محبوب نمودن او در میان مردم

و این امر دلالت دارد تمام آنچه در امر سوم بیان کردیم، به جهت دلالت عقل بر این که هر کس محبّتش واجب و نیکو است، سزاوار است او را محبوب نمود. و نیز دلالت می‌کند بر آن محتوای فرموده خدای تعالی در حدیث موسی علیه السلام که: مرا در میان آفریدگانم محبوب ساز … و به طور صریح بر آن دلالت می‌کند، آنچه در «روضه کافی» به سند خود، از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام آورده که فرمود: خداوند رحمت کند بنده ای که ما را نزد مردم محبوب نماید و ما را در معرض دشمنی و کینه توزی آنان قرار ندهد. همانا به خدا سوگند! اگر سخنان زیبای ما را برای مردم روایت می‌کردند، به سبب آن عزیزتر می‌شدند و هیچ کس نمی توانست بر آنان وصله ای بچسباند، ولی یکی از آنان کلمه ای را می‌شنود، پس ده کلمه از پیش خود بر آن می‌افزاید. [۱]
و در مجالس صدوق رحمه الله به سند خود آورده، از امام صادق علیه السلام که فرمود: خداوند رحمت کند بنده ای را که مودّت مردم را به سوی ما کشاند و به آنچه می‌شناسند، با آنان سخن بگوید و آنچه را منکرند، واگذارد. [۲]

پی نوشت ها:

[۱]: ۶۱. روضةالکافی، ۲۲۹ ح ۲۹۳.

[۲]: ۶۲. أمالی، ۶۱.

منبع:تکالیف بندگان نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف - محمد تقی اصفهانی - صفحه ۷۳.