پیامبر اسلام می‌فرماید: «مَنْ کانَ عِنْدَه صَبِیٌّ فَلْیَتصَابَ لَه؛ هر کس کودکی نزدش است، باید رفتارهای متناسب با او انجام دهد و خود را به صورت هم بازی کودک درآورد». [1]
هر اندازه والدین بتوانند شیوه‌های تربیتی کودکان را با بازی و سرگرمی همراه کنند و جنبه تحکم را کاهش دهند، در تربیت فرزندانشان موفق تر خواهند بود.
در سیره رسول گرامی اسلام، بزرگداشت کودکان و اهمیت دادن به بازی آنان بسیار چشمگیر است، چنان که این بزرگ معلم عالم بشری، سجده خویش را در نماز، چندان طولانی کرد که نوه‌های عزیزش بازی اسب سواری خود را به پایان برسانند. [2]
پدر و مادر می‌توانند شیوه درست وضو گرفتن را به صورت نمایش و بازی، به کودکان آموزش دهند و از آنان بخواهند این کار را تکرار کنند. همچنین آنها می‌توانند با به راه انداختن بازی‌هایی که جنبه اتحاد، پیروزی، همکاری و فداکاری در آنها بیشتر است، با کودکان خویش هم بازی شوند.

پی نوشتها:

[1]: وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۲۰۳.

[2]: نک: صابر محمدی، «تربیت دینی کودک»، ماهنامه شمیم یاس، ش۶۳، ص ۳.

منبع:گفتارهایی در رابطه با روابط والدین با فرزندان - یک تربیت دینی کودک در قالب بازی - صفحه ۲۷