همواره آیین ها و ادیان مختلف با هدف همبستگی میان پیروان و هویت بخشی به جریان اجتماعی خود، ایامی را در سال مشخص کرده و پیروان خویش را ملزم به شرکت در این اجتماعات می کنند.

 فلسفه پیاده روی اربعین به سمت کربلا چیست؟

 همواره آیین ها و ادیان مختلف با هدف همبستگی میان پیروان و هویت بخشی به جریان اجتماعی خود، ایامی را در سال مشخص کرده و پیروان خویش را ملزم به شرکت در این اجتماعات می کنند.

 یکی از پیامدهای اینگونه تجمعات، نمود جهانی و به نوعی تبلیغ آن جریان اجتماعی است که معمولا در جامعه جهانی تاثیر گذار است

 بنا به فرموده امام عسکری(علیه السلام)؛ یکی از نشانه های مومن که در این روایت مقصود شیعه است زیارت سیدالشهدا در روز اربعین می باشد [ بحار الانوار،علامه مجلسی،ج۹۸،ص۳۴۸]

 زیارتی که با پای پیاده رفتنِ آن هم «موضوعیت» دارد. چرا که امام صادق ( علیه السلام) به یکی از دوستان خود می‌فرماید: قبر حسین (علیه السلام) را زیارت کن و ترک مکن. پرسیدم: ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟ حضرت فرمود: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین (علیه السلام) برود خداوند به هر قدمى که بر مى ‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى ‏فرماید و یک درجه مرتبه‏ اش را بالا مى ‏برد.[ کامل الزیارات،ابن قولویه،ص۱۳۴]

ایشان در جای دیگری می فرمایند: کسی که به قصد زیارت امام حسین (علیه السلام) از منزلش خارج شود اگر پیاده باشد، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله بر می ‌دارد، یک حسنه می نویسد و یک سیئه از او محو می ‌کند. وقتی که به حرم می ‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می ‌نویسد.

 وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد.

 وقتی می ‌خواهد بازگردد یک فرشتۀ الهی در مقابل او قرار می ‌گیرد و می ‌گوید: رسول خدا (صل الله علیه واله) به شما سلام می ‌رساند، و پیغام می ‌دهد (مژده می ‌دهد): عملت را از سر بگیر که تمام گناهان گذشته‌ات بخشیده شده است.
[ کامل الزیارات،ابن قولویه،ص 132 ]

 از جهتی جریان پیاده روی برای زیارت سیدالشهدا در روز اربعین سابقه ای تاریخی نیز دارد؛

 زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری»رسم بوده است،‌ اما در برهه‌ ای از زمان به فراموشی سپرده می ‌شود که در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می ‌شود.ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین (علیه السلام) رفت.
با اینکه زیارت سید‌الشهدا (علیه السلام) در اکثر برهه ‌های تاریخی به سختی انجام می ‌شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود زائران، عاشقانه خطرات را به جان می ‌خریدند و به پابوسی امام حسین(علیه السلام) در روز اربعین نائل می ‌شدند.