ارتباط کودک با خدا

از شگفتی‌های دنیای کودکان، دعاهایی است که در آن درخواست‌های تحقق ناپذیر به چشم می‌خورد. آنها بر اساس آموخته‌های خود، از خدا توقع دارند و اصرار می‌کنند که خواسته شان برآورده شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که کودکان از حدود سه سالگی، علاقه بسیاری به دعا و سرودهای مذهبی دارند و از تکرار آن، به ویژه اگر با آوازهای جمعی همراه باشد، بسیار لذت می‌برند. به تدریج از حدود شش سالگی ارتباط آنها با خدا، به شکل حرف زدن و درخواست کردن نمود می‌یابد. البته خواسته‌های کودکان در این دوران، به صورت مادی است، مثل درخواست خوردنی ها، اسباب بازی ها، لباس و مانند آن. مثلاً کودک آرزو دارد امروز باران بیاید، تا او به مدرسه نرود یا دعا می‌کند که خدا کاری کند تا او بچه خوبی باشد، یا از خدا می‌خواهد کاری نکند که پدرش او را کتک بزند. گاهی نیز کودک در این سنین آرزوهای محال دارد. برای مثال، یکی از آرزوهای او این است که خدا به او دو بال بدهد تا پرواز کند. [۱]
برخی اوقات، کودک به دلیل برآورده نشدن حاجاتش، از خداوند انتقاد می‌کند که مثلاً چرا پدرش تصادف کرده یا در امتحان نمره خوبی نگرفته است. باز هم در این مواقع، والدین با تحمل و تربیت صحیح باید نگرش کودک را در حد سن او اصلاح و او را از این امور آگاه سازند.

پی نوشتها:
[۱]: پرورش مذهبی و اخلاقی کودکان، صص ۳۴ و ۳۵.

منبع:گفتارهایی در رابطه با روابط والدین با فرزندان -شکیبا سادات جوهری - صفحه ۲۵