سروش ایزد

چگونگى آفرينش دوزخ

درباره اين كه آيا دوزخ هم اكنون آفريده شده است يا خير مى توان گفت: به يك تعبير بله. به يك تعبير نه!
به تعبيرى كه مى گوييم بله، مقصودمان اين است كه: زمينه دوزخ و همه چيز براى تبديل گناهان به آتش فراهم است، همچنين به اندازه گناهان بخشيده نشده هرانسانى، دوزخ او آماده شده است.
اما به تعبيرى كه مى گوييم نه، مقصود آن است كه هرانسانى، آفريننده و تجهيزكننده دوزخ خويش است. بنابراين به اندازه گناهانى كه هنوز انجام نداده ايم، دوزخ ما آفريده نشده است يا به تعبير بهتر، آن را نيافريده ايم.
به همين جهت گفته شده است كه:

مفهوم صحيح اين عبارت (هركسى جهنم خود است و بهشت خود) اين است كه هركسى خود، خالق بهشت و يا جهنم خود است. چرا كه بهشت و جهنم، زمين هاى خالى است كه به وسيله اعمال ما پر از نعمت هاى بهشتى و يا پر از عذاب هاى جهنمى مى شوند (درصورتى كه اعمال نيكى باشند، به صورت نعمت هاى جالب و زيباى بهشتى و اگر اعمال بد و شرى باشند، در قيافه وسايل شكنجه و عذاب، مجسم مى شوند. (۱)
امام صادق عليه السلام در اين باره فرموده اند: دوزخيان به خاطر اعمال (بدشان) شقاوتمند شدند.
مفسر تفسير نمونه درباره اين كه دوزخ هم اكنون موجود است نوشته است: طبق ظاهر آيات قرآن، جهنم هم اكنون موجود است و طبق تحليلى كه داشته ايم در باطن و درون اين دنيا است و به اين ترتيب حقيقتا كفار را احاطه كرده است.
در آيات ۵ تا ۷ سوره تكاثر به اين مطلب اشاره شده است:
كَلاّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ لَتَرَوُنَّ الْجَحيمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقينِ
اين چنين نيست، اگر علم اليقين داشتيد دوزخ را مشاهده مى كرديد سپس آن را به عين اليقين مى ديديد. (2)
بنابراين، دوزخ هم اكنون آماده است اما، بر اثر اعمال بد انسان‌ها توسعه مى يابد.
و هركس با اعمال بد خويش اعم از اعمال ماتقدم و ماتأخر، در حال گسترش دادن، عميق كردن و دميدن در آتش جايگاه ابدى خويش است.

پی نوشت:

۱- پيام قرآن، ج۶، ص۳۴۱ ۳۴۴، ج۲، ص۵۱

2- توحيد صدوق، ص ۳۵۶.

منبع:بهشت و جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث - عباسعلی کامرانیان- صفحه۱۶

برای دستیابی به سروری جاویدان

ابراز مهر و محبت به دیگران و به ویژه کودکان یتیم که پدر و مادر خود را از دست داده اند و از مهر و عطوفت آنان بی نصیب اند و تفقد و دلجویی از بی کسان و نیازمندان که شادمانی آنان را فراهم می‌کند، بازتابی مسرّت بخش در دنیا و آخرت دارد. انسان را در زندگی به وجدانی آسوده و خاطری آرام می‌رساند و در آخرت موجب خشنودی و سرور و شادمانی او می‌گردد.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: خداوند در شب معراج بهشت و جهنم را به من نشان داد. بر در یکی از درهای بهشت چنین نوشته شده بود:
لِکُلِّ شَیْءٍ حیلَةٌ وَ حیلَةُ السُّرُورِ فِی الآخِرَةِ اَرْبَعُ خِصالٍ مَسْحُ رُؤُسِ الْیَتامیٰ وَ التَّعَطُّفُ عَلَی الْاَرامِلِ وَ السَّعْیُ فِی حَوائِجِ الْمُؤْمِنینَ وَ التَّفَقُّدُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساکینَ؛ [۱] برای دستیابی به هر چیزی باید تدبیری اندیشید و برای دستیابی به شادمانی در آخرت چهار خصلت و ویژگی لازم است؛ دست محبت بر سر یتیمان کشیدن، رسیدگی و عطوفت نسبت به بی سرپرستان، تلاش برای برآوردن نیازهای اهل ا یمان و تفقد و دلجویی از فقرا و نیازمندان.
و نیز فرمودند:
اِنَّ فِی الجَنَّةَ داراً یُقالُ لَها دارُ الْفَرَح ِلا یَدْخُلُها اِلّا مَنْ فَرَّحَ الصِّبیانَ؛ [۲] در بهشت خانه ای است که به آن خانۀ شادی گفته می‌شود، جز کسی که کودکان را شاد کرده باشد، وارد آن خانه نمی شود.
پی نوشت ها:

۱. الفضائل لابن شاذان، ص ۱۵۳؛ بحارالانوار، ج ۸، ص ۱۴۴.

 ۲. حکمت نامۀ کودک، ص ۲۳۲، به نقل از کنزل العمال، ج ۳، ص ۱۷۰، ح ۶۰۰۹.

منبع:کتاب نشاط و شادی - حبیب الله فرحزاد - صفحه ۱۱۹

«سِجّين» پايين ترين مكان جهنم
كَلاّ اِنَّ كِتابَ الْفُجّارِ لَفى سِجّينٍ
مسلما نامه اعمال فجار در سجين است. (1)
سجين وادى بسيار هولناكى در دوزخ است.
امام باقر عليه السلام در اين باره فرموده اند: «سجين» زمين هفتم و پايين ترين مكان «دوزخ» است. 

مفسر تفسير نمونه نوشته است: «سجين» به معنى دوزخ يا قعر زمين است… (2)
فجار كسانى هستند كه بى پروا و بى محابا و گستاخانه و آشكار به انجام گناهان مى پردازند. چنين كسانى به تناسب گناهانشان گرفتار اعمال خويش خواهند شد.

پی نوشت ها:

1- ۷ / مطففين.

2- نمونه، ج ۲۲، ص ۲۷۵.

منبع :کتاب بهشت و جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث -عباسعلی کامرانیان-ص10

شاد کردن زنان در خانواده

در شاد کردن خانواده و با نشاط و سرحال نگاه داشتن آن توجه ویژه ای به شاد کردن زنان و محارم شده است و در این امر مهم آنان در اولویت قرار گرفته اند. پیشوایان ما فرموده اند که بین فرزندان خود در مهر و اظهار عطوفت عدالت حاکم باشد و میان آنان فرق نگذارید، ولی صحبت از زنان و دختران که به میان می‌آید، اولویت نسبت به آنان را مجاز شمرده است، چنان که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
ساوُوا بَیْنَ اَوْلادِکُمْ فِی الْعَطِیَّةِ فَلَوْ کُنْتُ مُفَضِّلاً اَحَداً لَفَضَّلْتُ النِّساءَ؛ [۱] در بخشش میان فرزندان خویش مساوات و عدالت را رعایت کنید. من اگر کسی را برتری دادم، زنان را برتری دادم.
زنان در احساسات و عواطف و در اظهار مهر و عطوفت نیازمندتر از مردان اند. از این رو عنایت ویژه ای به پاسخ گفتن به این نیاز عاطفی است و بر همین اساس بر این مطلب تأکید شده است. رسول گرامی صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
ما مِنْ رَجُلٍ یُدْخِلُ فَرْحَةً عَلی امرأَةٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَها حُرْمَةٌ اِلَّا فَرَّحَهُ الله تعالی یَوْمَ القیامَةِ؛ [۲] هرکس زنی از محارم خود را شاد کند، خداوند روز قیامت او را شادمان خواهد کرد.

پی نوشت ها:
[۱]: ۱. نهج الفصاحة، ص ۵۱۹، ح ۱۷۲۸.

[۲]: ۲. الکافی، ج ۶، ص ۶؛ وسائل الشیعه، ج ۲۱، ص ۳۶۷.

منبع:کتاب نشاط و شادی -حبیب الله فرحزاد- صفحه ۱۱۴

شفاي مفلوج و سفارش به دعاي فرج

يكي از خدمه جمكران مي‌گويد:
«يك روز قبل از عاشوراي حسيني در مسجد جمكران مشغول قدم زدن بودم. مسجد بسيار خلوت بود. ناگهان متوجه مردي شدم كه بسيار هيجان زده بود و به هر يك از خدّام كه مي‌رسيد، آنها را بغل مي‌كرد و مي‌بوسيد. جلو رفتم تا جريان را جويا شوم، امّا همين كه به او رسيدم مرا نيز در آغوش كشيد؛ مي‌بوسيد و اشك مي‌ريخت. وقتي جريان را از او پرسيدم، گفت: چند وقت قبل با اتومبيل تصادف كردم و فلج شدم. پاهايم از كار افتاد. هر شب به خدا و ائمه معصومين (عليهم السلام) متوسل مي‌شدم. امروز، همراه خانواده‌ام به مسجد آمدم. از ظهر به بعد حال خوشي داشتم؛ به آقا امام زمان (عليه السلام) متوسل بودم و از ايشان تقاضاي شفا مي‌كردم. نيم ساعت پيش، ناگهان متوجه شدم كه مسجد، نوري عجيب و بوي خوشي دارد. به اطراف نگاه كردم و ديدم كه مولا اميرالمؤمنين، امام حسين، قمر بني هاشم و امام زمان (عليهم السلام) در مسجد حضور دارند. با ديدن آنها دست و پاي خود را گم كردم. و نمي دانستم چه كنم كه امام زمان (عليه السلام) به من نگاه كرد و همان لحظه لطف ايشان شامل حالم شد و به من فرمود: شما خوب شديد! برويد و به ديگران بگوييد كه براي فرج من دعا كنند كه ظهور ان شاءاللّه نزديك است. بعد ادامه داد: امشب عزاداري خوب و مفصلي در اين جا برقرار مي‌شود كه ما هم حضور داريم».
] خادم مي‌گويد: «مردِ شفا گرفته يك انگشتري طلا به دفتر داد و با خوشحالي رفت. مسجد خلوت بود. آخر شب، هيأتي از تبريز به جمكران آمد و به عزاداري و نوحه خواني پرداختند. مجلس بسيار با حال و سوزناك بود. من همان لحظه به ياد حرف آن مرد افتادم».

منبع:کتاب کرامات حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف )-تالیف واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران