سروش ایزد

امام زمان پرچمدار غدیر است. در روایات فراوانی ذکر شده که پرچم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف همان پرچم پیامبر صلی الله علیه و آله است. امام صادق عليه السلام درباره آن پرچم به ابوبصير فرمود:
«يا اَبا مُحَمَّدٍ ما هِيَ وَاللَّهِ قُطْنٌ وَلاکَتانٌ وَلاقَزٌّ وَلاحَريرٌ. قُلْتُ: فَمِنْ اَيِّ شَيْ ءٍ هِيَ قالَ مِن وَرَقِ الجَنّةِ نَشَرَها رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه وآله يَومَ بَدرٍ ثُمَّ لَفَّها وَدَفَعَها اِلَي عَليّ عليه السلام فَلَمْ تَزَلْ عِنْدَ عَليٍّ حَتَّي اِذا کانَ يَوْمَ البَصْرَةِ نَشَرَها اَميرُالمُؤمِنينَ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيهِ ثُمَّ لَفَّها وَهِيَ عِندَنا هُناکَ لا يَنْشُرُها اَحَدٌ حَتَّي يَقُومَ القائِمُ فَاِذا هُوَ قامَ نَشَرَها» الغيبة، ص 307، ح 2.
«اي ابا محمد! به خدا قسم آن پرچم نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابريشم و نه از حرير، عرض کردم: پس از چه چيزي است؟ فرمود: از ورق (برگ) بهشتي است. رسول خدا صلي الله عليه وآله در روز بدر آن را برافراشت، و بعد آن را در هم پيچيد و به علي عليه السلام داد. پس همچنان نزد علي عليه السلام بود تا هنگامي که روز بصره فرا رسيد، آن را برافراشت. پس خداوند پيروزي را نصيب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پيچيد و آن اينجا نزد ما است. هيچ کس آن را نخواهد گشود تا آن گاه که قائم عليه السلام قيام کند و چون او قيام نمود، آن را برخواهد افراشت.»
از برترین اعمال در روز عید غدیر، تجدید بیعت با وجود مبارک ونازنین ولی الله المطلق، القائم بالصدق وبالحق، بقیه الله الاعظم حضرت حجة ابن الحسن العسکری علیه السلام است. زیرا مهمترین امر، بعد از توحید و نبوت، امر ولایت ائمه اطهار و قبول آن است و بهترین روزها روز عید غدیر است و خداوند هم اراده فرموده که در این روز، تجدید بیعت با امیرالمؤمنین علیه السلام انجام گیرد. پس بهترین و والاترین عملی که مؤمن در روز شریف غدیر باید انجام دهد، تجدید بیعت با امام و ولی زمان خودش است.
زیرا این بیعت با امام و ولی زمان یکبار در غدیر اتفاق افتاد، آنجا که پیامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمود:
أَلاوَإِنَّي قَدْ بايَعْتُ الله وَ عَلِي قَدْ بايَعَني وَأَنَا آخِذُكُمْ بِالْبَيْعَةِ لَهُ عَنِ الله عَزَّوَجَلَّ.(احتجاج جلد1)
من با حضرت احدیت بیعت کرده ام و علی با من بیعت کرده است و من از طرف خدا (برای علی) از شما بیعت می گیرم.
باید بدانیم این بیعت، تنها دست دادن با ولی خدا نیست بلکه منظور تسلیم بودن قلبی، زبانی وعملی است، چراکه اگر غیر ازاین باشد بیعت پیامبر صلي الله عليه وآله با خداوند معنائی نخواهد داشت. چنانکه در دعای شریف عهد از امام صادق علیه السلام چنین روایت شده:
اَللّـهُمَّ اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في صَبيحَةِ يَوْمي هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَيّامي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ في عُنُقي ، لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً.
خدايا من در بامداد اين روز و هر چه زندگى كنم از روزهاى ديگر تجدید عهد و پيمان می کنم با امام زمانم، بیعتی که سرپیچی از آن نخواهم کرد وآن را از بین نخواهم برد.
پس این بیعت هر روز با امام زمان، منظور دست دادن با ایشان نیست بلکه اعلام وفاداری نسبت به آن عهد دیرین است.
در بیعت با امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به یاد می آوریم که این عهد و پیمان منّتی است از جانب باری تعالی که امیرالمؤمنین علیه السلام را مولی و رهبر ما قرار داده است چرا که به پیامبرش فرمود: « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا » و بعد از ایشان فرزندان بزرگوارش را یکی پس از دیگری به ولایت و امامت برگزید تا برسد به وجود مقدس صاحب الامر، و به یاد داشته باشیم آن صفاتی را که پیامبر صلي الله عليه وآله در خطبه غدیر برای آن بزرگوار-عجل الله تعالی فرجه الشریف- بیان فرموده:
مَعاشِرَ النّاس! إِنّى نَبىٌّ وَ عَلِىٌّ وَصِيّى.
أَلا إِنَّ خاتَمَ الْأَئِمَةِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِىَّ.
أَلا إِنَّهُ الظّاهِرُ عَلَى‏الدِّينِ، أَلا إِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظّالِمينَ.
أَلا إِنَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَهادِمُها.
أَلا إِنَّهُ غالِبُ كُلِّ قَبيلَةٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْكِ
أَلاإِنَّهُ الْمُدْرِكُ بِكُلِّ ثارٍ لاَِوْلِياءِاللَّهِ عزّ و جلّ
أَلا إِنَّهُ النّاصِرُ لِدينِ اللَّه، أَلا إِنَّهُ الْغَرّافُ مِنْ بَحْرٍ عَميقٍ.
أَلا إِنَّهُ يَسِمُ كُلَّ ذى فَضْلٍ بِفَضْلِهِ وَ كُلَّ ذى جَهْلٍ بِجَهْلِهِ.
أَلا إِنَّهُ خِيَرَةُاللَّهِ وَ مُخْتارُهُ، أَلا إِنَّهُ وارِثُ كُلِّ عِلْمٍ وَالُْمحيطُ بِكُلِّ فَهْمٍ.
أَلا إِنَّهُ الُْمخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ الْمُنَبّهُ باَِمْرِ ایمانه.
أَلا إِنَّهُ الرَّشيدُ السَّديدُ، أَلا إِنَّهُ الْمُفَوَّضُ إِلَيْهِ.
أَلا إِنَّهُ قَدْ بَشَّرَ بِهِ مَنْ سَلَفَ بَيْنَ يَدَيْهِ.
أَلا إِنَّهُ الْباقي حُجَّةً وَلاحُجَّةَ بَعْدَهُ وَلا حَقَّ إِلاّ مَعَهُ وَلانُورَ إِلاّعِنْدَهُ،أَلا إِنَّهُ لاغالِبَ لَهُ وَلامَنْصورَ عَلَيْهِ.
أَلاوَإِنَّهُ وَلِىُ‏اللَّهِ فى أَرْضِهِ، وَحَكَمُهُ فى خَلْقِهِ، وَأَمينُهُ فى سِرِّهِ وَ علانِيَتِهِ.
این منت است چون نعمتی است از جانب پروردگار مهربان، نعمتی که به سبب آن هدایت و رستگاری حاصل می شود، مقامات عالی کسب می شود، نعمتی است که خداوند معرفت و شکر آن را بر همه خلایق واجب گردانید و نعمتی است که در روز قیامت از آن سؤال می شود: « لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» (تکاثر آیه 8).
به همین خاطر است که حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند: روز غدیر به ملاقات یکدیگر بروید و پاس این نعمت را بدارید: «الحمدللَّه الّذى جعلنا من المتمسّكين بولاية اميرالمؤمنين و اولاده المعصومين عليهم‌السّلام» (اقبال الاعمال)

بُروز و ظهور بیعت و شکر این نعمت باید در اعمال شیعیان آن حضرت به چشم آید:

• ادای حقوق امام زمان از جمله پرداخت خمس و زکات
محمد بن زید طبری نقل می کند از امام علی بن موسی الرضا که در پاسخ نامه ای که یکی از تجار فارس به ایشان رسیده بود تا از ان حضرت اجازه مصرف خمس را بگیرد، اینگونه مرقوم داشتند: … تا آنجا که قدرت دارید آن را از ما دریغ ندارید و خود را از دعای ما محروم نسازید زیرا پرداخت خمس کلید گشایش روزی شماست و مایه پاک شدن گناهان شما و ذخیره ای است که برای روز بینوایی خود ذخیره می کنید…

• دعوت بسوی ولایت ائمه اطهار و معرفت به مقام والای ایشان
زید بن عبدالملک می گویدک امام صادق علیه السلام فرمودند: «ای شیعیان به دیدار یکدیگر بروید چرا که دلهای شما بدین سبب زنده می گردد و در این دیدارها ذکری از احادیث ما به میان خواهد آمد که اگر به این احادیث عمل کنید نجات می بابید و اگر آنها را رها کنید، هلاک می گردید پس ای شیعیان! احادیث ما را بکار گیرید که ما عهده دار هدایت شمائیم»(کافی جلد2، صفحه 186، حدیث 2)

• دعا جهت تعجیل در فرج امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و خواندن زیارات منسوب به امام
ابن مدائنی نقل می کند: که امام صادق علیه السلام بعد از نماز ظهر دستها را بسوی آسمان بالا بردند و برای تعجیل فرج حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف دعا کردند، پرسیدم آیا برای خود دعا فرمودید؟ حضرت فرمودند: نه برای نور آل محمد علیهم السلام دعا کردم که انتقام گیرنده از دشمنان آل محمد علیهم السلام می باشد. (فلاح السائل: صفحه 308، حدیث 209)
همچنین خواندن زیارت آل یس که از جانب خود حضرت صادر شده و مشتمل بر سلام به حضرت، ابراز عقاید حقّه شیعه و دعا برای فرج آن حضرت می باشد، بسیار توصیه شده است.

• احسان و نیکوئی با شیعیان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
امام رضا علیه السلام می فرمایند: کسی که توانایی ندارد به زیارت ما بیاید، شیعیان و محبین صالح ما را زیارت کند تا ثواب زیارت ما برای او نوشته شود و کسی که توانایی احسان به ما را ندارد به محبان صالح ما احسان کند تا ثواب احسان به ما برای او ثبت شود.(کامل الزیاره، صفحه 333، حدیث 1)
و نیز امام موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایند: کسی که حاجتی از دوستان ما را روا کند مثل این است که حاجتی از همه ما را روا کرده است.(کامل الزیاره، صفحه 350، حدیث 13)

• احترام به آنچه که منسوب به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است
یکی از وظایف بزرگی که بر گردن ما می باشد و نشانگر پایبندی ما به بیعت با امام زمان است، احترام و بزرگداشت عید شریف غدیر که روز اقامه امر ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و ائمه اطهار علیهم السلام تا امام زمان است، می باشد.
امام رضا علیه السلام می فرمایند: در روز قیامت چهار روز را مانند عروس زینت کرده به نزد عرش الهی می برند: عید قربان، عید فطر، روز جمعه و عید غدیر که عید غدیر در میان آنها همانند ماه است در میان ستارگان. (اقبال الاعمال ص 777)
***
بیعت با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، نور خاموشی ناپذیر خدا(نور الله)، پرچم هدایت(علم الهدی) و مدار روزگار(مدار الدهر)، تفسیر حقیقت غدیر و آن گزینش رحمانی است.
دستان خدا در غدیر در دستان رسول خدا بالا رفت و این ودیعه به دستان مبارک حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نهاده شد. مراقب باشیم دست بیعت به چه کسی می دهیم؟!…

منبع:
کتاب غدیر روز بیعت با امام زمان علیه السلام(برداشتی از کتاب سراج المنیر، تالیف آیت الله میرزا محمد باقر فقیه ایمانی)

در شب عید غدیر امام زمان علیه‏السلام را در خواب دیدم در حالیکه محزون بود و گریه می‏کرد. خدمت حضرت رفتم و سلام کردم و دو دستش را بوسیدم، ولی دیدم گویا متفکر است. عرض کردم: آقای من، این روزها ایام خوشحالی و سرور عید غدیر است؛ ولی شما را محزون و گریان می‏بینم؟

سید باقر رضوی هندی (م 1329) می‏گوید:(1) در شب عید غدیر امام زمان علیه‏ السلام را در خواب دیدم در حالیکه محزون بود و گریه می‏کرد. خدمت حضرت رفتم و سلام کردم و دو دستش را بوسیدم، ولی دیدم گویا متفکر است.
عرض کردم: آقای من، این روزها ایام خوشحالی و سرور عید غدیر است؛ ولی شما را محزون و گریان می‏بینم؟
فرمودند: به یاد مادرم زهرا علیهاالسلام و حزن و مصائب او هستم. سپس حضرت این شعر را خواندند:
لاترانی اتّخذتُ لا وعُلاها
بعد بیت الأحزان بیت سرور!
سید باقر می‏گوید: از خواب برخاستم و قصیده‏ای با تضمین شعر مولایم و بر همان قافیه درباره‏ی غدیر و مصائب حضرت زهرا علیهاالسلام سرودم که قسمتی از آن چنین است:
لستَ تدری لِمَ أحرقوا الباب بالنار
أرادوا إطفاء ذاک النور

لستَ تدری ماصدرُ فاطمٍ؟ ماالمس
-مار؟ ما حال ضلعها المکسور؟

ما سقوط الجنین؟ ما حمرة العین؟
و ما بال قرطها المنثور؟

دخلوا الدار و هی حسری بمرآی
من علیّ ذاک الأبیّ الغیور
تا آنجا که خطاب به امام عصر علیه‏السلام- در حالی که مصائب مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام را می‏شمارد- می‏گوید:

أفصبراً یاصاحب الامر و الخط
-ب جلیل یذیب قلب الصبور؟

کم مصاب یطول فیه بیانی
قد عری الطهر فی الزمان القصیر

کیف من بعد حمرة العین منها
یابن طه، تهنی‏ء بطرف قریر؟!

فابکِ و ازفر لها، فإنّ عداها
منعوها من البکاء و الزفیر

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک، اللهم العن العصابة التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله، اللهم العنهم جمیعاً.

منبع:
1) رياض المدح و الرثاء: ص 198. ظرافة الاحلام (شيخ محمد سماوي): ص 81.

(1)
امام صادق (علیه السلام):
لو کان عند الله عبادة تعبد بها عباده المخلصون أفضل من الشکر علی کل حال لاطلق لفظه فیهم من جمیع الخلق بها فلما لم یکن أفضل منها خصها من بین العبادات وخص أربابها، فقال تعالی (وقلیل من عبادی الشکور)؛
اگر نزد خداوند عبادتی بهتر از شکر گزاری در همه حال بود که بندگان مخلص با آن عبادتش کنند، هر آینه آن کلمه را درباره خلقش به کار می برد، اما چون عبادتی بهتر از آن نبود از میان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ویژه گردانید و فرمود: واندکی از بندگان من سپاس گزارند.
(2)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
الطاعم الشاکر له من الاجر کأجر الصائم المحتسب، والمعافی الشاکر له من الاجر کأجر المبتلی الصابر، والمعطی الشاکر له من الاجر کأجر المحروم القانع؛
سیر سپاسگذار اجرش همانند روزه داری است اگر برای خدا روزه می گیرد، تندرست سپاسگزار همانند آن اجری را دارد که بیمار شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع.
(3)
امام حسین (علیه السلام):
شکرک لنعمة سالفة یقتضی نعمة آنفة؛
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینه ساز نعمت آینده است.
(4)
امام علی (علیه السلام):
أکثر أن تنظر الی من فضلت علیه، فان ذلک من أبوابک الشکر؛
به کسی که به او برتری داده شده ای بسیار بنگر، زیرا این کار یکی از انگیزه های شکر گزاری است.
(5)
امام صادق (علیه السلام):
ما من عبد أنعم الله علیه فعرف أنها من عند الله الا غفر الله له قبل أن یحمده؛
هیچ بنده ای نیست که خداوند به او نعمتی دهد و او آن را از جانب خدا بداند مگر آن که، پیش از سپاسگویی او، خداوند بیامرزدش.
(6)
امام صادق (علیه السلام):
أدنی الشکر رویة النعمة من الله من غیر علة یتعلق القلب بها دون الله عزوجل والرضا بما اعطی والا تعصیه بنعمته و تخالفه بشی ء من أمره ونهیه بسبب نعمته؛
کم ترین سپاسگزاری، این است که انسان نعمت را (مستقیماً) از خدا بداند و جز او علتی برای او نداند و نیز به آنچه خداوند عطایش کرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتکب گناه وی نشود و نعمت خدا را وسیله مخالفت با امر و نهی او قرار ندهد.
(7)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
ان الله لیرضی عن العبد أن یأکل الاکلة فیحمده علیها أو یشرب الشربة فیحمده علیها؛
خداوند از بنده ای که پس از خوردن لقمه ای غذا و یا آشامیدن جرعه ای او را سپاس می گوید، خشنود می گردد.
(8)
امام صادق (علیه السلام):
أوحی الله تعالی الی موسی (علیه السلام) یا موسی اشکرنی حق شکری فقال: یا رب و کیف أشکرک حق شکرک، ولیس من شکر أشکرک به الا وأنت انعمت به علی؟! فقال: یا موسی الان شکرتنی حین علمت أن ذلک منی؛
خدای تعالی به موسی (علیه السلام) وحی فرمود که: ای موسی مرا چنان که باید شکر کن. موسی عرض کرد: پروردگارا چگونه تو را چنان که باید شکر گویم حال آن که هر شکری که تو را می گویم خود نعمتی است که تو به من ارزانی داشته ای؟ فرمود: ای موسی حال که دانستی توفیق آن شکر را هم من به تو داده ام، شکر مرا ادا کرده ای.
(9)
اما رضا (علیه السلام):
اعلموا أنکم لا تشکرون الله تعالی بشی ء بعد ایمان بالله وبعد الاعتراف بحقوق أولیاء الله من آل محمد رسول الله (صلی الله علیه و اله) أحب الیه من معاونتکم لاخوانکم المومنین علی دنیاهم؛
بدانید که بعد از ایمان به خدا و بعد از اعتراف به حقوق اولیاء الله از آل محمد پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) هیچ شکری نزد خدا خوشایندتر از این نیست که برادران مومن خود را در امور دنیایشان ی اری رسانید.
(10)
امام جواد (علیه السلام):
نعمة لاتشکر کسیئة لاتغفر؛
نعمتی که سپاسگزاری نشود مانند گناهی است که آمرزیده نشود.

​

منشا پیدایش اومانیسم چیست ؟ 

درباره تاريخ پيدايش اومانيسم و اشكال آن اختلاف نظرهايي وجود دارد .برخي برآنند كه ريشه اومانيسم جديد در تفكر دكارت است . او گرچه بنيانگذار اين حكمت نيست ،ولي سخن او كه ( ( مي انديشم پس هستم ) ) را زيرساخت اساسي نظري اين مكتب مي دانند .

اومانیسم اسلامی چیست؟ 

اومانيسم مكتبي برخاسته از غرب است به معناي اصالت دادن به انسان. اين طرز تفكّر داراي ويژگيهايي است كه از شرايط فرهنگي غرب الهام گرفته است. تركيب«اومانيسم اسلامي»، كه تركيبي ابداعي از سوي برخي متفكّران مسلمان است، ظاهراً به معناي انسان مداري اسلامي و بيان كننده ديدگاههاي اسلام درباره انسان است. بايد توجّه داشت كه برخاستن چنين تركيبهايي صحيح نيست. همچنان كه گذشت، اومانيسم، مكتبي برخاسته از فرهنگ مادّي گرا و از دين بريده غرب است و پس از آن كه انسان غربي از آسمان(=خدا و وحي و معنويّت) جدا شد و تمام توجّه خود را به طبيعت و تسخير آن دوخت، مدار همه چيز براي او، انسان شد. مي توان از ديدگاههاي اسلام درباره انسان و انسان شناسي سخن گفت بي آن كه نيازي به وام گرفتن اصطلاحات غريب و موهوم غربي باشد.  

منبع:تبيان

آووكادو چرب است و داراي اسيدهاي آمينه مختلف مانند سيستين Cystine تريپتوفان Tryptophane و تيروسين Tyrosine مي باشد . در تحقيقات جديدي كه انجام شده وجود چند نوع آنتي بيوتيك در آووكادو ثابت شده است .
دانه گياه داراي مقدر كمي ( در حدود 2 درصد ) روغن است . اين روغن غليظ و سفت و به رنگ زرد مايل به سبز بوده كه دراي بو و طعمي مطبوع است .
روغن دانه آووكادو دراي حدود 7 درصد روغن هاي اشباع شده مانند اسيد پالمتيك Palmitic و اسيد استئاريك Steraric Acid اسيد آراشيديك Arachidic Acid ، اسيد ميريستيك Myristic Acid و در حدود 80 درصد روغن هاي اشباع نشده مانند اسيد اولئيك Oleic Acid و اسيد لينولئيك Linoleic Acid مي باشد .
روغن آووكادو دراي ويتامين هاي مختلف مانند P ، C، K ، H ، E، D ، B، A مي باشد . بنابراين ارزش غذايي زيادي دارد.