(1)
امام صادق (علیه السلام):
الحلم سراج الله… والحلم یدور علی خمسة أوجه: أن یکون عزیزاً فیذل أو یکون صادقاً فیتهم أو یدعو الی الحق فیستخف به أو أن یوذی بلا جرم أو أن یطالب بالحق و یخالفوه فیه، فان آتیت کلا منها حقه فقد آصبت…؛
بردباری چراغ خداست… پنج چیز است که بردباری می طلبد: شخص عزیز باشد و خوار شود، راستگو باشد و نسبت ناروا داده شود، به حق دعوت کند و سبکش بشمارند، بی گناه باشد و اذیت شود، حق طلبی کند و با او مخالفت کنند. اگر در هر پنج مورد، به حق رفتار کنی، بردبار هستی…
(2)
امام علی (علیه السلام):
الحلم غطاء ساتر والعقل حسام قاطع، فاستر خلل خلقک بحلمک و قاتل هواک بعقلک؛
برباری پرده ای پوشاننده و عقل شمشیری برنده است، پس عیبهای اخلاقی خود را با بردباری بپوشان و با عقلت به جنگ هوا و هوس برخیز.
(3)
امام علی (علیه السلام):
ان لم تکن حلیماً فتحلم فانه قل من تشبة بقوم الا أوشک أن یکون منهم؛
اگر بردبار نیستی خود را بردبار جلوه ده، زیرا کمتر کسی است که خود را شبیه گروهی کند و بزودی یکی از آنان نشود.
(4)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
کاد الحلیم أن یکون نبیاً؛
آدم بردبار به پیامبری نزدیک است.
(5)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
لیس بحلیم من لم یعاشر بالمعروف من لابد له من معاشرته حتی یجعل الله من ذلک مخرجاً؛
بردبار نیست آن که با کسی که چاره ای جز معاشرت با او ندارد به نیکی معاشرت نکند تا این که خداوند برای او راه نجاتی از معاشرت با وی فراهم آورد.
(6)
امام علی (علیه السلام):
الحلم یطفی نار الغضب والحدة توجج احراقه؛
بردباری آتش خشم را فرو می نشاند و تندی آن را شعله ورتر می کند.
(7)
امام علی (علیه السلام):
لیس الحلیم من عجز فهجم واذا قدر انتقم، انما الحلیم من اذا قدر عفا و کان الحلم غالباً علی کل أمره؛
کسی که چون ناتوان شود هجوم برد و چون قدرت یابد انتقام گیرد بردبار نیست، بلکه بردبار کسی که قدرت داشته باشد اما گذشت کند و بردباری بر تمامی امور او غالب باشد.
(8)
امام علی (علیه السلام):
من حلم عن عدوه ظفر به؛
هر کس در مقابل دشمن بردبار باشد بر او پیروز می شود.
(9)
امام علی (علیه السلام):
من غاظک بقبح السفه علیک، فغظه بحسن الحلم عنه؛
هر کس با زشتی سبکسری تو را خشمگین کرد تو با زیبایی بردباری او را به خشم آور.
(10)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
فأما الحلم فمنه رکوب الجمیل، و صحبة الابرار و رفع من الضعة و رفع من الخساسة و تشهی الخیر و تقرب صاحبه من معالی الدرجات والعفو والمهل والمعروف والصمت فهذاما یتشعب للعاقل بحلمه؛
حاصل بردباری: آراسته شدن به خوبیها، هم نشینی با نیکان، ارجمند شدن، عزیز گشتن، رغبت به نیکی، نزدیک شدن بردبار به درجات عالی، گذشت، آرامش و تأنی، احسان و خاموشی. اینها ثمره بردباری عاقل است.