آثار وپیامد های فرهنگی-اجتماعی گسترش بد حجابی

بشربا وجه به اهمیتی که برای سلامت خود قائل است، به سلامت جامعه هم ارزش می‏نهد و بیماری جامعه را بیماری خود می‏داند؛ هم‏چنان‏که تلاش می‏کند برای حفظ و تأمین سلامت خود از بسیاری از امور بپرهیزد و یا از واکسن‏های پیش‏گیری و داروهای گوناگون استفاده کند، برای سلامت جامعه هم باید نهایت سعی و کوشش خود را بهکار گیرد و جامعه را از مبتلا شدن به بیماری‏های اخلاقی و روانی پرهیز دهد تا دیگر افراد جامعه به رشد، تعالی و سعادت برسند.

بدحجابی از مسائلی است که سلامت فرد و جامعه را تهدید می‏کند. پوشش نامناسب پی‏آمدها و آثار جبران ناپذیری در فرهنگ، اخلاق، اعتقاد، اقتصاد وامنیت جامعه دارد که گاه مسیری انحرافی و بازگشت ناپذیری پدید می‏آورد.
فرهنگ هر جامعه‏ای از جنبه‏های گوناگونی تشکیل یافته است. جنب‏های هنجاری فرهنگ جامعه، از ارزش‏ها و قواعد خاص رفتاری تشکیل می‏شود. هنجارها نشان می‏دهند که چه چیزی ارزش و ضد ارزش است؛ مانند شیوه‏های پوشش برگرفته از فرهنگ آن جامعه. تلقی بد از بدحجابی، باور به ارزشی بودن حجاب و پوشش و قضاوت درست درباره حجاب، در زندگی اجتماعی و فرهنگی تأثیر بسزایی می‏گذارد.
قبل از هر چیز باید فرهنگ را تعریف کنیم تا آثار و پی‏آمدهای گسترش فرهنگ بدحجابی روشن شود. معروف‏ترین تعریف از فرهنگ از تایلور انسان‏شناس معروف انگلیسی است. او می‏گوید:
فرهنگ، مجموعه پیچیده‏ای است که دانش، معتقدات، هنر، اخلاقیات، قانون، رسم و هر استعداد و عادت دیگری را که بشر به عنوان عضو جامعه کسب می‏کند، شامل می‏گردد.(۱)
کلارک نیز می‏گوید:
تمامی مظاهر و شئون زندگی یک ملت را فرهنگ آن ملت تشکیل می‏دهد.(۲)
بنابراین، رفتارهای اجتماعی معجونی از آن‏چه جامعه از علم و دانش، باورها و مسائل اخلاقی کسب می‏کند و قوانینی است که از دین و آیین افراد سرچشمه می‏گیرد. در کنار این‏ها، برخی رسوم و عادات اجتماعی، در طول زمان سهم بسیاری در شکل‏گیری فرهنگ آن جامعه دارند که هسته اصلی حیات اجتماعی را به وجود می‏آورند و در الگوهای رفتاری و هنجارهای فردی و اجتماعی بسیار تأثیرگذارند.
● آثار و پی‏آمدهای فرهنگی بدحجابی عبارتند از:
▪ وازدگی در برابر فرهنگ بیگانه‏
داد و ستد فرهنگی مفید است، بلکه برای هر جامعه‏ای لازم به نظر می‏رسد. تجربه نشان داده که تعامل یا تبادل فرهنگی از عوامل بالندگی و پویایی جوامع است. حضرت آیت الله خامنه‏ای می‏فرماید:
در تبادل فرهنگی، هدف بارور کردن وکامل کردن فرهنگ ملی است.ولی در تهاجم فرهنگی، هدف ریشه کن کردن و از بین بردن فرهنگ ملی است.(۳)
اما در دنیای کنونی، فرهنگی که قادر نباشد عناصر فرهنگی مفید را جذب و عناصر غیر مفید را دفع کند و در الگوهای مختلف اجتماعی از ثبات لازم برخوردار نباشد، فرهنگ مهاجم با الگودهی آن را تخریب می‏کند؛ ارزش‏ها و هنجارهای آن را نادیده می‏انگارد و با غلبه و تهاجم، ارزش‏ها و الگوهای مورد نظر خویش را جای‏گزین می‏کند تا در این ره‏گذر به اهداف خود دست یابد. بنابراین، فرآیند بدحجابی، مقدمه تهاجم گسترده‏تر به فرهنگ مقابل و شکستن هنجارها و جای‏گزین ساختن هنجار مورد نظر فرهنگ مهاجم است. چنین جامعه‏ای به نظر اسپنسر، جامعه‏شناس معروف، قدرت دفاعی خود را از دست می‏دهد و در مقابل بیماری‏ها، قدرت مقابله و دفاع ندارد و با ورود کوچک‏ترین عامل مخرب، از بین می‏رود. احساس بیگانگی در برابر فرهنگ خودی و بی‏هویتی اجتماعی، زمینه‏ساز پذیرش تهاجم فرهنگی است. بنابراین، جامعه‏ای که دچار تهاجم فرهنگی گردد و تغییرات اجتماعی در آن سریع صورت گیرد، ارزش در آن جامعه ناپایدار است و هنجارشکنی در آن مرسوم می‏شود و در برابر فرهنگ بیگانه همیشه از خود وازدگی نشان می‏دهد و در نتیجه، بحران‏زا می‏گردد. سوغاتی که بدحجابی به همراه دارد، تنها پوشش نامناسب نیست؛ بلکه ترویج لباس‏های نامناسب، بزک کردن‏ها و… را به دنبال دارد. در نتیجه، افراد متحمل بسیاری از الگوهای دیگر از فرهنگ بیگانه می‏شوند.
▪ سلطه بیگانگان و تأمین منافع آنان‏
هر جامعه‏ای در پی آن است که به ارزش‏های خود پابندد و جامعه خود را از فرهنگ‏های بیگانه مصون نگه دارد تا افراد از سلامت و ثبات لازم برخوردار باشند. چنین جامعه‏ای سریع‏تر می‏تواند به اهداف خود برسد و آرمان‏های خود را عملی سازد. بنابراین، استعمارگران در جایی که ببینند جامعه‏ای مطابق با منافع، اهداف و خواسته‏های آنها پیش نمی‏رود. برای رسیدن به منافع خود و چپاول آن، غیرمستقیم طرح‏هایی می‏ریزند تا افراد را مشغول و سرگرم کنند و به اهداف شوم خود برسند. مانند ترویج بدحجابی و بی‏حجابی است. در طرح استعماری انگلستان به مأموران خود چنین آمده است:
باید به استناد شواهد و دلایل تاریخی، ثابت کنیم که پوشیدگی زن از دوران بنی‏عباس متداول شده و مطلقاً سنت نیست. مردان همسران پیامبر را بدون حجاب می‏دیده‏اند و زنان صدر اسلام در تمام شئون زندگی، دوش به دوش مردان فعالیت داشته‏اند. پس از آن‏که حجاب زن با تبلیغات وسیعی از میان رفت، وظیفه مأموران ما آن است که جوانان را به عشق‏بازی و روابط جنسی نامشروع با زنان غیرمسلمان کاملاً بدون حجاب ظاهر شوند تا زنان مسلمان از آنان تقلید کنند.»(۴)
رهبر فرزانه انقلاب می‏فرماید:
این چیزهایی که شما می‏شنوید درباره مبارزه با دختران محجبه در فرانسه، اینها جرقه‏هایی است؛ آتش‏های زیر خاکستر است و از یک کار عظیم پشت پرده خبر می‏دهد.(۵)
به راستی، دشمنان انقلاب اسلامی در تهاجم به ارزش‏های مقدس ما می‏خواهند تقدس‏زدایی کنند. آن‏گاه به اهداف شوم خود برسند. 
▪ گسترش فساد و تباهی‏
«ارزش‏های جامعه، آن دسته از عوامل و عناصری هستند که اکثریت یک جامعه به اعتبار و اهمیت آنان ایمان دارند و بدان‏ها ارج می‏گزارند».(۶)
در جامعه‏ای که حجاب، متانت، عفت و حیا ارزش تلقی می‏شود، زن پایه‏های این ارزش را از رفتار و کردار خود، به بینش و باور خویش سرایت می‏دهد و از طرفی نه‏تنها زنان دیگر بلکه مردان را نیز به ارزش‏های جامعه متوجه می‏سازد و جامعه را به سلامت و ارزش‏های واقعی سوق می‏دهد. اما اگر زن،روش‏ها و منش‏های خود را تغییر دهد و به خودنمایی و آرایش‏های ظاهری بپردازد، ارزش‏هایی چون حجاب و حیا و وقار را خدشه‏دار می‏کند و خود و اجتماع را به تباهی و فساد و بالاخره به ضدارزش‏ها می‏کشاند.
زمانی این سؤال مطرح بود که بر اساس روایات، در آخرالزمان زنان پوشیده ولی برهنه‏اند. این پارادوکس را چگونه می‏شود حل کرد. امیرالمؤمنین علی(ع) می‏فرماید: 
یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَّمانِ وَ هُوَ شَرُّ الْاَزْمَنْهِٔ نِسْوَهٌٔ کاشِفاتٌ عارِیاتٌ مُتَبَرِّجاتٌ مِنَ الدِّین خارجاتٌ فِی الْفِتَنِ داخِلاتٌ مائِلاتٌ اِلی الشَّهَواتِ وَ مُسْرِعاتٌ و اِلَی اللَّذّاتِ مُسْتَحِلاّتُ المُحَرَّمات وَ فی جَهَنَّمَ خالِداتٌ؛
در آخرالزمان که بدترین زمان‏هاست، زنانی هستند که پوشیده اما برهنه‏اند و از خانه با خودآرایی بیرون می‏آیند. اینان از دین بیرون رفته‏اند و در فتنه‏ها وارد شده و به شهوات تمایل پیدا کرده‏اند و به کوی لذات نفسانی در شتابند و حرام‏ها را حلال می‏دانند و در دوزخ به عذاب ابدی گرفتارند.(۷)
بنابراین، امروزه پاسخ این سؤال پاسخ روشن شده است که بعضی زنان پوشش دارند ولی بدحجاب یا بی‏حجابند، پوشش دارند ولی عریان و برهنه‏اند. چنین مسائلی آدمی را از ارزش‏ها دور می‏سازد و در فتنه‏ها وارد می‏نماید و از همه بالاتر گاهی از دین خارج می‏کند.
▪ افت تحصیلی و آموزشی‏
فرهنگ هر جامعه‏ای، به آموزش‏های آن بستگی دارد. هر قدر آموزش‏ها از غنای بیشتری برخوردار باشد، فرهنگ آن جامعه بالاتر خواهد بود. نخبگان و فرهیختگان، در پرتو تحصیلات شناخته می‏شوند. جامعه‏ای که دانش‏مندان آن بیشتر باشد، معمولاً از تمدن بالاتری برخوردار است و پویایی در تمامی زمینه‏های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و نظامی کاملاً مشاهده می‏شود. خلاصه، پیشرفت هر جامعه‏ای در گرو آموزش آن است.
دختران و پسران اگر در کنار تحصیل، دل مشغولی‏های دیگری داشته باشند، از تحصیل باز می‏مانند و وقت زیادی از فرصت‏های مطالعاتی و تحصیلی آنان به هدر می‏رود. بسیاری از مشاوران از صحبت‏های دختران و پسران جوان درباره مدهای روز و آرایش‏های جدید گله‏مند هستند. نمی‏خواهیم بگوییم دختران و پسران باید در دانشگاه‏ها کاملاً از هم جدا باشند و دیواری بین آنها کشیده شود. اگر اینها فضای آموزشی را رعایت کنند و محیط را محیط درس بدانند و از آن‏چه برازنده فضای آموزشی نیست پرهیز کنند، بسیار تحسین برانگیز خواهد بود. به گفته مربیان تربیتی، در مدارسی که دختر و پسر با هم درس می‏خوانند، کم‏کاری، عقب‏افتادگی و بی‏مسئولیتی به خوبی مشاهده شده است.(۸) زیرا دختران در چنین محیطی، با بدحجابی توجه دیگران را به خود جلب می‏کنند و تمرکز ذهنی و روحی را از آنان می‏گیرند و باعث افت تحصیلی آنان می‏شوند و خود نیز دیگر حوصله درس خواندن ندارند و تمام حواسشان به لباس و نوع پوشش است. روح مطالعه و تحقیق در آنها خاموش می‏شود و افت تحصیلی پیدا می‏کنند. 
▪ تضعیف اعتقادات دینی در جامعه‏
جامعه‏ای که در سطح بالایی از باورهای دینی باشد، در سایه ایمان، در برابر بسیاری از آسیب‏ها مصون می‏ماند و دشمنان نمی‏توانند در صفوف آن رخنه کنند و نقشه‏های آنان نقش بر آب می‏شود. این جامعه که دل به خدا سپرده و سرانجام زندگی را رسیدن به خالق خود می‏داند، دل به دیگری نمی‏سپارد و عقاید خود را متزلزل نمی‏کند. در این جامعه، حجاب و پوشش جزء احکام مسلم دین و مذهب به شمار می‏رود و زنان حاضر نمی‏شوند خود را به زینت‏های زودگذر و دنیایی مزین کنند و در پرتو آن عقاید دیگران را متزلزل نمایند و خود نیز زمینه‏ساز فساد در جامعه شوند.
تظاهر به بدحجابی نشانه پای‏بند نبودن و بی‏مبالاتی فرد به احکام و اعتقادات اسلامی است؛ زیرا زنان با بدحجابی، چشم‏های هوس‏آلود را متوجه خود می‏سازند و پایه‏های ایمانی مردم را سست می‏کنند و جامعه را به فساد می‏کشانند. «هیچ راهی برای امریکا و ابرقدرت‏ها بهتر از این نیست که بدون جنگ و کشتار و بدون این‏که پولی خرج کنند و حساسیتی ایجاد نمایند، ایمان را از دل‏های مردم بدزدند و بزدایند. این کار به سادگی انجام می‏شود؛ با فیلم‏ها، نمایش‏نامه‏ها و چیزهایی از این قبیل به نام پیشرفت علم و… هیچ راهی بهتر و موفق‏تر از این وجود ندارد.»(۹) و می‏دانیم که باورها و ایمان‏های راسخ نقش بسزایی در بالندگی زندگی جامعه ایفا می‏کنند و زمانی که ایمان به سستی گراید، نفوذ دشمن و به انحراف کشیدن آن جامعه به راحتی صورت می‏پذیرد.
● بدحجابی پی‏آمدهای اجتماعی نیز به دنبال دارد، از جمله:
▪ ایجاد ناامنی و سلب آرامش‏
آرامش و امنیت والاترین نعمتی است که خداوند به جامعه عنایت می‏فرماید و می‏توان گفت، اگر جامعه‏ای فاقد آن باشد به یک معنا، هیچ چیز ندارد و با وجود امنیت، همه چیز دارد. سلامت جسمی و روحی - روانی جامعه در سایه امنیت حفظ می‏شود و خلاقیت و نوآوری بروز می‏کند. زنان بدحجاب نمی‏دانند که چه ضربه‏های و جبران‏ناپذیر خانمان براندازی بر پیکره جامعه وارد می‏سازند.
در جامعه‏ای که بدحجابی رواج پیدا کند، چشم و هم چشمی‏ها و ارائه هر چه بهتر زینت‏آرایی، تمامی نخواهد داشت و زنان سعی می‏کنند تا چشمان بیشتری را متوجه خود سازند و در معرض دید همگان قرار گیرند و این امر تمامی نخواهد داشت تا جایی که تمام افراد جامعه را آلوده سازد. در نتیجه، ناامنی نه تنها دامان خود بدحجاب را می‏گیرد بلکه خیلی سریع به اجتماع سرایت می‏کند و جامعه را از فعالیت‏های سالم باز می‏دارد.
بسیاری از کجروی‏های گوناگون اجتماعی مانند مدگرایی، شورش‏ها و درگیری‏های خیابانی، ناهم‏نوایی اجتماعی و آزارهای جنسی، از بدحجابی و بی‏هویتی اجتماعی سرچشمه می‏گیرند.
زنان بدحجاب که به نمودهای ظاهری و تجمل و تنوع می‏پردازند و هر روز به سراغ اسباب آرایش و زیورآلات جالب‏تر و کفش و لباس شیک‏تر می‏روند، از سرمایه‏های معنوی محرومند و جمال معنوی برای آنان نامفهوم است. اینان کمبود خویش را بدین‏گونه جبران می‏کنند و عطش شخصیت‏یابی را از این طریق فرومی‏نشانند.
«آری، بدحجابی، ارزش‏های راستین دختران را تحت‏الشعاع ظواهر جنسی‏شان قرار می‏دهد و آنان را فدای هرزگی‏ها و هوس‏رانی‏های شیادان می‏سازد. بدحجابی ارزش زن را از بین می‏برد و او را تا حد یک کالا پست می‏کند. زنی که تن و اندام خود را در معرض دید همگان می‏گذارد و آن‏چه را که به جنسیت او مربوط می‏شود، به کوچه و بازار می‏کشد، در حقیقت می‏خواهد با تکیه بر زنانگی خویش، جای خود را در جامعه باز کند نه با تکیه بر انسانیت خویش. در واقع او بدین ترتیب اعلام می‏کند که آن‏چه برای او اصل است، زن بودن اوست، نه انسان بودن و نه اندیشه و لیاقت و کارآیی او. چنین زنی قبل از هر چیز اسیر خود است. او به مغازه‏داری شبیه است که دائماً در فکر تزیین و تغییر دکوراسیون ویترین مغازه است».(۱۰)
▪ ترویج رذایل اخلاقی‏
بدحجابی علاوه بر این‏که خود یک ناهنجار اجتماعی به شمار می‏آید و جامعه را به بی‏بند و باری می‏کشد، زمینه‏ساز بسیاری از زشتی‏های اخلاقی است. وقتی به پوشش و متانت بی‏اعتنایی می‏شود، مسائل اخلاقی دیگر هم از جامعه رخت بر می‏بندد. بدلباسی، بداخلاقی به دنبال دارد، چنان‏که مدپرستی، هواپرستی می‏آورد. جامعه‏ای که هر روز مد جدیدی را به شکل‏های گوناگون بپذیرد، دچار بسیاری از بیماری‏های اخلاقی چون غرور، تکبر، عصیان، قساوت قلب و فخرفروشی خواهد شد. هرگاه جامعه‏ای به انجام دادن گناه جسارت پیدا کرد و مفاسد و معاصی رواج پیدا کرد، زشتی گناه از بین می‏رود و این خود گناه بزرگتری است. یعنی جامعه‏ای که گناه را گناه نداند، به سبب رواج زیاد و همگانی شدن آن، سقوط خواهد کرد. بنابراین، بدحجابی قبح و زشتی گناه رااز بین می‏برد و باعث رواج گناهان دیگر می‏شود. امام صادق(ع) می‏فرماید:
وَ اَمّا اللِّباسُ یَحْمِلُکَ عَلَی الْعُجْبِ وَ الرِّیاء وَ التَّزْییِنِ وَ التَّفاخُرِ وَ الْخُیَلاءِ فَاِنَّها مِن آفاتِ الدِّینِ وَ مُورِثُهُ الْقَسْوَهُٔ فِی الْقَلْبِ؛ لباست، لباسی نباشد که تو را به گناه خودپسندی، ریا، آراسته نشان دادن، مباهات به دیگران، فخرفروشی و تکبر، آلوده کند که تمام اینها از آفات دین و موجب سختی دل است.(۱۱)
بدحجابی موجب سوء ظن نیز می‏گردد. پوشش، نشانه ترس از خدا و آتش جهنم است و زن باحجاب، خود را به احکام الهی پای‏بند می‏داند. از آن طرف زنان بدحجاب به راحتی احکام الهی را زیر پا می‏گذارند و بی‏مبالاتی خود را به موازین اسلامی اعلام می‏دارند. چنین زنانی در معرض گناه هستند و افراد جامعه به آنها گمان بد می‏برند و زمینه این گناه را تنها زنان بدحجاب به وجود می‏آورند. پس زنان پاک‏دامن و با عفاف، باید کاری کنند که در معرض تهمت قرار نگیرند.
▪ کم‏رنگ شدن حضور مثبت زنان در جامعه‏
زن در بسیاری از جوامع در فعالیت‏های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و… شرکت می‏کند و سهم بسزایی در این زمینه‏ها دارد. بنابراین، حضور زنان در جامعه امری انکارکردنی نیست و روز به روز به این فعالیت‏ها اضافه می‏شود و زنان دوش به دوش مردان در تمامی زمینه‏ها به فعالیت می‏پردازند. حال آیا پوشش می‏تواند بر حضور زن در جامعه تأثیر داشته باشد یا خیر؟ پاسخ بسیار روشن است؛ زیرا اسلام همان‏گونه که به اختلاط مرد و زن نامحرم هشدار داده و آنان را از پی‏آمدهای بد و زشت آن بازداشته است، به پوشش و حجاب او توجه خاصی داشته تا حضور او را در جامعه حفظ و سلامت نفسانی جامعه را تضمین کند.
زنان بدحجاب در محل کار، به دلیل خودآرایی و خودنمایی، تمرکز فکری لازم را از دست می‏دهند؛ در حالی که لازمه کار و تلاش جدی در محل کار، حضور قلب و تمرکز حواس است. زن با بدحجابی و آرایش، نه تنها به کار جدی نمی‏پردازد، بلکه نیروی کارآمد دیگران را نیز دچار سستی و رکود می‏سازد. در نتیجه، که چرخه فعالیت کاری جامعه را به کندی رهنمون می‏سازد.
از طرفی خانواده‏هایی که غیرت دینی بالایی دارند،از حضور دختران و زنان خود در چنین جامعه‏ای نگران هستند و نخواهند گذاشت حضور پرشور آن‏ها در فعالیت‏های اجتماعی جلوگیری می‏کنند. در نتیجه، جامعه ضرر خواهد کرد و بخش بزرگی از نیروهای کاری را از دست خواهد داد.
▪ برهم زدن تنظیم روابط جنسی و عاطفی‏
پوشش و حجاب، نه تنها باعث سلامت اخلاقی جامعه و پای‏بندی به هنجارهای دینی می‏شود، بلکه زمینه بروز و شکل‏گیری بزه‏کاری‏های جنسی را به حداقل می‏رساند و اعضای جامعه را نیز به سوی تشکیل خانواده، تنظیم روابط جنسی و عاطفی و قاعده‏مند کردن آن سوق می‏دهد.
حجاب باعث می‏شود فاصله‏های اجتماعی محفوظ بماند و رعایت شود، یعنی هر کسی نمی‏تواند با دیگران هر نوع تعاملی را برقرار سازد. لذا پوشش، تعامل‏ها را الگودار و معنادار می‏سازد. این ویژگی مانع نزدیک شدن غریبه‏ها و در نهایت ارتباط جنسی می‏شود. رعایت حجاب و پوشش مناسب، افراد را از بزرگ‏ترین نعمت یعنی آزادی برخوردار خواهد ساخت؛ زیرا زنان اجازه نخواهند داد کسی بدون اجازه، به حریم شخصی و خصوصی‏شان نزدیک شوید و در این زمینه تصمیم بگیریم. بنابراین اگر افراد پاک و پاکدامن و جامعه سالم می‏خواهیم، باید زنان ما پوشش را کاملاً رعایت کنند؛ چنان که امیر مؤمنان در نهج‏البلاغه به فرزندش امام حسن(ع) می‏فرماید: 
وَ اکْفُفْ عَلَیْهِنَّ مِنْ اَبْصارِهِنَّ بِحِجابِکَ اِیّاهُنَّ فَاِنَّ شِدَّهَٔ الْحِجابِ اَبْقی‏ عَلَیْهِنَّ؛
از راه حجاب و پوشش بانوان آنها را بپوشان؛ زیرا رعایت حجاب به طور جدی و محکم، زنان را به طور سالم‏تر و پاک‏تر حفظ خواهد کرد.(۱۲)
▪ افزایش آزار جنسی‏
زنان و دختران با پوشش نامناسب در فعالیت‏های اجتماعی، به جوانان و مردان بزهکار اجازه خواهند داد تا به حریم آنان تجاوز کنند و مورد اذیت و آزار خود قرار دهند. نقطه شروع بسیاری از ناهنجاری‏ها، مزاحمت‏ها و بی‏احترامی‏هایی است که افراد جامعه برای یک‏دیگر به وجود می‏آورند و بدحجابی عامل بسیار مهمی در ایجاد این مزاحمت‏ها به شمار می‏آید، دختران بزرک کرده با پوشش‏های زننده و گاه بسیار تهییج کنده، در جامعه خود را ارائه می‏نمایند تا شاید نگاه‏های آلوده بیشتری را به خود جلب کنند و از این طریق،حس خودآرایی و خودنمایی را به نحوی ارضا کنند، ولی این سرابی بیش نیست و عاقبت پشیمان خواهند شد که دیگر راه بازگشت نخواهند داشت. خداوند در قرآن کریم به پیامبرش(ص) می‏فرماید:
«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ ِلأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنی‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحیمًا)؛(۱۳)
ای پیامبر، به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو پوشش‏های خود را برخود فروتر گیرند. این برای آن‏که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیک‏تر است و خدا آمرزنده مهربان است.
در شأن نزول این آیه آمده، هنگامی که شب‏ها زنان برای نماز به مسجد می‏رفتند، بعضی از جوانان هرزه بر سر راه آنها می‏نشستند و آنان را با مزاح و سخنان ناروا آزار می‏دادند و مزاحم آنها می‏شدند. این آیه به زنان دستور داد حجاب خود را به طور کامل رعایت کنند تا از کنیزان، آلودگان و یهودیان شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند.(۱۴)
پس جامعه‏ای که بخواهد ثبات امنیتی بیشتری داشته و از ناهنجاری‏ها به دور باشد، باید خود را از عواملی که باعث ناهنجاری و بزه می‏شود، دور نگه دارد و حجاب بهترین وسیله‏ای است که زنان و دختران را از آزار جنسی محافظت می‏کند.
▪ جلب نگاه‏های چشم‏چران و هوسباز
خداوند به پیامبر اعظم(ص) می‏فرماید: 
«قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ اَبْصارِهِمْ؛(۱۵)
به مؤمنان بگو چشم‏های خود را از نگاه نامحرمان فرو گیرند.»
شهوت از غرایزی به شمار می‏آید که خداوند در آدمی قرار داده است. شهوتی که باعث بقای نسل و سامان‏دهی زندگی و حیات می‏شود، آرامش و آسایش را برای جامعه به ارمغان می‏آورد و آثار بسیار مطلوبی در جامعه خواهد داشت. اما اگر از مسیر اصلی خود منحرف شود و در سمت و سویی دیگر قرار گیرد، آثار بسیار بدی برای فرد و جامعه دارد. بدحجابی از مسائلی است که غریزه شهوت را از سیر خود منحرف می‏سازد. زنان بدحجاب، نگاه‏های آلوده مردان هوس‏باز را به خود جلب می‏کنند و آتش شهوت را در دل آنان شعله‏ور می‏سازند. به ویژه در جامعه‏ای که بیشتر افراد آن جوان هستند، نگاه‏های شیطانی به سوی دختران بزک‏کرده و بدحجاب جامعه را به فساد و تباهی رهنمون می‏سازند.
آری، در جامعه‏ای که چشم‏چرانی بر اثر بدحجابی رواج پیدا کند، بسیاری از گناهان در آن جامعه رواج پیدا می‏کند و سرانجام، جوانان چشم‏چران بر اثر این گناه خانمان‏سوز، زندگی بسیاری از دختران معصوم و ساده‏لوح را بر باد می‏دهند و آبروی خانواده‏ها را به ارزانی می‏فروشند و زندگی‏ها را سست می‏کنند و سرمایه عفت و پاک‏دامنی را از بین می‏برند.امام صادق(ع) می‏فرماید:
النَّظَرُ سَهْمٌ مِن سِهامِ اِبْلیسَ مَسْمُومٌ وَ کَمْ مِنْ نَظْرَهِٔ اورثَتْ حَسْرَهًٔ طویلهًٔ؛(۱۶)
نگاه، تیری از تیرهای زهرآگین شیطان است. چه بسا یک نگاه حسرت طولانی در پی دارد!
▪ اختلالات روحی و روانی‏
اختلال روحی و روانی از آثار ناگوار بدحجابی در جامعه است. برخی از دختران و زنان، بر اساس نیاز ذاتی خود برای جلب رضایت محیط و توجه بیشتر بینندگان، به خودآرایی و جلوه‏گری و ارائه پوشش غیرمتعارف می‏پردازند و افکار خود را در بعد تمایلات و تخیلات موهوم، تقویت می‏کنند. بنابراین، پوشش و حجاب ناقص فشارهای فراوانی را بر روح و روان افراد وارد می‏سازد. چنین افرادی همیشه در پی آنند که خود را به گونه‏ای ارائه دهند که افکار و نگاه‏های آلوده و هوس‏انگیز را به خود جلب کنند و شخصیت خود را با خواسته‏های دیگران همگون سازند. این خواسته‏ها محدود نیست و وقتی دختران نتوانند خود را مطابق خواست‏ها ارائه دهند. افراد جامعه ثبات روحی و روانی خود را از دست می‏دهند و امیدها و آرزوها به ناامیدی می‏گراید. شهید مطهری؛ می‏فرماید:
روح بشر فوق العاده تحریک‏پذیر است. اشتباه است که گمان می‏کنیم تحریک‏پذیری روح بشر، محدود به حد خاصی است و از آن پس آرام می‏گیرد. همان طور که بشر در ناحیه ثروت و مقام، از تصاحب ثروت و از تملک جاه و مقام سیر نمی‏شود و اشباع نمی‏گردد، در امور جنسی نیز چنین است. هیچ مردی از تصاحب زیبارویان و هیچ زنی از متوجه کردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالاخره هیچ دلی از هوس سیر نمی‏شود. از طرفی تقاضای نامحدود خواه ناخواه انجام ناشدنی است و همیشه مقرون است با نوعی احساس محرومیت و دست نیافتن به آرزوها که به نوبه خود منجر به اختلالات روحی و بیمارهای روانی می‏گردد. چرا در دنیای غرب این همه بیماری‏های روانی زیاد شده است؟ علتش آزادی اخلاقی جنسی و تحریکات فراوان سکسی است که به وسیله جراید و مجلات و سینماها و تئاترها و محافل و مجالس رسمی و غیر رسمی انجام می‏شود.(۱۷)
اگر بتوان از لحاظ پوشش، الگوی مناسبی به جامعه ارائه داد، سلطه‏ای آگاهانه به افراد جامعه پیدا خواهیم کرد و جامعه را از بی‏ارادگی و بی‏اختیاری نجات خواهیم داد. اما با بدحجابی، به افراد جامعه اجازه داده‏ایم که هرگونه می‏خواهند، برای پوشش خود تصمیم بگیرند و مدل‏های متنوع را جای‏گزین کنند و دل‏ها را به سمت و سوی انحرافات اجتماعی سوق دهند که در این صورت، اداره و اختیار از افراد جامعه گرفته می‏شود و جامعه‏ای که از خود اراده‏ای نداشته باشد، اختلالات روحی و بیماری‏های روانی به سراغ آن خواهد آمد و به منجلاب کشیده خواهد شد. «بدحجابی زن در جامعه، سبب نقش بازی کردن او در اسلوب‏ها و مدل‏های گوناگون می‏شود. این اعمال او را به صورت موجودی بی‏اختیار و بی‏اراده، به هر طرف می‏کشد و دیگر بر زندگی‏اش تسلط آگاهانه نخواهد داشت. در زندگی و اعمال خود، نظر دیگران را ترجیح می‏دهد که برای جلوگیری از این امور منفی، حجاب بهترین درمان می‏باشد».(۱۸)
▪ تزلزل نهاد خانواده‏
تشکیل نهاد خانواده، مقدس‏ترین پیوند زناشویی است. برای ثبات این نهاد، عفت و حجاب خانوادگی مهم‏ترین عامل به شمار می‏آید. اگر زن لذت‏های جنسی خود را از محیط خانواده بیرون نبرد و دستورهای اسلام را اطاعت کند، محیط خانه سالم و آرام‏بخش خواهد بود. ولی اگر عفت را رعایت نکند و لذت‏های جنسی و خودنمایی‏ها را به بیرون منزل بکشاند، مورد نگاه‏های هوس‏آلود نامحرمان قرار خواهد گرفت و ناخواسته عامل پاشیدگی و تیرگی روابط افراد خانواده خواهد شد.
وقتی اختلافات زن و شوهر در محکمه‏های قضایی، را ریشه‏یابی می‏کنیم، پی می‏بریم که بسیاری از ناسازگاری‏ها به دلیل رعایت نکردن حجاب است. وقتی زن با آرایش و بدحجابی در جامعه ظاهر می‏شود، چشم‏ها، به سوی او نشانه می‏روند و او هم دل‏باخته و فریفته چشم‏چرانان می‏شود و کم کم از نگاه‏های شوهرش لذت نمی‏برد و از او سرد می‏شود و سرانجام باعث جدایی می‏گردد. گاهی همین امر از طرف شوهر صورت می‏گیرد. بر اثر چشم‏چرانی و نگاه‏های هوس‏آلود به دختران و زنان بدحجاب، از همسرش دل‏سرد می‏گردد و لذات‏ها و محبت‏هایش در بیرون از خانه صرف می‏شود. در نتیجه، بنای ناسازگاری با همسرش شروع می‏شود و تیرگی بر کانون خانواده سایه می‏افکند.
بنابراین، برای حفظ نظام خانواده و به وجود آوردن محیطی سالم و فرزندان پاک رعایت حجاب ضروری است و باید بالاترین امنیت، یعنی امنیت ناموسی، در خانه حاکم شود. از طرفی بدیهی است، اگر خانواده سالم باشد و پوشش را رعایت کند، جامعه که از اجتماع خانواده‏ها تشکیل شده، سالم و پایدار خواهد ماند. در جامعه‏ای که بیشتر اعضای آن را جوانان تشکیل می‏دهند باید در برابر این فرآیند حساس‏تر باشند؛ زیرا جوانان در برابر مناظر شهوت‏ انگیز و تهییج‏ کننده، زودتر تحریک می‏شوند و چنین مناظری عامل مهمی در سوق دادن آنان به فساد خواهد شد. در نتیجه، نیروی فعال اجتماع به راه‏های فساد و تباهی کشانده می‏شوند و به جامعه ضربه جبران ‏ناپذیری از جهات اقتصادی مادی، اجتماعی و اخلاقی وارد خواهد شد.
«آمارهای قطعی و مستند نشان می‏دهد که با افزایش بی‏ حجابی و بدحجابی در جهان، طلاق و از هم ‏گسیختگی زندگی زناشویی در دنیا به طور مدام بالا رفته است؛ چرا که «هر آن‏چه دیده بیند دل کند یاد» و هر چه دل در این‏جا یعنی هوس‏های سرکش، بخواهد، به هر قیمتی باشد به دنبال آن می‏رود و به این ترتیب هر روز دل به دل‏بری می‏بندد و با دیگری وداع می‏گوید».(۱۹)
به امید روزی که بتوان جامعه را به زیور عفاف و حجاب مزین کرد و از بدحجابی رهانید.





محمدحسین درافشان‏
۱) پرویز صانعی، جامعه‏شناس ارزش‏ها، ص ۵۰۱ - ۵۰۲، کتاب‏خانه گنج دانش، تهران، ۱۳۷۲.
۲) همان.
۳) فرهنگ و تهاجم فرهنگی، ص ۲۰، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، تهران، ۱۳۷۳.
۴) قرهٔ العین، «درآمدی بر تاریخ بی‏حجابی در ایران»، تهران، نشر نور، ۱۳۶۳، ص ۴۰.
۵) فرهنگ و تهاجم فرهنگی، ص ۹.
۶) جامعه‏ شناسی ارزش‏ها، ص ۱۰۱.
۷) محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۱۹، مکتبهٔ الاسلامیهٔ، تهران، ۱۳۷۲.
۸) ستار هدایتخواه، زیور عفاف، ص ۳، اداره کل آموزش و پرورش خراسان، مشهد، ۱۳۷۴.
۹) محمدتقی مصباح یزدی، تهاجم فرهنگی، ص ۹۵ - ۹۶، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، قم، ۱۳۷۹.
۱۰) غلامعلی حداد عادل، فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی، تهران، انتشارات صدا و سیمای جمهوری اسلامی، سروش، ۱۳۷۹، ص ۵۹.
۱۱) عبدالرزاق گیلانی، مصباح الشریعه، پیام حق، ص ۶۹، تهران، ۱۳۷۷.
۱۲) نهج ‏البلاغه، نامه ۳۱.
۱۳) احزاب، ۵۹.
۱۴) ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۱۷، ص ۴۲۵.
۱۵) نور، .
۱۶) کافی، ج ۵، ص ۵۵۹، ح ۱۲.
۱۷) مسأله حجاب، صص ۸۷ - ۸۸، صدرا، تهران، ۱۳۷۹.
۱۸) حسین حبیب ‏اللهی، حجاب در بی ‏حجابی، قم، انتشارات داوری، ۱۳۷۳، ص‏۲۴.
۱۹) تفسیر نمونه، ج ۱۴، ص ۴۴۴.





منبع : مجله پیام زن

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی

درخواست بد!

پارامتر های درخواست شما نامعتبر است.

اگر این خطایی که شما دریافت کردید به وسیله کلیک کردن روی یک لینک در کنار این سایت به وجود آمده، لطفا آن را به عنوان یک لینک بد به مدیر گزارش نمایید.

برگشت به صفحه اول

Enable debugging to get additional information about this error.