(1)
امام علی (علیه السلام):
المروءة اسم جامع لسائر الفضائل والمحاسن؛
مردانگی، نامی است که همه بزرگواریها و خوبیها را در بر می گیرد.
(2)
امام علی (علیه السلام):
مر علی قوم یتحدثون - فیم أنتم؟ فقالوا: نتذاکر المروءة، فقال: أو ما کفاکم الله فی کتابه اذ یقول: (ان الله یأمر بالعدل والاحسان) فالعدل الانصاف والاحسان التفضل، فما بعد هذا؟!؛
امام علی (علیه السلام) بر گروهی عبور کردند که در حال گفتگو بودند. فرمودند در باره چه سخن می گویید؟ عرض کردند: درباره مردانگی گفتگو می کنیم. فرمودند: آیا خداوند در کتاب خود پاسخ شما را نداده است، آنجا که می فرماید: همانا خداوند به عدل و احسان فرمان می دهد؟ عدل، انصاف است و احسان، نیکی و بخشش. غیر از اینها چیز دیگری هم هست؟
(3)
امام علی (علیه السلام):
المروءة اجتناب الرجل ما یشینه واکتسابه ما یزینه؛
مردانگی، دوری کردن احسان است از آنچه مایه ننگ اوست و به دست آوردن آنچه که باعث آراستگی اوست.
(4)
امام علی (علیه السلام):
جماع المروءة أن لا تعمل فی السر ما تستحیی منه فی العلانیة؛
اساس مردانگی، این است که در پنهان، کاری را نکنی که در آشکار از انجام آن شرم داشته باشی.
(5)
امام علی (علیه السلام):
یستدل علی مروءة الرجل ببث المعروف وبذل الاحسان وترک الامتنان؛
نشانه مردانگی انسان، به همه نیکی کردن و احسان نمودن و منت نگذاشتن است.
(6)
امام علی (علیه السلام):
اصل المروءة الحیاء و ثمرتها العفة؛
ریشه مردانگی حیا و میوه اش پاکدامنی است.
(7)
امام علی (علیه السلام):
من تمام المروءة أن تنسی الحق لک وتذکر الحق علیک؛
از کمال مردانگی است که حقی را که بر گردن دیگران داری، فراموش کنی و حقی را که دیگران بر گردن تو دارند، به یاد داشته باشی.
(8)
امام علی (علیه السلام):
بالصدق والوفاء تکمل المروءة لاهلها؛
با صداقت و وفاداری، مردانگی به کمال می رسد.
(9)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
المروءة اصلاح المال؛
مردانگی، اصلاح ثروت است.
(10)
امام علی (علیه السلام):
أقیلوا ذوی المروءآت عثراتهم، فیما یعتر منهم عاثر الا وید الله بیده یرفعه؛
از لغزش جوانمردان در گذرید، زیرا که هیچ یک از آنان نلغزد، مگر این که دست خداوند دستش را بگیرد و او را بلند کند.