سروش ایزد

ابراهیم بن محمد (زاده ذی‌الحجه ۸ (قمری) - درگذشته ۱۰ (قمری)) پسر محمد، پیامبر اسلام و ماریه بود[۱] و در ۱۸ ماهگی یا ۲۱۱ ماهگی درگذشت و در بقیع دفن گردید.

مرگ به روایت شیخ عباس قمی:

شیخ عباس قمی در منتهی‌الآمال می‌نویسد:ابن شهر آشوب از ابن‌عباس روایت کرده است که:

«روزی حضرت محمد نشسته بودند. بر ران چپش ابراهیم و بر ران راستش حسین پسر علی را نشانده بود. ناگاه جبرییل نازل شد و گفت:ای محمد، پرورگارت تو را سلام می‌رساند، و می‌فرماید این هر دو را برای تو جمع نخواهم کرد. یکی را فدای دیگری گردان. پس محمد به ابراهیم نگاه کرد و گریست. به حسین نگاه کرد و گریست. پس فرمود: ابراهیم مادرش ماریه است. اگر بمیرد کسی جز من برایش محزون نخواهد شد. مادر حسین فاطمه و پدرش علی می‌باشد، پسر عم من و به منزله جان و خون من است. اگر بمیرد دختر و پسر عمم هر دو برایش اندوهگین خواهند شد. من نیز برای او محزون می‌شوم. پس اختیار می‌کنم حزن خود بر حزن ایشان. ای جبرییل ابراهیم را فدای حسین کردم. پس هر وقت محمد، حسین را می‌دید او را به سینه می‌چسبانید و می‌گفت :فدای تو بشوم. ای کسی که ابراهیم را فدای تو کردم.»[۲] 

باورها :

بعد از تدفین ابراهیم در بقیع، کسوف رخ داد و مردم پنداشتند که خورشید به دلیل مرگ ابراهیم اندوهگین است. اما محمد به همه گفت: «ایها الناس ان الشمس و القمر آیتان من آیات الله یجریان بامره، مطیعان له، لا ینکسف لموت احد و لا لحیاته، فاذا انکسفا او احدهما صلوا»
ترجمه: ای مردم همانا خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌های قدرت حق تعالی هستند که تحت اراده و فرمان او هستند و برای مرگ و حیات کسی نمی‌گیرند و هر زمان دیدید آن دو یا یکی از آنها گرفت نماز بگزارید.[۳]

خورشیدگرفتگی ۲۷ ژانویه ۶۳۲ میلادی (جمعه ۲۵ شوال ۱۰ قمری) مقارن با با ۲۱ ماهگی ابراهیم و روز دفن او رخ داد که در مدینه تا ۷۶٪ خورشید را پوشانید.[۴]

پی نوشتها:

1-بعلبکی, منیر. «Ibrahim». در دانشنامه المورد. ج. پنجم. بیروت: دارالعلم للملایین, 1980. 168.
2-قمی، شیخ عباس. منتهی الآمال. تهران:فراوردی، ۱۳۸۱ صفحه ۱۵۵.
3- رحلت ابراهیم پسر حضرت محمد.
4- ناسا

منبع:ویکی پدیا

طبيعت در روايات
پيامبر اعظم صلي الله عليه و آله:

«نگاه كردن به سه چيز، عبادت است: چهره پدر و مادر، قرآن، و دريا». [۱]

«نخل را نسوزانيد و آن را در آب غرق نسازيد. درخت بارور را قطع نكنيد و زراعت را به آتش نكشيد». [۲]

«كسي كه بخواهد بوي مرا استشمام كند، گل سرخ را ببويد». [۳]

امام علي عليه السلام:

«نگاه كردن به سبزه، باعث شادي است». [۴]

امام صادق عليه السلام:

«زندگي با سه چيز، خوش است: هواي پاك، آب فراوان و زمين آماده زراعت». [۵]

«سه چيز، ديده را روشن مي‌كند: نگاه به سبزه، نگاه به آب جاري، و نگاه به صورت زيبا». [۶]

«نگاه به گل‌هاي رنگارنگ و درختان سرسبز و خرّم، چنان لذتي به آدمي مي‌بخشد كه هيچ لذتي را با آن برابر نمي توان كرد». [7]

امام موسي كاظم عليه السلام:

«سه چيز سبب روشني چشم است؛ يكي از آنها نگريستن به گياهان سرسبز است». [8]

امام رضا عليه السلام:
«بوي خوش، عسل، سواركاري، و نگريستن به مناظر سرسبز، برخي بيماري‌هاي روحي و رواني را از بين مي‌برد». [9]

پی نوشت ها:

[۱]: محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، ج۱۰، ص۳۶۸.
[۲]: شيخ كليني، كافي، ج۵، ص۲۹.
[۳]: بحارالانوار، ج۷۳، ص۱۴۷.
[۴]: نهج البلاغه، حكمت ۴۰۰.

[۵]: ابن شعبه حراني، تحف العقول، ص۳۲۰.
[۶]: صدوق، خصال، ص۴۴۳.
[7]: بحارالانوار، ج۳، ص۱۲۹.

[8]: بحارالانوار، ج۱۰، ص۲۴۶.
[9]: بحارالانوار، ج۷۶، ص۲۸۹.

دوازدهم فروردين در كلام امام و رهبري

(«مبارك باد بر شما چنين حكومتي كه در آن اختلاف نژاد و سياه و سفيد و ترك و فارس و كرد و بلوچ مطرح نيست و تفاوت بين زن و مرد و بين اقليت‌هاي مذهبي و ديگران در امر اجراي عدالت نيست». [۱]

(«من به دنيا اعلام مي‌كنم كه در تاريخ ايران چنين رفراندومي سابقه ندارد كه سرتاسر مملكت با شوق و شعف و عشق و علاقه به صندوق‌ها هجوم آورده و رأي مثبت خود را در آن ريخته و رژيم طاغوتي را براي هميشه [در] زباله دان تاريخ دفن كنند».
(«من از اين هم بستگي بي مانند كه همه به نداي آسماني «وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ» لبيك گفتند و به اتفاق آرا به جمهوري اسلامي رأي مثبت دادند و رشد سياسي و اجتماعي خود را به شرق و غرب ثابت كردند، تقدير مي‌كنم». [۲]

(«صبحگاه دوازده فروردين كه روز نخستين حكومت الله است، از بزرگ ترين اعياد ملي و مذهبي ماست و ملت بايد اين روز بزرگ را عيد بگيرند و زنده نگه دارند».
(«رأي بدهيد به جمهوري اسلامي، نه يك حرف زيادتر و نه يك حرف كمتر». [۳]

(«مبارك باد بر شما روزي كه در آن تمام اقشار ملت به حقوق خود مي‌رسند». [۴]

(«ماهيت جمهوري اسلامي اين است كه با شرايطي كه اسلام براي حكومت قرار داده است، با اتكا به آراي عمومي ملت، حكومت تشكيل شده و مجري احكام اسلام باشد». [5]

(«حكومت جمهوري اسلامي مورد نظر ما از رويه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و امام علي عليه السلام الهام خواهد گرفت و متكي به آزادي عمومي ملت مي‌باشد». [6]

(«جمهوري اسلامي مي‌خواهد مطلبي را كه قرآن فرموده است، مطلبي را كه رسول خدا صلي الله عليه و آله فرموده است، در همه كشورها پياده كند». [7]

(«من از عموم ملت ايران تشكر مي‌كنم كه در اين رفراندوم شركت كردند و رأي قاطع خودشان را كه بايد گفت صددرصد پيروزي بوده است و رأي داده شده است، به طور قاطع رأي خودشان را داده اند و به جمهوري اسلامي هم رأي دادند». [8]

(«برقراري جمهوري اسلامي كه به اتفاق آراي ملت برقرار شد و ان شاء الله احكام اسلامي هم دنبال آن برقرار مي‌شود، براي رفاه حال همه طبقات، خصوصاً كارگران، دهقانان، طبقه ضعيف، براي همه است و اسلام براي آنها بيشتر از ساير طبقات حق قايل است». [9]

(«دوازدهم فروردين سرآغاز حيات حقيقي انقلاب اسلامي است». [10]

(«دوازدهم فروردين عيد ملت ماست؛ زيرا در اين روز، با قدرت ملي، سرنوشت خود را به دست گرفتند». [11]

(«در دوازدهم فروردين طومار رژيم استكباري، با دست تواناي الهي كه قدرت مستضعفين است، درهم پيچيده شد». [12]

(«جمهوري اسلامي از لحاظ معناي تحت اللفظي بر دو پايه استوار است: يكي جمهور مردم؛ يعني آحاد مردم و جمعيت كشور؛ اينها هستند كه امر اداره كشور و تشكيلات دولتي و مديريتي كشور را تعيين مي‌كنند؛ و ديگري اسلامي؛ يعني اين حركت مردم، بر پايه تفكر اسلام و شريعت اسلام است». [13]

(«آنچه ملت ما مي‌داند و بايد به درستي روي آن پافشاري كند كه بحمدالله تاكنون پافشاري كرده، اين است كه نجات اين كشور و رسيدن آن به نقطه اي كه شايسته اين ملت است، فقط در سايه اسلام و جمهوري و نظام اسلامي امكان پذير است و بس». [14]

پی نوشت ها:
[۱]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه نور، چاپ جديد، ج ۳، ص۴۸۳.

[۲]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه امام، ج ۵، صص۴۵۲ و ۴۵۳.

[۳]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه امام، ج۳، ص۴۸۳.
[۴]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه امام، ج۳، ص۴۸۳.
[5]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه امام، ج۳، ص۱۰۵.

[6]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه امام، ج۳، ص۲۷.
[7]: پيام حضرت امام خميني به مناسبت ۱۲ فروردين ۱۳۵۸، صحيفه امام، ج۱۳، ص۲۴۵.
[8]: بخشي از پيام راديو و تلويزيون امام خميني= پس از انجام رفراندوم جمهوري اسلامي، ۱۷/۱/۱۳۵۸.

[9]: صحيفه نور، ج۵، ص۲۵۴.
[10]: صحيفه نور، ج۵، ص۲۳۳.
[11]: صحيفه نور، ج۵، ص۲۳۴.

[12]: صحيفه نور، ج۵، ص۲۳۳.
[۱3]: كلام رهبري، برگرفته از سايت تبيان. www. tebyan. net

[14]: سخنراني رهبر ۱۴/۳/۱۳۸۱، به نقل از: نرم افزار به سوي نور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامي.

منبع:کتاب مجموعه پیام های کوتاه و زیرنویس مناسبت های شمسی - صفحه۲۶

 احترامات استثنائى و رعايت ادب اختصاصى

۱- يونس بن عبدالرحمن از درست ابن أبى منصور: از أبى الحسن موسى عليه السلام فرمود: سأل رجل رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ما حق الوالد على ولده؟ قال: لا يسمّيه باسمه، و لا يمشى بين يديه، و لا يجلس قبله و لا يستسب له. مردى از رسول خدا پرسيد حق پدر بر اولاد چيست؟! فرمود: او را بنام صدا نزند و جلوتر از او راه نرود. پيش از او ننشيند و باعث فحش دادن به او نشود (كارى نكند كه مردم به پدر كننده آن كار لعنت فرستاده يا فحش بگويند). 
۲- عبدالله بن مسكان از ابراهيم بن شعيب گفت: قلت لأبى عبد الله عليه
السلام إنّ أبى قد كبر جدّاً و ضَعُفَ فنحن نحمله إذا أراد الحاجة؟ فقال: إن استطعت أن تلى ذلك منه فافعل ولقّمه بيدك فإنّه جنّةٌ لك غداً. به أبى عبداللّه (امام صادق عليه السلام) گفتم: پدرم جدّاً پير و ناتوان شده است، ما او را در مورد نياز (و دستشوئى) به آنجا مى بريم؟ فرمود: اگر مى توانى اين كارها را بكنى بكن و بادست خود لقمه را بر دهانش بگذار اين عمل فرداى (قيامت) براى تو سپرى است (از آتش و) سبب بهشت رفتن تو خواهد شد. 

۳- نوفلى: از سكونى: از أبى عبد الله عليه السلام فرمود: من السنّة و البرّ أن يكنّى الرجل باسم أبيه از سنّت است كه مرد با نام پدرش كنيه داده شود (و شهرت يابد! ). 
۴- طاووس گفت: انّ من السنّة أن توقّر أربعة، العالم و ذو الشّيبة و السلطان و الوالد قال و يقال ان من الجفاء ان يدعو الرجل والده باسمه از سنت (رسول خدا) است كه چهار گروه را محترم بشمارى، عالم و پير و سلطان و پدر و گفته شده است از ستم شمرده مى شود كه مرد پدر خود را با نامش صدا كند (بلكه با شهرت و كنيه خطاب نمايد).

جريان گاو بنى اسرائيل در نيكى به پدر

مفسران در تفسير آيه ۶۷ سوره بقرة ببعد آورده اند، آن گاوى كه بنى اسرائيل به كشتن آن مأمور شدند و جريانش بيان شده است، در
آن محيط منحصر به فرد بوده است و بنى اسرائيل آن را به قيمت بسيار گزافى خريدند.
مى گويند: صاحب اين گاو مرد نيكوكارى بود و نسبت به پدر خويش احترام فراوان قائل مى شد: در يكى از روزها كه پدرش در خواب بود معامله پر سودى براى او پيش آمد: ولى او به خاطر اينكه پدرش ناراحت نشود: حاضر نشد وى را از خواب بيدار سازد و كليد صندوق را از او بگيرد: در نتيجه از معامله صرفنظر كرد.
و به قول بعضى از مفسران فروشنده حاضر مى شود آن جنس را به هفتاد هزار (به قيمت خيلى كمتر از قيمت واقعى) بفروشد به اين شرط كه نقد بپردازد: و پرداختن پول نقد منوط به اين بوده است كه آن مرد، پدر را بيدار نمايد و كليد صندوقها را از او بگيرد: ولى جوان مزبور حاضر مى گردد كه به هشتاد هزار بخرد ولى پول را پس از بيدارى پدر بپردازد! بالأخره معامله انجام نشد، خداوند به جبران اين گذشت جوان معامله پرسود بالا (معامله گاو) را براى او فراهم مى سازد.

بعضى از مفسران نيز مى گويند: پدر پس از بيدار شدن از ماجرا آگاه مى شود و گاو مزبور را به پاداش اين عمل به پسر خود مى بخشد كه سر انجام آن سود فراوان را براى او به بار مى آورد.
پيامبر اسلام در اين مورد مى فرمايد: انظروا الى البرّ ما بلغ بأهله: نيكى را بنگريد كه با نيكو كار چه مى كند؟!. 

منبع:کتاب والدین دو فرشته جهان افرینش - محمد امینی گلستانه - صفحه۹۴

ارزشمندترین هدیه
نگاه مادی و ظاهربین، هدایا را به تناسب کیفیت و کمیت ظاهری اش ارزش می‌نهد، و آن را محدود به مادیات می‌بیند، ولی هدیه می‌تواند فراتر از اشیای مادی باشد. در هدایای معنوی، لذّت و اثری است که در هدایای مادی یافت نخواهد شد.
به راستی، بهترین و ارزشمندترین هدیه کدام است؟ بی گمان، بهترین هدایا آن است که بر دانش و تقوا و ایمان انسان بیفزاید؛ چنان که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: بهترین عطیه و بهترین هدیه کلمه «حکمت آموز» است! [1] و امام علی علیه السلام می‌فرماید: «بهترین هدیه، موعظه است». [2]
چه زیبا و پرمعناست کلام امام صادق علیه السلام که فرمود:
دوست داشتنی ترین برادران من کسی است که عیوبم را به من اهدا کند! [3]
کدام هدیه ارزشمندتر از اینکه دوستی در کمال خلوص و پاکی، آیینه شفاف عیب‌های دوستش قرار گیرد؟ چنین هدیه ای، ما را به کمال انسانی و معنوی رهنمون خواهد ساخت و ارزشمند و اصلاح کننده خواهد بود.

پی نوشت ها:

[1]: قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «نِعْمَ الْعَطِیَّةُ وَ نِعْمَ الْهَدِیَّةُ کَلِمَةُ حِکْمَةٍ تَسْمَعُها».
[2]: میزان الحکمه، ج ۱۰، ص ۳۴۳. قال امیرالمؤمنین علیه السلام: «نِعْمَ الْهَدِیَّةُ الْمَوْعِظَةُ».
[3]: میزان الحکمه، ج ۷، ص ۱۴۶؛ امام صادق علیه السلام: «اَحَبُّ اِخْوانی اِلَیَّ مَنْ اَهْدی اِلیَّ عُیُوبی».

منبع:کتاب زمزمه تحول- صفحه ۱۷۳