(1)
امام علی (علیه السلام):
التوبة تستنزل الرحمة؛
توبه، رحمت الهی را نازل می کند.
(2)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
یا علی من أنعم الله علیه فشکر واذا ابتلی فصبرو اذا أساء استغفر دخل الجنة من أی باب شاء؛
ای علی هر کس شکر گزار نعمت خدا باشد و چون گرفتار شد صبر نماید و اگر مرتکب گناهی شد توبه کند، از هر دری که بخواهد وارد بهشت می شود.
(3)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
لله أفرح بتوبة عبده من العقیم الوالد ومن الضال الواجد ومن الظمآن الوارد؛
هر آینه شادی خداوند از توبه بنده خود بیشتر است تا شادی نازایی که بچه می آورد و گم کرده ای که گمشده خود را می یابد و تشنه ای که به آب می رسد.
(4)
امام علی (علیه السلام):
ثمرة التوبة استدراک فوارط النفس؛
جبران خطاها میوه توبه است.
(5)
امام علی (علیه السلام):
عاص یقر بذنبه خیر من مطیع یفتخر بعمله؛
گنهکاری که به گناه خود اعتراف کند، بهتر است از اطاعت کننده ای که به کار خویش ببالد.
(6)
امام کاظم (علیه السلام):
لیس منا من لم یحاسب نفسه فی کل یوم فان عمل حسناً استزاد الله وان عمل سیئاً استغفر اللهه منه وتاب الیه؛
از ما نیست کسی که هر روز اعمال خود را محاسبه نکند تا اگر نیکی کرده از خدا بخواهد که بیشتر نیکی کند و اگر بدی کرده از خدا طلب آمرزش نموده و توبه کند.
(7)
امام علی (علیه السلام):
التوبة ندم بالقلب واستغفار باللسان وترک بالجوارح واضمار أن لایعود؛
توبه پشیمانی با دل است و آمرزش خواهی با زبان و ترک گناه در عمل و مصمم شدن بر تکرار نکردن آن.
(8)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
اذا عملت سیئة فأحدث عندها توبة السر بالسر والعلانیة بالعلانیة؛
هر گاه کار بدی از تو سر زد، از آن توبه کن، برای گناه پنهانی، توبه پنهانی و برای گناه آشکار، توبه آشکار.
(9)
امام صادق (علیه السلام):
أوحی الله عزوجل الی داود (علیه السلام): یا داود ان عبدی المومن اذا أذنب ذنباً ثم رجع وتاب من ذلک الذنب واستحیی منی عند ذکره غفرت له وأنسیته الحفظة و أبدلته الحسنة ولاابالی وأنا أرحم الراحمین؛
خدای عزوجل به داود پیامبر (علیه السلام) وحی کرد: ای داود هر گاه بنده مومن من گناهی کند و سپس از آن بر گردد و توبه نماید و به هنگام یاد کردن از آن گناه از من شرم کند، او را بیامرزم و آن گناه را از یاد فرشتگان نگهبان اعمال ببرم و آن را به نیکی بدل کنم. و از این کار مرا باکی نیست که من مهربان ترین مهربانانم.
(10)
امام علی (علیه السلام):
الناس یوشکون أن ینقطع بهم العمل و یسد علیهم باب التوبة، فلا ینفع نفساً ایمانها لم تکن آمنت من قبل أو کسبت فی ایمانها خیراً؛
مردم هر لحظه در معرض آن اند که فرصت عملشان به پایان رسد و در توبه بر آنان بسته شود و در نتیجه ایمان کسی که پیش از مرگ ایمان نیاورده و کار خیری انجام نداده سودی ندارد.