شفا در جمكران

در آينه‌ها زلالِ نورش جاري است
در مسجد جمكران حضورش جاري است
از خلوت عشّاق دل افروخته نيز
انوار دل آراي ظهورش جاري است [1]
سيزده سال پيش كه ۳۶ ساله بودم به مرضي دچار شدم كه آن موقع شناخته شده نبود. بعد از چند سال كه دستگاه «ام. آر. آي» را به رفسنجان آوردند، متوجه شديم بيماري من «M. S»، يعني همان ناراحتي مغز و اعصاب است.
يكي از پاهايم فلج شده بود و چند سالي در رنج و زحمت بودم. پزشك معالجم، دكتر عبّاس قرباني از تمام جزئيات بيماري من با خبر است.
پانزده روز پيش، سه شنبه و چهارشنبه به مشهد مقدّس رفتيم كه مقارن با شهادت امام موسي كاظم (عليه السلام) بود. يك هفته بعد از آن كه به اصفهان برگشتيم، مصادف با سوم شعبان، ميلاد با سعادت حضرت امام حسين (عليه السلام) بود از آن جا به قم آمديم و به جمكران رفتيم.
براي اوّلين بار بود كه همراه دوستان به آن مكان مقدّس مي‌رفتم. با دلي شكسته و پر اميد وارد مسجد شدم. به تنهايي قادر به حركت نبودم و دوستان كمكم مي‌كردند. وقتي وارد حرم حضرت معصومه (عليها السلام) شده بوديم، جوراب از پاي چپم كه فلج بود، روي زمين افتاد. وقتي هم كه از حرم خارج مي‌شديم نيز همان اتفاق افتاد. داخل مسجد جمكران هم آن اتفاق تكرار شد.
اين مسأله خيلي برايم تعجّب آور بود. وقتي نمازم را خواندم، پاهايم درد شديدي گرفت كه تا آن موقع چنان دردي را احساس نكرده بودم. دوستانم مي‌گفتند كه رنگم مثل گچ سفيد شده است.
با كمك دوستان از مسجد بيرون آمدم. گفتم كه دستم را رها كنند، ولي آنها مرا محكم گرفته بودند. ناگهان فرياد زدم: «پايم!… پايم! » و دستم را كشيدم و شروع به دويدن كردم.
دوستان هم دنبالم مي‌دويدند. وقتي به من رسيدند، خودم را مقابل مسجد انداختم و زمين را مي‌بوسيدم. همراهانم تازه متوجه شده بودند كه حضرت مرا شفا داده است. آنها هم مثل من، خود را روي زمين انداختند و به محضر مبارك امام زمان (عليه السلام) اظهار ارادت مي‌كردند.
به حمد خدا و باعنايت امام زمان (عليه السلام) مرضي كه به هيچ عنوان قابل مداوا نبود، بهبود يافت؛ با اين كه شوهرم هر كار لازمي را انجام داده بود و حتّي پرونده پزشكي‌ام رابه كشورهاي آمريكا، انگليس، چين و ژاپن فرستاده بود و تصميم داشت چنانچه درمان ممكن باشد همه زندگي مان را دراين راه خرج كند، امّا در نهايت جواب منفي گرفته بوديم. الآن هم با لطف امام زمان (عليه السلام) در كمال صحّت و سلامت مشغول زندگي هستم.
] خانم م. ش اين قضيّه را در سال ۱۳۷۷ براي دفتر ثبت كرامات مسجد مقدس جمكران نقل كرده است. بعد از دو سال، وقتي كه از وضعيّت جسماني ايشان جويا شديم، اظهار داشت:
به حمدللّه اكنون از نظر جسمي در كمال صحّت و سلامت هستم و از نظر روحي نيز حالم بسيار عالي است و مشغول زندگي روزمرّه هستم. اين عنايت باعث تحوّل در زندگي من و خانواده و اطرافيانم شده است. به شكرانه اين عنايت هر هفته براي عرض ارادت به آقا امام زمان (عليه السلام)، به جمكران مي‌آيم.
] دكتر عسكري، متخصص اعصاب و روان در رابطه با شفاي خانم م. ش مي‌گويد:
با توجه به بيماري ايشان كه «ام. آر. آي» تشخيص «M. S» را تأييد كرده است، بهبودي كامل بيماري حقيقتاً غير طبيعي است و نامبرده مورد لطف خداوند قرار گرفته است. [2]

پی نوشت:

[1] مسجد مقدس جمكران تجليگاه صاحب الزمان (عليه السلام)، ص ۱۵۷.
[2] دفتر ثبت كرامات مسجد مقدس جمكران، شماره ۱۱۰، سال ۱۳۷۷.

منبع:کرامات حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) - تالیف واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران