(1)
امام باقر (علیه السلام):
اللهم ارزقنی ولداً واجعله تقیاً زکیاً لیس فی خلقه زیادة و لا نقصان واجعل عاقبته الی خیر؛
خداوندا به من فرزندی عطا کن و او را پرهیزگار و پاک قرار ده که در آفرینشش کم و زیادی نباشد و سرانجامش را نیکوگردان.
(2)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
ادبوا أولادکم فی بطون امهاتهم قیل: و کیف ذلک یا رسول الله؟ فقال باطعامهم الحلال؛
فرزندانتان را در رحم مادرانتان تربیت کنید. سئوال شد: که چگونه است، ای رسول خدا؟ فرمودند: با خوراندن غذای حلال (به مادرش).
(3)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
من بکی صب یله فأرضاه حتی یسکنه أعطاه الله عزوجل من الجنة حتی یرضی؛
هر کس کودک گریان خود را راضی کند تا آرام شود، خداوند از بهشت آن قدر به او می دهد تا راضی شود.
(4)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
من قبل ولده کتب الله عزوجل له حسنة ومن فرحه فرحه الله یوم القیامة؛
هر کس فرزند خود را ببوسد، خداوند ثواب برای او می نویسد و هر کس او را شاد کند، خداوند او را در روز قیامت شاد خواهد کرد.
(5)امام صادق (علیه السلام):
البنات حسنات والبنون نعم فالحسنات تثاب علیهن والعنعمة تسأل عنها؛
دختران خوبی ها و پسران نعمت اند، به خوبی ها ثواب می دهند و از نعمت ها سئوال می شود.
(6)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
کان النبی (صلی الله علیه و اله) اذا أصبح مسح علی رؤوس ولده وولد ولده؛
پیامبر (صلی الله علیه و اله) هر روز صبح بر سر فرزندان و نوادگانشان دست (نوازش) می کشیدند.
(7)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
ان الولد الصالح ریحانة من ریاحین الجنة؛
فرزند شایسته و خوب گلی از گلهای بهشت است.
(8)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
لا تضربه واهجره و لا تطل؛
کودک را نزن، بلکه با او قهر کن ولی نه به مدت طولانی.
(9)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
حق الولد علی والده… أن یستفره امه؛
حق فرزند بر پدر این است که مادر او را گرامی بدارد.
(10)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
أحبوا الصبیان وارحموهم واذا وعدتموهم شیئاً ففوا لهم فانهم لا یدرون الا أنکم ترزقونهم؛
کودکان را دوست بدارید و به آنان مهربانی کنید و هرگاه به آنها وعده دادید وفا کنید زیرا آنها شما را روزی دهنده خود می دانند.