​چند روايت در مورد اجابت مؤ ذن (يعنى اجابت نداى مؤ ذن و آماده شدن براى نماز) ذكر مى شود تا شايد توفيق اين اجابت نصيب همه ما بشود. 

امام (عليه السلام) مى فرمايد: اجابت مؤ ذن كفاره گناه است و رفتن به مسجد اطاعت خدا و پيامبر اوست وهر كه مطيع خدا و پيامبر باشد خداوند او را با صديقين و شهدا داخل بهشت مى كند و در بهشت رفيق حضرت داود (عليه السلام) است و به اندازه حضرت داود (عليه السلام) به او ثواب مى دهند. (1)

پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: پذيرفتن نداى مؤ ذن رحمت است و ثواب آن بهشت خواهد بود. هر كه نپذيرد با او در قيامت به خصومت مى پردازم. خوشا به حال كسى كه اجابت كند منادى خدا را و راهى مسجد شود. اجابت نخواهد كرد و به مسجد نمى رود مگر مؤ منى كه اهل بهشت باشد. (2)
باز فرمود: هر كه اجابت كند اذان مؤ ذن را و بپذيرد (سخن) علما را، روز قيامت در زير پرچم من خواهد بود و در بهشت همسايه من است و خدا به او ثواب شصت نفر شهيد را مى دهد.
قال من سمع الاذان فاجاب كان عندالله من السعداء هر كس صداى اذان را بشنود و اجابت كند خداوند او را سعادتمند مى گرداند.
قال من لا يجيب داعى الله فليس له فى الاسلام نصيب و من اجاب اشتاقت اليه الجنه (3). هر كس پيام خدا را بپذيرد در اسلام نصيبى ندارد و هر كه بپذيرد، بهشت مشتاق اوست.
و بالاخره مى فرمايد: من اجاب داعى الله استغفرت له الملائكه و يدخل الجنة بغير حساب. هر كه دعوت منادى خدا را بپذيرد ملائكه براى او استغفار مى كنند و بدون حساب وارد بهشت مى شود. (۴)
از امير المؤ منين (عليه السلام) نقل شده كه مى فرمايد: هر كه صداى اذان را بشنود در حالى كه در مسجد است و خارج شود منافق است مگر اينكه تصميم داشته باشد برگردد، يا طهارت ندارد، مى رود خود را طاهر كند. (۵)
عنه انه قال ليوذن لكم افصحكم و ليؤ مكم افقهكم. (6)
على (عليه السلام) مى فرمايد: بايد فصيح ترين شما اذان بگويد و فقيه ترين شما امامت نمايد.

1.بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۴. 

2.بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۴. 

3.بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۵. 

۴.بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۵. 

۵.بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۶۱. 

6.بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۶۱.