سروش ایزد

امام صادق(ع) در روایتی ویژگی‌ها و برنامه‌های کسانی را که می‌خواهند از یاران امام زمان(عج) باشند، بیان کرده‌اند.

امام صادق(ع) فرمودند: «من سرّه ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق؛ هر کس خوشحال می‌شود و دوست دارد که درشمارِ یاران حضرت مهدی(عج) باشد، باید سه ویژگی داشته باشد: منتظر بودن، با ورع بودن، اخلاق کریمانه و بزرگوارانه داشتن».

ویژگی نخست: منتظر بودن

انتظار کشیدن ـ که از وظایف یاران امام مهدی(عج) است ـ یک حالت و عمل قلبی و درونی‌ است که آثار و برکت‌های فراوان بیرونی هم دارد. انسان منتظر، دائماً به در نگاه می‌کند. پیوسته در درون و باطن به عالم بالا نگاه می‌کند که آقایش چه زمانی تشریف می‌آورد.

پس اوّلین اثر انتظار، این است که انسان را دائماً به یاد منتظَر می‌اندازد؛ یعنی در حقیقت، انسان منتظِر، یک لحظه هم از یاد آن حضرت غافل نیست.

دومین اثر، آماده شدن و مهیّا شدن برای آمدن امام زمان(عج) است. شخصی از امام صادق(ع) می‌پرسد: متی الفرج؛ آقاجان! گشایش و فرج شما اهل بیت(ع) چه زمانی است؟ امام فرمودند: «مالک و الفرج و انت ممن ترید الدّنیا!؟؛ تو را به فرج چه کار در حالی که از کسانی هستی که دنیا را می‌خواهند و دنیاطلبند؟! کسی می‌پرسد فرج چه زمانی است، که خود را برای آن ساخته و آماده کرده است. تو فرج را برای آن می‌خواهی که دنیایت آباد شود! مشکلات اقتصادی و سیاسی برود! تو خود آقا را نمی‌خواهی. آقا بیاید تا دنیایت را آباد کند. بنابراین پرسشت بی‌جاست!»

پس مهم، آماده بودن برای ظهور است.

اثر سوم انتظار، لحظه شماریِ انسانِ منتظر برای آمدن آن حضرت(عج) است. لحظه لحظه می‌گوید: خدا کند تو بیایی!. اصلاً آمدن حضرت(عج) را در خواب می‌بیند. نه اینکه بگوید ـ نعوذبالله ـ آقا تا هزار سال دیگر هم ظهور نمی‌کند.

ویژگی دوم: با ورع بودن

دومین ویژگی یاران امام زمان(عج) تهذیب نفس و خودسازی است. در اسلام، یک منطقة ممنوعه داریم و یک منطقة قُرق. منطقة ممنوعه، گناه است و منطقة قرق شده، مکروهات و شبهات.

دوری از گناه، تقوا و دوری از مکروهات و شبهات، ورع نام دارد. اگر کسی بگوید: می‌روم و در مرز سرزمین گناه می‌ایستم و گناه نمی‌کنم بداند که شیطان می‌آید و آرام به گناه هلش می‌دهد!

برای حفظ خودمان، باید یک سری مستحبّات را انجام دهیم. مستحبّات، بازوی واجبات است و باید یک سری مکروهات را هم ترک کنیم. دوری از مکروهات، به دوری از حرام و گناه کمک می‌کند.

پس امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس می‌خواهد از یاران مهدی(عج) باشد، علاوه بر ترک گناه، باید از شبهات هم دوری کند؛ یعنی مواظب باشد که هر چیزی که در آن شبهة عقلی وعرفی است (نه شبهة برخاسته از وسوسه!) مرتکب نشود.»

ترک شبهات میان انسان و امام زمان(عج) سنخیّت و تشابه به وجود می‌آورد. البتّه حضرت(ع) درجات و مقاماتش بی‌نهایت است و این یک درجه از آنهاست. ایشان دریای تقوا و ورع هستند و اینها که ما گفتیم، یک قطره بود. باید قطره شد، آنگاه به دریا پیوست!

نکتة جالب دیگری که از این قسمت از روایت می‌توان استفاده کرد، این است که «اهل ورع، اهل کار وکوشش هستند، نه اهل خانه نشستن و کاری با جامعه نداشتن!» زیرا می‌فرماید: «فلیعمل بالورع؛ یعنی اهل حرکتند، امّا با ورع در میان مردم زندگی می‌کند. یاران حضرت(ع) ورع را پشت کفة ترازو و در محلّ کار خود، همراه دارند.»

ویژگی سوم: داشتن محاسن اخلاق

ویژگی سوم یاران امام زمان(عج) داشتن اخلاق کریمانه است.این صفاتی که فطرت، به خوبی آنها شهادت می‌دهد و امامان معصوم(ع) از آنها مدح و تمجید کرده‌اند، باید در وجود یار و یاور مهدی(عج) باشد. مانند سه صفتی که در این روایت شریف آمده است.

امام صادق(ع) می‌فرمایند: «سرور خلق‌های نیک وخوب، سه خصلت است؛ اهل انصاف بودن، مواسات با برادران دینی و همواره به یاد خدا بودن.» پس سیّد و سرور اعمال، انصاف است. انسان باید در همه چیز اهل انصاف باشد؛ در داوری میان دیگران، در گفتار، در معامله، در روبه‌رو شدن با مردم، در نگاه و در هر جایی که بشر در آنجا به رعایت انصاف نیاز دارد.

همین صفت انصاف داشتن اگر در انسان به وجود آید، ربط معنوی و روحی میان او و امام زمان(عج) برقرار می‌شود، داستان پیرمرد قفل ساز که به سبب همین منصف بودن، خدمت امام زمان(عج) می‌رسید، معروف است.

دومین عملی را که آقای اعمال شمردند، مواسات با برادران دینی است؛ یعنی به آنها در مسائل مالی کمک برساند و یاری کند. خیلی بد است که در میان مسلمانان، شخصی ورشکست شود و کارش به زندان بکشد، امّا همة اطرافیان او میلیون‌ها تومان پول داشته باشند! آیا با این وضع می‌شود توقّع داشت که از یاران حضرت مهدی(عج) بود؟! حضرت می‌فرمایند: «این دوست من است، چرا گرفتاری او را حل نکردید؟!» اولیای خدا در زندگی مواسات داشتند. امامان معصوم(ع) اهل مواسات بودند.

سومین عمل برجسته، به یاد خدا بودن در همه حال است. چه در خلوت و چه در جلوت؛ چه در میان مردم و چه دور از مردم؛ چه در بیداری و چه در خواب! یاد قلبی و باطنی خدا را در همه حال داشته باشید.

با توجّه به این روایات، روشن می‌شود که یاران حضرت مهدی(عج)، دارای چنان ویژگی‌ها و اوصاف برتر و کم‌نظیری هستند که به حق در این مقام و موقعیّت قرار گرفته‌اند و بدین جهت نقش مهمّی در پیروزی آن قیام جهانی خواهند داشت.

سيد بن طاوس روايت كرده از محمد بن ذكوان كه معروف به سجاد است براي آنكه آنقدر سجده كرد و گريست در سجود كه نابينا شد گفت:عرض كردم به حضرت صادق عليه السلام فداي تو شوم اين ماه رجب است تعليم بنما مرا دعايي در آن كه حق تعالي مرا به آن نفع بخشد حضرت فرمود: بنويس بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ بگو در هر روز از رجب در صبح و شام در عقب نمازهاي روز و شب: يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ  اي خدايي كه از او اميد هر خير و احسان دارم و نزد هر شرّي از خشم او ايمني مي جويم  يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ  اي آنكه عطا مي كني بسيار را به كم اي آنكه هر كه سؤال كند عطا مي كني  يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَهً  اي آنكه به هر كه سؤال نكند و تو را هم نشناسد باز از لطف و رحمتت عطا مي كني  أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ جَمِيعَ خَيْرِ اﻵْخِرَهِ  عطا فرما مرا كه از تو درخواست مي كنم جميع خوبيهاي دنيا و جميع خوبيهاي آخرت را  وَ اصْرِفْ عَنِّي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيَا وَ شَرِّ اﻵْخِرَهِ  و دفع فرما از من به درخواستم از تو جميع شرور دنيا و آخرت را  فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ  زيرا عطاي تو بي نقص است و از فضل و كرمت بهره من بيفزاي اي خداي كريم  راوي گفت پس گرفت حضرت محاسن شريف خود را در پنجه چپ خود و خواند اين دعا را به حال التجا و تضرع به حركت دادن انگشت سبابه دست راست پس گفت بعد از اين: يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الإِْكْرَامِ يَا ذَا النَّعْمَاءِ وَ الْجُودِ يَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَي النَّارِاي صاحب جلال و بزرگواري اي صاحب نعمتها و جود اي صاحب عطا و كرم به كرمت محاسنم را بر آتش دوزخ حرام گردان.

و نيز شيخ روايت كرده از جناب ابو القاسم حسين بن روح (رضي الله عنه) كه نايب خاصّ حضرت صاحب الامر (عليه اَلسّلام) است كه فرمود:زيارت كن در هر مشهدي كه باشي از مشاهد مشرفه در ماه رجب به اين زيارت مي گويي چون داخل شدي: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ  ستايش خداي راست كه ما را به حضور اولياء و دوستانش در ماه رجب رسانيد و بر ما از حقّ آنها واجب كرد آنچه واجب كرد  وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ عَلَي أَوْصِيَائِهِ الْحُجُبِ  و درود خداي بر محمّد برگزيده(ص)و بر اوصياي او كه در پرده محجوبند  اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مَشْهَدَهُمْ فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ  بار خدايا پس چنانكه ما را به حضورشان رسانيدي به وعده گاه آنها هم كه بهشت است برسان  وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وِرْدٍ فِي دَارِ الْمُقَامَهِ وَ الْخُلْدِ  و به منزل و مأواي آنها ببر و در دار آنها كه دار ابدي و بهشت مخلّد است وارد گردان  وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ إِنِّي (قَدْ) قَصَدْتُكُمْ وَ اعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ  و سلام بر شما باد من قصد درگاه شما كردم و كرم شما را به گرو حاجت و سؤال خود گرفته ام و آن سؤال آزاد شدنم از آتش دوزخ است  وَ الْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ الْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ الأَْبْرَارِ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَي الدَّارِ  و منزل يافتن با شما و با شيعيان پاكتان بر قرارگاه بهشتي و سلام بر شما باد كه صبر در بلا كرديد پس چه نيكو مقام بهشت را يافتيد  أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا إِلَيْكُمُ التَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ التَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ الْمَهِيضُ  من سائل به درگاه شمايم و اميدم به خيري است كه مفوّض به شماست و عوض آن بر شماست پس بواسطه آن دلهاي شكسته جبران مي شود  وَ يُشْفَي الْمَرِيضُ وَ مَا تَزْدَادُ الأَْرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ  و مريض شفا مي يابد و رحم ها زياد يا كم مي زايد  إِنِّي بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ (مُؤَمِّمٌ) وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَي اللَّهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ  من به حقيقت شما ايمان دارم و به قول شما تسليم و بر خدا به شما سوگند ياد مي كنم  فِي رَجْعِي بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِمْضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا وَ إِبْرَاحِهَا (إِيزَاحِهَا) وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاَحِهَا  در بازگشتم در حوايج واداي حوايجم و امضاء و برآوردن حاجتهايم و بزرگ شدنش مطابق شئوني كه مرا نزد شماست و مصلحت آنها  وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ سَلاَمَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجَهُ مُودِعٍ  و سلام بر شما سلام وداع كننده كه حاجتهايش نزد شما وديعه است  يَسْأَلُ اللَّهَ إلَيْكُمُ الْمَرْجِعَ وَ سَعْيَهُ (سَعْيُهُ) إِلَيْكُمْ غَيْرَ (غَيْرُ) مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يَرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجَعٍ  و از خدا درخواست مي كند بازگشت بسوي شما را و سعي او بسوي شما منقطع بشود و از درگاه شما بسوي بهترين بازگشت رجوع كند  إِلَي جَنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ (عَيْشٍ) مُوَسَّعٍ وَ دَعَهٍ وَ مَهَلٍ إلَي حِينِ (خَيْرِ) الأَْجَلِ  به آستان با خير و بركت و عيش وسيع و راحت و پاينده تا هنگام اجل  وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٍّ فِي النَّعِيمِ الأَْزَلِ وَ الْعَيْشِ الْمُقْتَبَلِ  و منزل و محلّم را نيكو در بهشت پر نعمت ازلي و زندگاني پسنديده  وَ دَوَامِ الأُْكُلِ وَ شُرْبِ الرَّحِيقِ وَ السَّلْسَلِ وَ عَلٍّ وَ نَهَلٍ لاَ سَأَمَ مِنْهُ وَ لاَ مَلَلَ  و اكل و شرب دائم و رحيق و سلسبيل و آشاميدن گوارا كه هيچ از آن ناگوار و ملال نباشد  وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّي الْعَوْدِ إلَي حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ  و رحمت خدا و بركاتش و تحيّت و لطفش تا هنگام بازگشت به حضور شما و فايز شدن در بازگشت شما و محشور شدن در زمره شما  وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُو رحمت و بركات خدا بر شما باد و درود او و تحيّت و ثناي آن خدا و او ما را كفايت است و نيكو وكيلي است.

اول:از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) روايت شده كه هر كه در ماه رجب صد مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لاَ إلَهَ إلاَّ هُوَ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ أَتُوبُ إلَيْهِ  و ختم كند آن را به صدقه ختم فرمايد حق تعالي براي او به رحمت و مغفرت و كسي كه چهار صد مرتبه بگويد بنويسد براي او اجر صد شهيد. دوم : و نيز از آن حضرت مروي است كه: كسي كه بگويد در ماه رجب هزار مرتبه <لا إِلَهَ إلا اللَّهُ> بنويسد خداوند عز و جلّ براي او صد هزار حسنه و بنا فرمايد براي او صد شهر در بهشت. سوم: در وقت صبح هفتاد مرتبه و در وقت پسين نيز هفتاد مرتبه استغفار كند روايت است كسي كه در رجب در وقت صبح هفتاد مرتبه و در وقت پسين نيز هفتاد مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إلَيْهِ  و چون تمام كرد دستها را بلند كند و بگويد: اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ تُبْ عَلَيَ پس اگر در ماه رجب بميرد خدا از او راضي باشد و آتش او را مس نكند به بركت رجب. چهارم: در جميع اين ماه هزار مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ ذَا الْجَلالِ وَ الإِْكْرَامِ مِنْ جَمِيعِ الذُّنُوبِ وَ اﻵْثَامِ تا خداوند رحمان او را بيامرزد. پنجم: سيد در اقبال فضيلت بسيار از حضرت (رسول صلي الله عليه و آله) نقل كرده براي خواندن <قل هو الله أحد> ده هزار مرتبه يا هزار مرتبه يا صد مرتبه در ماه و نيز روايت كرده كه هر كه در روز جمعه ماه رجب صد مرتبه <قل هو الله أحد> بخواند براي او نوري باشد در قيامت كه او را به بهشت بكشاند. ششم: سيد روايت كرده كه هر كه در ماه رجب يك روز روزه بدارد و چهار ركعت نماز گزارد بخواند در ركعت اول صد مرتبه <آيه الكرسي >و در ركعت دوم دويست مرتبه <قل هو الله أحد >نميرد تا جاي خود را در بهشت ببيند يا ديده شود براي او. هفتم : و نيز سيد روايت كرده از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) كه هر كه در روز جمعه ماه رجب چهار ركعت نماز كند ما بين ظهر و عصر بخواند در هر ركعتي حمد يك مرتبه و آيه الكرسي هفت مرتبه و <قل هو الله أحد >پنج مرتبه پس ده مرتبه بگويد: <أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لا إِلَهَ إلا هُوَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَهَ> بنويسد حق تعالي براي او از روزي كه اين نماز را گزارده تا روزي كه بميرد هر روزي هزار حسنه و عطا فرمايد او را به هر آيه كه خوانده شهري در بهشت از ياقوت سرخ و به هر حرفي قصري در بهشت از در سفيد و تزويج فرمايد او را حور العين و راضي شود از او به غير سخط و نوشته شود از عابدين و ختم فرمايد براي او به سعادت و مغفرت (الخبر) . نهم :سه روز از اين ماه را كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد زيرا كه روايت شده هر كه در يكي از ماههاي حرام اين سه روز را روزه بدارد حق تعالي براي او ثواب نهصد سال عبادت بنويسد دهم :در تمام ماه رجب شصت ركعت نماز كند به اين طريق كه در هر شب آن دو ركعت بجا آورد بخواند در هر ركعت حمد يك مرتبه و <قل يأيها الكافرون >سه مرتبه و <قل هو الله أحد >يك مرتبه و چون سلام دهد دستها را بلند كند و بگويد: لا إِلَهَ إلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ وَ إلَيْهِ الْمَصِيرُ  معبودي جز خدا نيست،يگانه و بي شريك است،فرمانروايي و سپاس مخصوص اوست زنده مي كند و مي ميراند و او زنده اي است كه هرگز نمي ميرد،خيز تنها به دست اوست،و او بر هر كاري توانا است،و بازگشت همه به سوي اوست،  وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الأُْمِّيِّ وَ آلِهِ  و جنبش و نيرويي نيست جز به عنايت او،خداي برتر و بزرگ،خدايا!بر محمّد پيامبر درس ناخوانده و خاندانش درود فرست. و بكشد دستها را به صورت خود از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) مروي است كه كسي كه اين عمل را بجا آورد حق تعالي دعاي او را مستجاب گرداند و ثواب شصت حج و شصت عمره به او عطا فرمايد. یازدهم : از حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) مروي است كه كسي كه در يك شب از ماه رجب بخواند صد مرتبه <قل هو الله أحد> در دو ركعت نماز پس گويا صد سال روزه گرفته در راه خدا و حق تعالي در بهشت صد قصر به او مرحمت فرمايد هر قصري در جوار پيغمبري از پيغمبران (عليهم السلام) . دوازدهم : و نيز از آن حضرت مروي است كه: هر كه در يك شب از شبهاي رجب ده ركعت نماز كند بخواند در هر ركعتي <حمد> و< قل يأيها الكافرون >يك مرتبه و توحيد سه مرتبه بيامرزد حق تعالي هر گناهي كه كرده <الخبر> سیزدهم :در هر شب و هر روز از اين سه ماه بخواند سه مرتبه حمد و آيه الكرسي با چهار قل علامه مجلسي در زاد المعاد فرموده كه از حضرت امير المؤمنين عليه السلام منقول است كه حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) فرمود كه هر كه در هر شب و هر روز ماه رجب و شعبان و رمضان سه مرتبه هر يك از <حمد> و< آيه الكرسي> و< قل يأيها الكافرون> و< قل هو الله أحد> و< قل أعوذ برب الفلق> و <قل أعوذ برب الناس> بخواند و سه مرتبه بگويد: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لاَ إلَهَ إلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ  منزه است خداي و حمد خداي راست و نيست معبود حقي جز خدا و خدا بزرگ است  وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم  هيچكس را قوت و نيرويي نيست جز به خداي بزرگ بلند مقام  و سه مرتبه بگويد: اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ  بار خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد  و سه مرتبه بگويد: اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ  بار خدايا بيامرز مؤمنين و مؤمنات را  و چهار صد مرتبه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إلَيْهِ  از خدا آمرزش مي طلبم و بسوي او از گناه بر مي گردم خداوند تعالي گناهانش را بيامرزد اگر چه به عدد قطره هاي باران و برگ درختان و كف درياها باشد (الخبر)