم او که امام رضا علیه السلام در وصفشان فرمود: «عینک الناظرة باذنک و شاهدک علی عبادک» [۱]
امام زمان (عج) وجودی است که به اذن خدا، دیده اوست و گواه بر بندگانش.
خداوند چشمی همیشه باز دارد که دائم مراقب بندگانش است «لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ»
امام صادق علیه السلام فرموده اند: «ما من حیّ الّا و هو ینام خلا الله وحده؛ هیچ زنده ای نیست مگر اینکه می‌خوابد و تنها خداوند از خواب بدور است. » خداوند حیّ است و نیازمند خواب و چُرت نیست. خواب، زنده‌ها را از خود منقطع می‌کند تا چه رسد به دیگران، ولی خداوند خواب ندارد و همواره بر همه چیز قیومیّت دارد.
زمانی که امام را عین الله می‌دانیم باور داریم که خداوند به امام معجزه نگاه دائم به خلق را داده است.
حضرت علی علیه السلام در طواف، مردی را دید که نگاه ناروایی به زنی دوخته است. ابتدا او را نهی فرمود؛ اما آن مرد اعتنایی نکرد. امام، سیلی محکمی به صورت جوان هرزه زد. جوان نزد خلیفه دوم شکایت کرد. او گفت: «چشم خدا تو را دیده و دست خدا بر تو زده است. » [2]
لازمه ی عین الله بودن امام این است که علاوه بر اطلاع از ظاهر ما به لایه‌های پنهان وجود ما نیز مطلع باشد.
آری، او نه تنها از افعال و اعمال ما خبر دارد که از نیت‌های ما نیز مطلع است.
دلیلی قرآنی برای عین الله بودن امام
خداوند در سوره توبه آیه۱۰۵ فرمود:
(قل اعْمَلُواْ فَسَیَرَی اللّهُ عَمَلَکُمْ و رَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ).
بگو عمل کنید که خداوند و رسولش و مؤمنون عمل شما را می‌بینند.
امام صادق علیه السلام این آیه را تلاوت کرده، سپس فرمودند:
«المؤمنون هم الائمه؛ [3] مؤمنون در آیه، امامان هستند».
حال اگر این معرفت از امام، به باور قلبی ما بنشیند خواهید دید که چه تحولی در زندگی ما ایجاد خواهد شد که در رفتار و اخلاق و نیّات، همیشه و در همه جا در نظر داشته باشیم که:
«او می‌بیند، او می‌داند حرف‌هایی که ما به همدیگر می‌زنیم واو جلوتر از ماها می‌شنود؛ عین الله الناظره و اُذنه الواعیه. » [4]
در روایت آمده است که عبدالله کاهلی می‌گوید: خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم؛ حضرت فرمود: هنگامی که با حیوانات وحشی برخورد می‌کنید چه می‌گوئید؟
گفتم: نمی دانم چه باید بگویم.
حضرت، ذکری یاد دادند….
عبدالله رفت پس از مدتی برگشت و گفت: یابن رسول الله! من با این درندگان وحشی اطراف کوفه روبرو شدم؛ به من حمله کردند و من همان ذکری را که فرموده بودید خواندم؛ دیدم که این درندگان دست و پایشان لرزید و نشستند و با ادب به ما نگاه می‌کردند.
امام فرمود:
گمان می‌کنی من شما را ندیدم، من با هر شیعه و پیروم، گوشی شنوا و چشمی ناظر دارم. من آن درندگان را از شما منحرف کردم.
بعد هم حضرت، نشانه‌هایی دادند. [5]

پی نوشتها:

[۱]: زیارت رضویه مصباح المجتهد، ج۱، ص۴۰۹.

[2]: نهایة، ابن اثیر، ج۳، ص۳۳۲؛ صد و یک مناظره، اشتهاردی، ص۱۹۷.

[3]: نورالثقلین، ج۲، ص۲۶۲.

[4]: کلام آیت الله بهجت.

[5]: بحارالانوار، ج۴۷، ص۹۶.

منبع:جمعه روز ظهور : معارف مهدوی،در سایه زیارت حضرت مهدی علیه السلام در روز جمعه - حسن محمودی- صفحه۲۵

گريه‌هاي امام زمان (عليه السلام)

خوش آن روزي كه صوت دلربايت
به گوش جان رسد هر دم صدايت
ز هر سو ياورانت با دل شاد
بيايند و نمايند جان فدايت [۱]

در زمان حاج شيخ عبدالكريم حائري (رحمه الله) وقتي شهريه طلاّب نرسيده بود، آنهايي كه از نظر معيشتي وضعيت خوبي نداشتند، كم كم از حوزه متفرّق مي‌شدند. اين مسأله باعث ناراحتي و نگراني همه شده بود.
لذا به حضرت حجّت «ارواحنا فداه» متوسّل شدم و از آن حضرت براي رفع اين مشكل استمداد نمودم. در مدرسه فيضيه خوابيده بودم كه در عالم رؤيا شخصي به من گفت: «قرار است شما در منزل فلان آقا، خدمت حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) مشرّف شويد».
بعد، خبر آوردند كه تشريف فرمايي حضرت به منزل آن فرد به تأخير افتاده است، ولي صدايي را شنيدم كه فرمود: «سيد محمد رضا! به حاج ميرزا مهدي [2] بگو كه به آقا شيخ عبدالكريم بگويد از گريه‌هاي امام زمان (عليه السلام)، وجوهات متوجّه قم شد».
وقتي از خواب بيدار شدم، پيش حاج ميرزا مهدي رفتم و خوابم را براي ايشان تعريف كردم. نكته اي در اين خواب برايم سؤال برانگيز بود كه چرا به حاج شيخ عبدالكريم تعبير به «آقا شيخ عبدالكريم» كرده بودند؛ با اينكه ايشان به مكه مشرف شده بودند، ولي «حاج ميرزا مهدي» را حاجي ناميدند؟!
وقتي خدمت حاج شيخ رسيديم، فرمودند: رؤياي شما از رؤياهاي صادقه است. فردي از تجّار مشهد پيدا شده و قرار است هر ماه دو هزار تومان بفرستد، امّا اين كه حضرت به من تعبير «آقا شيخ» كرده اند با اين كه به مكه مشرّف شده ام، به خاطر اين است كه من حجّي را كه انجام داده ام، نيابتي بوده است. [3]

پی نوشت ها:

[1] داغ شقايق، ص ۲۱۷.

[2] ابو الزوجه حضرت آية اللّه العظمي گلپايگاني (رحمه الله).

[3] دفتر ثبت كرامات مسجد مقدس جمكران، شماره ۲۴۲، مورخه ۵/۱۲/۷۷.

منبع:کتاب کرامات حضرت مهدی(عج)

شفاي مفلوج و سفارش به دعاي فرج

يكي از خدمه جمكران مي‌گويد:
«يك روز قبل از عاشوراي حسيني در مسجد جمكران مشغول قدم زدن بودم. مسجد بسيار خلوت بود. ناگهان متوجه مردي شدم كه بسيار هيجان زده بود و به هر يك از خدّام كه مي‌رسيد، آنها را بغل مي‌كرد و مي‌بوسيد. جلو رفتم تا جريان را جويا شوم، امّا همين كه به او رسيدم مرا نيز در آغوش كشيد؛ مي‌بوسيد و اشك مي‌ريخت. وقتي جريان را از او پرسيدم، گفت: چند وقت قبل با اتومبيل تصادف كردم و فلج شدم. پاهايم از كار افتاد. هر شب به خدا و ائمه معصومين (عليهم السلام) متوسل مي‌شدم. امروز، همراه خانواده‌ام به مسجد آمدم. از ظهر به بعد حال خوشي داشتم؛ به آقا امام زمان (عليه السلام) متوسل بودم و از ايشان تقاضاي شفا مي‌كردم. نيم ساعت پيش، ناگهان متوجه شدم كه مسجد، نوري عجيب و بوي خوشي دارد. به اطراف نگاه كردم و ديدم كه مولا اميرالمؤمنين، امام حسين، قمر بني هاشم و امام زمان (عليهم السلام) در مسجد حضور دارند. با ديدن آنها دست و پاي خود را گم كردم. و نمي دانستم چه كنم كه امام زمان (عليه السلام) به من نگاه كرد و همان لحظه لطف ايشان شامل حالم شد و به من فرمود: شما خوب شديد! برويد و به ديگران بگوييد كه براي فرج من دعا كنند كه ظهور ان شاءاللّه نزديك است. بعد ادامه داد: امشب عزاداري خوب و مفصلي در اين جا برقرار مي‌شود كه ما هم حضور داريم».
] خادم مي‌گويد: «مردِ شفا گرفته يك انگشتري طلا به دفتر داد و با خوشحالي رفت. مسجد خلوت بود. آخر شب، هيأتي از تبريز به جمكران آمد و به عزاداري و نوحه خواني پرداختند. مجلس بسيار با حال و سوزناك بود. من همان لحظه به ياد حرف آن مرد افتادم».

منبع:کتاب کرامات حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف )-تالیف واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران

مكان هاى دعا براى حضرت همان گونه كه دعا براى تعجيل فرج حضرت در زمان هاى مخصوصى تاكيد شده، هم چنين در مكان هاى معينى موکد است؟ يا از جهت تأسی جستن و اقتداكردن به آن حضرت و يا به خاطر روايت شدن آن از امامان بزرگوار، و يا از روى اعتبارات عقلى كه نزد اهل فهم مقبول است. از جمله آن اماكن مسجدالحرام، عرفات، سرداب، مسجد كوفه، مسجد سهله، مسجد صعصعه، مسجد جمكران، حرم حضرت سيد الشهداء (ع)، حرم امام رضا (ع)، حرم عسكريين (ع)، حرم هركدام از امامان (ع) (۱) پی نوشت: ۱. مكيال المكارم ج۲ ص ۸۳ ترجمه سيد مهدى حائرى قزوينى. منبع:دانستنی های امام زمان علیه السلام ( دانستنی های مهدوی 2 ) - علی غزالی اصفهانی- صفحه۲۱۴

زمينه سازان ظهور

انقلاب حضرت مهدى (ع) هم چون ديگر انقلاب ها، بدون مقدمه وزمينه سازى به وجود نمى آيد، بلكه در آستانه ظهور، حركت هايى پا مى گيرد وزمينه را براى ظهور آن حضرت فراهم مى آورد بخش عمده اى از رواياتى كه درباره رويدادهاى پيش از ظهور وياران حضرت مهدى (ع) آمده است، درباره ايران و ايرانيان است كه با تعبيرات گوناگونى مانند: اهل فارس، عجم، اهل خراسان، اهل قم، اهل طالقان، اهل رى و… بيان شده است. با بررسى مجموع اين روايات به اين نتيجه مى رسيم كه دركشور ايران، پيش از ظهور، نظامى الهى و مدافع ائمه معصومين (ع) و برپا مى گرددكه مورد نظر امام زمان (ع) است و نيز مردم ايران، نقش عمده اى در قيام آن حضرت دارند . (۱)

 رسول خدا (ص) مى فرمايد: مردمى از مشرق زمين قيام مى كنند و زمينه را براى قيام حضرت مهدى (ع) فراهم مى سازند. (۲) نيز مى فرمايد: پرچم هاى سياهى از سمت مشرق خواهد آمدكه دل هاى آنان همانند پاره هاى آهن است؟ پس هركس از حركت آنان آگاهى يافت، به سوى آنان برود وبا آنان بيعت كند؟ هر چند لازم باشدكه بر روى يخ حركت کند. “(۳)

 امام باقر (ع) مى فرمايد: ” گويا قومى را مى بينم كه در مشرق قيام كرده اند و حق را مى طلبند، ولى حق را به آنان نمى دهند .بار ديگر طلب مى كنند ولى باز به آنان واگذار نمى كنند. در اين حالت، شمشيرها را از نيام كشيده، بر شانه مى گذارندكه در اين هنگام، دشمن خواسته آنان را مى پذيرد، ولى آنان نمى پذيرند وقيام مى كنند وحق را واگذار نمى كنند، مگر به صاحب امر. كشتگان آنان شهيدند واگر من آنان را درك مى كردم، خودم را براى صاحب اين امر آماده مى كردم. (۴)

در اين روايات، به روشنى از برپايى قيام‌ها و انقلاب هابى در آستانه ظهور حضرت مهدى (ع) خبر داده شده است. همه روايات بر اين نكته
اتفاق دارند كه پيش از ظهور مهدى (ع) حكومتى به رهبرى يكى از صالحان، كه گمان مى رود از فرزندان پيامبر (ص) هم باشد، در ناحيه مشرق تشكيل مى گردد و زمينه ظهور را مهيا مى سازد و اين حكومت، تا ظاهر شدن حضرت مهدى (ع) وتسليم آن به حضرت ايشان ادامه مى يابد . بر همين اساس، برخى تشكيل دولت شيعى مذهب صفويه راكه پس از قرن‌ها استيلاى حاكمان مستبد و متعصب عامى مذهب، روى كار آمد، همان دولتى دانسته اندكه در روايات، از جمله زمينه سازان حكومت مهدى (ع) به شمارآمده است . (۵)

در زمان ما نيز، برخى با استناد به ويژگى هايى كه در روايا ت آمده، انقلاب اسلامى ايران را كه در سال ۱۳۵۷ ه. ش به رهبرى امام خمينى ره به پيروزى رسيد، همان دولتى دانسته اند كه زمينه را براى ظهور وقيام مهدى (ع) آماده مى كند. در هر صورت، گر چه قرائن فراوانى اين احتمال را قوت مى بخشد، ولى دليل قطعى كه ثابت كند منظور از حكومت زمينه ساز، انقلاب اسلامى به رهبرى امام خمينى ره است، در دست نيست (۶)

پی نوشت ها:

ا. چشم اندازى به حكومت مهدى (ع) نجم الدين طبسى، ص ۵۸.

۲. بحارالانوارج ۱ ۵ ص ۸۷ ا ثبات الهداة ج ۳، ص ۵۹۹ کشف الغمه، ج ۳ ص۲۶۸.

۳. عقد الدرر، ص ۲۹ ۱ ينابيع المودة، ص ۱ ۴۹ بحارالانوار ج ۵۱، ص ۸۴.

۴. بحارالانوار ج ۲ ۵ص۴۳ ۲ غبة نعمانى ص ۳۷۳.

۵. بحا رالا نوار ج ۵۲، ص ۲۴۳.

۶. برترين هاى فرهنگ مهدويت در مطبوعات، ص ۲۴۸.

منبع:دانستنی های امام زمان علیه السلام ( دانستنی های مهدوی 2 )-علی غزالی اصفهانی- صفحه744

​آيا احاديث امام مهدى (عج) خاص شيعيان است؟ 

نقل احاديث مربوط به حضرت مهدى (عج) ويژه گروه خاصى از مسلمانان نيست؛ بلكه اين احاديث بيش از هر موضوع ديگرى ميان همه مسلمانان مشترك است. بايد تأكيد كرد كه روايت هايى كه اهل سنت درباره بشارت به مهدى منتظر (عج) نقل كرده اند، از آنچه شيعيان در اين باره نقل كرده اند كمتر نيست. اما برخى با توسل به انواع راه‌ها و شيوه ها، درصددند تا اين روايات را به شيعه نسبت دهند و تنها آنان را در اين باره مسئول بدانند. يكى از اين نويسندگان مى گويد:  فكر شيعى، دنيايى از اسطوره و احاديث «جعلى» را از طريق موالى پذيرفته است و برخى از اين جعليات به برخى محدثان اهل سنت، كه در نقل روايت از برخى پيروان فرقه هاى مخالف، تساهل ورزيده اند، نيز سرايت كرده است. [۱]  در اين سخن چند نكته نهفته است: 

١. حكم به اينكه اين احاديث تنها نزد افكار شيعى پذيرفته است. 

٢. حكم بر محدثان اهل سنت بر اينكه اين روايت‌ها را از روى تساهل نقل كرده اند و به اين ترتيب برخى احاديث (شيعه) ميان آنها نيز نفوذ كرده است. 

٣. حكم به جعلى بودن همه اين احاديث.  اينها داورى هاى بسيار دشوارى است و كسى كه اندك آشنايى با علوم حديث دارد، حق ندارد آنها را به آسانى مطرح كند. پاسخ هريك از اين داورى‌ها به تفصيل خواهد آمد، ولى پيش از هر چيز بايد ضد و نقيض گويى اين سخن روشن شود. اگر طبق نظر نويسنده، شيعيان تنها كسانى هستند كه احاديث حضرت مهدى (عج) را مى پذيرند و «شمارى» از آنها به «برخى» از محدثان سنى «سرايت» كرده است، پس چرا در هشت سطر بعد مى گويد: «مى توان به حجم انبوهى كه «تنها» اهل سنت نقل كرده اند، اشاره كرد». [2] چگونه است اين شمار اندك تسرى يافته، تنها پس از هشت سطر از سخن نخست، به توده اى بزرگ تبديل مى شوند! چنانچه اين احاديث جعلى هستند، چرا تنها در يك صفحه بعد مى گويد:  اشاره مى كنم به اينكه «بسيارى» از اين احاديث در «صحاح» به جز بخارى و مسلم نقل شده است! برخى از آنها را نيز «حاكم» در «المستدرك» و «ابن حنبل» در «مسند» خويش نقل كرده است. به علاوه سنن الدانى، «نعيم بن حماد» و بسيارى ديگر. [3] 

اين تناقض گويى، نيازى به توضيح و تفسير ندارد؛ از سويى مى گويد احاديث «جعلى» هستند و «برخى» از آنها به «سهل انگاران» اهل تسنن سرايت كرده است و از سوى ديگر مى گويد «بسيارى» از اين احاديث در كتاب هاى «صحاح» نقل شده است! روشن است ميان اصطلاحات «جعلى»، «صحاح» و ميان سرايت كرده به «برخى» و «بسيار» نقل شده، منافات وجود دارد. چنين سخنانى از سوى كسى كه با اصطلاح حديث آشنا باشد، بيان نمى شود. همچنين كسانى كه مى دانند چه انديشه اى را در سر مى پرورانند و چه چيزى را بر قلم مى رانند، چنين داورى هاى دشوارى نمى كنند. حكم «تساهل» به صاحبان «صحاح» دادن، چيزى جز جهل نسبت به تاريخ حديث و تاريخ محدثان و نداشتن آگاهى نسبت به رنجى كه اهل حديث در راه گردآورى، ضبط، تدوين و تحرير آن برده اند، نيست. كسانى كه در پايين ترين سطوح آشنايى با اصطلاحات حديثى، تاريخ حديث و اهل و قواعد آن قرار دارند، حق ندارند به درياى پهناور «نقد» وارد شوند. در فصل هاى آينده وجوه بطلان اين گونه داورى هاى دشوار را بيان خواهيم كرد.

پی نوشت: [۱]: تراثنا و موازين النقد، ص ١٨۵.  [2]: تراثنا و موازين النقد، ص١٨۶.  [3]: همان.

منبع:کتاب بررسی روایات مهدویت،سید محمد رضا حسینی،ص22 و 23

حل میشود غزل در صدای تو

ای هر چه هست و نیست در عالم به فدای تو

هر شب به روز آمدنت فکر میکنم

هر روز بی قرار ترینم برای تو

بیدار میشوم از این خواب هولناک

یک صبح جمعه با نفس آشنای تو

هیچ داری از دل مهدی خبر؟

گریه های هر شبش را تا سحر؟

او که ارباب تمام عالم است

من بمیرم،سر به زانوی غم است

شیعیان مهدی غریب و بی کس است

جان مولا معصیت دیگر بس است

شیعیان بس نیست غفلت هایمان؟؟

غربت و تنهایی مولایمان؟؟!!

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم

غافل از مهدی و زهرا گشته ایم

من که دارم ادعای شیعگی

پاسخی دارم به جز شرمندگی؟؟!

**اَللهُمَ عَجِّل لِوَلیِکَ الفَرَج**

نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلکه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید . در سال روز نهم ربیع الاول که یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است، تصمیم گرفتیم در چند سطر کوتاه به رخ دادهایی که پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در سامرا روی داد، اشاره کنیم .
روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسکری علیه السلام پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری که هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد که امام یازدهم افزون بر این که مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده کرده بود، شب پیش از شهادت شان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری کردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود .
عثمان بن سعید عمری، به نمایندگی از حجت بن الحسن علیه السلام متصدی غسل و کفن و دفن حضرت شد و بر اساس گفته شیخ صدوق، خود امام زمان علیه السلام با کنار زدن عمویش جعفر که قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند .
حکومت عباسی از مدت ها پیش بر اساس سخن رسول الله صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام مبنی بر این که مهدی فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است، امام یازدهم را زیر نظر داشت و مراقب بود تا فرزندی از ایشان نماند، ولی امام یازدهم با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش این نقشه را باطل کرده بود. پس از شهادت امام کم کم خبر فرزندی به نام مهدی علیه السلام پخش شد و تلاش چند باره خلیفه عباسی برای یافتن امام مهدی علیه السلام به نتیجه نرسید .
عثمان بن سعید، نائب اول امام بود و با آغاز غیبت ولی عصر علیه السلام توقیعات حضرت را به شیعیان می رساند. از همین زمان بود که شیعیان برای نخستین بار طعم غیبت را چشیدند. آغاز غیبت صغرا مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی علیه السلام بود تا مردم آرام آرام با مفهوم تلخ و دردناک غیبت آشنا شده، بتوانند تا آن زمان که به اشتباه خود پی می‌برند و به وظایف خود در برابر امامان آگاه می‌شوند، همچنان دیندار بمانند. در دوران غیبت صغرا چهار نایب خاص، امر وساطت میان امام علیه السلام و شیعیان را به عهده داشته و چنان‌که خواهیم دید، همه آنها معروف و سرشناس بوده‌اند. آنان احکام دین را از وجود اقدس امام زمان علیه السلام گرفته و در اختیار شیعیان می‌گذاشتند .
سؤالات [کتبی و شفاهی] ایشان را به حضور امام زمان علیه السلام برده و سپس پاسخ را به شیعیان می‌رسانیدند و همچنین، وجوه شرعی شیعیان را با وکالتی، که از امام داشتند، می‌گرفتند [و به حضرت تحویل می‌دادند یا با اجازة ایشان مصرف می‌کردند] آنان جمعی بودند که امام حسن عسکری علیه السلام در زمان حیات خود عدالتشان را تأیید فرمود و همه را به عنوان امین امام زمان علیه السلام معرفی کرد و بعد از خود، ناظر املاک و متصدی کارهای خویش گردانید، و آنها را با نام و نسب به مردم معرفی نمود .

منبع:ahlobait.com

آغاز گشته امامت مهدی موعود
روشن کنید شمعها و عود
برای آمدنش دعا کنید
طولانی کنید نمازتان رابا سجود

گل ها همه با اذن تو برخاسته اند
از بهر ظهور تو خود آراسته اند
مردم همه در لحظه ي تحويل، بي شک
اوّل فرج تو از خدا خواسته اند

بهار، همه طراوتش را مديون يک گل است: گل زيباي نرگس.

‘خانه تکاني’، رسم قديمي همه ‘منتظران’ بهار است؛
خانه تکاني دل را براي رسيدن بهار دلها، مهدي زهرا فراموش نکنيم.

آقا جان! حيف نيست ماه شب چهارده پشت ابرهای تيره وپاره پاره پنهان بماند،حيف نيست ديده را
شوق وصال باشد ولی فروغ ديده نباشد…

بوی گل ها عالمي را مست و حيران ميکند ديدن مهدي هزاران درد، درمان ميکند مدعي گويد که با يک گل نمي گردد بهار من گلي دارم که عالم را گلستان ميکند

نجات یافتگان آخر الزمان امام علی علیه السلام درباره نجات یافتگان این دوران می‌فرماید: «و آن زمانی است که از فتنه‌ها نجات نمی‌یابد؛ مگر مؤمنانی که بی نام و نشانند. اگر در حضور باشند، شناخته نشوند و اگر غایب گردند، کسی سراغ آنان را نمی‌گیرد. آنها برای سیر کنندگان در شب ظلمانی جامعه‌ها، چراغ‌های هدایت و نشانه‌های روشنند. نه مفسده جو هستند و نه فتنه‌انگیز. نه در پی اشاعه فحشایند و نه مردمی سفیه و لغو گو. اینانند که خداوند درهای رحمتش را به سوی شان باز می‌کند و سختی‌ها و مشکلات را از آنان برطرف می‌سازد.» (نهج‌البلاغه، خطبه 103.)

​ ❇ویژگی هایی که در امام زمان عجل الله فرجه هست و مایه لزوم دعا برای آن حضرت است. حتی اگر یکی از این امور در شخصی باشد، سبب می شود تا ما برای آن شخص دعا کنیم؛ چه برسد به امام زمان علیه السلام که تمام این ویژگی ها در ایشان جمع است.  راحتی خلایق به ظهور و در دولت آن جناب عن أمير المؤمنين (عليه السلام) في وصفه (عليه السلام): وتصطلح في ملكه السباع وتخرج الأرض نبتها وتنزل السماء بركتها، الخبر.  از امیرالمؤمنین علیه السلام در وصف حضرت قائم سلام الله علیه آمده : در ملک او درندگان صلح می کنند و زمین گیاهش را بیرون می دهد و آسمان برکتش را فرو می ریزد. وعن أمير المؤمنين (عليه السلام) قال: لو قد قام قائمنا لأنزلت السماء قطرها ولأخرجت الأرض نباتها ولذهبت الشحناء من قلوب العباد واصطلحت السباع والبهائم حتى تمشي المرأة بين العراق والشام لا تضع قدميها إلا على النبات وعلى رأسها زينتها لا يهيجها سبع ولا تخافه.  از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده که فرمود : اگر قائم ما بپاخیزد؛ آسمان بارانش را فرو می ریزد و زمین گیاهانش را بیرون می دهد ، و کینه ها و کدورتها از دلهای بندگان زایل می گردد ، و درندگان و بهائم با هم سازگار می شوند تا به حَدّی که یک زن راه عراق و شام را طی می کند در حالی که جز بر سبزه و گیاه پا نگذارد و زینتهای خود [یا زنبیل خود] را بر سر دارد و هیچ درنده ای او را به وحشت نمی اندازد . [وقتی ظهور آن بزرگوار چنین باعث راحتی و امان و شادمانی اهل زمین و آسمان است آیا سزاوار نیست برای ظهورش دعا کنیم؟] منبع:مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم ( عجل الله فرجه الشریف) / جلد اول / بخش چهارم / ص180

امام زمان پرچمدار غدیر است. در روایات فراوانی ذکر شده که پرچم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف همان پرچم پیامبر صلی الله علیه و آله است. امام صادق عليه السلام درباره آن پرچم به ابوبصير فرمود:
«يا اَبا مُحَمَّدٍ ما هِيَ وَاللَّهِ قُطْنٌ وَلاکَتانٌ وَلاقَزٌّ وَلاحَريرٌ. قُلْتُ: فَمِنْ اَيِّ شَيْ ءٍ هِيَ قالَ مِن وَرَقِ الجَنّةِ نَشَرَها رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه وآله يَومَ بَدرٍ ثُمَّ لَفَّها وَدَفَعَها اِلَي عَليّ عليه السلام فَلَمْ تَزَلْ عِنْدَ عَليٍّ حَتَّي اِذا کانَ يَوْمَ البَصْرَةِ نَشَرَها اَميرُالمُؤمِنينَ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيهِ ثُمَّ لَفَّها وَهِيَ عِندَنا هُناکَ لا يَنْشُرُها اَحَدٌ حَتَّي يَقُومَ القائِمُ فَاِذا هُوَ قامَ نَشَرَها» الغيبة، ص 307، ح 2.
«اي ابا محمد! به خدا قسم آن پرچم نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابريشم و نه از حرير، عرض کردم: پس از چه چيزي است؟ فرمود: از ورق (برگ) بهشتي است. رسول خدا صلي الله عليه وآله در روز بدر آن را برافراشت، و بعد آن را در هم پيچيد و به علي عليه السلام داد. پس همچنان نزد علي عليه السلام بود تا هنگامي که روز بصره فرا رسيد، آن را برافراشت. پس خداوند پيروزي را نصيب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پيچيد و آن اينجا نزد ما است. هيچ کس آن را نخواهد گشود تا آن گاه که قائم عليه السلام قيام کند و چون او قيام نمود، آن را برخواهد افراشت.»
از برترین اعمال در روز عید غدیر، تجدید بیعت با وجود مبارک ونازنین ولی الله المطلق، القائم بالصدق وبالحق، بقیه الله الاعظم حضرت حجة ابن الحسن العسکری علیه السلام است. زیرا مهمترین امر، بعد از توحید و نبوت، امر ولایت ائمه اطهار و قبول آن است و بهترین روزها روز عید غدیر است و خداوند هم اراده فرموده که در این روز، تجدید بیعت با امیرالمؤمنین علیه السلام انجام گیرد. پس بهترین و والاترین عملی که مؤمن در روز شریف غدیر باید انجام دهد، تجدید بیعت با امام و ولی زمان خودش است.
زیرا این بیعت با امام و ولی زمان یکبار در غدیر اتفاق افتاد، آنجا که پیامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمود:
أَلاوَإِنَّي قَدْ بايَعْتُ الله وَ عَلِي قَدْ بايَعَني وَأَنَا آخِذُكُمْ بِالْبَيْعَةِ لَهُ عَنِ الله عَزَّوَجَلَّ.(احتجاج جلد1)
من با حضرت احدیت بیعت کرده ام و علی با من بیعت کرده است و من از طرف خدا (برای علی) از شما بیعت می گیرم.
باید بدانیم این بیعت، تنها دست دادن با ولی خدا نیست بلکه منظور تسلیم بودن قلبی، زبانی وعملی است، چراکه اگر غیر ازاین باشد بیعت پیامبر صلي الله عليه وآله با خداوند معنائی نخواهد داشت. چنانکه در دعای شریف عهد از امام صادق علیه السلام چنین روایت شده:
اَللّـهُمَّ اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في صَبيحَةِ يَوْمي هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَيّامي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ في عُنُقي ، لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً.
خدايا من در بامداد اين روز و هر چه زندگى كنم از روزهاى ديگر تجدید عهد و پيمان می کنم با امام زمانم، بیعتی که سرپیچی از آن نخواهم کرد وآن را از بین نخواهم برد.
پس این بیعت هر روز با امام زمان، منظور دست دادن با ایشان نیست بلکه اعلام وفاداری نسبت به آن عهد دیرین است.
در بیعت با امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به یاد می آوریم که این عهد و پیمان منّتی است از جانب باری تعالی که امیرالمؤمنین علیه السلام را مولی و رهبر ما قرار داده است چرا که به پیامبرش فرمود: « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا » و بعد از ایشان فرزندان بزرگوارش را یکی پس از دیگری به ولایت و امامت برگزید تا برسد به وجود مقدس صاحب الامر، و به یاد داشته باشیم آن صفاتی را که پیامبر صلي الله عليه وآله در خطبه غدیر برای آن بزرگوار-عجل الله تعالی فرجه الشریف- بیان فرموده:
مَعاشِرَ النّاس! إِنّى نَبىٌّ وَ عَلِىٌّ وَصِيّى.
أَلا إِنَّ خاتَمَ الْأَئِمَةِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِىَّ.
أَلا إِنَّهُ الظّاهِرُ عَلَى‏الدِّينِ، أَلا إِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظّالِمينَ.
أَلا إِنَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَهادِمُها.
أَلا إِنَّهُ غالِبُ كُلِّ قَبيلَةٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْكِ
أَلاإِنَّهُ الْمُدْرِكُ بِكُلِّ ثارٍ لاَِوْلِياءِاللَّهِ عزّ و جلّ
أَلا إِنَّهُ النّاصِرُ لِدينِ اللَّه، أَلا إِنَّهُ الْغَرّافُ مِنْ بَحْرٍ عَميقٍ.
أَلا إِنَّهُ يَسِمُ كُلَّ ذى فَضْلٍ بِفَضْلِهِ وَ كُلَّ ذى جَهْلٍ بِجَهْلِهِ.
أَلا إِنَّهُ خِيَرَةُاللَّهِ وَ مُخْتارُهُ، أَلا إِنَّهُ وارِثُ كُلِّ عِلْمٍ وَالُْمحيطُ بِكُلِّ فَهْمٍ.
أَلا إِنَّهُ الُْمخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ الْمُنَبّهُ باَِمْرِ ایمانه.
أَلا إِنَّهُ الرَّشيدُ السَّديدُ، أَلا إِنَّهُ الْمُفَوَّضُ إِلَيْهِ.
أَلا إِنَّهُ قَدْ بَشَّرَ بِهِ مَنْ سَلَفَ بَيْنَ يَدَيْهِ.
أَلا إِنَّهُ الْباقي حُجَّةً وَلاحُجَّةَ بَعْدَهُ وَلا حَقَّ إِلاّ مَعَهُ وَلانُورَ إِلاّعِنْدَهُ،أَلا إِنَّهُ لاغالِبَ لَهُ وَلامَنْصورَ عَلَيْهِ.
أَلاوَإِنَّهُ وَلِىُ‏اللَّهِ فى أَرْضِهِ، وَحَكَمُهُ فى خَلْقِهِ، وَأَمينُهُ فى سِرِّهِ وَ علانِيَتِهِ.
این منت است چون نعمتی است از جانب پروردگار مهربان، نعمتی که به سبب آن هدایت و رستگاری حاصل می شود، مقامات عالی کسب می شود، نعمتی است که خداوند معرفت و شکر آن را بر همه خلایق واجب گردانید و نعمتی است که در روز قیامت از آن سؤال می شود: « لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» (تکاثر آیه 8).
به همین خاطر است که حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند: روز غدیر به ملاقات یکدیگر بروید و پاس این نعمت را بدارید: «الحمدللَّه الّذى جعلنا من المتمسّكين بولاية اميرالمؤمنين و اولاده المعصومين عليهم‌السّلام» (اقبال الاعمال)

بُروز و ظهور بیعت و شکر این نعمت باید در اعمال شیعیان آن حضرت به چشم آید:

• ادای حقوق امام زمان از جمله پرداخت خمس و زکات
محمد بن زید طبری نقل می کند از امام علی بن موسی الرضا که در پاسخ نامه ای که یکی از تجار فارس به ایشان رسیده بود تا از ان حضرت اجازه مصرف خمس را بگیرد، اینگونه مرقوم داشتند: … تا آنجا که قدرت دارید آن را از ما دریغ ندارید و خود را از دعای ما محروم نسازید زیرا پرداخت خمس کلید گشایش روزی شماست و مایه پاک شدن گناهان شما و ذخیره ای است که برای روز بینوایی خود ذخیره می کنید…

• دعوت بسوی ولایت ائمه اطهار و معرفت به مقام والای ایشان
زید بن عبدالملک می گویدک امام صادق علیه السلام فرمودند: «ای شیعیان به دیدار یکدیگر بروید چرا که دلهای شما بدین سبب زنده می گردد و در این دیدارها ذکری از احادیث ما به میان خواهد آمد که اگر به این احادیث عمل کنید نجات می بابید و اگر آنها را رها کنید، هلاک می گردید پس ای شیعیان! احادیث ما را بکار گیرید که ما عهده دار هدایت شمائیم»(کافی جلد2، صفحه 186، حدیث 2)

• دعا جهت تعجیل در فرج امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و خواندن زیارات منسوب به امام
ابن مدائنی نقل می کند: که امام صادق علیه السلام بعد از نماز ظهر دستها را بسوی آسمان بالا بردند و برای تعجیل فرج حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف دعا کردند، پرسیدم آیا برای خود دعا فرمودید؟ حضرت فرمودند: نه برای نور آل محمد علیهم السلام دعا کردم که انتقام گیرنده از دشمنان آل محمد علیهم السلام می باشد. (فلاح السائل: صفحه 308، حدیث 209)
همچنین خواندن زیارت آل یس که از جانب خود حضرت صادر شده و مشتمل بر سلام به حضرت، ابراز عقاید حقّه شیعه و دعا برای فرج آن حضرت می باشد، بسیار توصیه شده است.

• احسان و نیکوئی با شیعیان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
امام رضا علیه السلام می فرمایند: کسی که توانایی ندارد به زیارت ما بیاید، شیعیان و محبین صالح ما را زیارت کند تا ثواب زیارت ما برای او نوشته شود و کسی که توانایی احسان به ما را ندارد به محبان صالح ما احسان کند تا ثواب احسان به ما برای او ثبت شود.(کامل الزیاره، صفحه 333، حدیث 1)
و نیز امام موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایند: کسی که حاجتی از دوستان ما را روا کند مثل این است که حاجتی از همه ما را روا کرده است.(کامل الزیاره، صفحه 350، حدیث 13)

• احترام به آنچه که منسوب به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است
یکی از وظایف بزرگی که بر گردن ما می باشد و نشانگر پایبندی ما به بیعت با امام زمان است، احترام و بزرگداشت عید شریف غدیر که روز اقامه امر ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و ائمه اطهار علیهم السلام تا امام زمان است، می باشد.
امام رضا علیه السلام می فرمایند: در روز قیامت چهار روز را مانند عروس زینت کرده به نزد عرش الهی می برند: عید قربان، عید فطر، روز جمعه و عید غدیر که عید غدیر در میان آنها همانند ماه است در میان ستارگان. (اقبال الاعمال ص 777)
***
بیعت با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، نور خاموشی ناپذیر خدا(نور الله)، پرچم هدایت(علم الهدی) و مدار روزگار(مدار الدهر)، تفسیر حقیقت غدیر و آن گزینش رحمانی است.
دستان خدا در غدیر در دستان رسول خدا بالا رفت و این ودیعه به دستان مبارک حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نهاده شد. مراقب باشیم دست بیعت به چه کسی می دهیم؟!…

منبع:
کتاب غدیر روز بیعت با امام زمان علیه السلام(برداشتی از کتاب سراج المنیر، تالیف آیت الله میرزا محمد باقر فقیه ایمانی)

در شب عید غدیر امام زمان علیه‏السلام را در خواب دیدم در حالیکه محزون بود و گریه می‏کرد. خدمت حضرت رفتم و سلام کردم و دو دستش را بوسیدم، ولی دیدم گویا متفکر است. عرض کردم: آقای من، این روزها ایام خوشحالی و سرور عید غدیر است؛ ولی شما را محزون و گریان می‏بینم؟

سید باقر رضوی هندی (م 1329) می‏گوید:(1) در شب عید غدیر امام زمان علیه‏ السلام را در خواب دیدم در حالیکه محزون بود و گریه می‏کرد. خدمت حضرت رفتم و سلام کردم و دو دستش را بوسیدم، ولی دیدم گویا متفکر است.
عرض کردم: آقای من، این روزها ایام خوشحالی و سرور عید غدیر است؛ ولی شما را محزون و گریان می‏بینم؟
فرمودند: به یاد مادرم زهرا علیهاالسلام و حزن و مصائب او هستم. سپس حضرت این شعر را خواندند:
لاترانی اتّخذتُ لا وعُلاها
بعد بیت الأحزان بیت سرور!
سید باقر می‏گوید: از خواب برخاستم و قصیده‏ای با تضمین شعر مولایم و بر همان قافیه درباره‏ی غدیر و مصائب حضرت زهرا علیهاالسلام سرودم که قسمتی از آن چنین است:
لستَ تدری لِمَ أحرقوا الباب بالنار
أرادوا إطفاء ذاک النور

لستَ تدری ماصدرُ فاطمٍ؟ ماالمس
-مار؟ ما حال ضلعها المکسور؟

ما سقوط الجنین؟ ما حمرة العین؟
و ما بال قرطها المنثور؟

دخلوا الدار و هی حسری بمرآی
من علیّ ذاک الأبیّ الغیور
تا آنجا که خطاب به امام عصر علیه‏السلام- در حالی که مصائب مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام را می‏شمارد- می‏گوید:

أفصبراً یاصاحب الامر و الخط
-ب جلیل یذیب قلب الصبور؟

کم مصاب یطول فیه بیانی
قد عری الطهر فی الزمان القصیر

کیف من بعد حمرة العین منها
یابن طه، تهنی‏ء بطرف قریر؟!

فابکِ و ازفر لها، فإنّ عداها
منعوها من البکاء و الزفیر

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک، اللهم العن العصابة التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله، اللهم العنهم جمیعاً.

منبع:
1) رياض المدح و الرثاء: ص 198. ظرافة الاحلام (شيخ محمد سماوي): ص 81.

​

يكي از القاب امام زمان((عليه السلام)) مهدي است. و احتمالا اين لقب به خاطر اين است كه همواره آن گرامي از هدايتهاي ويژه خداوند برخوردار است و به نظر مي رسد كه ايشان به ارتباط ملكوتي آن حضرت با جهان غيب است. و اين لقب در حديث حضرت رسول((صلي الله عليه وآله)) است كه فرموند: مهدي موعود از اهل بيت من مي باشد و خدا اسباب قيامش را در يك شب فراهم مي سازد. و اين كه فرمودند: مهدي موعود از عترت من و اولاد فاطمه مي باشد - بنابراين -(حجة بن الحسن المهدي) يعني كه فرزند امام حسن عسكري است و داراي لقب مهدي مي باشد در روايتي كه از امام باقر((عليه السلام)) نقل شده است حضرت فرمودند: «انّما سُمّي المهدي مهدياً لانه يهدي الي امر خفي…; او به اين علّت مهدي ناميده شده است كه همواره به امور پنهان و مخفي هدايت مي شود». و اين امر مخفي ممكن است همان زمان ظهور آن حضرت باشد كه مخفي و پنهان قرار داده شده است. 

منبع:تبيان

​ 

 مسجد مقدّس جمکران  

مسجد مقدّس جمكران در 6 كيلومتري استان مقدس قم واقع شده و همواره پذيراي زائريني از نقاط مختلف ايران و جهان مي باشد. اين مكان مقدّس، تحت توجهات و عنايات خاصه حضرت بقية الله الاعظم((عليه السلام)) قرار دارد و آن حضرت از شيعيانشان خواسته اند كه به اين مكان مقدّس روي آورند، زيرا اين مكان مقدّس، داراي زمين شريفي است و حق تعالي آن را از زمين هاي ديگر برگزيده است. لذا سزاوار است كه زائران عزيز، از بركات اين مكان مقدّس، حداكثر استفاده را ببرند و مراقب باشند كه مسائل فرعي توجّه شان را به خود جلب نكند و خود را در برابر حضرت مهدي((عليه السلام)) حاضر ببينند و از انجام اعمالي كه قلب مبارك آن حضرت را آزرده مي سازد خودداري كنند. شايان توجه است ه علماء و شيفتگان آن حضرت استفاده هاي فراوان از اين مسجد مقدّس برده اند. بنابراين سعي كنيد در اين مكان مقدّس، لحظاتي را با آن عزيز خلوت كرده و خالصانه براي ظهور مقدّس حضرتش دعا كنيد; چرا كه برطرف شدن گرفتاريها تنها با ظهور آقا امكان پذير است.   

 تاریخچه مسجد مقدّس جمکران 

شيخ حسن بن مثله جمكراني مي گويد: من شب سه شنبه، 17 ماه مبارك رمضان سال 393(و به قولي 373) در خانه خود خوابيده بودم كه ناگاه، جماعتي از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بيدار كردند و گفتند: «برخيز و مولاي خود حضرت مهدي((عليه السلام)) را اجابت كن كه تو را طلب نموه است.» آنها مرا به محلي كه اكنون مسجد جمكران است آوردند. چون نيك نگاه كردم، تختي ديدم كه فرشي نيكو بر آن تخت گسترده شده و جواني سي ساله بر آن تخت، تكيه بر بالش كرده و پيرمردي هم نزد او نشسته است. آن پير، حضرت خضر((عليه السلام)) بود. كه مرا امر به نشستن نمود. حضرت مهدي((عليه السلام)) مرا به نام خودم خواند و فرمود: «برو به حسن مسلم - كه در اين زمين كشاورزي مي كند - بگو: اين زمين شريفي است و حق تعالي آن را از زمين هاي ديگر برگزيده است، و ديگر نبايد در آن كشاورزي كند». عرض كردم يا سيّدي و مولاي! لازم است كه من دليل و نشانه اي داشته باشم وگرنه مردم حرف مرا قبول نمي كنند! آقا فرمودند: «تو برو و آن رسالت را انجام بده، ما نشانه هايي براي آن قرار مي دهيم، و همچنين نزد سيدابوالحسن - يكي از علماي قم - برو و به او بگو: حسن مسلم را احضار كند و سود چند ساله را كه از زمين به دست آورده است، وصل كند و با آن پول در اين زمين مسجدي بنا نمايد.   

تبيان

​

انقلاب حضرت مهدي((عليه السلام)) گرچه براساس آنچه از روايات استفاده مي شود با جنگ و خونريزي همراه است ولي از روايات نيز چنين به دست مي آيد كه اين انقلاب به زودي به پيروزي مي رسد و ديگر نمي پايد كه طاغوتها و ستمگران و قدرتهاي باطل از بين مي روند و حكومت عدل جهاني آن حضرت بر سرتاسر جهان حاكم مي شود. نكته اش اين است كه اولا زمينه براي پيشرفت اين انقلاب در جهان بسيار آماده خواهد بود ثانياً آن حضرت از ناحيه ي خداوند از قدرت گسترده اي برخوردار است و امداد غيبي آن حضرت را ياري مي كنند در نتيجه دست يافتن آن حضرت به پيروزي به طول نمي انجامد. و نيز از روايات به دست مي آيد كه مدّت جنگهاي حضرت مهدي((عليه السلام)) در مدّت 8 ماه به پايان مي رسد. «عن ابي بصر عن ابي جعفر((عليه السلام))… ثم يضع سنيه علي عاتقه ثمانية اشهر فلايزال يقتل اعداءاللهُ حتي يرضي الله عزوجل; ابوبصير روايتي را از امام باقر((عليه السلام)) نقل مي كند كه در ادامه حديث امام مي فرمايد: كه مدّت 8 ماه شمشير را حضرت آماده نگه مي دارند و از دشمنان خداوند آنقدر مي كشد تا خداوند عزوجل خشنود مي شوند.»  

  منابع:1 - كتاب مشحب الاثر، ص 301 و كتاب بحار(از كمال الدين)، ج 51، ص 218. ـ25ـ 

تبيان

اسماعیل شفیعی سروستانی؛ هجوم مغول‌وار لشکر وحشت سلفی، داعش، به سرزمین «عراق» پس از «سوریه»، به ناگهان زنگ خطر را برای ساکنان شرق اسلامی به صدا در آورد. پیشروی عجیب و غریب در جغرافیای بزرگی از دو سرزمین سوریه و عراق، کشتار بی‌رحمانه و مثال زدنی بی‌گناهان شیعه، مثله کردن اجساد، ذبح بی‌گناهان و شعار دولت اسلامی عراق و شام و بالأخره پرچم سیاه این جنایتکاران، این گمان را به ذهن بسیاری از ساکنان «ایران»، عراق و «بحرین» و … متبادر ساخت که این واقعه در مسیر خروج سفیانی و پیش‌قراولان آن است. همان که در روایات ائمّه دین(ع) از او و هجمه‌اش، به عنوان اوّلین نشانه حتمیّه ظهور یاد شده است.

برخی شباهت‌ها در اقوال و اعمال گروه داعش سلفی با همه آنچه که روایات اسلامی درباره سفیانی و عملکرد لشکریانش بیان کرده‌اند، این گمان را تقویت می‌کرد.

نام سفیانی با سرزمین «شام» پیوند خورده است. بنابر گفته یاقوت حموی در جلد سوم «معجم البلدان»، شام شامل سرزمین‌هایی از رود «فرات» تا سرزمین‌های همجوار «عریش» در «مصر» است. پهنای آن از کوه‌های «طی» به سوی «قبله» تا دریای «مدیترانه» است. شهرهای مهمّ «منیح»، «حلب»، «حماه»، «حمص»، «دمشق»، «المعرّه» و «بیت‌المقدّس» در وسط آن منطقه قرار دارند و در ساحل دریا در آن منطقه نیز شهرهای «انطاکیه»، «طرابلس»، «عکا»، «صور»، «عسقلان» و… قرار دارد. (1) این در حالی‌است که امروزه، نام شام بلافاصله کشور سوریه و پایتخت آن، دمشق (هشام) را متبادر به ذهن می‌سازد.

مستندات بسیاری بر حوادث شام، در سال‌های قبل از ظهور کبرای امام زمان(عج) اشاره می‌کنند. مهم‌ترین آنها حسنه جابر در کتاب «الغیبه» نعمانی، ص 186، است که از امام محمّد باقر(ع) نقل می‌کند که فرمودند: «ای جابر! قائم ظهور نمی‌کند تا آنکه فتنه‌ای شام را فراگیرد و اهل شام به دنبال خلاصی از آنند؛ امّا راهی برای آن نمی‌یابند.» (2)

در کتاب «عقد الدّرر» روایتی آمده است که می‌فرماید: «در شام فتنه‌ای خواهد بود که آغازش همچون بازی کودکان است. هر چه این فتنه از یک طرف آرام و خاموش می‌شود، از جانب دیگر سربرمی‌آورد و پایان نمی‌پذیرد تا آنکه منادی از آسمان ندا سر می‌دهد. آگاه باشید که تنها فلانی امیر است…» (3)

چنان‌که می‌بینید، این حدیث اگر چه از نظر اهل حدیث، مستنداتش ضعیف خوانده می‌شود، امّا بر مجموعه‌ای از وقایع رفته بر سرزمین سوریه، طیّ دو سال اخیر گواهی می‌دهد.

همچنین از رسول اکرم(ص) روایت شده است که فرمودند: «بعد از من، چهار فتنه‏ برای شما پیدا می‏شود: در فتنه اوّل: [ریختن] خون‌ها حلال خواهد شد. در فتنه دوم: [ریختن] خون‌ها و [غصب] اموال حلال می‏شود. در فتنه سوم: [ریختن] خون‌ها و [غصب] اموال و ناموس مردم حلال خواهد شد. فتنه چهارم، فتنه‏ای است شدید و تاریک که حرکت آن نظیر حرکت کشتی است در دریا؛ به طوری که احدی از مردم، از شرّ آن ملجأ و پناهی نخواهند داشت. از شام‏ شروع می‏شود و عراق را فرا می‌گیرد و جزیره را با دست و پای خود می‌کوبد. در آن فتنه، مردم نظیر پوستی که دبّاغی شود، دچار بلا می‌شوند، در آن موقع، احدی از مردم قدرت ندارد که (به فتنه‏انگیزها) بگوید: بس است، از هر ناحیه‏ای که آن فتنه را رفع کنند، از ناحیه دیگری سر برون خواهد کرد.» (4)

طیّ این ایّام، جمع بزرگی از مسلمانان، به ویژه شیعیان که جسته و گریخته روایات و احادیثی درباره وقایع سخت و شورش‌های اجتماعی (فتنه) قبل از ظهور امام(ع) به گوششان خورده بود، از خود می‌پرسیدند: آیا میان آنچه امروز در سوریه می‌گذرد و آن اخبار آخرالزّمانی رابطه‌ای وجود دارد؟

در ایران نیز برخی با شتاب فراوان سعی در مصداق‌سازی شخصیّت‌های سیاسی، اجتماعی امروز و حاضر در مناصب کردند و در پی مرحوم بهلول، نشانه‌های سفیانی را در لشکرگاه سوریه جست‌وجو می‌کردند.

در اوج جریان مصداق‌سازی و انتشار لوح فشرده ظهور نزدیک است، نگارنده در یکی از شماره‌های موعود، مقاله‌ای با عنوان اندر حکایت شعیب بن‌صالح منتشر ساخت و با نفی تطبیق این شخصیّت با آقای محمود احمدی‌نژاد و مستند به روایات اسلامی، همگان را از مصداق‌سازی شخصیّت‌های آخرالزّمانی برحذر داشت.

بالا گرفتن فتنه در عراق و هجمه گروه تروریستی داعش بر سرزمین‌های شیعی عراق، طیّ یکی دو هفته اخیر، دیگر بار تنور مصداق‌سازی را گرم کرده و بر این شبهه دامن زده شد که شاید به راستی داعش و همه آنچه که با درنده‌خویی و سبعیّت بر سر شیعیان مظلوم عراق می‌آورد، پیش‌قراولان خروج سفیانی و بلافاصله پس از آن، ظهور حضرت ولیّ عصر(عج) باشد.

آنچه که باعث تقویت این شبهه شده، عبارتند از:
1. آغاز فتنه‌ها از سوریه، به عنوان یکی از مناطق مهم و مرکزی شامات قدیم؛
2. پوشش ظاهری تروریست‌ها (دستار سیاه، پیراهن، شلوار و….)؛
3. هیئت ظاهری (محاسن بلند)، بیرق سیاه منقوش با دو شعار لااله الّا الله و محمّد رسول الله؛
4. سردادن شعارهای سلفی و تکفیری و اظهار ضدّیت تمام عیار با رویکرد شیعی و سنّت‌های شیعیان؛
5. کشتار بی‌رحمانه (ذبح، مثله اجساد و…) و اعمال شنیع مشمئز کننده؛
6. ارائه برخی نشانه‌های گمراه کننده، مانند اظهار علاقه مفتی سلفی، عرعور برای گردآوردن تروریست‌ها، زیر پرچم سفیانی، راه‌اندازی گردان‌های یزید و معاویه، انتخاب لقب سفیانی برای ترکی النبعلی پدر معنوی داعش و…

روایات رسیده و موجود در منابع و مصادر شیعی و سنّی، درباره وقایع قبل از ظهور کبرا و خیزش سفیانی و اعمال و اقوال او و سپاهیانش، توضیحاتی ارائه می‌کند که هر ناظر بی‌طرفی در وقت مشاهده وضعیّت سال‌های اخیر سوریه و عراق، جای این احتمال را دور از نظر نمی‌بیند که این وقایع مصادیق نشانه‌های ارائه شده در روایاتند؛ برای مثال رسول اکرم(ص) فرمودند:

«مردی از دل دمشق خروج می‌کند که به او سفیانی می‌گویند و همه پیروانش از نژاد کلب هستند. به قدری خون می‌ریزد که نوبت به شکافتن شکم زنان و سر بریدن کودکان می‌رسد. تیره قیس در برابرش قیام می‌کند. همه را می‌کشد و کسی نمی‌تواند از خود دفاع کند…» (5)

تجربه حرکت‌های موذیانه، حیله‌گرانه و کین‌جویان صلیبی و صهیونی نشان می‌دهد که آنان هماره از زمینه‌های فرهنگی موجود در میان سنّت‌ها، آئین‌ها، باورها و علایق ساکنان شرق اسلامی، حدّاکثر استفاده را برای دست‌یابی به مقاصد پلید استعماری خود برده‌اند. این‌همه درحالی‌است که هماره در میان عموم اقوام و ملل، جماعتی شتابزده، متعصّب و با روحیه هیجانی پیدا می‌شوند که به اتّکای کم‌ترین اطّلاعات و آگاهی در حرکتی عجولانه و احساسی، سبب به وجود آمدن جریان‌های اجتماعی، سیاسی شده و خسارات بسیاری را به خود و جامعه خود وارد ساخته‌اند.

طیّ دو یا سه دهه اخیر، ساکنان ایران، عراق، مصر و دیگران، برای جبران خسارات حاصل از شکل‌گیری فرقه‌های آخرالزّمان‌گرا و موعودگرا تاوان سنگینی در حوزه‌های فرهنگی، سیاسی، امنیّتی و حتّی اقتصادی پرداخته‌اند.

از اوّلین روزهای شکل‌گیری دو جریان فرقه‌ای وهّابیت و بهائیت (در قرن دوازدهم هجری) اوّلی در مهم‌ترین نقطه کانون جهان اهل سنّت، یعنی «حجاز» و دومی در مهم‌ترین نقطه کانونی جهان شیعی، یعنی ایران، تا به امروز صدها فرقه کوچک و بزرگ در نقاط مختلف، از جهان اسلام به وجود آمده و جمع بزرگی از مردم را با خود همراه ساخته و با جریان‌سازی مذهبی، اجتماعی و حتّی سیاسی، خسارات بزرگی را به کیان فرهنگی و مادّی مسلمانان وارد ساختند. تجربه نشان می‌دهد که بخش بزرگی از این جریانات با همه تعصّب مذهبی و ادّعاها، به نهادهای امنیّتی رژیم‌های غربی و صهیونی متّصل بوده و به ایفای نقش و مأموریت مشغول بوده‌اند. جریان احمد حسن الیمانی در عراق، که امروزه دامنه تبلیغات و یارگیری‌اش به استان‌های جنوبی ایران نیز رسیده است، نمونه بارزی از این جریانات فرقه‌ای آخرالزّمان‌گرای وابسته به دستگاه‌های امنیّتی صهیونی و صلیبی‌اند.

جذّابیت مباحث آخرالزّمانی، به ویژه در شرایط سیاسی، اجتماعی سخت و بن‌بست‌های اقتصادی، تا حدّی است که در نیم‌روزی می‌تواند جماعت بزرگی را به گرد قطبی، شیخی، مرشدی و مدّعی‌ای جمع کند.

چنان‌که در مقاله سلفی، آلت فعل صلیبی ذکر شد، اجرای پروژه شبیه‌سازی واقعه ظهور موعود، توسط اتّحاد صلیب و صهیون، تنها یکی از میادین جریان‌ساز سال‌های اخیر است که تنها با حضور جریان سلفی مجال تحقّق پیدا می‌کند.

در کشاکش رویارویی بزرگ شرق اسلامی با غرب صلیبی، صهیونی، در حالی‌که غرب پایان تاریخ خود را به تجربه نشسته و در ازدحام بحران‌های چند وجهی، همه مجال تجدید حیات فرهنگی، تمدّنی را از دست داده است، سران مجامع مخفی و اشرار یهود به خوبی دریافته‌اند که تنها اجرای پروژه جعلی شبیه‌سازی واقعه ظهور موعود و وارد آوردن شرق اسلامی در میدان جنگ آخرالزّمانی آرمگدون، می‌توانند برای همیشه خود را از تهدید فرهنگی و تمدّنی شرق اسلامی خلاص کنند.

وجود باور مذهبی و سنّتی و ظهور منجی موعود در میان مسلمانان و انتظار دیدار این واقعه شریف در این عصر و زمان، به امید خلاصی از همه ظلم‌ها و ستم‌های چندوجهی، این امکان را در این منطقه حسّاس از شرق اسلامی فراهم آورده است تا به ناگهان و با مشاهده نشانه‌های وقوع این امر عظیم، پای در میدان حادثه بگذارند. درست در همین شرایط است که اتّفاق و اتّحاد صلیب و صهیون می‌تواند با یک گام بزرگ، ضمن تخلیه همه توان و انرژی نهفته در میان ساکنان این سرزمین در منازعات قومی، قبیله‌ای و مذهبی، پروژه آرمگدون را عملیاتی کرده و سلطه جهانی خود را در قالب حکومت جهانی بنی‌اسرائیلی با محوریّت فلسطین اشغالی تکمیل نماید.

آگاهی مراکز مطالعات مذهبی غربی و یهودی از دریافت‌های مهدوی و آخرالزّمانی مسلمانان و امکان شبیه‌سازی نشانه‌های یاد شده در روایات، از مسیر وارد آوردن جریان‌های سلفی تکفیری، طیّ چند سال اخیر، این امکان را فراهم آورده است تا جمعیّت بزرگی از مسلمانان دچار شبهه شده و گمان برند که حرکت سلفی تکفیری از شام و پس از آن، حمله به عراق، همان واقعه پیش‌گویی شده در روایات و احادیث آخرالزّمانی اسلامی است.

سلفی‌ها به خوبی آموزش دیده‌اند تا اخبار موجود در روایات و احادیث را نمونه‌سازی کنند و با قتل عامّ مردم، ذبح مظلومان، مثله کردن اجساد، کین‌ورزی با شیعیان و … همگان را مطمئن کنند که به راستی، اینان پیش‌قراولان سفیانی‌اند که خود را برای همراهی با او در تأسیس دولت اموی شام و عراق مهیّا می‌سازند.

اجازه می‌خواهم عرض کنم، به‌رغم بسیاری از شباهت‌ها میان آنچه روایات اسلامی پیش‌گویی فرموده‌اند و این عمله‌های صلیب و صهیون، نسبتی نیست؛ اگر چه آن ملعون آخرین، سفیانی اموی نیز دست‌پروده یهود و مورد حمایت یهودیان خواهد بود. حال چنانچه مسلمانان، به ویژه شیعیان آل محمّد(ص) با این پیش فرض وارد معرکه شوند، پیش از آنکه مجال ضربه زدن جدّی به این جماعت را پیدا کنند و قبل از آنکه مولا و سرورمان اذن قیام پیدا کنند، این مستضعفان در مسلخ طرّاحی شده ائتلاف خونین نابود می‌شوند.

یورش جمله کین‌ورزان، اعمّ از بعثی‌ها، منافقین، بهائی‌ها و سلفی‌ها زیر چتر داعش، کیان شیعیان آل محمّد(ص) را هدف قرار داده است؛ زیرا شیعیان جهادگر، تنها گروه مقابله کننده با حرکت‌های تمامیّت‌خواهانه صلیبی و صهیونی‌اند و بزرگترین مانع در اجرای آخرین مرحله از پروژه حکومت جهانی یهود.

شیعیان در ایران، عراق و سوریه، بزرگترین مانع در اجرای طرح خاورمیانه بزرگ و تفکیک کشورهای بزرگی، چون ایران و عراق به هشت کشور کوچکند. بدین سبب است که عرض می‌کنم، واقعه منحصراً به عراق مربوط نمی‌شود و در مقابله با این یورش‌ها نمی‌بایست تردید به خود راه داد. چنانچه این سیل در عراق مهار و دفع نشود، در کمتر از شش ماه «خوزستان» را در خود خواهد گرفت.

سران صلیب و صهیون از دکترین مغول و استراتژی‌های چنگیز و هولاکو در رهبری هجوم ملخ‌وار سلفی‌ها استفاده کرده‌اند و بدین سبب، شیوه عمل آنها با سایر هجمه‌های تجربه شده متفاوت است.

شبیه‌سازی حرکت داعش و سایر جریانات سلفی در سوریه و شمال «آفریقا» (دامس، جبهه النّصره و…) با جریانات پیش‌گویی شده در روایات و احادیث آخرالزّمانی در سال‌های قبل از ظهور، نمی‌بایست ما را فریفته و دچار شبهه کند. این پیش‌فرض عواقبی بس خطرناک دارد. حدّاقل خسارت این شبهه، نومید شدن مستضعفان و شیعیان از ظهور امام(ع) است. بنابر تصریح برخی روایات، شماری از مردم، نادانسته در اثر نومیدی، دل به انکار امام می‌سپارند.

گویا دیگر بار، درهای جهاد فی سبیل‌الله بر مؤمنان آل محمّد(ص) گشوده شده است. دور نیست که همّت و حضور مجاهدان در جبهه نبرد با احزاب (صلیبی، سلفی و صهیونی)، خداوند مکر مکّاران را به خودشان برگردانده و پیروزی و آرامش را به منطقه و سروری را به شیعیان هدیه کند.

گویا دیگر بار خداوند متعال امتحان و ابتلای مهمّی را فراروی مؤمنان آل محمّد(ص) قرار داده است. دور نیست که با ابزار آمادگی و حضور مجاهدان در صحنه نبرد، همراه با طلب و تقاضا از خداوند برای خارج ساختن مستضعفان از اضطرار و اضطراب بزرگ، درهای رحمت گشوده شده و امام مستضعفان و منجیّ درماندگان، از پس پرده غیبت خارج شوند، مکر یهود را به خودش برگردانند و با نابود ساختن جمیع ملحدان و کافران و ستمکاران، دولت حقه طیّبه را تأسیس و حکومت خلف صالح بر تمام جهان هدیه نمایند.

هجوم مغول‌وار ائتلاف صلیب و سلفی و صهیون در شرق اسلامی محدود نمی‌ماند و پس از عراق سایر مناطق را نشانه خواهند رفت.

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که در مقابل کاهلی، انفعال، ندانم‌کاری و فرصت‌سوزی مسلمانان و شیعیان، حسب سنّت ثابت الهی، مهاجمان را بر مؤمنان چیره می‌سازد. واقعه‌ای که برای سال‌هایی بس دراز و شاید تا به وقت ظهور کبرای امام عصر(عج)، مجال زندگی ساده و بی‌دغدغه و ترس را از شیعیان می‌گیرد.

منابع:
1. «سفیانی»، ص 55.
2. ابن أبی زینب، محمّد بن ابراهیم، «الغیبه للنُّعمانی»، ترجمه غفاری، تهران، صدوق، چاپ: دوم، 1376، ص 290.
3. ابن طاووس، علی بن موسی، «الملاحم و الفتن، یا فتنه و آشوب‌های آخرالزّمان»، تهران، إسلامیه، چاپ: اوّل، بی تا. ص 30.
4. همان، ص 2.
5. «الزام النّاصب»، ص 179؛ سلیمان، کامل، «روزگار رهایی»، ج 2، ص 1082.
6. ر.ک. سرمقاله موعود، شماره 160 و سایت موعود فارسی با آدرسwww.mouood.org

​ 

ظهور امام زمان((عليه السلام)) مقارن با تحوّلات و دگرگونيهاي بسياري خواهد بود و از آنها در روايات ما به علائم ظهور تعبير شده است كه هم زمان با ظاهر شدن آن حضرت اين نشانه ها به وقوع مي پيوندد مانند خروج دجال و صداي آسماني و خروج سفياني و ساير نشانه هاي ديگر و اضافه بر اينها امام عصر((عليه السلام)) كه بيايد جهان را پر از عدل و داد مي كند و در تمام نقاط جهان پرچم توحيد و حكومت الهي را بر پا مي سازد و به طور كلّي ظهور آن حضرت به طور عادّي و معمولي انجام نخواهد گرفت تا اگر فرد ناشناسي ادعاي مهدويّت نمود براي انسانها مورد اشتباه واقع گردد. تاكنون افراد بسياري به دروغ ادعاي مهدويّت نموده اند و به دنبال آن رسوا گشته و كذب آنها آشكار شده است.   (بخش پاسخ به سؤالات ) 

منبع :تبيان

​آیا راویان حدیث که درنامه امام زمان (عج) به نائب ایشان قید شده است وشرائط فقیه جامع الشرایط می تواند دریک زمان ویک مکان برچند نفر صدق کند واگر این چنین است این امر موجب تفرقه دربین مسلمین درفراردادهای اجتماعی نمی شود؟
دراينكه آيا شرايط فقيه جامع الشرايط برچند نفر صدق كند يا خير ؟ جواب مثبت است يعني مي شود كه دريك زمان ويك مكان چند نفر داراي چنين شرايطي باشند واين هيچ مشكلي پديد نمي آورد وبلكه يك مسئله كاملاً عادي است مثل اينكه درجامعه ماچندين پزشك متخصص قلب ويا مغز و000 وجود دارد وهمه داراي مهارت خاصي هستند ومثل هم مي باشند وهيچ مسئله اي پديد نمي آيد چون اگر بگوئيم كه يك نفرباشد كافي است اين خلاف عقل است كه بخواهيم تمام مردم جامعه را به سمت يك نفر هدايت كنيم وبگوئيم همه دراين بيماري به يك پزشك كه موجود است مراجعه كنند وچون چنين فردي هست ديگر لازم نيست بقيه درس بخوانند وبه اين مقام ورتبه برسند ،چون يك پزشك جوابگوي همه نيست واز طرف ديگر راه درس خواند وآموزش علمي براي همه باز است وهمه مي توانند از اين موقعيت استفاده كنند وبه اين رتبه دست پيدا كنند درمورد مجتهدين وفقهاءنيز چنين است كه همه مردم مي توانند درس بخوانند وبه اين مقام برسند ونمي توان گفت باوجود يك فقيه ديگر نياز جامعه برطرف شده وديگران نبايد چنين كاري را انجام دهند . اما مسئله مهم اين است چنانچه شما درسؤال مطرح فرموده ايد آيا اين امر باعث تفرقه مي شود يا خير؟ جواب اينست كه باعث تفرقه نخواهد شد چون درامور حكومتي ولي فقيه وجود دارد ودرجايي كه فقهاء دريك حكم حكومتي نظراتشان متفاوت باشد نظر حاكم شرع ( ولي فقيه) شرط است ، اما درمسائل ديني ، هرفردي وظيفه اي دارد وآن هم اينست كه از فقيه جامع الشرايط اعلم تبعيت وتقليد كند . پس باوجود اين قيد يعني اعلم بودن فقط درواقع يك نفر است كه بايد از او تبعيت كرد. اما چرا مردم از افراد متفاوت تبعيت مي كنند علت اينست كه مردم درتشخيص اعلم آزاد هستند،گاهي شخص با تحقيقاتي كه انجام مي دهد اعلم را شخصي وديگري اعلم را شخص ديگر تشخيص مي دهد ، اشكال كه نداردبلكه دليل برپويايي دين اسلام است كه راه مسدود نيست ومختص به يك عصر وزمان خاص نيست بلكه با تحقيق ودرس خواندن وپژوش دركلام ائمه (ع)به مطالب جديد ونويني دست پيدا مي كند . لذا احكام بيان مراجع متفاوت است واين اختلاف ضرري به اصل اسلام ودين نمي زند ، مثلاً درتعضي از احكام جزئي نماز ، دومرجع با هم تفاوت نظر دارند اما هيچ كدام دراصل آن شبه وشك وارد نكرده اند واين اختلاف باعث تفرقه بين مؤمنين نمي شود گرچه حقيقت يكي است وقطعاً يكي از اين دو مرجع اشتباه كرده ولي براي افرادي كه از آنها تقليد مي كننند هيچ اشتباه وگناهي نيست چون آنها طبق وظيفه خودشان كه درعصر غيبت بايد به مرا جع رجوع كنند عمل كرده اند وآن مرجعي كه درآن حكم اشتباه كرده طبق يك قاعده اصـــولي ( درمطالب ديني ) مجزي وثواب مي برد چون او تفحص وتحقيق كرده وبه اين نتيجه دست پيدا كرده است پس بخاطر اين عمل او وتحقيق وبررسي كرده وخواسته كه به حق برسد وبه نظر خودش هم به حق رسيده خداوند به او پاداش خواهد داد. لذا اين اختلافها هيچ كدام باعث تفرقه نخواهد شد ومهمترين جايي كه امكان اختلاف باشد احكام حكومتي است كه باوجود ولي فقيه اين مشكل هم حل خواهد شد . پس هيچ جايي هم براي اختلاف وتفرقه دربين مؤمنين باقي نخواهد ماند.

منبع :پاسخگوئي به سؤالات ديني آستان قدس رضوي

آنچه در توصيف دجال معروف است ،اين است كه وي مردي است كافر ،يك چشم بيش ندارد،آن هم در پيشانيش واقع شده و مانند ستاره اي مي درخشد در پيشاني وي نوشته است كافر، به طوري كه هر با سواد وبيسواد آن را مي خواند، كوهي از طعام و نهري از آب هميشه با اوست ، بر الاغ سفيدي سوار مي شود كه هرگامش يك ميل راه است ،آسمان به دستور وي باران مي دهد و زمين گياه مي رويدند، مرده را زنده مي كند، با صدايي كه تمام جهانيان مي شوند ندا ميكند، من خداي بزرگ شما هستم كه شما را آفريده ، روزي مي رسانم ، بسوي من بشتابيد. در زمان پيامبر اكرم(صلي الله عليه واله ) موجود بودو نامش عبدالله يا صائد بن صيد است. پيامبر و اصحابش بقصد ديدار او به خانه اش رفتند ، او مدعي خداي بود عمر خواست او را به قتلش برساند ولي پيامبر مانع شده تا كنون زنده است و در آخر زمان از شهر اصفهان قريه « يهوديه» خروج خواهد كرد. از قول «تيمم الداري» كه ابتدا نصراني بوده و در سنه نهم هجري اسلام آورده حكايت كرده اند كه گفته است : من دجال را در يكي از جزاير مخرب ديدم كه در غل و زنجير بود. از روايات و منابع حديثي به دست مي آيد كه ، دجال نام شخص و منحصر به فرد خاصي نيست، بلكه عنواني است كلي براي افراد پر تزوير وحيله گر و پر مكر و حقه باز كه براي كشيدن توده هاي مردم به دنبال خود از هر وسيله اي استفاده مي كند و بر سر راه هر انقلاب سازنده اي كه در ابعاد مختلف صورت مي گيرد ظاهر مي شود. لذا پيامبر در حديثي چنين مي فرمايد : هر پيامبري بعد از نوح قدم خود را از فتنه دجال برحذر داشت من نيز شما را بر حذر مي دارم ، دجال از جمله افرادي كه در برابر امام موعود مانع تراشي خواهد نمود ،دجال است كه از علائم آخر زمان شمرده شده است او در نهايت مغلوب و كشته مي شود. يكي از نويسندگان در باره دجال تفسير دلنشيني ارائه كرده و مي نويسد دجال انساني است كه يك چشم در وسط پيشاني دارد او انساني يك بعدي است، نظام پليد حاكم بر جهان نظامي يك بعدي است كه انسان را با يك چشم مي نگرد و انسان مسخ شده در اين نظام نيز جهان وحيات را با يك چشم مي نگرد و آن هم با چشم چپ اين دجال افسونگر ذهن ها است و مسخ كننده انسانها دجال مظهر نظام فرهنگي و روحي و ضد انساني حاكم بر انسان آخر الزمان است. منابع : 1-تجسم اميد و نجات ، عزيز الله حيدري 2- سيماي مصلح جهان ، مراد فيض 3- سيماي آفتاب ، حبيب الله طاهري 4- ارتباط معنوي با حضرت مهدي ، حسين گنجي .

پاسخگوئي به سؤالات ديني آستان قدس رضوي

​

آیا قبل از ظهور حضرت حجت(عج) جنگ جهانی سوم برپا خواهد شد؟ 

زمان نزديك ظهور حضرت مهدي (سلام الله عليه) ترس و وحشت، ظلم و جنايت جهان را فرا مي گيرد و از هر طرف خسارتهايي عظيم بر مردم به خصوص غير مسلمانها وارد مي شود. چنانكه در روايت آمده كه پيشاپيش قائم دو نوع مرگ وجود دارد يكي مرگ سرخ و ديگري مرگ سفيد، تا از هر هفت نفر، 5 نفر از بين بروند. و در آن زمان شعله هاي جنگ از شرق و غرب برافروخته شده و مردم در سختي و رنج مي افتند. از امام باقر(عليه السلام)روايت شده كه فرمودند: قائم قيام نمي كند مگر در پي ترس و وحشت و زلزله ها و فتنه و آشوب و بلاهايي كه مردم گرفتار آن شوند كه پيش از آن گرفتار طائون و بعد از آن، جنگ و خونريزي بين اعراب و ايجاد و اختلاف بين مردم پراكندگي در دين شان و دگرگوني اقوال آنان بگونه اي كه در اثر مشاهده به جان هم افتادن مردم و يكديگر را خوردن، هر كس در هر صبح و شام، آرزوي مرگ مي نمايد. و امام صادق(عليه السلام) فرمودند: ناگزير قبل از قيام قائم، سالي خواهد بود كه مردم در آن، از گرسنگي رنج مي برند و ترس و وحشتي سخت در اثر كشتار آنان را فرا گيرد. از مجموع روايات چنين استفاده مي شود كه قبل از ظهور حضرت مهدي(عليه السلام) جنگي عمومي در جهان رخ مي دهد. اما اين جنگ، جنگ جهاني سوم با شد يا جنگي بعد از آن خدا بدان آگاه است. كتابي تحت عنوان عصر ظهور از آقاي علي كوراني با ترجمه آقاي عباس جلالي انتشار يافته است جهت اطلاع از مسائل مختلف عصر ظهور مطالعه آن را توصيه مي كنيم.   (بخش پاسخ به سؤالات ) ـ71ـ 

تبيان

​

آرماگدون (Armageddon) يك عقيده مذهبي - تاريخي است كه مبتني بر اعتقاد به پايان رسيدن دنيا و رودررويي دو گروه خير و شر است؛ چنان كه فرهنگ ادوانس لزنر آن را چنين معنا كرده است (1)The final conflict between good and evil at the end of the world يعني رويارويي و نبرد نهايي ميان خير و شر در پايان جهان (آخرالزمان). تقريباً همه اديان (با اختلاف در تعابير) اتفاق دارند كه در اين روز نيروهاي خير بر نيروهاي شر برتري يافته و خير و نيكي براي هميشه پيروز خواهد شد. آرماگدون را مجازاً در هر نوع مبارزه و نبردي كه جنبه اسطورهاي داشته باشد و نيروهاي خير و شر در آن مقابل هم قرار گرفته باشند، به كار ميبرند. جنگ دوم جهاني را كه به شكست آلمانها منتهي شد، نيروي آرماگدونوار مينامند. از اين رو در فرهنگ عامه انگليسي زبانان آرماگدون معناي مبارزه سرنوشت ساز، برخورد نهايي و آخرين رويارويي ميدهد. از اين جهت نبرد شواليههاي پادشاه ريچارد با نيروهاي پرنس جان در تاريخ انگلستان ميتواند آرماگدونوار باشد، نيز مسابقه دو تيم فوتبال در مرحله نهايي مسابقات ميتواند آرماگدون لقب بگيرد! معناي حقيقي آرماگدون، به لحاظ تطبيقي، مرادف با ظهور امام عصر(ع) در فرهنگ اسلامي و بازگشت عيسي مسيح(ع) در فرهنگ مسيحي و پيروزي اهوارامزدا بر اهريمن در فرهنگ زرتشتي است. اين اعتقاد در صنعت سينماي آمريكا مورد توجه قرار گرفته است، منتهي با نگرهاي منفي؛ بدين معنا كه تلاش ميشود ظهور منجي و موعود، نه مسئلهاي براي نجات انسانيت از ظلم و پايان خون ريزي در عالم و پيدايش صلح باشد، بلكه رويهاي تازه در جنگ و خون ريزي تلقي شود، يا با ساختن آرماگدونهايي، حقيقت را به صورت افسانه معرفي كرده يا آن را تحريف كنند. فيلم هايي از قبيل نسترآداموس شخصيت موعود را فردي خونريز و جنگجو معرفي ميكند كه با قساوت تمام به كشتار ميپردازد. مسلّما انگيزههاي سياسي پشت پردهاي در ساخت و ترويج اين نوع فيلمها وجود دارد كه در اين جا نميتوان به آن پرداخت.

 پي نوشتها: 

1 - Advancel Lerner,s Dictionary,p.54 2 - براي اطلاعات بيشتر ر.ك: خبرنامه دين پژوهان، دوره اول، شماره 3، هاليوود و مهدويت، گفتگو با آقاي حسن بلخاري، شهريور 1380. 

دفتر تبليغات اسلامي

​

سلام علی آل یاسین

ما منتظران رخوت و ترديديم
در پيله ی تن ، به عافيت پيچيديم
بی معرفتی از اين عيان تر مولا ؟
گفتيم « بيا » و جمعه ها خوابيديم

امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می فرمایند:

من همانند باران هستم برتمام اهل دنیا می بارم، من همانند خورشید هستم بر تمام خانه های اهل عالم از یهودی و مسیحی و زرتشتی و… تا مسلمان می بارم. من مظهر رحمت خداوند هستم.

کسی که روز و شب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را صدا زد ولی ایشان را زیارت نکرد، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می فرمایند به این سه دلیل توفیق زیارت پیدا نکردند:

1-  فراموش کردن ضعفا و فقرا

2- فراموش کردن فامیل، یکی از چیزهایی که عمر را کوتاه می کند و فقر می آورد قطع صله ی رحم است.

3- به مال و اموال اضافه کردن

حجت الاسلام احمد دارستانی

خدایا یه روز دیگه اومد ……اونم نه مثل هر روز

باز جمعه است و دلم بیقرار صاحب این روز
خدایا دلم طاقت نداره…..بی قرارم……نمیشه قراری به این دلهای بیقرار بدی؟
تو که می دونی انتظار سخته….پس چرا مارو به انتظارکشیدن تنبیه میکنی؟
می دونم گناهان ما باعث اینهمه دوری میشه و اگه خوب بشیم و اگه لایق بشیم اون میاد 
ولی خدایا تو بخشنده ای……تو خوبی …..به کردار ما بنده های بدت نیگا نکن
خدایا ما رو هم به همه بنده های خوبت ببخش
و فرج گل نرگس رو برسون
الهی آمین

​

12فروردین یکی از روزهای تاریخی و مهم ایران اسلامی است، در این روز با رای اکثریت قاطع مردم، نظام سیاسی کشور پس از 2500 سال از نظام سلطنتی به نظام جمهوری اسلامی وحکومت مردمی تغییر یافت. 

در 12فروردین 1358 ثمره مبارزات ضد سلطنتی و طاغوتی و شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی ملت ایران به بار نشست و نظام جمهوری اسلامی ایران استقرار یافت.

در این روز ملت ایران با رای 2/98 درصدی خود ساختار سیاسی ، اجتماعی ایران را تغییر داد و جمهوری اسلامی مستقر شد. به همین سبب این روز مبارک از آن پس روز «جمهوری اسلامی» نام گرفت. 

پس از آنکه قرنها تئوری جدایی دین از سیاست و نظامهای حکومتی لائیک بردنیا سیطره داشت و قوانین شرعی و الهی امری خصوصی در زندگی مردم تعبیر می شد، در 12فرودین سال 58 نظامی متولد شد که این نظریه‌ها را در قرن بیستم باطل کرد و حکومت اسلامی را براساس موازین وآموزه‌های دینی به منصه ظهور و عمل رساند. 

جمهوری اسلامی شکل نوینی از نظامهای حکومتی است که تلاش می کند با الهام از قوانین و تعالیم نجات بخش اسلام الگوی زندگی جدیدی درعرصه اجتماعی و سیاسی بشر امروزی ارائه دهد تا بر اساس آن نیازهای مادی و معنوی انسان توئمان فراهم شود. 

از نظام جمهوری به «حکومت مردم بر مردم» تعبیر می شود و «جمهوریت» در نظام حکومتی نشان دهنده نقش مردم در تشکیل و استمرار آن است به طوری که مردم با حضوردر صحنه‌های مختلف علاوه بر مشارکت در تعیین سرنوشت خویش خواسته‌های خود را از حکومت مطالبه می‌کنند. 

معنی لغوی «جمهوریت» یعنی حکومت برخواسته از مردم و یا همان دمکراسی گرچه مورد اتفاق اغلب تحلیلگران، سیاستمداران و حاکمان سیاسی است، اما نظام‌های حکومتی در معنی اصطلاحی این واژه دچار اختلاف نظرهستند و از آن برداشتهای متفاوتی دارند. 

در زمان تعیین نظام سیاسی کشور پس از سرنگونی نظام طاغوت شاهنشاهی «جمهوری دمکراتیک»، «جمهوری»، «حکومت اسلامی» و … از جمله نظامهای بود که مطرح شد، ولی امام راحل از همان ابتدا تاکید فراوانی بر استقرار نظام حکومتی جمهوری اسلامی داشتند، به طوری که برجمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر تاکید کردند. 

این تاکید نیز بر اساس خواست مردم در دوران مبارزات ضد ستم شاهی بود که در شعار آنها موج می زد و مردم در همه تظاهرات‌ها یکپارچه استقلال آزادی و جمهوری اسلامی را فریاد می‌کشیدند. 
بر این اساس اصل جمهوریت و اسلامیت اصل جدا ناپذیردر نظام حکومتی ایران است که برای تثبیت، استمرار و تداوم آن شهیدان زیادی تقدیم شده است. 

؟«آزادی» از دیگرشعارها و خواسته‌های ملت ایران در ایام انقلاب بود که با استقرار جمهوری اسلامی شکل عملی به خود گرفت و قشرهای مختلف با حضور در تمام صحنه‌ها آزادانه به خواسته‌های خود جامه عمل پوشانده و در تعیین سرنوشت خود مشارکت می‌کنند. 

گرچه لغت آزادی نیزهمانند دیگر واژه‌ها، امروزه مظلوم واقع شده و در نظام سلطه مصادره می‌شود و با نام آزادی حقوق خیلی‌ها تضییع می‌گردد، ولی این واژه در اسلام معنای متعالی دارد. بر این اساس مردم طبق قانون برای تعالی و کمال خود از حق انتخاب و آزادی بیان برخوردار است وکسی نمی تواند این حق را از مردم سلب کند. در این مکتب سلب آزادی و حق انتخاب از خود نیز نوعی ظلم به خویش است. 

«استقلال» بعد دیگری از نظام جمهوری اسلامی ایران است که با استقرار آن ملت ایران از وابستگی به شرق و غرب رهایی یافت و در عرصه بین الملل با حفظ اصول به دفاع از حقوق خویش پرداخت. 

استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران و سرنگونی نظام سلطنتی پهلوی علاوه بر اینکه تحولات داخلی به دنبال داشت، تغییراتی در نظام بین الملل، به ویژه در خاورمیانه ایجاد کرد تغییراتی که با اهداف استعمارگران همسو و سازگار نبود و دشمنی آنان را علیه ملت ایران برانگیخت. 

از این رو حفظ استقلال هزینه‌هایی در برداشته و دشمنان این مرزوبوم با طراحی توطئه‌های مختلف از جمله جنگ تحمیلی، ترور شخیصت‌های سیاسی، تحریم قتصادی و… و درنهایت ایجاد موانع و دشمنی در دست یابی به فناوری صلح آمیزهسته‌ای سعی در خدشه دار کردن استقلال ملت هوشیار ایران عزیز دارد. 

ملت ایران در آغاز دهه چهارم استقرار «استقلال ، آزادی و جمهوری اسلامی» با تجدید پیمان با آرمانهای امام خمینی (ره) معمارکبیر انقلاب اسلامی و شهیدان به خون خفته خود بار دیگر بر حفظ این آرزشها پای می‌فشارد و روز «جمهوری اسلامی» را به عنوان یکی از ماندنی ترین روزهای تاریخی این سرزمین گرامی می‌دارد.

یش از یکصد آیه از قرآن کریم به مصلح کل حضرت بقیه الله ارواحنا فداه تفسیر و تاویل شده است، که علامه بزرگوار، ملا محمد باقر مجلسی در دائره المعارف بزرگ شیعه بحارالانوار ۷۰ آیه را به استناد احادیث وارده از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در پیرامون ظهور یکتا بازمانده از حجت های حضرت حدیث نقل کرده است. و برخی از بزرگان کتاب هایی را در این رابطه به رشته تحریر در آورده اند که از آن جمله است:

۱) المحجه فیما نزل فی القائم الحجه (علیه السلام ) شامل ۱۲۰ آیه از آیات تفسیر شده به ظهور حضرت مهدی ارواحنا فداه به استناد احادیث وارده از معصومین علیهم السلام.

۲) المهدی فی القرآن شامل ۱۱۰ آیه از آیات تاویل شده به ظهور حضرت مهدی علیه السلام به استناد احادیث وارده از طریق شیعه و سنی.

۳) موعود قرآن ترجمه فارسی المهدی فی القرآن

۴) سیمای امام زمان (علیه السلام ) در آینه قرآن شامل بیش از ۱۴۰ آیه از آیات قرآن کریم که روایات فریقین (شیعه و سنی) به ظهور قبله موعود و کعبه مقصود تفسیر شده است. در ایو ما نجا به نقل چند آیه در این رابطه بسنده می کنیم:

۱) و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین. و ما اراده کرده ایم به آنانکه در روی زمین به ضعف کشیده شده اند منت نهاده، آنها را پیشوایان وارثان زمین قرار دهیم. طبق روایات بی شماری این آیه در حق مصلح جهان حضرت بقیه الله ارواح العالمین له الفداه نازل شده که در آخرالزمان قیام کرده، بساط ننگین ظلم و بیدادگری را درهم ۶خواهد پیچید و پرچم عدالت را در سرتاسر جهان به اهتزاز در خواهد آورد. و به تکتازی فرعونیان خاتمه خواهد داد.

۲) بقیه الله خیر لکم ان کنتم مومنین. یعنی: بازمانده خدا بهتر است برای شما، اگر مومن باشید. مطابق روایات فراوانی، هنگامی که حضرت بقیه الله ارواحنا فداه ظهور می کند پشت خود را به دیوار کعبه تکیه داده، نخستین چیزی که به زبان می آورد، این آیه شریفه است، آنگاه همه آنها که درآنجاگرد آمده اند با عنوان السلام علیک یا بقیه الله به پیشگاه آن حضرت عرض ادب می کنند.

۳) هوالله ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهر علی الدین کله و لو کره المشرکون. یعنی: او خدائی است که پیامبرش را با هدایت و دین حق برانگیخت تا آن را بر همه ادیان پیروز بگرداند. اگر چه مشرکان نخواهند. پیشوای ششم شیعیان در تفسیر این آیه فرمود: مهدی ما ظهور می کند و دین مقدس اسلام را بر همه ادیان پیروز می گرداند، اگر چه دشمنان راضی نباشند. که منظور از این پیروزی، سیطره نظامی و پیروزی ظاهری است و گرنه از نظر دلیل و برهان، اسلام در هر زمانی بر همه ادیان غلبه داشت. و مکتبهائی که ریشه آسمانی دارد ( چه مسیحیت و کلیمیت ) چون از یک سو تحریف شده، و از سوی دیگر به هنگام تشریع از طرف خداوند متعال به عنوان برنامه موقت تشریع شده بود، پاسخگوی نیازمندیهای قرون بعدی نبودند، از این رهگذر از نخستین روز ظهور اسلام، دلیل و منطق اسلام بر همه ادیان پیروز بود ۰ولی غلبه ظاهری آن با هنگام ظهور آن یکتا بازمانده از حجتهای پروردگار تحقق خواهد یافت.

۴) اعلمو ان الله یحیی الارض بعد موتها قد بینا لکم الایات لعلکم تعقلون. یعنی: بدانید که خدا زمین را پس از مرگ آن زنده می سازد به راستی نشانه های -قدرت -خدا را برای شما بیان کردیم. باشد که عقل خود را بکار بندید. پیشوای پنجم شیعیان می فرماید: مهدی ما قیام می کند و به وسیله گسترش عدالت در سراسر گیتی، جهان را زنده می کند، پس از آنکه در زیر کابوس ظلم و ستم مرده باشد. پیشوای هفتم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نیز در تفسیر این آیه فرمود خداوند زمین را به وسیله عدل و داد زنده می کند، نه بارش باران. آری اگر جامعه ای در زیر فشار ظلم و ستم باشد جامعه مرده است و تنها موقعی زنده می شود که ظلم و ستم از آن جامعه رخت بربندد و نعمت عدالت در آن جامعه گسترش یابد. از اینجاست که امیرالمومنان علی علیه السلام عدالت را زیربنای زندگی مردم دانسته می فرماید: العدل قوام الرعیه.

۵) و اشرقت الارض بنور ربها. یعنی: زمین به نور پروردگارش منور گردید.

امام رضا علیه السلام در تاویل این آیه می فرماید: او چهارمین فرزند من، پسر بهترین کنیزان است که زمین را از هر جور و ستمی پاکیزه می کند. مردم در ولادت او دچار تردید می شوند. او را غیبتی طولانی است چون ظاهر شود زمین را با نور پروردگارش روشن می گردد.

۶) قل ارایتم ان اصبح ماوکم غورا فمن یاتیکم بماء معین. یعنی: بگو اگر ببینید که آب شما فروکش می کند، چه کسی برای شما آب گوارا باز آورد. همه موجودات زنده از آب آفریده شده و قوام آنها با آب است ولی منظور از آب گوارائی که در آیه فوق مطرح شده، مقام ولایت کبرای حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه است که پس از دوران فروکش (غیبت) یکبار دیگر به فرمان خدا ظاهر شده، تشنگان دانش و فضیلت، و شیفتگان تقوی و عدالت را، از آبشخور اقیانوس بیکران آب حیات و معادن حکمت، سیراب فرموده، به سعادت دنیا و آخرت نائل می گرداند. به دلیل نقش حیاتی حضور امام علیه السلام در زندگی توده ها، قرآن کریم وجود اقدس امام علیه السلام را آب گوارا تعبیر نموده است.

علی بن جعفر از برادر بزگوارش امام موسی بن جعفر علیه السلام، از تفسیر این آیه می پرسد، امام علیه السلام می فرماید: هنگامی که امامتان از دیدگان شما ناپدید شود و !نتوانید او را ببینید چه خواهید کرد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خطاب به عمار می فرماید: ای عمار خداوند با من عهد کرده که از تبار حسین علیه السلام ۹ امام پدید می آید که نهمین آنها از دیدگان ناپدید می شود و این است معنای آیه شریفه قل ارایتم ان اصبح ماوکم غورا ، برای او یک غیبت طولانی است که گروهی از عقیده خود برمی گردند و گروهی بر آن ثابت می مانند و چون آخرالزمان فرا برسد، او ظاهر می شود و دنیا را پر از عدل و داد کند. چنانکه از جور و ستم پرشده است.

۷) هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب. یعنی: هدایت است برای پرهیزکاران که به غیب ایمان آوردند.

طبق احادیث فراوانی منظور از غیب در این آیه امام غائب علیه السلام است: امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه می فرماید: پرهیزگاران شیعیان علی بن ابی طالب علیه السلام هستند و اما غیب پس آن حجت غائب است. جابربن عبدالله انصاری در ضمن یک روایت طولانی که از ۱۲ پیشوای معصوم و قائم آنها بحث کرده، از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمود: خوشا به حال آنانکه در زمان غیبت او شکیبائی پیشه کنند و بر محبت آنها استوار بمانند، که آنها را خداوند متعال در آیه الذین یومنون بالغیب ستوده است.

۸) و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون. یعنی: گذشته از ذکر- تورات -در زبور نیز نوشتیم که به راستی زمین را بندگان شایسته ام به ارث می برند. از امام باقر و امام صادق علیهما السلام روایت شده که منظور از بندگان صالح در آیه شریفه، حضرت قائم ( ارواحنا فداه ) و یاران او می باشد جالب توجه اینکه متن این بشارت در زبور فعلی موجود است. طبق وعده قطعی خدا در همه کتاب های آسمانی، روزی بندگان صالح خدا وارث زمین خواهند شد، و پرچم توحید را در سراسر کره خاکی به اهتزاز در خواهند آورد. دیگر از ظلم و ستم و تبعیض و تجاوز و حق کشی نشانی نخواهد بود. روح صفا و صمیمیت و برادری و برابری بر تمام دلها حکومت خواهد کرد. به امید آن روز.

۹) وله اسلم من فی السموات و من فی الارض طوعا و کرها . ۲۴یعنی: هرکه در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه -تسلیم او شده -بر او اسلام آورده اند. امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود: هنگامی که قائم (علیه السلام ) قیام کند، نقطه ای در روی زمین نمی ماند جز اینکه به یکتائی خدا و رسالت حضرت پیامبر( صلی الله علیه و آله ) گواهی می دهند.

ابن بکیر می گوید: از ابوالحسن (علیه السلام) در مورد آیه وله اسلم پرسیدم، فرمود: در حق قائم (علیه السلام ) نازل شده است، هنگامیکه ظاهر شود اسلام را بر یهود، نصاری، صابئین، ملحدین، مرتدین، و کافرین شرق و غرب، عرضه می کند هر کس( پس از شناخت حقانیت اسلام ) از روی رغبت اسلام آورد، او را به نماز و زکات و دیگر وظائف اسلامی امر می فرماید. و هر کس نپذیرد گردن می زند تا در شرق و غرب جهان احدی جز موحد باقی نباشد.

۱۰) وعدالله الذین امنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض، کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا. یعنی: خداوند آنها را که از شما ایمان آورده، و عمل شایسته انجام داده اند، وعده داده است که در روی زمین جانشین سازد، چنانکه پیشینیان را جانشین ساخت. و آنان را از دینی که برای آنها پسندیده، متمکن سازد. و آنها را پس از خوف و وحشت به امنیت برگرداند. امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه فوق فرمود: درباره قائم (علیه السلام) و یاران او نازل شده است. امام زین العابدین علیه السلام آیه شریفه را تلاوت کرده فرمود: به خدا سوگند مقصود از آنها شیعیان ما اهل بیت است. خداوند آنها را به دست مردی از ما که مهدی این امت است جانشین قرار می دهد و متمکن می سازد و به امنیت می رساند.

نظیر این روایت از امام باقر و امام صادق (ع) نیز نقل شده است.

اولین شیوه یاری امام عصر: دعوت از دیگران جهت بهره مند شدن از برکات امام زمان علیه السلام

هرشیعه ای که نعمت وجود امام عصر را درک کرده و حلاوت عنایات او را چشیده باشد، می تواند وجود این نعمت را به دیگران خبر دهد و از آنها دعوت کند که با توسل به امام زمان علیه السلام از عنایات اوبهره مند گردند.ارجاع دیگران به امام زمان علیه السلام برای رفع نیاز های مادی و معنویشان کاری بسیار ساده است.این کار زمینه قدرشناسی امت از امام علیه السلام رافراهم می آورد و در غربت زدایی از این مولای کریم بسیارمۆثر است، از این رو به نوبه خود نوعی یاری امام عصر به شمار می آید.

دومین شیوه یاری امام عصر: تجلیل از امام زمان علیه السلام در جامعه

هر شیعه ای می تواند در تجلیل و بزرگداشت از امام زمان خود در جامعه بکوشد. این کار (یعنی گرامیداشت امام عصر در جامعه)، از غربت آن مولا می کاهد و توجه همگانی را به ایشان بیشتر میکند.

همه ما می توانیم تابلویی از نام امام خودرابه جهت ابراز ارادت به امام عصر و تجلیل از ایشان درخانه یا محل کار نصب کنیم. همه مامی توانیم به هنگام ذکر نام ایشان بااحترام از آن حضرت یاد نماییم و بر او درود و صلوات بفرستیم.

همه میتوانیم به هنگام بردن نام خاص ایشان یعنی لقب «قائم» برخیزیم، دست برسرنهیم، ادای احترام کنیم وبرای فرج ایشان دعا کنیم.

همه می توانیم در روزهای منسوب به ایشان همچون نیمه شعبان، روزهای جمعه وعید غدیر با برگزاری مراسم ویژه برای آن حضرت، ولایت و امامت او را به یکدیگر یادآور شویم. حتی اگر نتوانیم برگزارکننده چنین مراسمی باشیم می توانیم در آن خدمت کنیم یا لااقل با حضور خالصانه خود به آن رونق بخشیم.

همه اینکار ها، تجلیل و بزرگداشت ازامام عصرعلیه السلام به شمار می آید و شیوه ای از شیوه های یاری آن حضرت است.

سومین شیوه یاری امام عصر: یاری شیعیان امام زمان علیه السلام

بخش مهمی ازدغدغه های امام زمان علیه السلام به گرفتاری شیعیان ایشان مربوط میشود. شیعیان، خانواده امام زمان علیه السلام به شمارمی آیند.آن حضرت ایشان را مانند فرزندان خود دوست می دارد، به واسطه گرفتاری آنها اندوهگین می شود و از بابت پیروزی و نجات آنان شاد میگردد.

در تعالیم اهل بیت بیان شده که خوشحال کردن شیعیان ائمه درحکم خوشحال کردن خود آنهاست، دیدار وعیادت از شیعیان در حکم دیدار و عیادت ازخود اهل بیت است وکمک مالی به شیعیان گرفتاربه منزله کمک مالی به خود امام زمان علیه السلام است.

بر این مبنا اگرکسی نسبت به شیعیان امام عصر- که جانهایمان فدایش باد- احساس غیرت و وظیفه کند، گویی نسبت به پاسداشت حریم خودِ امام عصرغیرت ورزیده وبه شخص ایشان یاری رسانده است.

بیایید به نیت یاری امام زمان علیه السلام، به یاری شیعیان گرفتارآن حضرت بشتابیم و به نیت خدمت به امام زمان در عزت بخشیدن به جامعه ی شیعه کوشاتر از پیش گام نهیم.

چهارمین شیوه یاری امام عصر: زینت بودن برای صاحب الزمان به وسیله ی جدیت در درستکاری و پرهیز از رفتارهای زشت

گناهان به خصوص گناهان بزرگ وزشت کاری های فاحش اگر از ناحیه کسانی سر بزند که منتسب به امام زمان هستند و شیعه آن حضرت به شمار می روند، آبروی آن بزرگوار را در نزد بیگانگان به مخاطره می افکند و دل آن عزیز را آزرده می سازد. در مقابل، درستکاری، خویشتنداری و پرهیزکاری شیعیان به عزت امام عصر در جامعه می افزاید و قلب آن مولا را شاد می سازد. همه ما می توانیم برای حفظ آبروی امام عصر و مکتب تربیتی ایشان نسبت به درستکاری و پرهیزازکارهای زشت، دقت و تلاش دو چندان داشته باشیم و بدین گونه، امام وقت خود را یاری کنیم،

چنان که امیرمۆمنان به یاران خویش فرمود: «مرا با خویشتنداری [نسبت به زشتیها] و تلاش [در راه خوبیها] یاری کنید.»

پنجمین شیوه یاری امام عصر: جلب یاری های آسمانی برای امام زمان علیه السلام

همه ما می دانیم که کمک به فقرا (یا همان صدقه) رفع بلا می کند، پس میتوانیم با دادن صدقه از طرف امام عصر در رفع بلا از وجود شریفش گام برداریم. نیز همه ی مامی دانیم که دعا، در تعجیل فرج امام عصر و ایجاد گشایش درکار ایشان مۆثر است، پس می توانیم به دعا و نیایش در درگاه الهی روی آوریم و مرتبا از خدا بخواهیم که فرج ایشان را به پیش اندازد و همّ و غمّ و گرفتاری را از وجود شریفش به کلی زایل سازد.

جذب یاران وجلب یاری برای امام عصر، خود از بهترین شیوه های یاری امام عصر به شمارمی آید، به خصوص اگر بتوانیم این یاری را از فضل خدا تمنا کنیم.

امام صادق(ع) در روایتی ویژگی‌ها و برنامه‌های کسانی را که می‌خواهند از یاران امام زمان(عج) باشند، بیان کرده‌اند.

امام صادق(ع) فرمودند: «من سرّه ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق؛ هر کس خوشحال می‌شود و دوست دارد که درشمارِ یاران حضرت مهدی(عج) باشد، باید سه ویژگی داشته باشد: منتظر بودن، با ورع بودن، اخلاق کریمانه و بزرگوارانه داشتن».

ویژگی نخست: منتظر بودن

انتظار کشیدن ـ که از وظایف یاران امام مهدی(عج) است ـ یک حالت و عمل قلبی و درونی‌ است که آثار و برکت‌های فراوان بیرونی هم دارد. انسان منتظر، دائماً به در نگاه می‌کند. پیوسته در درون و باطن به عالم بالا نگاه می‌کند که آقایش چه زمانی تشریف می‌آورد.

پس اوّلین اثر انتظار، این است که انسان را دائماً به یاد منتظَر می‌اندازد؛ یعنی در حقیقت، انسان منتظِر، یک لحظه هم از یاد آن حضرت غافل نیست.

دومین اثر، آماده شدن و مهیّا شدن برای آمدن امام زمان(عج) است. شخصی از امام صادق(ع) می‌پرسد: متی الفرج؛ آقاجان! گشایش و فرج شما اهل بیت(ع) چه زمانی است؟ امام فرمودند: «مالک و الفرج و انت ممن ترید الدّنیا!؟؛ تو را به فرج چه کار در حالی که از کسانی هستی که دنیا را می‌خواهند و دنیاطلبند؟! کسی می‌پرسد فرج چه زمانی است، که خود را برای آن ساخته و آماده کرده است. تو فرج را برای آن می‌خواهی که دنیایت آباد شود! مشکلات اقتصادی و سیاسی برود! تو خود آقا را نمی‌خواهی. آقا بیاید تا دنیایت را آباد کند. بنابراین پرسشت بی‌جاست!»

پس مهم، آماده بودن برای ظهور است.

اثر سوم انتظار، لحظه شماریِ انسانِ منتظر برای آمدن آن حضرت(عج) است. لحظه لحظه می‌گوید: خدا کند تو بیایی!. اصلاً آمدن حضرت(عج) را در خواب می‌بیند. نه اینکه بگوید ـ نعوذبالله ـ آقا تا هزار سال دیگر هم ظهور نمی‌کند.

ویژگی دوم: با ورع بودن

دومین ویژگی یاران امام زمان(عج) تهذیب نفس و خودسازی است. در اسلام، یک منطقة ممنوعه داریم و یک منطقة قُرق. منطقة ممنوعه، گناه است و منطقة قرق شده، مکروهات و شبهات.

دوری از گناه، تقوا و دوری از مکروهات و شبهات، ورع نام دارد. اگر کسی بگوید: می‌روم و در مرز سرزمین گناه می‌ایستم و گناه نمی‌کنم بداند که شیطان می‌آید و آرام به گناه هلش می‌دهد!

برای حفظ خودمان، باید یک سری مستحبّات را انجام دهیم. مستحبّات، بازوی واجبات است و باید یک سری مکروهات را هم ترک کنیم. دوری از مکروهات، به دوری از حرام و گناه کمک می‌کند.

پس امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس می‌خواهد از یاران مهدی(عج) باشد، علاوه بر ترک گناه، باید از شبهات هم دوری کند؛ یعنی مواظب باشد که هر چیزی که در آن شبهة عقلی وعرفی است (نه شبهة برخاسته از وسوسه!) مرتکب نشود.»

ترک شبهات میان انسان و امام زمان(عج) سنخیّت و تشابه به وجود می‌آورد. البتّه حضرت(ع) درجات و مقاماتش بی‌نهایت است و این یک درجه از آنهاست. ایشان دریای تقوا و ورع هستند و اینها که ما گفتیم، یک قطره بود. باید قطره شد، آنگاه به دریا پیوست!

نکتة جالب دیگری که از این قسمت از روایت می‌توان استفاده کرد، این است که «اهل ورع، اهل کار وکوشش هستند، نه اهل خانه نشستن و کاری با جامعه نداشتن!» زیرا می‌فرماید: «فلیعمل بالورع؛ یعنی اهل حرکتند، امّا با ورع در میان مردم زندگی می‌کند. یاران حضرت(ع) ورع را پشت کفة ترازو و در محلّ کار خود، همراه دارند.»

ویژگی سوم: داشتن محاسن اخلاق

ویژگی سوم یاران امام زمان(عج) داشتن اخلاق کریمانه است.این صفاتی که فطرت، به خوبی آنها شهادت می‌دهد و امامان معصوم(ع) از آنها مدح و تمجید کرده‌اند، باید در وجود یار و یاور مهدی(عج) باشد. مانند سه صفتی که در این روایت شریف آمده است.

امام صادق(ع) می‌فرمایند: «سرور خلق‌های نیک وخوب، سه خصلت است؛ اهل انصاف بودن، مواسات با برادران دینی و همواره به یاد خدا بودن.» پس سیّد و سرور اعمال، انصاف است. انسان باید در همه چیز اهل انصاف باشد؛ در داوری میان دیگران، در گفتار، در معامله، در روبه‌رو شدن با مردم، در نگاه و در هر جایی که بشر در آنجا به رعایت انصاف نیاز دارد.

همین صفت انصاف داشتن اگر در انسان به وجود آید، ربط معنوی و روحی میان او و امام زمان(عج) برقرار می‌شود، داستان پیرمرد قفل ساز که به سبب همین منصف بودن، خدمت امام زمان(عج) می‌رسید، معروف است.

دومین عملی را که آقای اعمال شمردند، مواسات با برادران دینی است؛ یعنی به آنها در مسائل مالی کمک برساند و یاری کند. خیلی بد است که در میان مسلمانان، شخصی ورشکست شود و کارش به زندان بکشد، امّا همة اطرافیان او میلیون‌ها تومان پول داشته باشند! آیا با این وضع می‌شود توقّع داشت که از یاران حضرت مهدی(عج) بود؟! حضرت می‌فرمایند: «این دوست من است، چرا گرفتاری او را حل نکردید؟!» اولیای خدا در زندگی مواسات داشتند. امامان معصوم(ع) اهل مواسات بودند.

سومین عمل برجسته، به یاد خدا بودن در همه حال است. چه در خلوت و چه در جلوت؛ چه در میان مردم و چه دور از مردم؛ چه در بیداری و چه در خواب! یاد قلبی و باطنی خدا را در همه حال داشته باشید.

با توجّه به این روایات، روشن می‌شود که یاران حضرت مهدی(عج)، دارای چنان ویژگی‌ها و اوصاف برتر و کم‌نظیری هستند که به حق در این مقام و موقعیّت قرار گرفته‌اند و بدین جهت نقش مهمّی در پیروزی آن قیام جهانی خواهند داشت.

ویژگی های حکومت جهانی حضرت مهدی(عج)

پدید آمدن یک دولت عادل جهانی پیوسته مورد آرزوی فلاسفه ی گذشته بوده و همه ی ادیان اجمالاً آن را پیش بینی کرده اند و در اخبار و احادیث متقن اسلامی بخصوص از ائمه معصومین علیهم السلام نشانی ها و خصوصیاتی از آن بیان شده است. [1] اسلام مبانی جغرافیایی سیاسی موجود جهان را که بر قومیت و هم نژادی و هم زبانی و نیز بر شرایط اقلیمی و جغرافیایی طبیعی و مانند آن, استوار است و به عنوان حد و مرز میان کشورها شناخته می شود, صحیح نمی داند و به رسمیت نیز نمی شناسد و به جای آن تمام جهان و زمین پهناور خدا را وطن اسلام اعلام می دارد و تشکیل حکومت واحد جهانی را در تحقق آرمان واقعی انسان ها ضروری می داند.[2] جهانی بودن دین اسلام و عدم اختصاص آن به قوم یا منطقه خاصی, از ضروریات این آیین الهی است و حتی کسانی که ایمان به آن ندارند؛ می دانند که دعوت اسلام, همگانی بوده و به منطقه جغرافیایی خاص محدود نیست. شیعه در این دیدگاه بر این باور است که با «تشکیل حکومت جهانی», اسلام به عنوان یگانه دین حق و کامل و دارای شریعت جامع, مقبول همگان خواهد شد. در آن زمان ستمگران و جباران از مسند قدرت به زیر کشیده می شوند. پس از آن حکومت جهانی اسلام با زعامت و رهبری امام معصوم و عادل برپا شده و عدالت بر بنیاد دیانت و اخلاق در مقیاسی جهانی اجرا می گردد. حکومت حضرت مهدی(عجل الله فرجه الشریف) به عنوان بزرگ ترین آرمان محرومان و مستضعفان دارای ویژگی های مهمی است. از جمله ی این ویژگی ها, جهانی بودن آن است. بدین گونه که پس از پیروزی سپاه حضرت مهدی (عج) و نابودی سپاه کفر و باطل, آن حضرت بر شرق و غرب جهان سلطه و برتری خواهد یافت. این تسلط و برتری درآمدی است برای تشکیل حکومت جهانی آن حضرت؛ که در آن هیچ آبادی ای در زمین نمی ماند؛ مگر این که گلبانگ توحید از آن بر می خیزد و سراسر گیتی از عدل آکنده می گردد. و به دست آن حضرت, آرمان والای تشکیل جامعه بزرگ بشری و خانواده انسانی تحقق می پذیرد و آرزوی دیرینه همه پیامبران, امامان, مصلحان و انسان دوستان برآورده می شود.[3] امام محمد باقر علیه السلام در این خصوص می فرماید: «قدرت و تسلط او شرق و غرب را فرا می گیرد و خداوند به وسیله او, دین خود را بر تمام ادیان پیروز می گرداند, هر چند مشرکان دوست نداشته باشند». [4] پس از پیروزی سپاه حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) و نابودی سپاه کفر و باطل, آن حضرت بر شرق و غرب جهان سلطه و برتری خواهد یافت. این تسلط و برتری درامدی است برای تشکیل حکومت جهانی آن حضرت؛ که در آن هیچ آبادی ای در زمین نمی ماند؛ مگر این که گلبانگ توحید از آن بر می خیزد و سراسر گیتی از عدل اکنده می گردد برخی از ویژگی های حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) به شرح ذیل می باشد: 1- این حکومت دارای رهبری است که مشروعیت خود را از پروردگار متعال گرفته و از هر گونه خطا و عصیان به دور است. افزون بر این کسانی که او را در اجرای حکومت جهانی یاری خواهند کرد, انسان هایی هستند برگزیده و دارای صفات اخلاقی ویژه که این خود بر عظمت این حکومت می افزاید. 2- در حکومت جهانی حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف), قانون گزار خداوند متعال است, از این رو تمام نیازهای مادی و معنوی انسان ها مورد توجه واقع شده است. 3- محور تمام قوانین در حکومت جهانی حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف), امور دینی و اخلاقی است. در حالی که تمام نیازهای مادی و معنوی بشر در تمام قوانین مورد توجه واقع شده است. 4- حکومت جهانی حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) مبتنی بر عالی ترین اندیشه های عاقلانه است, چرا که در آن دولت مبارک است که عقول بشری به کامل ترین وجه ممکن, رشد خواهد کرد. با توجه به ویژگی های فوق, برخی از اهداف و آرمان های آن قیام جهانی این گونه ترسیم می شود: 1. رساندن جامعه بشری به کمال مطلوب و رشد و بالندگی اخلاقی. 2. اداره و سامان دهی نظام جهان براساس ایمان به خدا, احکام دین اسلام و آموزه های قرآن. 3. برقراری عدالت اجتماعی و گسترش قسط و عدل در سراسر جهان. 4. تثبیت و گسترش صلح و امنیت جهانی و از بین بردن ستیزه جویی, تجاوزگری, جنگ, کینه جویی و خودپرستی. 5. نجات مردم از چنگال ستمگران, جباران, و مفسدان و اهتزاز پرچم توحید و عدالت. 6. احیای آیین توحید و یکتاپرستی (اسلام) و نابودی آیین های انحرافی و باطل. 7. از بین بردن امتیازات و تبعیضات نژادی و طبقاتی و تعمیق برابری و مساوات. 8. تصحیح امور زندگی و استفاده صحیح و بهینه از امکانات و منابع مادی و معنوی جهان. و… [5]   پی نوشت: 1. طالقانی, محمود, مهدویت و آینده بشر, بی جا, انتشارات قلم, 1360ش, ص 76 2. داود الهامی/ علی اکبر مهدی پور, او خواهد آمد, قم, نشر مرتضی, چاپ هشتم, ص151 3. سلیمیان, خدامراد, پرسمان مهدویت, قم: شباب الجنه, چاپ دوم, 1385ش, صص273-272 4. مجلسى، محمد باقر, بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، بیروت, مۆسسة الوفاء، 1404ه, ج52, ص191, ح24 و نیز: طبرسى، فضل بن حسن, إعلام الورى، تهران، دار الكتب الإسلامیة, ص463 5. ر.ک: سلیمیان, پرسمان مهدویت, پیشین, صص276-277

علائم ظهور به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: علائم حتمی و علائم غیر حتمی. فضیل بن یسار از امام باقر (ع) روایت کرده که فرمودند: «نشانه‌های ظهور دو دسته است: یکی نشانه‌های غیرحتمی و دیگر نشانه‌های حتمی؛ خروج سفیانی از نشانه‌های حتمی است که راهی جز آن نیست.»(۱۱) منظور از علائم حتمی آن است که تقدیر قطعی خدا به وقوع آن تعلق گرفته، و مشروط به هیچ قید و شرطی نیست؛ و مقصود از علائم غیر حتمی آن است که وقوع آن ممکن است مشمول بداء گردد، چرا که فی الجمله مشروط به شروطی است که اگر آن شروط تحقق یابد آن علائم واقع می شوند، و اگر آن شروط مفقود باشد، آن علائم نیز تحقق نمی‌یابند. علائمی در مورد حتمی بودن آنها نصی نداشته باشیم، تنها احتمال وقوع آن می رود، و قطعی نیستند. علائم غیر حتمی بسیارند. ما در اینجا روایت مفصلی از امام امام صادق(ع) را برای شما می آوریم که … تعداد بسیاری از آن را برشمرده است. این روایت مشهوری است، ولی برای آن که حق زحمات مؤلفین ادا شده باشد، می گوییم که این روایت را با تغییرات عبارتی اندکی از کتاب “یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام رمان(عج)” نوشته علیرضا رجالی تهرانی نقل می کنیم. قیلا لازم است تذکر دهیم که گرچه هر یک از این علائم حتمی الوقوع نیست، ولی به طور کلی احوال آخرالزمان را به ما معرفی می کند. با مطالعه آن شباهتهای زیاد آن را با شرائط زمان خودمان می یابیم. در این روایت، امام صادق(ع) به یکی از یاران خود فرمودند: هر گاه دیدی که حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند؛ و ظلم و ستم فراگیر شده است؛ و قرآن فرسوده و بدعت‌هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن بوجود آمده است؛ و دیدی دین خدا، عملاً، توخالی شده، همانند ظرفی که آن را واژگون سازند! و همچنین هر گاه دیدی که اهل باطن بر اهل حق پیشی گرفته‌اند؛ و کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمی‌شود، و بد کاران باز خواست نمی‌شوند؛ و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌کنند. و هنگامی که دیدی ‌افراد با ایمان سکوت کرده، و سخنشان را نمی‌پذیرند؛ و دیدی که شخص بدکار دروغ گوید، و کسی دروغ و نسبت ناروای او را رد نمی‌کند؛ و دیدی که بچه‌ها به بزرگان احترام نمی‌گذارند؛ و قطع رحم می شود. و وقتی دیدی که بد کار را ستایش کنند و او شاد شود، و سخن بدش به او برنگردد؛ و دیدی که نوجوانان پسر همان کنند که زنان کنند [یعنی به مانند آنان خود را زینت می کنند]؛ و زنان با زنان ازدواج کنند. و هنگامی که دیدی انسانها اموال خود را در غیراطاعت خدا مصرف می‌کنند و کسی مانع آنها نمی‌شود؛ و دیدی که افراد با دیدن کار و تلاش مؤمنانه [از آن تعجب می کنند] و به خدا پناه می‌برند. و دیدی که مداحی دروغین از اشخاص زیاد شود؛ و همسایه همسایه خود را اذیت می‌کند و از آن جلو گیری نشود؛ و دیدی که : کافران از صعوبت زندگی مؤمن، شاد می شوند؛ و دیدی مردم شراب را آشکار می ‌آشامند، و برای نوشیدن آن کنار هم می‌نشینند و از خداوند متعال نمی‌ترسند؛ و‌ کسی که امر به معروف می‌کند خوار و ذلیل است. و همچنین هنگامی که دیدی آدم بدکار در چیزی مورد ستایش ست که خداوند آن را دوست ندارد؛ و دیدی که اهل قرآن و دوستان آنها خوارند؛ و راه نیک بسته و راه بد باز است؛ و دیدی که انسان ها به زبان می‌گویند، ولی عمل نمی‌کنند. و وقتی دیدی خانه کعبه تعطیل شده، و به تعطیلی آن دستور داده می‌شود؛ و مؤمن، خوار و ذلیل شمرده شود؛ بدعت و زنا آشکار شود؛ و مردم به شهادت و گواهی ناحق اعتماد کنند. و دیدی که حلال حرام، و حرام حلال می شود؛ و دین بر اساس میل اشخاص معنی می شود، و کتاب خدا و احکام آن تعطیل می گردد؛ و جرأت بر گناه آشکار شود، و دیگر کسی برای انجام آن منتظر تاریکی شب نگردد. و آنگاه که دیدی مؤمن نتواند نهی از منکر کند مگر در قلبش؛ و ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد؛ و سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند؛ و والیان در قضاوت رشوه بگیرند؛ و پستهای مهم والیان بر اساس مزایده است، نه بر اساس شایستگی. و آن زمان که دیدی مردم را به تهمت و یا سوء ظن بکشند؛ و دیدی که مرد به خاطر همبستری با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد. و هنگامی که زن بر شوهر خود مسلط شود و کارهایی که مورد خشنودی شوهر نیست انجام می‌دهد و به شوهرش خرجی می‌دهد. و همچنین آنگاه که دیدی سوگند های دروغ به خدا بسیار گردد؛ و آشکارا قماربازی ‌شود؛ و مشروبات الکلی به طور آشکار بدون مانع خرید و فروش می‌شود. و وقتی دیدی که مردم محترم توسط حاکمان قلدر خوار شوند؛ و نزدیک ترین مردم به فرمانداران آنانی هستند که به ناسزاگویی به ما، خانواده عصمت(ع)، ستایش شوند؛ و هر کس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده، و گواهی اش را قبول نمی‌کنند. و آنگاه که دیدی مردم در گفتن سخن باطل و دروغ با هم رقابت می کنند؛ و شنیدن سخن حق بر مردم سنگین، ولی شنیدن باطل برایشان آسان است؛ و دیدی که همسایه از ترس زبان همسایه به او احترام می‌کند. و وقتی دیدی حدود الهی تعطیل شود، و طبق هوی و هوس عمل گردد؛ و دیدی که مسجدها طلا کاری (زینت داده) شود؛ و دیدی که‌ راستگوترین مردم نزد آنها مفتری و دروغگو است. هنگامی که دیدی بدکاری آشکار شده، و برای سخن چینی کوشش می‌شود؛ و‌ ستم و تجاوز شایع شده است؛ و غیبت، سخن خوش آنها شود و بعضی بعض دیگر را به آن بشارت دهند. وقتی دیدی حج و جهاد برای خدا نیست؛ و‌ سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند؛ و خرابی بیشتر از آبادی است؛ و معاش انسان از کم فروشی به دست می‌آید؛ و خون ریزی آسان گردد؛ و مرد به خاطر دنیایش ریاست می‌کند. و هنگامی که دیدی مردم نماز را سبک شمارند؛ و‌ انسان ثروت زیادی جمع کرده، ولی از آغاز آن تا آخر، زکاتش را نداده است؛ و‌ قبر مرده‌ها را بشکافند و آنها را اذیت کنند؛ و هرج و مرج بسیار شود؛ و‌ مرد روز خود را با مستی به شب می‌رساند، و شب خود را نیز به همین منوال صبح می کند، و هیچ اهمیتی به آیین مردم ندهد. آنگاه که با حیوانات آمیزش ‌شود؛ و مرد به مسجد (محل نماز) می‌رود و وقتی برمی‌گردد لباس در بدن ندارد؛ ( یعنی لباسش را دزدیده اند) هنگامی که دیدی حیوانات هم دیگر را بدرند؛ و دلهای مردم سخت، و دیدگانشان خشک، و یاد خدا برایشان گران است؛ و بر سر کسبهای حرام آشکارا رقابت می‌کنند؛ و دیدی که نمازخوان برای خودنمایی نماز می‌خواند؛ و فقیه برای دین خدا فقه نمی‌آموزد، و طالب حرام ستایش و احترام می‌گردد؛ و‌ مردم در اطراف قدرتمندان هستند؛ و طالب حلال، مذمت و سرزنش می‌شود، و طالب حرام ، ستایش و احترام می‌گردد. آنگاه که در مکه و مدینه کارهایی می‌کنند که خدا دوست ندارد، و کسی از آن جلو گیری نمی‌کند، و هیچ کس بین آنها و کارهای بدشان مانع نمی‌شود؛ و آلات موسیقی و لهو و لعب در مدینه و مکه آشکار گردد؛ و مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند، ولی دیگران او را از این کار برحذر می‌دارند. هنگامی که دیدی مردم به همدیگر نگاه می‌کنند [یعنی چشم همچشمی می کنند، یا معیارشان بر خوب و بد اعمال خدا نیست] ، و از مردم بدکار پیروی نمایند؛ و راه نیک پیرو ندارد؛ و مرده را مسخره کنند و کسی برای او اندوهگین نشود؛ و دیدی که : سال به سال بدعت و بدیها بیشتر شود؛ و مردم جز از سرمایه داران پیروی نکنند؛ و‌ به فقیر چیزی را دهند که برایش بخندند، ولی در راه غیرخدا ترحم می کنند. وقتی که دیدی علائم آسمانی آشکار شود، و کسی از آن نگران نشود؛ و مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسی انجام می دهند و کسی از ترس مردم از آن جلو گیری نمی‌کند؛ و انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند، ولی در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد. و آنگاه که دیدی عقوق پدر و مادر رواج دارد، و فرزندان هیچ احترامی برای آنها قائل نیستند، بلکه نزد فرزند از همه بدترند. هنگامی که دیدی زنها بر مسند حکومت بنشینند و هیچ کاری جز خواسته آنها پیش نرود، و دیدی پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، پدر و مادر را نفرین کند و از مرگشان شاد شود؛ و دیدی که اگر روزی بر مردی بگذرد، و او در آن روز گناه بزرگی مانند بدکاری‌ ، کم فروشی، و زشتی انجام نداده ناراحت است. و وقتی دیدی قدرتمندان، غذای عمومی مردم را احتکار می کنند؛ و‌ اموال خمس در راه باطل تقسیم گردد، و با آن قماربازی و شراب خواری شود، و به وسیله شراب بیمار را مداوا، و برای بهبودی، آن را تجویز کنند؛ و دیدی که مردم در امر به معروف و نهی از منکر و ترک دین بی تفاوت و یکسانند؛ و دیدی که سر و صدای منافقان برپا، اما صدای حق طلبان خاموش است؛ و دیدی که برای اذان و نماز مزد می‌گیرند؛ و مسجدها پر است از کسانی که از خدا نمی ترسند و غیبت هم می نمایند. هنگامی که دیدی خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند؛ و قاضیان بر خلاف دستور خداوند قضاوت کنند؛ و استانداران از روی طمع، خائنان را امین خود قرار دهند؛ و فرمانروایان میراث مستضعفان را در اختیار بدکاران از خدا بی خبر قرار دهند؛ و دیدی که بر روی منبرها از پرهیزکاری سخن می‌گویند، ولی گویندگان آن پرهیزکار نیستند. و بالخره هنگامی که دیدی صدقه را با وساطت دیگران، بدون رضای خداوند، و به خاطر درخواست مردم بدهند؛ و دیدی وقت نمازها را سبک بشمارند؛ و همّت وهدف مردم شکم و شهوتشان است؛ و دنیا به آنها روی کرده است؛ و دیدی نشانه‌های برجسته حق ویران شده است؛ [این آخرالزمان است] در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد.(۱۲) این بود روایت امام صادق (ع) که به ذکر گوشه‌ای از مفاسد جهان در آستانه قیام وانقلاب بزرگ حضرت مهدی (عج) فرا گیر خواهد شد. و اما “علائم حتمی الوقوع” ظهور با استفاده از روایات معصومین علیه السلام، اندک است. در روایتی امام صادق(ع) می فرمایند: «پیش از ظهور قائم(عج) پنج نشانه حتمی است: قیام یمانی، فتنه سفیانی، صیحه آسمانی،‌ قتل نفس زکیه و شکافتن زمین و فرو رفتن عده ای در بیابان»(۱۳) همچنین امام صادق فرموده است: «وقوع ندا[ی آسمانی] از امور حتمی است؛ و سفیانی از امور حتمی است و یمانی از امور حتمی است و کشته شدن نفس زکیه از امور حتمی است و کف دستی که از افق آسمان برون آید از امور حتمی است. و سپس اضافه فرمودند: «و نیز وحشتی در ماه رمضان است که خفته را بیدار کند و شخص بیدار را به وحشت انداخته و دوشیزگان پرده نشین را از پشت پرده بیرون می‌آورد.»(۱۴) امیرالمؤمنین(ع) از رسول خدا(ص) روایت نموده که فرمودند: «ده چیز است که پیش از قیامت حتماً به وقوع خواهد پیوست : فتنه سفیانی و دجال ، واقعه دخان [دود، ظهور دابه، خروج قائم، طلوع خورشید از مغرب، نزول عیسی، خسوف در مشرق، خسوف در جزیره العرب، و آتشی که از مرکز عدن شعله می‌کشد و مردم را به سوی بیابان محشر هدایت می‌کند»(۱۵) امام محمد باقر(ع) فرموده است: « در کوفه، پرچمهای سیاهی که از خراسان بیرون آمده است، فرود می‌آید و وقتی مهدی(ع) ظاهر شد، برای بیعت گرفتن به سوی آن می‌فرستد.»(۱۶)

جابرابن عبدالله انصاری از نبی معظم اسلام (ص)نقل میکند که فرمودند: ۱- زکات دادن متروک شود ۲- سخن معمول و همگانی شما دروغ ۳- میوه و نقل مجالس شما غیبت ۴- انچه به دست می اورید حرام ۵- وفا کم شود ۶- در ان زمان بزر گان بر کوچکان رحم نمی کنند ۷- مرد از همسر خود اطاعت کند ۸- حیای کوچکان کم گردد ۹- طمع زیاد شود ۱۰- برادر نسبت به برادر حسد ورزد ۱۱- حیا از زنها برداشته شود ۱۲ – ساختمانها را محکم بنا کنند  در جای دیگر پیامبر(ص)می فرماید: زمانی بر مردم بیاید که چهره هایشان چهره های آدمیان ولی دل هایشان دل های شیاطین باشد ، بسان گرگان درنده خونریز باشند. از منکرات اجتناب نکنند، پیوسته به کارهای ناپسند خویش ادامه دهند ، اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ گویند و اگر خبری برایشان بازگویی تو را دروغگویی شناسند و چون از آنها غایب باشی غیبتت کنند . افراد بد بر آنان مسلط شود که آنان را به انواع عذاب معذب دارند، نیکانشان دعا کنند ولی اجابت نشود. در جایی دیگر رسول خدا فرمود : زمانی بر مردم  بیاید که شکم هاشان خدایان آنها شود، و زنانشان قبله گاهشان و پول شان دین شان شود و کالاهای دنیوی را مایه شرف و اعتبار و ارزش خویش دانند .از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درس نماند. ساختمان های مسجدهایشان آباد باشد ولی دلهایشان از جهت هدایت خدا خراب شود .

علائم آخرالزمان  در روایات اسلامی برای دوره ی آخر الزمان علایم و نشانه هایی ذکر شده که با تحقق این علایم و نشانه ها ، پی می بریم که هم اکنون در دوره ی آخر الزمان قرار داریم . اینک به برخی از این علایم و نشانه ها اشاره می کنیم : ۱- گسترش ترس و ناامنی امام باقر علیه السلام می فرماید : « لایقوم القائم إلا علی خوف شدید ….» ؛(۲) « حضرت قائم علیه السلام قیام نمی کند مگر در دورانی پر از بیم و هراس .» و نیز فرمود : « مهدی علیه السلام هنگامی قیام می کند که زمام کارهای جامعه در دست ستمکاران باشد . »(۳) ۲- تهی شدن مساجد از هدایت پیامبر صلی الله علیه و آله درباره ی وضعیت مساجد در آخر الزمان میفرماید : « مساجدهم عامره و هی خراب من الهوی »(۴) ؛ « مسجدهای آن زمان و آباد و زیباست . ولی از هدایت و ارشاد و در آن خبری نیست . » ۳- سردی عواطف انسانی رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در این باره می فرماید « فلا الکبیر یرحم الصغیر و لا القوی یرحم الضعیف ، و حینئذ یأذن الله له بالخروج »(۵) ؛ « در آن روزگار ، بزرگترها و به زیر دستان و کوچکترها ترحم نمی کنند و قوی بر ضعیف ترحم نمی نمایند. در آن هنگام خداوند به او [ مهدی علیه السلام ] اذن قیام و ظهور می دهد . » ۴- گسترش فساد اخلاقی رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرمایند : « قیامت بر پا نمی شود تا آن که زنی را در روز روشن و به طور آشکار گرفته ، در وسط راه به او تعدی می کنند و هیچ کس این کار را نکوهش نمی کند ». محمد بن مسلم می گوید : به امام باقر علیه السلام عرض کردم : ای فرزند رسول خدا ! قائم شما چه وقت ظهور خواهد کرد ؟ امام فرمود : « إذا تشبه الرجال بالنساء، و النساء بالرجال، و اکتفی الرجال و بالرجال ، و النساء بالنساء » ؛(۶) « هنگامی که مردها خود را شبیه زنان و زنان خود را شبیه مردان کنند . آن گاه که مردان به مردان اکتفا کرده و زنان و به زنان اکتفا کنند .» ۵ – آرزوی کمی فرزند پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود : « رستاخیز بر پا نمی شود تا آن که کسی پنج فرزند دارد آرزوی چهار فرزند کند . و آن که چهار فرزند دارد می گوید : کاش سه فرزند داشتم ، و صاحب سه فرزند آرزوی دو فرزند دارد . و آن که دو فرزند دارد ، آرزوی یک فرزند بنماید . وکسی که یکی فرزند دارد آرزو کند که کاش فرزندی نداشت » .(۷) ۶ – مرگ های ناگهانی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود : « قیامت برپا نمی گردد ، تا این که مرگ سفید ظاهر شود . گفتند : ای رسول خدا ! مرگ سفید چیست ؟ فرمود : مرگ ناگهانی » .(۸) ۷ – جنگ و کشتار امام رضا علیه السلام فرمود : « پیش از ظهور امام زمان علیه السلام کشتارهای پیایی و بی وقفه رخ خواهد داد » .(۹) نشانه های زمانی آخرالزمان : ((آخر)) به بخش پایانی هر مجموعه گفته می‌شود و ((زمان‌)) در لغت‌، بر وقت کم یا زیاد اطلاق می‌گردد از آن جا که مفهوم ((آخر نسبی )) است و در تاریخ‌ِ انقراض دنیا، اختلاف فراوانی وجود دارد و قرآن نیز از تعیین وقت مشخص برای آن پرهیز کرده و لقمان‌، ۳۱ و ۳۴، احزاب‌، ۳۳ و ۶۳، و زخرف‌، ۴۳ و ۸۵، محدوده آن‌، به دقت قابل اندازه‌گیری نیست‌; با این حال‌، با استفاده از روایات‌، بعثت پیامبر خاتم را می‌توان سرآغاز دوره ((آخر الزمان‌)) دانست‌. البته در بیش‌تر روایات‌، آخر الزمان به دوره پایانی که به ظهور حضرت مهدی‌ نزدیک باشد، اطلاق شده است‌. پایان نبوت و آمدن آخرین شریعت الهی که با ظهور پیامبر اکرم‌تحقق یافت‌، نخستین نشانه پایان تاریخ به شمار می‌رود; از این رو مفسران‌، مقصود از نشانه‌های قیامت را در آیه: “فَهَل‌ْ یَنظُرُون‌َ إِلآ السَّاعَه‌َ أَن تَأْتِیَهُم بَغْتَه‌ً فَقَدْ جَآءَ أَشْرَاطُهَا;(محمد،۱۸) آیا آن‌ها جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان فرا رسد، در حالی که هم اکنون نشانه‌های آن آمده است‌. بعثت پیامبر اکرم‌دانسته‌اند که نسبت به عمر جهان‌، فاصله بسیار کمی تا قیامت دارد. در آخرالزمان‌، وقایع فراوان دیگری نیز، پیش‌بینی شده که بیش‌تر به دوره پایانی آن (مقارن با ظهور حضرت مهدی‌ علیه السلام مربوط می‌شود. نتیجه آن که‌: الف ـ آخرالزمان‌، امری نسبی است و زمان بعثت پیامبر اکرم‌تا پایان جهان را نسبت به عمر جهان‌، در نظر گرفته‌اند. ب ـ زمان بعثت پیامبر اکرم‌، آغاز آخر الزمان است‌، اما این که چقدر طول می‌کشد و پایان آخرالزمان کی خواهد بود، مشخص نیست ج ـ در قرآن کریم اگرچه به مدت و زمان آخرالزمان تصریح نشده است‌، اما از نشانه‌ها و حوادثی که قرآن بیان فرموده‌، می‌توان به دوره پایانی آخرالزمان که مقارن با ظهور حضرت مهدی‌ علیه السلام است پی برد. در این جا به چند مورد از آن وقایع اشاره می‌کنیم‌: ۱٫ بحران معنویت ‌: اقْتَرَب‌َ لِلنَّاس‌ِ حِسَابُهُم‌ْ وَ هُم‌ْ فِی غَفْلَه‌ٍ مُّعْرِضُون‌َ ;(انبیأ،۱) حساب مردم به آنان نزدیک شده‌، در حالی که در غفلتند و روی گردانند. در این آیه‌، مردم آخرالزمان‌، به غفلت و اعراض از خداوند، متصف شده‌اند; ۲٫ وقوع اختلاف‌ها و درگیری‌های بسیار : “فَاخْتَلَف‌َ الاْ ئَحْزَاب‌ُ مِن بَیْنِهِم‌ْ فَوَیْل‌ٌ لِّلَّذِین‌َ کَفَرُواْ مِن مَّشْهَدِ یَوْم‌ٍ عَظِیم‌ٍ ;(مریم‌،۳۷) ولی ]بعد از او[ گروه‌هایی از میان پیروانش اختلاف کردند; وای به حال کافران از مشاهده روز بزرگ‌. این آیه درباره ظهور فرقه‌های مختلف در جهان اسلام است که در آخرالزمان پدید آمده و سبب اختلاف‌های بسیار خواهد شد. ۳٫ ظهور دجال ‌: لَخَلْق‌ُ السَّمَـَوَ َت‌ِ وَ الاْ ئَرْض‌ِ أَکْبَرُ مِن‌ْ خَلْق‌ِ النَّاس‌;(غافر،۵۷) آفرینش آسمان‌ها و زمین از آفرینش انسان‌ها مهم‌تر است‌، ولی بیش‌تر مردم نمی‌دانند. برخی از مفسران‌، این آیه را به ظهور دجال تفسیر کرده‌اند که در دید مردم‌، بزرگ‌ترین موجود جلوه می‌کند، در حالی که خداوند، او را از بسیاری مخلوقات دیگر کوچک‌تر می‌شمارد; سرانجام این پدیده به دست حضرت عیسی‌علیه السلام نابود خواهد شد. ۴٫ پدید آمدن گرفتاری‌ها و مشکلات‌ : إِن‌ْ أَتَغکُم‌ْ عَذَابُه‌ُو بَیَـَتًا أَوْ نَهَارًا مَّاذَا یَسْتَعْجِل‌ُ مِنْه‌ُ الْمُجْرِمُون‌َ ;(یونس‌،۵۰) اگر مجازات او، شب هنگام یا در روز به سراغ شما آید، پس مجرمان برای چه عجله می‌کنند. فَإِذَا نَزَل‌َ بِسَاحَتِهِم‌ْ فَسَآءَ صَبَاح‌ُ الْمُنذَرِین‌َ ;(صافات‌،۱۷۷) اما هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‌هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت‌. ۵٫ خروج سفیانی‌ : آیات‌: سبأ، ۵۱; نحل‌، ۴۵ و نسأ، ۴۷ درباره خروج سفیانی و لشکریانش می‌باشد ۶٫ ندای آسمانی ‌: آیات نحل‌، ۱۶; ق‌، ۴۱ـ۴۲ درباره آن آمده است‌. ۷٫ ظهور منجی بزرگ بشر آیات‌ : اسرأ، ۸۱; بقره‌، ۱۴۸; انعام‌، ۸۹ و… بر این مطلب دلالت دارد. ۸٫ نزول حضرت عیسی‌ (ع)‌: آیات‌: زخرف‌، ۴۳; نسأ، ۱۵۹، مربوط به آن است‌. ۹٫ خروج جنبنده‌ای از زمین ‌: آیه نمل‌، ۸۲ به آن اشاره دارد ۱۰٫ نابودی قوم یأجوج و مأجوج به دست حضرت مهدی‌علیه السلام ‌: آیه انبیأ، ۹۶ در این‌باره آمده است‌. ۱۱٫ رجعت ‌: آیات‌: نمل‌، ۸۳; غافر، ۱۱; سجده‌، ۲۱; اسرأ، ۵; آل‌عمران‌، ۸۱; قصص‌، ۵، به این پدیده اشاره دارند. ۱۲٫ صلح و آرامش پایدار در سراسر جهان ‌: آیات نور، ۵; اعراف‌، ۱۲۸، انفال‌، ۳۹; انبیأ، ۱۰۵; اعراف‌، ۱۳۷ و قصص‌، ۵ به چنین وعده‌ای بزرگ اشاره دارد و…دیگر از نشانه‌های آخرالزمان است که در بخش پایانی آخرالزمان واقع خواهد شد. (۱۰)  

مقدمه

‹‹آخرالزمان›› یا پایان دوران همانگونه که از نام آن برمی‌آید به انتهای یک دوره اطلاق می‌شود و مقطعی از زمان است که در آن تغییر از یک دوره به دوره‌ای جدید رخ می‌دهد. از آنجا که اکنون دوره دنیا برپاست آخرالزمان به انتهای دوره دنیا مربوط می‌شود. آخرالزمان از دیدگاه ادیان به دورانی گفته می‌شود که وقایعی عظیم و عجیب در آن رخ می‌دهد و حاکی از انتهای زندگی به شیوه فعلی بر روی زمین است. انتظار می‌رود با سپری شدن آخرالزمان دوره جدیدی فرا برسد که بسیار با وضعیت پیشین آن متفاوت باشد. همچنین در این زمان است که ادیان الهی به ظهور مردی بشارت داده اند که ظلم و جور را از زمین بر می‌چیند و آن را پر از عدل و داد می‌سازد٫ نمونه چنین بشارت هایی در کتب آسمانی آمده است. معنای کلمه ی آخر الزمان  معنی کلمۀ آخر الزمان از معانی نسبی به شمار می رود،مثلا : زمان فعلی را که مدت یکهزار وچهارصد و اندی سال از هجرت پیامبر اکرم(ص)می گذرد نسبت به آن زمانی که آن حضرت مبعوث به رسالت و پیغمبری شده می توان گفت: آخر الزمان است و مدت پانصد یا هزار یا دو هزار سال آینده را نسبت به زمان فعلی ما می توان گفت: آخر الزمان است و… بنابراین،آخر الزمان یک زمان معلوم و محدودی نیست تا بتوان گفت: فلان زمان آخر الزمان است؟همانطور که نمی توان زمان و موقع ظهور حضرت مهدی(عج) را تعیین نمود همانطور هم نمی توان آخر الزمان را محدود و معلوم کرد.البته از یک طریق می توان تا اندازه ای معنی کلمۀ آخر الزمان را دریافت و آن این است: وقتی اکثر علاماتی که پیامبر اسلام(ص)و آل اطهر آن حضرت خیر داده اند عملی شوند. می توان به آن زمان آخرالزمان گفت و در انتظار ظهور مهدی ( عج ) بود . و لذا بر منتظرین ظهور لازم است که با نگاهی به روایات معصومین (علیهم السلام ) با این علامات آشنا شوند تا هم با شرایط زمانی و مکانی و هم به وظایف خود در این زمینه آشنا گردند. (۱)    

ا- انتظار منفی و اشتباه :متأسفانه کسانی که این تفکر و انتظار غلط را دارند به این استناد می کنند که دنیا باید پر از ظلم و جور شود تا حضرت تشریف بیاورند، بله این صحیح است که دنیا قبل ظهور حضرت پر از ظلم و گناه می شود ولی این نشانه ای از ظهور حضرت مهدی(عج) می باشد اما این نشانه تکلیف و نقشی برای من و شما به وجود نمی آورد. مثلاً اگر دیدیم کسی یا کسانی دچار فسد و گناه هستند و یا بالاتر منطقه یا حتی کشوری مورد ظلم برخی ها و فساد قرار گرفته دست روی دست گذاشته و سکوت کنیم که چه؟ حضرت ظهور کند؟

یعنی یکی از واجبات مهم دین اسلام که امر به معروف و نهی از منکر است را ترک کنیم؟ آیا حضرت این را از ما می خواهند؟

 یعنی بر ظلم ها و گناه ها صبر کنیم و دچار شویم و یا خدای ناکرده ترغیب کننده دیگران به گناه شویم که حضرت ظهور کنند؟ چرا؟ مگر غیر از این است که حضرت برای آبادی جامعه از همین گناه ها می آیند؟ جواب حضرت را چه می دهید؟

اگر در اتاق تاریکی باشید دنبال چراغ و روشنایی نمی روید؟ یا صبر می کنید خورشید بیاید و روز شود؟!!

باید عوض سرگرم شدن به نشانه ها به نقش و وظایف خودمان در عصر ظهور بپردازیم که تنها یکی از آنها دعوت دیگران به حضرت است و بقیه وظایف انشاءالله در منابع و جستجوها پیدا و عمل خواهید کرد.

این نوع انتظار که تفکر غلطی برای برخی ها شده برایشان ارمغان شومی چون: بی تفاوتی، خوشحالی از گناه و ترغیب کنندگی به گناه را به همرا می آورد.

2- ملاقات گرایی: دو نکته در فرهنگ ملاقات و دیدار حضرت بقیة الله(عج) حائز اهمیت است که به بیان آن می پردازیم:

الف) دیدار با امام عصر(عج) در غیبت کبری ممکن و مطلوب است اما وظیفه نیست. چه بسیار ابوجهل ها و ابوسفیان هایی بودند که پیغمبر(ص) را دیده اند اما برخلاف پیغمبر عمل کرده و برضد ایشان حرکت می کردند اما شخصی مانند اویس قرنی هیچ وقت در دنیا پیغمبر را ندید اما نزدیک ترینِ فردها به پیغمبر(ص) بود. فکر می کنید راز این دو گروه چیست؟ غیر اطاعت از وجود نازنین پیغمبر(ص) بود؟ در این زمان هم هرکه امام عصر را ببیند دلیل نمی شود بهترین ها باشد البته خب نصیب هرکسی هم نمی شود ولی اهل سنت و اهل کتاب هم بوده اند که حضرت مهدی(عج) را دیده باشند، آنچه که حضرت از ما می خواهند اطاعت از فرامین حضرت یعنی انجام دستورات اسلام است. تشرفاتی که بزرگان خدمت حضرت داشتند این مطلب را تایید می کند که حضرت فرموده باشند: عملتان اینگونه باشد تا ما به دیدار شما بیاییم…

ب) در روایتی که از حضرت وارد شده که در حقیقت توصیه ای به آخرین نائبشان یعنی علی ابن محمد سمری(ع) بوده که حضرت فرمودند جانشینی برای خود انتخاب نکن که غیبت کبری آغاز خواهد شد این جمله بعد از آن آمده است که (از این پس) هرکس ادعای دیدار و مشاهده مرا کند دروغ گفته است، این مطلب فهمیده می شود که ادعای ارتباطبدین شکل که نیابت یا وکالتی از حضرت داشته باشد تکذیب شود نه صِرف ادعای دیدار وگرنه بسیاری از علمای دین حضرت را دیده اند و این دیدار را به خواص خود نیز گفته اند. درنتیجه اگر کسی بیاید و بگوید: من مداوم با حضرت ارتباط دارم و هر زمان بخواهم با حضرت مرتبط میشوم و با ایشان دیدار می کنم، دروغ گفته است.

3- تعیین وقت ظهور: صراحت حدیث (( کَذِبَ الوقّاتون )) به همین مسئله دلالت دارد. واقعاً نیاز به شرحی ندارد مثلاً بیایند بگویند که در فلان روز حضرت می آیند ولی حضرت نیاید، باز هم بگویند نه ایندفعه در سه روز دیگر حضرت ظهور می کند، بازهم حضرت نیایند و بازهم و بازهم زمان مشخص کنند چه می شود؟ غی از ناامیدی و تاسف مردم از حضور حضرت و شاید هم پایان انتظار برای ظهور حضرت!!!

4- مطابقت دادن علائم و اشخاص تأثیرگذارِظهور با حوادث و اشخاص زمان معاصرخودمان: این آسیب هم مانند آسیب بالا باعث ناامیدی عامه مردم از ظهور حضرت می شود و انتظار را خدشه دار می کند برای مثال: ساخت مستند ظهور بسیار نزدیک است از این قبیل می باشد که ضربه ای قابل توجه به فرهنگ مهدویت وارد کرده که البته نقد آن توسط مرکز تخصصی مهدویت نیز قابل تحسین است. الحمدلله…

5- بیان و پیگیری مباحث غیر ضروری: مانند مباحثی چون: ازدواج کردن حضرت یا با که ازدواج کرده اند؟ یا فرزندی دارند؟ یا فرزندشان کیست؟ و امثال این مباحث که دردی از ما دوا نمی کند. بگذریم…

6- بیان چهره ای خشن از امام عصر(أرواحنا فداه): به نظر بنده اصلیترین ضربه ای که به بدنه انتظار وارد می شود از ناحیه همین آسیب می باشد که متأسفانه بین برخی منتظران نیز به صورت یک تفکرِ ثابت درآمده!  و حتی دعای برای فرج حضرت که یکی از اصلیترین وظایف عصر غیبت هست ر تحت شعاع قرار می دهد. این سخنان آشنا نیست؟  آقا داریم زندگی میکنیم چرا باید امام زمان(عج) بیاد؟   میدونی اگه امام زمان بیاد جوی خون راه می اندازه؟   میدونی آقا بیاد اول گردن من و تو می زنه؟…

در یکی از مدارس تهران راجع به مسئله ظهور یک نظرسنجی به عمل آمده است، نتیجه نظرسنجی این بوده است که 70% دانش آموزان اظهار داشته اند که نمی خواهند امام زمان(عج) بیاید! و در پاسخ به این سؤال که چرا به آمدن امام عصر(عج) تمایل ندارید؟ گفته اند: به خاطر اینکه اگر امام زمان(عج) بیاید ما را گردن خواهد زد!

برای این مصیبت باید خون گریه کرد، آیا غربتی بالاتر از این برای حضرت متصوّر می شود؟ فرزندان شیعه که باید آینده سازان حکومت حضرت مهدی(عج) باشند با این تفکر جلو روند و پرورش یابند؟

برادرم خواهرم پس وظیفه من و تو چه می شود؟ چرا در جهت آگاهی بخشی منتظران گامی برنداریم؟

امام مهربانی را که نه تنها دوستان و محبان، بلکه دشمنانش به برکت او زنده اند و نفَس می کشند و روزی می خورند، امام مهربانی را که از پدر دلسوزتر از مادر مهربانتر و از برادر صمیمی تر است، امام مهربانی را که قراراست با آمدنش اشکی از گوشه چشم یتیمی نچکد و کسی رنج گرسنگی نکشد و دردمندی از درد ننالد و گرفتاری در حبس نماند و بده کاری از پرداخت قرض خویش عاجز نباشد و بی پناهی گوشه خیابان نخوابد، امام مهربانی را که قرار است غم ها را پایان، دردها را درمان و نابسامانیها را سامان بخشد… شمشیر به دست و خون ریز معرفی کردن جفایی بزرگ است.

حقیقت آن است که وجود مقدس حجة ابن الحسن (أرواحنا فداه) همچون جدشان پیغمبراکرم(ص) رحمةٌ للعالمین است و از القاب حضرت(عج) کاشف البلوی و رحمة الواسعة و… است. (رجوع کنید به زیاراتی که در مورد حضرت نقل شده است)

شاید اگر مقداری از زیارت امام شناسی را می مطالعه می کردیم (منظورم جامعه کبیره است) این تفکرات جایی در میانمان نداشت. بله مشکل در کمی معرفت هست همیشه هم همین بوده است.

صد البته برای آنکه گلها و نهالها رشد کنند باید علف های هرزه و مزاحم را ریشه کن کرد بله برای اینکه مظلومان تاریخ نفَس راحتی بکشند باید آندسته از ظالمانی که به هیچ صراطی مستقیم نمی شوند و نصیحت و اندرز نیز در آنها مؤثر نیست از سر راه برداشته شوند…

دعای ندبه از اعمال سرداب مقدس امام زمان(ع) و نیز از اعمال عید فطر و روز جمعه است، و خواندن آن در همه اوقات مناسب است. این دعا گر چه مربوط به امام زمان(ع) است، ولی می توان گفت یک دور عقاید تشیع در آن آمده است. در این دعا ابتدا توحید و سپس نبوت انبیاء(ص) و پیامبر و بعد مسأله وصایت امیرالمؤمنین، علیه السلام، و فتنه های پس از پیامبر(ص) آمده و پس از اشاره ای به ائمه(ع) موضوع امام زمان(ع) آورده شده و درباره غیبت و دیگر جوانب مربوط به آن حضرت در قالب شکوای دل خطاب به حضرت آمده است و در آخر هم دعاهایی بسیار مختصر و جامع آمده است.۱ ۲. دعای عهد از امام صادق، علیه السلام، روایت شده که فرمودند: هر کس چهل روز صبح هنگام، دعای عهد را بخواند از یاران قائم ما است و اگر قبل از ظهور آن حضرت از دنیا برود خداوند او را در زمان ظهور از قبر بیرون می آورد که در خدمت حضرت باشد. خداوند به هر کلمه ای از این دعا هزار حسنه عطا فرماید و هزار گناه محو می نماید. دعای عهد ابتدا خداوند را به اسامی و صفات می خواند و بعد صلوات بر امام زمان(ع) است. سپس دعاهایی در مورد آن حضرت و فرج او و نیز حضور ما در زمان حضرت و دیدار روی حضرت دارد.۲ ۳. زیارت آل یاسین این زیارت توقیعی است که از ناحیه مقدس امام عصر(ع) صادر گشته و حضرت می فرمایند: هر گاه خواستید به ما توجه پیدا کنید همانگونه که خداوند فرمود بگویید: سلام علی آل یاسین… این زیارت بسیار معتبر و پرمحتوی است و می توان گفت: خلاصه ای از عقیده‌مان هر شیعه در زمان غیبت است و آنچه یک شیعه باید در زمان غیبت بداند در آن آمده است. در این زیارت ابتدا سلامهای متعددی با مضامین بالا، خطاب به امام زمان(ع) آمده و سپس حضرت را برای عقاید قلبی خود از اقرار به ائمه(ع) و دیگر عقاید تشیع شاهد می گیرد. در دعای بعد از زیارت آل یاسین هم پس از صلوات بر پیامبر(ص) دعاهایی در مورد دعا کننده دارد و بعد صلوات بر حضرت حجت(ع) با القاب مخصوص است و بعد دعاهایی در مورد حفظ و فرج و تأیید و ظهور حضرت و درباره شیعیان آمده است.۳ ۴. زیارت حضرت در حرم سامرا زیارتی است که شهید در مزار خود و نیز ابن مشهدی در المزار الکبیر آورده اند: هنگامی که از زیارت دو امام در سامرا فارغ شدی بر در حرم امام زمان(ع) بایست و بگو: السلام علیک یا خلیفة الله و… سپس بر در سرداب غیبت بین دو درب بایست در حالی که… این زیارت ابتدا سلامهای متعددی با مضامینی بسیار سنگین دارد که حاوی فضائل و خصایص حضرت و پاره ای از اعتقادات شیعه است و بعد شهادت به جوانب مختلف حضرت و مطالبی در مورد ظهور و بعد از ظهور خطاب به آن حضرت است و در آخر صلوات بر پیامبر(ص) و آل آن حضرت و دعا برای تعجیل فرج به چند شکل و برای یاری خداوند بوسیله حضرت و احیای دین توسط حضرت و ایجاد امنیت توسط حضرت و برپایی عدل و برطرف شدن ظلم توسط حضرت است و به صلوات ختم می شود.۴ ۵. زیارت امام زمان، علیه السلام، در سرداب مقدس زیارتی است که شهید در مزار و ابن المشهدی در المزار الکبیر آورده اند که هنگام داخل شدن در سرداب خوانده می شود و بعد از زیارت دوازده رکعت نماز دارد و بعد دعای «الهی عظم البلاء…» خوانده می شود. این زیارت هم سلامهایی بسیار جامع و کامل دارد که غیر از معصوم، علیه السلام، دیگری نمی تواند آن کلمات را بیان فرماید و در آخر حضرت را بر عقاید قلبی خود شاهد می گیرد و دعایی کوتاه در آخر دارد، و پس از آن نماز و صلواتی با عباراتی سنگین برای حضرت آمده است.۵ ۶. صلوات بر امام زمان صلواتی است شامل درود بر آن حضرت و دعا برای ظهور او به عبارتهای مختلف و همچنین دعا برای بعد از ظهور حضرت است که همان کارها و برنامه های حضرت است.۶ ۷. زیارت حضرت پس از نماز صبح زیارتی است که هر روز پس از نماز صبح خوانده می شود. در این زیارت از خدا طلب صلوات بر حضرت از سوی جمیع مؤمنین می نماید و همچنین تجدید بیعت با حضرت و دعا برای خود که از یاران حضرت و اطرافیان و نگهبانان و شهیدان در رکاب حضرت باشیم.۷ ۸. دعا در زمان غیبت دعایی است که در زمان غیبت خوانده می شود و به گفته شهید و ابن مشهدی از ناحیه خود حضرت وارد شده و این دعا بعد از اعمال سرداب نیز خوانده می شود. در این دعا ابتدا شکایت به خداوند از زمان غیبت آمده و پس از صلوات دعا برای فرج و استغاثه به پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین، علیه السلام، و بعد استغاثه به امام زمان(ع) است.۸ ۹. زیارت امام زمان، علیه السلام، در روز جمعه زیارتی است که در روز جمعه (که روز ظهور امام زمان(ع) خواهد بود) وارد شده است. این زیارت ابتدا سلامهایی است متعدد که همه حاوی صفات و خصایص و فضایل حضرت و گاهی حاوی دعای برای فرج و دیگر جوانب حضرت است و سپس ذکر صلوات آمده و دعا برای خود که از منتظران و یاران و شهیدان و دوستان حضرت باشیم. بعد از آن خطاب به حضرت درد دل و شکوایی دارد.۹ ۱۰. دعا برای حضرت در شب نیمه شعبان دعایی است که در شب نیمه شعبان خوانده می شود. در این دعا خداوند را بحق مولود نیمه شعبان قسم می دهد و القاب و فضایل حضرت و بعد صلوات بر حضرت آمده و دعا برای حضور در ظهور حضرت و از یاران آن حضرت بودن و در آخر صلوات بر ایشان و لعن بر دشمنان ایشان ذکر شده است.۱۰ ۱۱. دعا برای امام زمان، علیه السلام، در روز جمعه این دعا در اصل صلواتی است که در اعمال روز جمعه وارد شده است. ابتدا صلواتهایی بر پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین، علیه السلام، و ائمه(ع) و بعد صلواتی بر همه معصومین(ع) است. سپس صلوات بر امام زمان(ع) است و بعد دعا برای طول عمر حضرت و حفظ حضرت از انواع شرور و دعا برای رعیت و شیعیان حضرت و دعا برای فرج و ظهور حضرت به انواع مختلف و در آخر صلواتی بر پنج تن(ع) و امام زمان(ع) آمده است.۱۱ ۱۲. دعا برای امام زمان، علیه السلام، در سرداب مقدس این دعا از امام رضا، علیه السلام، نقل شده و در اعمال سرداب مقدس آمده است. ابتدا دعا برای سلامتی حضرت با القاب خاص آمده و حفظ از شرور و تأیید آن حضرت از جانب خداوند و دعا برای فرج و ظهور حضرت و انواع دعا علیه دشمنان امام زمان(ع) و اقرار به صفات حضرت و دعا برای خود نسبت به حضرت و نیز دعاهایی کلی برای خود انسان و در آخر صلوات بر ائمه(ع) و اقرار به فضایل و خصایص اهل بیت(ع) آمده است.۱۲ ۱۳. دعا برای امام زمان، علیه السلام، در زمان غیبت دعایی که ابوعمرو، عثمان بن سعید عَمری، اولین نائب از نوّاب اربعه زمان در غیبت صغری خوانده و ابوعلی محمدبن همام شنیده و او را امر نموده که این دعا را بخواند، و سید بن طاووس نیز فرموده که ما این دعا را از فضل خدا می دانیم. در ابتدای این دعا جمله «اللهم عرّفنی نفسک…» آمده و سپس به پیامبر(ص) و ائمه(ع) شهادت داده و بعد دعا برای سلامتی امام زمان(ع) و دعا برای طول عمر حضرت است و در همه اینها معارف بالایی درباره آن حضرت آورده است. سپس دعا برای خودمان از قبیل یقین و حالت انتظار و تسلیم در مقابل حضرت و از یاران حضرت بودن آمده است. بعد از آن دعا برای فرج و لعن بر دشمنان حضرت و دعا برای بعد از ظهور حضرت و صلوات بر ائمه(ع) و سپس شکایت از زمان و دعا علیه دشمنان حضرت و نیز تحقق یافتن تمام خوبیها توسط حضرت آمده است.۱۳ امید است این مختصر انس دلهایی باشد که در عصر غیبت، انیسی جز مولایشان برای دل خود ندارند و با آنچه بعنوان خطاب با حضرت ولی عصر(ع) بر زبان می آورند، از اعماق وجود آن محبوب دلها را دعا کنند و از دور و نزدیک سلامش نمایند و بر او درود فرستند.

در پست قبلی به وظایف منتظران در عصر غیبت اشاره کردیم ویکی از وظایف منتظران شناخت امام زمان(ع)بود که در این پست به تفصیل آن میپردازیم….. شناخت واقعی دارای ویژگى‌هایی است که عبارت است از اینکه: اولاً، از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شود. ثانیاً، گستره ‌اش شامل آموزه‌ هاى اعتقادى، اخلاقى و عبادى گردد. ثالثاً، از آن‌جا که امام الگوى عملى براى انسان‌ها است، به ابعاد فکرى، عملى و روحى امام نیز ناظر باشد.

اما این شناخت از سه راه - که مکمل یکدیگرند - حاصل مى ‌شود:
یکم. مطالعه تاریخ زندگانى آنان؛ مطالعه سرگذشت و سیره آنان؛ خصوصاً در باب فضایل، مناقب و خصوصیات آنان - از قبیل: شجاعت، مردانگى، ایثار، تواضع، صبر، فرزانگى و… - انسان را متوجه مقام والاى آن بزرگواران مى‌کند و جذبه و کشش خاصى نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاکم مى‌شود.
دوم. مطالعه و تفکّر در سخنان ایشان؛ اسلام تفکر را موجب بصیرت (الحیاه، ج ۱، ص ۸، ح‌۳)، دعوت کننده به عمل نیک (همان، ح ۹)، پدید آورنده نور (همان، ص ۴۹، ح ۱۸)، نشانه حیات و زنده بودن قلب بصیر مى‌داند(همان، ص ۴۸، ح ۵).

مطالعه و تفکّر در آثار فکرى امامان، هر چند کار مشکلى به نظر مى‌رسد؛ ولى بسیار سودمند است. این امر علاوه بر آن که باعث شناخت شخصیت آن بزرگواران و ایجاد محبت آنان در دل مى‌شود؛ سرمایه بزرگى براى روح بشر به شمار مى‌رود. همان طور که فراگیرى فصول یک کتاب، باید با تحقیق و دقت کامل و رجوع به استاد و… قرین باشد؛ مطالعه و اندیشه و تفکر در آثار ائمه(ع) نیز، باید با استفاده از استادان فن و مراجعه به کتاب‌هایى که در شرح سخنان آنان به رشته تحریر درآمده، همراه باشد.

سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسماى او را به طور حقیقى بشناسیم، مى‌توانیم انسان‌هاى کامل راستین (امامان) را نیز بشناسیم؛ زیرا آنان آینه تمام‌نماى صفات جمال و جلال حضرت حق‌اند و در تسمیه به اسماى الهى، از تمامى موجودات عالم امکان برترند. بر این اساس، با شناخت خدا و صفات او، مى‌توانیم به اوصاف و ویژگى‌هاى امامان نیز واقف گردیم. شاید دعایى که سفارش شده در زمان غیبت بعد از نماز زیاد خوانده شود، ناظر به همین حقیقت باشد:

«اللهم عرفنى نفسک فانک ان لم تعرفنى نفسک لم اعرف رسولک اللهم عرفنى رسولک فانک ان لم تعرفنى رسولک لم اعرف حجتک اللهم عرفنى حجتک فانک ان لم تعرفنى حجتک ضللت عن دینى؛ خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانى پیغمبر را نمى‌شناسم؛ خدایا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر به پیامبر معرفت پیدا نکنم، نمى‌توانم امامم را بشناسم؛ خدایا! حجت و امامت را به من بشناسان که اگر امام را نشناسم، در دین خود گمراهم» (مفاتیح‌الجنان، دعا در غیبت امام زمان(عج)).
P} اى مشیر ما تو اندر خیر و شر{E}از اشارت‌هاست دلمان بى‌خبر{P
P}اى «یرانا لانراه» روز و شب‌{E}چشم بند ما شده دید سبب‌{P
P}چشم من از چشم‌ها بگزیده شد{E}تا که در شب آفتابم دیده شد{P
P} لطف معروف تو بود آن اى بهى‌{E}پس کمال البر فى اتمامه‌{P
P}یارب! «اتمم نور نافى الساهره{E}واشجنا من مفضحات قاهره» {P
P}یار شب را روز مهجورى مده‌{E}جان قربت دیده را دورى مده‌{P
P}بعد تو مرگ است با درد و نکال‌{E}خاصه بعدى که بود بعد الوصال‌{P
P}آن که دیده‌ستت مکن نادیده‌اش‌{E}آب زن بر سبزه بالیده ‌اش{P
(مثنوى، دفتر ۶، ابیات ۲۸۸۸ - ۲۸۹۸)

اولین شرط انتظار؛ معرفت است تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد منتظر او نخواهد شد. تنها هنگامى انسان در انتظار کسى مى‌نشیند که او را خوب بشناسد اما اگر انسان کسى را نشناسد و بداند که آن شخص خواهد آمد برایش اهمیتى نخواهد داشت و منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان هم چنین است. کسانى که آن حضرت را نمى‌شناسند مانند کفار و یا اهل ادیان دیگر، هرگز انتظار او را نمى‌کشند اما کسانى که او را مى‌شناسند و ارزش او را مى‌شناسند و مقام او را مى‌دانند منتظر او مى‌مانند.
کسانى که امام زمان را نمى‌شناسند اگر چه به ظاهر مسلمان باشند چنانچه در این حال بمیرند در حال جاهلیت از دنیا رفته‌اند. چنانکه پیامبر اکرم(ص) فرمود: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه؛ هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است»، (بحارالانوار، ج ۳۲، ص ۳۳۱).
بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان است و طبیعى است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بیشتر باشد انسان ارزش او را بیشتر درک خواهد کرد و به عظمت او بیشتر پى خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالى که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگى و عطش نسبت به وجود مقدس آن حضرت نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران بیرون هستند. آرى

وصل خورشید به شب پره اعمى نرسدکه در این آینه صاحب‌نظران حیرانند.
البته شناخت امام زمان دو گونه است. گونه اول شناخت تاریخى وجود آن حضرت است مانند اینکه امام دوازدهم است و تاریخ ولادتش در چه سالى است و مانند آن. اما گونه دیگر شناخت امام زمان(ع)، شناخت مقام نورانیت آن حضرت است که این شناخت کار هر کسى نیست و ظرفیت و لیاقت زیادى مى‌خواهد. و در حقیقت اصحاب خاص امام زمان(ع) کسانى هستند که آن حضرت را به مقام نورانیت شناخته‌اند براى آگاهى از مقام عظیم امامت رجوع به زیارت جامعه کبیره و تأمل در معانى عمیق و عجیب آن توصیه مى‌ شود. همچنین خواندن کتب معتبرى که در مورد امام زمان(ع) نوشته شده است مى‌تواند انسان را تا حدى به مقام و عظمت امام زمان(ع) آشنا سازد.

در عصر غیبت امام عصر(عج) هم طبق سفارش آن حضرت باید به مجتهد عادل جامع الشرایط که حافظ دین خداست و امور را نظام می بخشد رجوع کرد که تبعیت از چنین فردی تبعیت از امام عصر(عج) شمرده می شود. چنانکه امام عصر(عج) در یکی از توقیعات خود می فرماید: «و اما در رویدادهایی که پیش می آید، به راویان حدیث مراجعه کنید، زیرا آنها حجت بر شما هستند و من حجت خدا بر ایشان». V}(شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸۳).
آن جا که رهبر معصوم وجود دارد و رهبرىِ مصون از خطا و لغزش منحصر به امام است؛ از این رو پیروى کردن از مدعیان رهبری در برابر رهبری معصوم، برخلاف عقل و منطق است؛ زیرا با وجود رهبر معصوم، پیروى از رهبران غیرمعصوم، به هیچ وجه قابل توجیه نیست.

شناخت شخصیت واقعی چهارده معصوم (ع) دو مرحله دارد : الف) مرحله ای که برای غیر معصومین شناخت پذیر نیست و افق آن برتر از فهم ادراکات عادی است. ب) بخشی که برای غیر معصومین قابل شناخت است. در این رابطه هر کس متناسب با سطح کمالات علمی و عملی خود می تواند پرتوی از انوار آنان را دریابد و به ادراک برخی از خصوصیاتشان نایل آید. بنابراین در این رابطه باید : اولا به مطالعات پیوسته و همه جانبه در رابطه با ابعاد مختلف زندگی آنان پرداخت و یکی از بهترین راه های شناخت معصوم(ع) بیان خود معصومین (ع) است. بنابراین باید احادیث رسیده از پیامبر (ص) و دیگر امامان(ع) درباره شخصیت هر یک از معصومین (ع) را به دقت بررسی و ژرفکاوی نمود. هم چنین مطالعه تاریخ و سرگذشت آنان و نیز تعالیم ارزنده ای که به یاد گار نهاده اند گنجینه ای ارزشمند در جهت شناخت آنان می باشد. از سوی دیگر هر اندازه شخص خود را هماهنگ با ارزش های رسیده از آنان بسازد و هماهنگی عملی قلبی و عاطفی افزون تری با آنان داشته باشد زمینه شناخت و معرفت هر چه بیشتر در او پد ید می آید. راجع به حضرت مهدی(ع) و اوصاف آن بزرگوار باید بدانیم که شناختن مشخصات آن حضرت از دو جهت اهمیّت بخصوص دارد:یکی از نظر تکلیف، زیرا شناختن امام شرعاً و عقلاً واجب است و به حکم حدیث معروف: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ مَیْتَهَ الجاهِلِیَّهِ»

و دیگر از جهت شناختن دروغ و باطل بودن دعاوی کسانی که به دروغ ادعای مهدویّت کرده یا بنمایند، زیرا با ملاحظه این مشخصات، کذب و بطلان دعوای این افراد روشن و واضح می‌شود چون فاقد این صفات و خصائص بوده‌ اند.

صفات و مشخصات حضرت مهدی(ع) که در احادیث و روایات ذکر شده مشخصاتی است که هر کس آن مشخصات را در نظر بگیرد هرگز آن حضرت را با افراد دیگر اشتباه نخواهد کرد و اگر دیده می ‌شود پاره‌ای فریب خورده و دعوای مهدویّت را از شیادانی پذیرفته‌اند، به دلیل غفلت یا بی اطلاعی از این مشخصات و خصائص بوده، و یا آنکه بعضی مشخصات را که تمام مشخّص نبوده و وصف عام آن حضرت و دیگران بوده، تمام مشخّص شمرده و صاحبان وصف عام را با صاحب وصف خاص اشتباه کرده‌اند. بسیاری هم دانسته و عمداً این دعاوی را برای یک سلسله اغراض مادّی و سیاسی و حبّ جاه و ریاست، به ظاهر پذیرفته و ترویج می‌ نمایند. وگرنه خصوصیات و اوصافی که برای آن حضرت بیان شده مشخصاتی است که جز بر آن شخص خاص و موصوف به آن صفات خاص(یعنی امام دوازدهم، یگانه فرزند امام حسن عسکری(ع)) بر احدی از کسانی که ادعای مهدویّت کرده‌اند قابل انطباق نیست و بطلان دعاوی آنها با توجه به این نشانیها و علامات مانند آفتاب آشکار و هویدا است. علماء و دانشمندان متتبع و محیط به احادیث که وثاقت آنان مورد تأیید علم رجال و تراجم است، در کتابهای معتبر و مستند به نحو کافی و وافی این مشخصات را تعیین و توضیح داده‌اند.
نزدیک شدن به آن حضرت:
شما بحمدالله هدفی والا را برای زندگی خود برگزیده اید و از دلمشغولی های بیهوده ای که برخی به آن گرفتاراند آزاد شده اید. از این بابت بایستی به شما تبریک گفت، چرا که شما از گردنه مهمی عبور کرده اید و راهی را که دیگران پس از عمری به آن می رسند، شما اکنون به آن رسیده اید. آرمان خواهی شما و کوششتان برای دفاع از اسلام و حق و حقیقت توفیقی الهی است که نصیب شما شده است و باید خدا را بر آن بسیار شاکر باشید و با تقویت دایمی آن درحفظ این مقام بکوشید. برای این که ان شاالله در زمره اصحاب امام زمان (عج) باشیم لازم است دو سیر راانجام دهیم : الف) سیر نظری؛ یعنی شناخت صحیح و اساسی دین و پیراستن از آنچه غیردین است. این کار با تدبیر عالمانه در قرآن و روایات ماثور از اهل بیت (ع) حاصل می گردد. هم چنین با مطالعه دقیق و برنامه ریزی شده کتاب هایی که اهل فن و اسلام شناسان درمورد اسلام نوشته اند (مانند کتاب های شهید مطهری، علامه طباطبایی، علامه حسن زاده آملی و …). ب) سیر عملی؛ این کار با تقید به احکام ظاهری شریعت و به جا آوردن آداب انجام می پذیرد. اهتمام به واجبات و پرهیز از محرمات بزرگترین رکن این حرکت است. مراعات تقوا در همه شوون فردی و اجتماعی، بزرگ ترین عامل قرب انسان به خداوند واولیای او است. خواندن دعای عهد در هر روز و آماده بودن واقعی برای ظهور امام زمان (عج) از جمله موحبات اتصال به آن عروهالوثقی است. مسلماً کسی که این چنین شد از اصحاب آن حضرت خواهد بود؛ چرا که ( (من احب قوماً فهو منهم؛ کسی که دوستدارمردمی باشد از جمله آنان محسوب خواهد شد) ). ;

مهمتر از همه چیز آن است که وظایف خودرا در برابر آن حضرت بشناسیم و به انها عمل بکنیم در این صورت است که آن حضرت نیز دوستدار ما خواهندبود و لطف و عنایت افزون تری نسبت به ما خواهند داشت. آن چه بیش ازهمه آن وجود شریف و مقدس از ما انتظار دارند این است که در همه اموررضای حق تعالی را در نظر بگیریم و کوچک ترین قدمی برخلاف فرامین قرآن و اسلام برنداریم. از طرف دیگر خود را همواره سرباز فداکار آن حضرت بدانیم و در همه جا برای حفظ دین و آرمان مقدس آن حضرت تلاش و جانفشانی کنیم و در حد توان محیط خانه مدرسه دانشگاه اداره و…را به فضایی دینی و معنوی تبدیل نموده و کشور درون نفس و جامعه برون رامرکز حاکمیت تقوا کنیم. دعا برای فرج آن حضرت و آماده سازی خود وجامعه در این راستا نیز از وظایف است.
توفیق ملاقات امام زمان((علیه السلام)) تنها براى کسانى است که آن حضرت صلاح بدانند و به نظر مى رسد که در دو مورد تحقق مى یابد:
۱. کسانى که در شدّت و گرفتارى و بحرانهاى زندگى قرار مى گیرند و به آن حضرت توسّل پیدا مى کنند. (توسل مصرانه و پیگیر)
۲.کسانى که در راه تهدید نفس و پیمودن صراط عبودیّت و بندگى خدا مجاهد و تلاشى پیگیر و خالص داشته باشند. به ویژه این که عشق به لقاء آن حضرت و دیدار وى و سعى و تلاش در این راه هم با آن ضمیمه شود.
کسى که بخواهد در این راستا قرار گیرد لازم است به نکات زیر توجّه کند:
۱. در راه تحصیل عقاید و معارف حقّه اهل بیت عصمت و طهارت تلاش کند. و سعى کند تنها به معارف دینى از رهگذر ارشادها و رهنمودها و احادیث آنان توجّه کند و از راههایى که دشمنان آنان ارائه کرده اند بر حذر باشد.
۲. در تهذیب نفس و تزکیه اخلاق سخت کوشا باشد.
۳. در احکام فرعى عملى همواره جدیّت کند بر اساس محبّت شرعى عمل کند و از گناه و معصیّت سخت پرهیز کند.
۴. به نماز اوّل وقت اهمیّت بدهد و سعى کند نماز را با حضور قلب بخواند.
۵. توسّل به چهارده معصوم مخصوصاً امام زمان((علیه السلام)) همواره در زندگى مورد توجّه وى باشد.
۶. دعاى ندبه را با توجّه به مضامین آن با وضعى که تناسب با آن مضامین است بخواند.
۷. زیارات آن حضرت را مخصوصاً زیارت آل یسن و دعاى عهد در صبحها همواره بخواند.
۸. دعا براى تعجیل فرج آن حضرت و درخواست توفیق ملاقات آن حضرت را از خداوند همواره بطلبد.

برخی تصور می كنند  انتظار یعنی دست رو دست گذاشتن و ایام را بدون تلاش سپری كردن تا این كه امام زمان علیه السلام ظهور نماید.

حال آن كه معنای انتظار، بسیار گسترده است و منتظر، وظایف بسیاری را باید ایفا نماید تا خود و جامعه را برای ظهور آقا آماده نماید و هرچقدر تلاش منتظران بیشتر شود، شرایط  ظهورامام غایبمان زودتر فراهم می شود. وظیفه ما فقط دعا كردن نیست، بلكه باید این دعا، با خود سازی و جامعه سازی همراه شود.

مرحوم سید محمد تقی موسوی اصفهانی در كتاب شریف مكیال المكارم به هشتاد مورد از وظایف منتظران اشاره كرده است كه به اختصار به برخی از آنها اشاره خواهیم كرد.

1- دعا برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

یكی ازوظایف مهم ما دعا برای امام زمان است، ائمه هدی علیهم السلام نیز همواره بر این مهم تكیه داشته اند و بر اساس روایاتی از امام صادق علیه السلام در دعایی كه آن حضرت به ” زراره” تعلیم فرمودند، محور اصلی آن بر امام شناسی استوار است. ایشان به زراره می فرمایند:” … اگر غیبت را درك كردی چنین دعا كن:

اللهم عرفنی نفسك فانك ان لم تعرفنی نفسك لم اعرف نبیك، اللهم عرفنی رسولك فانك ان لم تعرفنی رسولك لم اعرف حجتك،اللهم عرفنی حجتك فانك ان لم تعرفنی حجتك ضللت عن دینی."(1)

همچنین دعاهای دیگری كه در كتب ادعیه و زیارات بدان اشاره شده، خصوصا دعای معروف

” اللهم كن لولیك الحجة ابن

الحسن …”

كه بحمدالله در بین جامعه شیعه بسیار معروف و مشهور است.

2- شناخت صفات و سیره امام علیه السلام

بدیهی است كه یك عاشق دلباخته و یك منتظر حقیقی باید بداند كه محبوبش از چه صفاتی برخوردار بوده و چه سیره و روشی را در زندگی و سایر شئونات آن دارد. در این راستا، مطالعه آیات و روایات فراوانی كه در ارتباط با وجود مقدس حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف بیان شده، بسیار سودمند است.

3- رعایت ادب در همه موارد

امامی كه واجب الاطاعة و حجت خدا بر تمامی اهل زمین است، نامش محترم و یادش بسیار گرامی است. او پیشوای همه و چشم بینای خدا در بین مخلوقات اوست. روزی اهل زمین به یمن وجود اوست و هر كس كه به مرتبه ای از مراتب كمال می رسد از پرتو عنایات حضرت حق است كه از مسیر امامت به ما رسیده است.

4- عشق وعلاقه نسبت به حضرت

مرحوم سید عبدالكریم كفاش، هفته ای یك مرتبه به محضر آن حضرت مشرف می شد. او در ری در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی می زیست. در یكی از تشرفاتش ، حضرت از او می پرسند، سید عبدالكریم اگر ما را نبینی چه خواهد شد؟!

پاسخ می دهد: آقا حتما می میرم.

حضرت در پاسخ فرمودند:” اگر چنین نبودی ما را نمی دیدی."(2)

5- علاقمند كردن دیگران به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

طبیعی است كه هر كس به چیزی علاقمند باشد در صدد تبلیغ و ترویج آن برآمده وآن را به دیگران معرفی خواهد كرد، چه رسد به این كه وجود مقدس خاتم الاوصیاء عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد.

6- انتظار فرج

امام صادق علیه السلام فرمودند:” بخشی از معتقدات ائمه علیهم السلام عبارت از تقوی، پاكدامنی و خیرخواهی… و صبوری كردن درانتظار فرج است. “(3)

در بسیاری از روایات، پر فضیلت ترین اعمال، انتظار فرج دانسته شده است.(4)

در بسیاری از احادیث در باب انتظار فرج بیان شده كه هر گاه یكی از منتظران حضرت به رحمت الهی رفت، چنان است كه در میان سپاه امام و یا درمیان خیمه حضرت به شهادت برسد.

در بعضی از روایات تعبیر شده كه چنین شخصی مثل كسی است كه با رسول خدا صلی الله علیه و آله در برابر كفر جهاد كرده باشد.

7- اظهار علاقه وافر برای ملاقات با آن حضرت.

8- ذكر فضائل و مناقب آن حضرت، و شركت در مجالس امام شناسی.

9- صدقه برای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف.

10- بجا آوردن حج و عمره و زیارت مشاهد مشرفه به نیابت از امام .

اعمالی كه به نیابت از امام زمان علیه السلام بجا آورده می شود، در واقع هدیه ای از جانب عاشقان و شیفتگان به یوسف زهراست.

11- استغاثه بوجود مقدس امام عجل الله تعالی فرجه الشریف

در بعضی از روایات از آن بزرگوار به” غیاث المضطرالمستكین” تعبیر شده است. توسل واستغاثه براهل البیت علیهم السلام ، سیره دائمی بزرگان و صلحا و علما شیعه بوده و حتی ائمه هدی علیهم السلام نیز به وجود مقدس ایشان توسل می جسته اند.

مرحوم عاملی در روایتی نقل می كنند كه هنگامی كه زهرا مظلومه سلام الله علیها بین دیوار و در مجروح شدند، به دنبال علی علیه السلام … بودند و ناله ” یابن الحسن” سر می دادند و به وجود مقدس امام عصر حضرت حجة بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف استغاثه جستند.

12- تجدید بیعت با امام علیه السلام

بر اساس پاره ای از روایات ، تجدید بیعت بعد از هر نماز واجب و یا در هر جمعه مستحب است. ­(5)

و در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده كه :

” هر كس بعد از نماز صبح و بعد از نماز ظهر بگوید: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم، نمی میرد مگر آن كه حضرت را ببیند و بشناسد. “(6)

13- اجتناب از محارم

كسی كه منتظر واقعی است، باید از آنچه كه امام زمانش كراهت و دوری دارد، اجتناب نموده و هر عملی كه در تقرب او موثر است را به خاطر رضای محبوب و ارتباط روحی با او انجام دهد.

مرحوم شیخ طوسی متوفی 460 ه.ق در كتاب شریف ” تجرید الاعتقاد” می فرمایند:” وجوده لطف و عدمه منا".

وجود حضرت لطف، وعنایت برماست وغیبت ایشان به خاطراعمال و رفتار بد ماست.

گفتم كه روی خوبت از من چرا نهان است         گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است

گفتم كه از كه پرسم جانا نشان كویت ؟   گفتا نشان چه پرسی؟ آن كوی، بی نشان است

حضرت علی علیه السلام فرمودند:

” زمین خالی از حجت خدا نیست لكن خداوند متعال، خلقش را از اینكه حجت را بشناسند نابینا ومحروم می نماید و این به خاطر ظلمی است كه بر خودشان روا داشتند."(7)

” ظلم و جور با بصیرت سنخیت ندارد، و كسی كه در كلاس گناه و معصیت بسر می برد هم سنخ با اولیای خدا نیست لذا دیده اش از شناخت حضرت نابیناست."(8)

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، در توقیعی چنین می فرمایند:” فما یحبسنا عنهم الا ما یتصل بنا مما نكرهه و لا نوثره منهم."(9)

پس محبوس نكرده ما را از دوستان مگر خبرهای ناگواری كه همواره از ناحیه آنان  به ما می رسد كه ناخوشایند است در حالی كه ما آن كارها را از ایشان نخواستیم.

14- دوستی با صالحان

دوستی با دوستان حضرت باعث تقرب و جلب خشنودی ایشان است. همچنین ادخال سرور مومنین و محبین اهل بیت علیهم السلام و همچنین رفع حوائج آنان نیز از وظایف منتظران عصر ظهور شمرده شده است.

قرآن كریم در وصف یاران حضرت ختمی مرتبت می فرماید:

” محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الكفار رحماء بینهم.”

محمد رسول خدا(صلی الله علیه و آله  و سلم) كسانی كه با او هستند بر علیه كفار بسیار خشن ولی با یكدیگر بسیار مهربانند.

و همچنین امر خدای حكیم كه می فرماید:

” كونوا مع الصادقین”

همواره با افراد راستگو همنشین باشید . كه دراین آیه كریمه شریفه اشاره به دوستی با صالحان دارد.

15- برائت ازدشمنان خدا و اهل بیت علیهم السلام

امام هادی علیه السلام در زیارت شریف جامعه می فرمایند:

“برئت الی الله عزوجل من اعدائكم و من الجبت و الطاغوت و الشیاطین و حزبهم الظالمین. “(10)

بدرگاه خدای عزوجل ازدشمنان شما بیزارم همچنین از جبت و طاغوت و از شیاطین و حزب ستمكار آنان.

زندگينامه امام زمان، حضرت مهدي (ع)

نام: محمد بن الحسن
كنيه: ابوالقاسم
امام زمان حضرت مهدی (عج) هم نام و هم كنيه حضرت پيامبر اكرم(ص) است. در روايات آمده است كه شايسته نيست آن حضرت را با نام و كنيه، اسم ببرند تا آن گاه كه خداوند به ظهورش زمين را مزيّن و دولتش را ظاهر گرداند.

القاب امام زمان حضرت مهدی (عج):

مهدى، خاتم، منتظر، حجت، صاحب الامر، صاحب الزمان، قائم و خلف صالح.
شيعيان در دوران غيبت صغرى ايشان را «ناحيه مقدسه» لقب داده بودند. در برخى منابع بيش از 180 لقب براى امام زمان(ع) بيان شده است.
ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج):

وی یگانه فرزند امام عسکری علیه السلام یازدهمین امام شیعیان است. امام زمان حضرت مهدی (عج) در سحرگاه نیمه شعبان 255 ق در سامرّا چشم به جهان گشود و پس از پنج سال زندگی تحت سرپرستی پدر، و مادر بزرگوارشان نرجس خاتون، در سال 260 ق به دنبال شهادت حضرت عسکری علیه السلام ـ همچون حضرت عیسی علیه السلام و حضرت یحیی علیه السلام که در سنین کودکی عهده دار نبوّت شده بودند ـ در پنج سالگی منصب امامت شیعیان را عهده دار شدند. آن بزرگوار پس از سپری شدن دوران غیبت با تشکیل حکومت عدل جهانی احکام الهی را در سرتاسر زمین حاکمیت خواهد بخشید.

آخرین امام شیعیان در پانزدهم ماه شعبان 255 ق، علی رغم مراقبت های ویژه مأموران حکومت عباسی، در خانه امام عسکری علیه السلام چشم به جهان گشودند. تولد مخفیانه آن حضرت بی شباهت به تولد حضرت موسی علیه السلام و حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام نیست. همان گونه که این دو پیامبر بزرگ الهی تحت شدیدترین تدابیر امنیتی فرعونیان و نمرودیان به اراده خداوند و به سلامت در کنار کاخ فرعون و نمرود متولّد شدند، حضرت مهدی(عج) نیز در حالی که جاسوسان و مأموران خلیفه عباسی تمام وقایع خانه امام یازدهم علیه السلام را زیر نظر داشتند، در کمال امنیت و بدون آن که دشمنان بویی ببرند، در سحرگاه روز جمعه نیمه شعبان قدم به جهان هستی گذاشتند.

سیمای امام زمان حضرت مهدی (عج)

پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار علیهم السلام هر کدام در سخنان خود به اوصاف امام مهدی(عج) اشاره کرده اند. حضرت امام رضا علیه السلام در توصیف ویژگی های چهره و سجایای اخلاقی و ویژگی های برجسته آن حضرت می فرمایند: «قائم آل محمد(عج) هاله هایی از نور چهره زیبای او را احاطه کرده است رفتار معتدل و چهره شادابی دارد. از نظر ویژگی های جسمی شبیه ترین فرد به رسول خدا(ص) است. نشانه خاصّ او آن است که گرچه عمر بسیار طولانی دارد، ولی از سیمای جوانی برخوردار است؛ تا آن جا که هر بیننده ای او را چهل ساله یا کمتر تصور می کند. از دیگر نشانه های او آن است که تا زمان مرگ با وجود گذشت زمان بسیار طولانی هرگز نشان پیری در چهره او دیده نخواهد شد».

حجت خدا
روزی عثمان بن سعید بن عمری به همراه حدود چهل نفر از بزرگان شیعه به حضور امام عسکری علیه السلام رسیدند تا درباره جانشین آن حضرت سؤال کنند و در آینده از ایجاد اختلاف در مسئله امامت جلوگیری کنند. راوی می گوید: وقتی عثمان بن سعید به حضرت عسکری علیه السلام گفت: آمده ایم تا درباره مطلب مهمی که شما به آن آگاه ترید از شما سؤال کنیم، حضرت عسکری علیه السلام فرمودند: بنشین عثمان. پس از ساعتی امام علیه السلام فرمودند: آیا می خواهید بگویم به چه منظوری آمده اید؟ همه گفتند: ای فرزند رسول خدا، بفرمایید. آنگاه حضرت فرمودند: آمده اید تا درباره حجت خدا و امام پس از من بپرسید. همه گفتند: آری. در این لحظه ناگهان پسری که چهره درخشانی چون ماه داشت و از هر حیث به امام عسکری علیه السلام شبیه بود وارد شد. حضرت فرمودند: بعد از من پیشوای شما و جانشینم این فرزند من است. مواظب باشید پس از من در دین دچار آشفتگی نشوید…
دوران زندگی امام زمان حضرت مهدی (عج)

دوران زندگی امام زمان حضرت مهدی (عج) به چهار دوره تقسیم می شود:

1) از تولد تا غیبت امام زمان حضرت مهدی (عج):

امام زمان حضرت مهدی (عج) پس از تولد حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر بزرگوارشان امام عسکری علیه السلام به صورت نیمه مخفی زندگی کردند. یکی از کارهای بسیار مهمی که حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در این دوره انجام دادند این بود که امام زمان حضرت مهدی (عج) را به بزرگان شیعه معرفی کردند تا در آینده در مسئله امامت دچار اختلاف نشوند.
2) غیبت صغری امام زمان حضرت مهدی (عج):

پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در سال 260 ق دوره غیبت صغری آغاز شد و تا سال 329 ق ادامه پیدا کرد. در این دوره امام زمان حضرت مهدی (عج) از طریق چهار نائب به ادامه امور مردم می پرداختند.
3) دوره غیبت کبری امام زمان حضرت مهدی (عج):

این دوران از سال 329 ق شروع شد و تا زمانی که خداوند مصلحت بدانند ادامه خواهد داشت در این دوره پاسخ به پرسش ها و احکام مردم بر عهده نایبان عام آن حضرت است و حضرت نایب خاصی برای این دوره معرفی نکرده اند.
4) دوره حکومت امام زمان حضرت مهدی (عج):

پس از ظهور، امام زمان حضرت مهدی (عج) بر اساس احکام اسلام حکومت واحد جهانی تشکیل خواهند داد که در سایه آن سرتاسر عالم پر از عدل و داد خواهد شد.