گياهان فوايد بي شماري دارند، استفاده از آنها بسيار مفيد است چرا كه ضرر و زيانهاي داروهاي شيميايي را ندارند. از جمله گياهاني كه براي بسياري از بيماريها و ناراحتي ها كاربرد دارد، سنبل الطيب است كه گياهي علفي و چند ساله است كه ساقه آن به طور عمودي تا ارتفاع دو متر بالا مي رود.
سنبل الطيب داراي بويي مطبوع است، گلهاي سنبل الطيب برنگ سفيد يا صورتي و به صورت خوشه اي است.

قسمت مورد استفاده اين گياه ريشه آن است و معمولا از ريشه گياهي كه بيش از سه سال عمر دارد استفاده مي شود. سنبل الطيب پس از خشك شدن برنگ قهوه اي در مي آيد. طعم آن تلخ ولي خوشبو و معطر است. البته عطر آن پس از خشك شدن بيشتر مي شود.

اين گياه داراي خواص درماني بسياري است؛ ريشه سنبل الطيب از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است. و اثر ضد تشنج دارد، در رفع ناراحتي هاي عصبي مفيد بوده،ضد اسپاسم و آرام بخش است، تب بر است، بيخوابي را درمان مي كند،ضد هيجان است، ميگرن را برطرف مي كند، براي برطرف كردن دلهره، تشويش و نگراني مفيد است، در برطرف كردن درد سياتيك موثر است، سكسكه مداوم را از بين مي برد، درد سينه را برطرف مي كند، استفراغ را برطرف خواهد كرد، در معالجه مرض قند موثر است، گرد آن به عنوان ضد تشنج نيز به كار مي رود و اگر بر روي زخم ها بپاشيد التيام يابند.

نامهاي ديگر آن؛ علف گربه، سنبل هندي و سنبل الطيب صغير مي باشد.

براي استفاده از اين گياه، ريشه سنبل الطيب را خرد كرده و در حرارت 40 درجه خشك كنيد. سپس آنرا آسياب كنيد و از الك ريز در كنيد.. مقدار مصرف آن 5-10 گرم در روز است.

قابل ذكر است چون سنبل الطيب براي كليه مضر است بايد آنرا با كتيرا خورد.