كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭼﺸﺪ ؛ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ . ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺭﺁﻭﺭﻧﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﻛﺎﻣﻴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ؛ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺰ ﻛﺎﻟﺎﻯ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ .(آل عمران،185)
از نظر قرآن کسی سعادتمند است و عاقبت به خیر که بتواند خود را از جاذبه های گناه و معصیت که حقیقتی جز آتش ندارند رهانده و قدم در بهشت گذارد.
«زحزح» در اصل به معنى این است که انسان خود را از تحت تاثیر جاذبه و کشش چیزى به تدریج، خارج و دور سازد و«فاز» در اصل به معنى نجات از هلاکت و رسیدن به محبوب است.(11) بر این اساس آیه مورد بحث می گوید: کسانى که از تحت تاثیر جاذبه آتش دوزخ، دور شوند و داخل در بهشت گردند، نجات یافته و محبوب و مطلوب خود را پیدا کرده‏اند.
سه نکته:
1. جاذبه عجیبی که در هوس‏هاى زودگذر، لذات جنسى نامشروع، مقامها و ثروت‏هاى غیر مباح وجود دارد همان جذبه آتش دوزخ است که هر انسانی را به سوی خود می کشاند.
2. اگر مردم نکوشند و خود را از تحت جاذبه این عوامل فریبنده، دور ندارند، تدریجا به سوى آن جذب خواهند شد.
3. آنها که با تربیت و تمرین و آموزش و پرورش الهی، خود را به تدریج، کنترل مى ‏نمایند و به مقام نفس مطمئنه (روح آرام شده) مى ‏رسند نجات یافتگان واقعى محسوب مى‏شوند و احساس امنیت و آرامش مى‏کنند.