(1)
امام علی (علیه السلام):
و ما أعمال البر کلها والجهاد فی سبیل الله عند الامر بالمعروف والنهی عن المنکر الا کنفثة فی بحر لجی؛
همه کارهای خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر چون قطره ای است در دریای عمیق.
(2)
امام علی (علیه السلام):
ان الامر بالمعروف والنهی عن المنکر لا یقربان من أجل و لا ینقصان من رزق، لکن یضاعفان الثواب ویعظمان الاجر وأفضل منهما کلمة عدل عند امام جائر؛
امر به معروف و نهی از منکر نه اجلی را نزدیک می کنند و نه روزی را کم می نمایند، بلکه ثواب را دو چندان و پاداش را بزرگ می سازند و برتر از امر به معروف و نهی از منکر سخن عادلانه است نزد حاکمی ستمگر.
(3)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
اذا لم یأمروا بمعروف ولم ینهوا عن منکر ولم یتبعوا الاخیار من أهل بیتی، سلط الله علیهم شرارهم، فیدعوا عند ذلک خیارهم فلا تستجاب لهم؛
هر گاه (مردم) امر به معروف و نهی از منکر نکنند، و از نیکان خاندان من پیروی ننمایند، خداوند بدانشان را بر آنان مسلط گرداند و نیکانشان دعا کنند اما دعایشان مستجاب نشود.
(4)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
لا یأمر بالمعروف و لا ینهی عن المنکر الا من کان فیه ثلاث خصال: رفیق بما یأمر به رفیق فیما ینهی عنه، عدل فیما یأمر به عدل فیما ینهی عنه، عالم بما یأمر به عالم بما ینهی عنه؛
امر به معروف و نهی از منکر نکند مگر کسی که سه خصلت در او باشد: در امر و نهی خود مداراکند، در امر و نهی خود میانه روی نماید و به آنچه امر و نهی می کند، دانا باشد.
(5)
امام علی (علیه السلام):
من أمر بالمعروف شد ظهر المؤمن ومن نهی عن المنکر أرغم أنف المنافق وأمن کیده؛
هر کس امر به معروف کند به مومن نیرو می بخشد و هر کس نهی از منکر نماید بینی منافق را به خاک مالیده و از مکر او در امان می ماند.
(6)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
لا یزال الناس بخیر ما أمروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و تعاونوا علی البر والتقوای فاذا لم یفعلوا ذلک نزعت منهم البر کات، وسلط بعضهم علی بعض، ولم یکن لهم ناصر فی الارض و لا فی السماء؛
تا زمانی که مردم امر به معروف و نهی از منکر نمایند و در کارهای نیک و تقوا به یاری یکدیگر بشتابند در خیر و سعادت خواهند بود، اما اگر چنین نکنند، برکت ها از آنان گرفته شود و گروهی بر گروه دیگر سلطه پیدا کنند و نه در زمین یاوری دارند و نه در آسمان.
(7)
امام باقر (علیه السلام):
أوحی الله تعالی الی شعیب النبی انی معذب من قومک مائة ألف: أربعین ألفاً من شرارهم وستین ألفاً من خیارهم فقال: یارب هولاء الاشرار فما بال الاخیار؟! فاوحی الله عزوجل الیه: داهنوا أهل المعاصی فلم یغضبوا لغضبی؛
خدای تعالی به شعیب پیامبر وحی فرمود که: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد: چهل هزار نفر بدکار را، و شصت هزار نفر از نیکانشان را. شعیب عرض کرد: پروردگارا! بدکاران سزاوارند اما نیکان چرا؟ خدای عزوجل به او وحی فرمود که: آنان با گنهکاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نیامدند.
(8)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
من رأی منکم منکراً فلیغیره بیده، فان لم یستطع فبلسانه، فان لم یستطع فبقلبه وذلک أضعف الایمان؛
هر کس از شما منکری ببیند باید با دست و اگر نتوانست با زبانش و اگر نتوانست با قلبش آن را تغییر دهد، که پائین ترین درجه ایمان همین (تغییر قلبی) است.
(9)
امام باقر (علیه السلام):
ان الامر بالمعروف والنهی عن المنکر سبیل الانبیاء، ومنهاج الصلحاء، فریضة عظیمة بها تقام الفرائض، و تأمن المذاهب، و تحل المکاسب، وترد المظالم، و تعمر الارض، وینصف من الاعداء، ویستقیم الامر؛
امر به معروف و نهی از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است و فریضه بزرگی است که دیگر فرایض به واسطه آن بر پا می شود، راه ها امن می گردد و درآمدها حلال می شود و حقوق پایمال شده به صاحبانش بر می گردد، زمین آباد می شود و (بدون ظلم) حق از دشمنان گرفته می شود و کارها سامان می پذیرد.
(10)رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
من أمر بالمعروف ونهی عن المنکر فهو خلیفة الله فی الارض وخلیفة رسوله؛
هر کس امر به معروف و نهی از منکر نماید، جانشین خدا در زمین و جانشین رسول اوست.