​
شعوبيّه فرقه اي است كه در عهد امويان و اوايل عبّاسيان در مقابل غرور مفرط و تعصّب نژادي اعراب ظهور كرد. آنان منكر تفوّق نژادي عرب بر ساير اقوام و شعوب بودند. بني اميّه، به استخفاف و تحقير نسبت مسلمانان غيرعرب پرداختند. و بر خلاف گفته پيامبر((صلي الله عليه وآله)) كه فرموده بود: «لافضل لعربيّ علي عجميّ الاّ بالتقوي;(1) هيچ عربي بر عجمي برتري ندارد مگر در پرهيزگاري.» مسلمين غير عرب را موالي و بندگان خويش مي خواندند. نهضت شعوبيه در واقع عكس العملي در مقابل اين تفكّر بود. 

 منابع:

1  - ميزان الحكمة، ج 8، ح 22399. ـ1332ـ 

تبيان