سروش ایزد

رفاه مردم در عصر امام زمان (عج):

ابوسعید خدرى از پیامبر اكرم (ص) روایت كرد كه فرمود :

یكون من امتى المهدى ان قصر عمره فسبع سنین و الافثمان و الافتسع یتنعم امتى فى زمانه نعیما لم یتنعموا مثله قطّ البر و الفاجر یرسل السماء علیهم مدراراً و الا تدخر الارض شیئاً من نباتها.  مهدى (عج) از میان امت من برخاسته شود مدت سلطنت او هفت یا هشت یا نه سال مى باشد،همه طبقات امت من در زمان ظهور او چنان در رفاه زندگى نمایند كه قبل از وى هیچ بر و فاجرى بدان نرسیده باشند،آسمان باران رحمت خود را بر آنان مى بارد و زمین از روئیدنیهاى خود چیزى فرو گذار نمى كند.

عدل حضرت مهدى (عج):

ابوسعید مى گوید پیغمبر فرمود: 

تملاء الارض ظلماً و جوراً فیقوم رجل من عترتى فیملاءها قسطاً و عدلاً یملك سبعاً او تسعاً 

زمین پر از ظلم و ستم گردد، پس مردى از عترت من قیام كند و آن را پر از عدل و داد گرداند و هفت یا نه سال سلطنت نماید.

 نقل كرد كه پیغمبر(ص) فرمود:

لا تنقضى الساعة حتى یملك الارض رجل من اهل بیتى یملاء الارض  عدلاً كما ملئت جوراً یملك سبع سنین.

قیامت منقضى نخواهد شد تا این كه مردى از اهل بیت من به سلطنت رسد و او زمین را پر از عدل و داد كند ،چنان كه پر از ظلم شده باشد و مدت سلطنت هفت سال است.

حضرت مهدى (عج) فرزند حضرت فاطمه  زهرا (س) :

از امام زین العابدین و آن حضرت از پدرش روایت نموده كه پیامبر اكرم (ص) به حضرت فاطمه زهرا (س)  فرمود: 

المهدى من ولدك.

 مهدى (ع) از فرزندان تو است.

حضرت مهدى (عج) برگزیده خداست.

على بن هلال از پدرش روایت نموده كه گفت در مرض پیامبر (ص) ،حضورش شرفیاب شدم ، دیدم فاطمه (س) در بالین پدرش نشسته و اشك مى ریزد چون صداى گریه اش بلند شد، پیامبر سر برداشت و فرمود:

فاطمه جان!چرا گریه مى كنی؟

عرض كرد:مى ترسم بعد ازشما احترام ما از دست برود؟

فرمود:عزیزم،مگر نمى دانى كه خداوند به اهل زمین نگاه كرد و پدرت را از میان آنان برگزید،سپس نظر كرد و شوهرت را انتخاب كرد و به من وحى فرمود كه تو را به او تزویج كنم؟

دخترم!ما اهل بیتى هستیم كه خداوند عزوجل هفت فضیلت به ما عطا فرموده كه به هیچ كس قبل و بعد ازما عطا نفرموده است و آن این كه:

من خاتم پیامبران نزد خدا و بهترین آنها و محبوبترین بندگان مى باشم و با این امتیازات پدر تو مى باشم،جانشین من بهترین جانشینان پیغمبران و محبوبترین آنها نزد خداست و او شوهر تو است شهید ما بهترین شهداء و محبوبترین آنان نزد خداوند است و او حمزه بن عبدالمطلب عموى پدر و شوهرت مى باشد،جعفربن ابیطالب كه با دو بال در بهشت با فرشتگان پرواز مى كند پسر عموى پدرت و برادر شوهرت از ما است، در سبط این امت كه حسن و حسین دو فرزند تو و دو آقاى اهل بهشت مى باشند از ماست،و به خدا قسم كه پدرشان افضل از آنهاست.

یا فاطمة و الذى بعثنى بالحق ان منهما مهدى هذه الامة اذا صارت الدنیا هرجاً و مرجاًًً و تظاهرت الفتن و انقطعت السبل و اغار بعضهم على بعض فلا كبیر یرحم صغیراً و لا صغیر یوقر كبیراً فیبعث الله عند ذلك منهما من یفتح حصون الضالة و قلوباً غلفاً یوم بالدین فى آخر الزمان كما قمت به فى آخر الزمان و یملاء الارض عدلاً كما ملئت جوراً .

اى فاطمه ! به خداوندى كه مرا به راستى برانگیخته ،مهدى این امت نیز از ایشان مى باشد،موقعى كه دنیا هرج و مرج شود و آشوبها پدید آید و راهها مسدود گردد و اموال یكدیگر را به غارت برند،نه بزرگتر به كوچكتر رحم كند و نه كوچكتر احترام بزرگتر را نگاه دارد،خداوند كسى را برانگیزد كه قلعه هاى ضلالت و دلهاى قفل زده را بگشاید و اساس دین را در آخر الزمان استوار سازد،چنان كه من در آخر الزمان پایدار گردم و زمین را پراز عدل نماید چنان كه از ظلم پر شده باشد.

حضرت مهدى (عج)،حسینى است

در آن كتاب از حذیفة بن یمان روایت مى كند كه گفت پیامبر اکرم (ص) خطبه اى ایراد فرمود و آنچه مى باید اتفاق بیفتد به ما اطلاع داد سپس فرمود:

لولم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله عزوجل ذلك الیوم حتى یبعث رجلاً من ولدى اسمه اسمى.

اگر از عمر دنیا جز یك روز بیشتر نمانده باشد.خداوند آن روز را چندان دراز گرداند تا مردى از اولاد من برانگیزد  كه همنام من باشد.

سلمان برخاست و عرض كرد:اى رسول خدا(ص) از كدام فرزند شما خواهد  بود؟ فرمود : از این فرزندم و دست روى شانه حسین (ع) گذاشت.

قریه اى كه حضرت مهدى (عج) از آنجا قیام مى كند 

به سند خود از عبدالله بن عمر روایت نموده كه گفت:

یخرج المهدى من قریة یقال لها كرعة

مهدى (عج) از قریه اى قیام مى كند كه آن را كرعه مى گویند.

ویژگیهاى حضرت

همچنین حذیفة از پیامبر(ص) نقل كرده كه فرمود:

المهدى رجل من ولدى وجهه كالكوكب الدرى

مهدى (عج) از فرزندان من است كه چهره اش چون ستاره تابان است 

ظهور هویدا

ابو سعید خدرى روایت مى كند كه پیغمبر (ص) فرمود :

یخرج المهدى فى امتى یبعثه الله عیاناً للناس یتنعم الامة و تعیش الماشیة و تخرج الارض نباتها و یعطى المال صحاحاً .

مهدى (عج) میان امت من قیام خواهد كرد و خداوند او را به طور آشكار براى مردم برانگیزد ،مردم در رفاه و چهار پایان در آسایش باشند و زمین روئیدنیهاى خود را بیرون دهد و او مال را به طور مساوى میان مردم تقسیم نماید.

ابر بر سر او سایه افكند

عبدالله بن عمر نقل كرد كه پیغمبر فرمود:

یخرج المهدى و على رأسه عمامة فیهما مناد ینادى هذا المهدى خلیفة الله فاتبعوه .

مهدى (عج) در حالى كه قطعه ابرى بر سر او سایه افكنده قیام مى نماید ،در آن وقت گوینده اى اعلام مى دارد كه این مهدى خلیفة الله است از وى پیروى كنید.

بالاى سرحضرت مهدى (عج) فرشته اى است

عبدالله بن عمر مى گوید : پیامبر (ص) فرمود:

یخرج المهدى و على رأسه ملك ینادى هذا المهدى فاتبعوه .

مهدى (عج) در حالى قیام مى كند كه فرشته اى بالاى سر او قرار دارد و مى گوید:حضرت مهدى (عج) این است از وى پیروى نمائید.

مژده پیامبر (ص) به ظهور مهدى (عج) 

ابوسعید خدرى از پیغمبر (ص) نقل كرده كه فرمود :

ابشركم بالمهدى یبعث فى امتى على اختلاف من الناس زلزال فیملاء الارض عدلاً و قسطاً كما ملئت ظلماً و جوراً یرضى عنه ساكن السماء و ساكن الارض یقسم المال صحاحاً فقال له رجل : و ما صحاحاً ؟ قال : السویة بین الناس.

شما را مژده به ظهور مهدى (عج) مى دهم كه به هنگام اختلاف زیاد و تزلزل مردم ، قیام كند و زمین را پر از عدل و داد نماید چنان كه از ظلم و ستم پر شده باشد ساكنان آسمان و زمین از حكومت او راضى خواهند بود و اموال را میان مردم به طور مساوى قسمت كند.

 نام آن حضرت

عبد الله بن عمر از رسول خدا (ص) روایت نموده كه فرمود :

 لا یقوم الساعة حتى یملك رجل من اهل بیتى ، یواطى اسمه اسمى یملاء الارض عدلاً و قسطاً كما ملئت ظلماً و جوراً .

پیش از قیامت مردى از اهل بیت من به سلطنت مى رسد كه همنام من باشد زمین را پر از عدل و داد كند چنان كه پر از ظلم و جور شده باشد.

 كنیه او 

حذیفه از آن حضرت روایت كرده كه فرمود:

لولم یبق من الدنیا الا یوم واحد لبعث الله فیه رجلا اسمه اسمى و خلقه خلقى یكنّى ابا عبدالله .

اگر از عمر دنیا جز یك روز نمانده باشد، خداوند در آن روز مردى را بر انگیزد كه نامش نام من وخویش چون  خوى من و كنیه اش ابوعبدالله مى باشد.

عدل مهدى (عج)

ابوسعید خدرى از پیامبر اكرم (ص) روایت كرده كه فرمود:

لتملان الارض ظلما و عدواناً ثم لیخرجن رجل من اهل بیتى حتى یملاءها قسطاً و عدلاً كما ملئت جوراو ظلماً.

چون روزى فرارسد كه زمین پر از ظلم و ستم شود خداوند مردى از اهل بیت من ظاهر گرداند تا جهان را پر از عدل و داد كند . 

اخلاق آن حضرت 

عبدالله بن عمر روایت نموده كه پیغمبر فرمود :

یخرج رجل من اهل بیتى یواطى اسمه اسمى و خلقه خلقى یملاءها قسطاً و عدلاً.

مردى از اهل بیت من خارج مى شود كه نامش مطابق نام من و اخلاقش چون اخلاق من مى باشد، و او جهان را پر از عدل و داد كند.

بخشش مهدى (عج)

ابوسعید خدرى گفت رسول اكرم (ص) فرمود:

یكون عند انقطاع من الزمان و ظهور من الفتن رجل یقال له: المهدى یكون عطاؤه هنیئاً .

در آخرالزمان و موقعى كه آشوبها پدید آید، مردى به قدرت مى رسد كه به او مهدى گفته مى شود كه بخشش او گوارا باشد.

علم مهدى به سنت پیغمبر (ص)

ابو سعید خدرى روایت كرده كه پیغمبر فرمود :

یخرج رجل من اهل بیتى و یعمل سنتى و ینزل الله له البركة من السماء وتخرج الارض بركاتها و تملاء به الارض عدلاً كما ملئت ظلماً و جوراً و یعمل على هذه الامة سبع سنین و ینزل بیت المقدس .

مردى از اهل بیت من به سلطنت خواهد رسید كه به سنت من (آن طور كه باید) عمل نماید و خداوند از آسمان براى وى روزى فرستد و زمین آنچه دارد، بیرون دهد و او زمین را پر از عدل كند چنان كه پراز ظلم و ستم باشد او به بیت المقدس درآید و هفت سال سلطنت نماید.

آمدن وى از جانب مشرق

عبدالله عمر گفت:روزى در خدمت پیامبر (ص) بودیم كه عده اى از جوانان بنى هاشم بیامدند، از مشاهده آنها دیدگاه پیامبر پر از اشك شد و رنگ مباركش تغییر كرد، اصحاب عرض كردند: یا رسول الله سیماى مباركتان گرفته است ما نمى توانیم شما را بدین حالت ببینیم فرمود:

انا اهل بیت اختارالله لنا الآخرة على الدنیا و ان اهل بیتى سیلقون بعدى بلاء و تشریداً و تطریداُ حتى یأتى قوم من قبل المشرق و معهم رایات سود فیسألون الحق فلا یعطونه فیقاتلون و ینصرون فیعطون ماسألوا فلا یقبلون حتى یدفعوه الى رجل من اهل بیتى فیملاء ها قسطاً كما ملاءها جوراً فمن ادرك ذلك منكم فلیأتهم و لحبواً على الثلج .

ما اهل بیتى هستیم كه خداوند آخرت را براى ما بر دنیا ترجیح داده ، بعد از این اهل بیت من مصیبتها مى بینند و از وطن آواره مى گردند ، تا آنگاه كه مردمى از جانب مشرق با پرچمهاى سیاه به طلب حق قیام كنند، این حق را به آنها نمى دهند تا جنگ كنند ، و پیروزى یابند و حق را بگیرند و آن را به مردى از اهل بیت من بسپارند كه دنیا را پر از عدل كند چنان كه از ظلم پر شده باشد هر كس ، آن زمان را درك كند به آنها بپیوندد اگر چه به رفتن از روى برف باشد.

تجدید عظمت اسلام با ظهور او

حذیفه روایت نموده كه از پیغمبر (ص) شنیدم مى فرمود:

واى بر این امت از سلطه اى كه پادشاهان ستمگر بر آنها پیدا مى كنند و آنها را كشته، و مؤمنین را به وحشت مى اندازند، مگر كسى كه فرمان آنها را گردن نهد شخص با ایمان به زبان با آنها مى سازد ولى قلباً از آنان مى گریزد و چون خداوند عزوجل اراده نماید كه عزت اسلام را تجدید كند ، شوكت هر ستمگر جبارى را درهم بشكند زیرا خداى توانا قادر است امتى را كه در میان فساد افتاده اند، به ساحل صلاح آورد.

سپس فرمود:اى حذیفه،لولم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله ذلك الیوم حتى یملك رجل من اهل بیتى تجرى الملاحم على یدیه و یظهر الاسلام لا یخلف وعده و هو سریع الحساب.

اگر از عمر دنیا جز یك روز نمانده باشد، خداوند آن روز را چندان دراز گرداند تا مردى از اهل بیت من به سلطنت رسد كه با بى دینان جنگها كند تا اسلام را آشكار سازد.

رفاه و آسایش مسلمانان در عصر حضرت مهدى (عج)

ابوسعید خدرى از پیغمبر (ص) روایت نموده كه فرمود:

یتنعم امتى فى زمن المهدى (ع) نعمة لم یتنعموا قبلها قطّ یرسل السماء علیهم مدراراً و لا تدع الارض شیئاً من بناتها الاخرجته .

امت من در زمان مهدى (عج) چنان در فراخى معیشت به سر برند كه هیچگاه پیش از آن ندیده باشند . آسمان پى در پى بركات خود را براى آنان فرو مى ریزد و زمین آنچه دارد بیرون مى دهد.

سلطنت حضرت مهدى (عج)

ابوهریره روایت كرده كه پیغمبر (ص) فرمود:

لولم یبق من الدنیا الا لیلة لملك فیها رجل من اهل بیتى .

اگر از عمر دنیا جز یك شب نماند، در همان شب مردى از اهل بیت من به سلطنت رسد.

خلافت مهدى (عج) 

ثوبان از پیامبر اكرم (ص) روایت كرده كه فرمود:

نزد گنج شما سه نفر به قتل رسند كه هر سه پسران خلیفه مى باشند و پس از آن دیگر هیچ یك از آنها خلیفه نمى شود تا آن كه مردمى با پرچمهاى سیاه سررسند و طورى آنها را به قتل رسانند كه هیچ قومى را بدان وضع نكشته باشند.

ثم یجیئى خلیفة الله المهدى فاذا سمعتم به فأتوه فیبایعوه فانه خلیفة الله المهدى .

سپس خلیفه خدا مهدى بیاید ، چون بشنوید كه ظهور نموده به سوى او رو آورید و با او بیعت كنید زیرا او مهدى (عج) خلیفه حقیقى خداوند است .

بیعت با حضرت

ثوبان از پیامبر (ص) روایت كرده كه فرمود: 

مردمى با پرچمهاى سیاه از جانب شرق پدید آیند كه دلهاى آهنین دارند هر كس از آمدن آنها مطلع گشت به سوى آنها رو آورد و با آنان بیعت كند و لو با رفتن از روى برف باشد .

پیوند دهنده دلها

از حضرت على (ع) روایت شده كه فرمود: به پیغمبر اكرم (ص) عرض كردم :

 یا رسول الله (ص) أمنا آل محمد المهدى أم من غیرنا ؟

اى رسول خدا مهدى از ما اهل بیت است یا از غیر ما؟

  پیامبر فرمود:

لا،  بل منا یختم الله به الدین كما فتح بنا و بنا ینقذون من الفتن كما انقذوا من الشرك و بنا یؤلف الله بین قلوبهم بعد عداوة الفتنة  اخوانا كما ألف بینهم بعد عداوة الشرك اخواناً فى دینهم .   

او از ماست خداوند دین را به وسیله او ختم كند چنان كه توسط ما گشود ، مردم به وسبله ما از آشوبها نجات یابند چنان كه از منجلاب شرك بیرون آمدند، دلهاى آنها را به هم پیوند دهد و بعد از دشمنیها آنها را با هم برادر كند، چنان كه بعد از نجات از شرك ، آنها را با هم برادر دینى كرد.

حضرت مهدى (عج) حافظ امنیت

عبدالله بن عباس از پیغمبر اكرم (ص) روایت كرده كه فرمود:

لن تهلك امة انا فى اولها و عیسى بن مریم فى آخرها و المهدى فى وسطها . (3)

امتى كه من در اول آنها و عیسى بن مریم (ع) در آخر آنها و مهدى (عج) در وسط آنها باشیم، هرگز هلاك نمى شوند.

منبع:عصر ظهور

نیمه شعبان روز میلاد منجی عالم بشریت حضرت امام زمان(عج) روزی مبارک و زیبا در تقویم ما شیعیان میباشد این میلاد روشنایی بر دلهای غفلت زده ما شیعیان است تا بیش از این امام خود را تنها نگذاشته و دست یاری به سویش دراز کنیم. وظیفه ماست که ندای لبیک خود را به پیشگاه حضرت مهدی(عج) عرضه نموده و با معرفت کامل نسبت به ایشان به وظایف خود در قبال آن حضرت جامه عمل بپوشانیم.

امام زمان(عج)چیزی غیر از عمل به وظیفه و تکلیف از ما نمی خواهند و آنچه دل ایشان را شاد می نماید همین است. باید دانست که هیچ چیز به مانند گناه دل امام زمان (عج)را به درد نمی آورد. اما ظاهراً قرار نیست که ما شیعیان مایه تسلی دل ایشان باشیم. هرکدام از ما که نگاه به درون و پیرامون خود بیفکنیم این را درک می نماییم؛ دل ما هنوز جایگاه امام زمان (عج) نشده است.ممکن است ما به این خوش باشیم که روزی چند بار موقع نماز شاید یادی از امام زمان(عج) بکنیم! و شاید هر روز هم دعای سلامتی آقا را بخوانیم! اما این کافی نیست چرا که آقا خودشان فرموده اندکه هیچگاه ما شیعیان را فراموش نمی کنند. این خود بسی جای خجالت دارد و این چگونه دوستی است که یکطرف،دیگری را اصلاً فراموش نمی کند و اما طرف دیگر فقط گاهی اوقات طرف مقابل را یاد می کند؟!!

موضوع مطرح ،جشنهای نیمه شعبان می باشد .البته کسی با شادی و شاد بودن مخالف نیست و حتی از خود امامان (ع) به ما اینگونه رسیده:«شیعیان ما کسانی هستند که در شادی ما شاد بوده و در غم ما اندوهناک باشند » اما آنچه در اینجا مورد  انتقاد قرار می گیرد نوع خاصی از این رفتارهاست که به بهانه میلاد امام زمان (عج) روی می دهد و رواج آن در شهر ما نیز به وضوح قابل مشاهده است (روی صحبت این نوشته افرادی هستند که به بهانه جشن نیمه شعبان حرمت شکنی میکنند و احترام به دین معنایی برای آنان ندارد )

آنچه در شادی ها و اصولاً در تمام فعالیتها بایستی مد نظر باشد این است که شاد کردن امام زمان(عج) هیچگاه با زیر پا گذاشتن دستورات دینی حاصل نمی شود. برخی از برنامه هایی  که در سطح شهر به اسم امام زمان (عج) برگزار شد به طور قطع با احکام و دستورات دینی در تضاد بوده و باید اصلاح گردد. اختلاط دختر و پسر از اموری است که اسلام ما را از آن نهی نموده ،حفظ حجاب و حفظ نگاه از توصیه های مؤکّد اسلام است. ما که به راحتی این اصول و دستورات را در جشنهای امام زمان(عج)فراموش می کنیم دیگر چه امام زمانی برایمان باقی می ماند که به یادش باشیم؟؟ و اگر هم هستیم دیگر آن امام زمان ،مهدی موعود نیست بلکه امامی است که با سلیقه خود در ذهن ساخته ایم.
چگونه توقع داریم حضرت مهدی(عج) در جشن تولد خودش به شهر ما بیاید در حالی که در این روز موسیقی و ترانه آنچنانی فضای شهر ما را پر کرده است؟

این جشن ها برای من «آقا» نمی شود
شب با چراغ عاریه، فردا نمی شود

یوسف! به شهر بی هنران وجه خویش را
عرضه مکن؛ که هیچ تقاضا نمی شود

اینجا، همه من اند؛ من بی خیالِ تو
اینجا کسی برای شما، ما نمی شود

آقا! جسارت است؛ ولی زودتر بیا
این کارها به صبر و مدارا نمی شود

علاوه بر موسیقی غیر شرعی برخی اوقات در این جشن شاهد رقص و پایکوبی برخی هستیم دخترها و پسرهایی که به بهانه شرکت در این جشنها بزک کرده و از خانه بیرون می آیند و…

رقص و پایکوبی پسران در حضور دختران آن هم به بهانه میلاد امام زمان چه معنایی دارد؟ مگر نه آنکه فلسفه وجود امامان (ع) از میان برداشتن گناه، دعوت به تقوا و یکتاپرستی بوده است؟ ولادت امام زمانمان را جشن میگیریم ولادتی که برای دوری از گناه و فحشا، بدحجابی و بی بند وباری بوده ،ولادتی که در پس آن احترام به دستورات اسلام بوده، حالا متاسفانه این جشن در هنگام اذان مغرب تبدیل به رقص میشود و فردی برای خنده دیگران در حالت رقص وضو میگیرد بی احترامی تا به کجا؟ وقت آن نرسیده که کاری انجام بدهیم؟…..

وظیفه ما در این میان چیست؟ ارتکاب معصیت آنهم در حضور مردم جرم بزرگی است اما این حرکات که در نیمه شعبان انجام می گیرد فرهنگ جامعه و البته شهر را نیز به انحراف می کشاند؛ دیگر ما امام زمان را با رقص و ترانه و اختلاط محرم و نامحرم می شناسیم،چگونه می خواهیم به فرزندان خود که شاهد چنین قضایایی بوده اند توضیح دهیم که امام زمان (عج) خود برچیننده بساط فساد است؟جشنهایی با این محتوا مردود بوده و مبارزه با آن از وظایف منتظران واقعی امام زمان (عج) می باشد. اگر ما چشم خود را به روی این قضایا نبندیم ،وظیفه ما آنقدر ها هم نامشخص نیست.کاری که ما می توانیم انجام دهیم همان “امر به معروف و نهی از منکر ” در مراتب مختلف است.

چه کنیم؟در مرحله اول باید نسبت به چنین اموری اخم نموده و ابراز ناراحتی نماییم. (این کار دیگر از عهده همه ما بر می آید و احتیاج به قشون کشی هم ندارد!)مبادا خود ما هم در محفل اینها شرکت کرده و به روی بانیان آن لبخند بزنیم!
کار دیگری که می توان انجام داد این است که به افرادی که این امور را اداره می نمایند تذکر داده و آنها را متوجه اشتباه خود نمود.حتی اگر طرف مقابل ما چندان به مسائل دینی هم پایبند نباشد و ما نتوانیم وی را قانع نماییم همین تذکر دادن می تواند طرف را به فکر وادارد و اگر این تذکر توسط تک تک ماها تکرار شود و طرف متوجه حساسیت ها در این زمینه گردد ، روی فرد اثر گذاشته و احتمال دارد که دست از کار اشتباه خود بردارد.
اقدام دیگر این است که مواظب باشیم هزینه ای به اینگونه افراد نپردازیم تا آنها با پول ما بساط گناه به راه اندازند.

در این بین مسئولین محترم شهر هم وظیفه ای بس سنگین دارند چرا که از یکسو باید به کار فرهنگی بپردازند تا بینش جوانان و مردم بالا رفته و به این سمت و سو نروند و لازم است با فعالیتهای خود معرفت نسبت به امام عصر(عج) را افزایش دهند و از سوی دیگر چون قدرت اجرایی دارند لازم است با اینگونه امور برخورد قاطع نمایند.کار فرهنگی خوب است اما به تنهایی جوابگو نیست. علت ادامه برخی از این رفتارها اینست که افراد خاطی آسوده خاطرند اگر آنها بدانند که بعد از انجام چنین کارهایی مجازات می گردند دست به این کارها نمی زنند.
باید در برابر چنین افرادی یک شدت و یک ضمانت اجرایی وجود داشته باشد.
به هر حال اینها برخی از وظایفی است که بر عهده خود ما و مسئولین است. هیچ کس بدون تکلیف نیست و روزی از ما در این زمینه سؤال خواهد شد. اگر ما واقعاً محب آقا امام زمان (عج) هستیم این محبت را باید در عمل نشان دهیم . ان شاءالله به برکت این ایام فرخنده و توجّهات حضرت ولی عصر(عج) به ما بتوانیم بیش از پیش به وظایف خود آشنا شده و به آنها جامه عمل بپوشیم.

و در آخر آقاجان باز هم دست به دامان خودت می شویم . ریسه محبتت را در دلهایمان روشن کن که هر چه می کشیم از تاریکی دل است .آقای من شربت شیرین معرفت را در کاممان بریز که تلخی دنیا کاممان رامی سوزاند .
مهدی جان به حق هدایت نامت ما را به اهدناالصراط المستقیم برسان که هر چه هست از بیراهه های نادانی است .
ابتدای کوچه های دلمان را روشن کن که در تاریکی و ترس و وحشت جا مانده ایم .
آقا جان به حق دلهای گره خورده ،این جمله ام را بارها تکرار می کنم که :
الهم طال الانتظار
و خوب میدانم که درازای این انتظار از بی بصیرتی من است و شعله بصیرت در دستان توست.ای آتش ،بکش درونم را که سوختن بهتر از ساختن است .

​

انسان ها هم چنان که از مأموریت اصلی خود به عنوان خلافت ربوبی خداوند غافل هستند، از خلیفه کامل خداوند و ولی الله اعظم نیز غافل هستند. ریشه این غفلت را باید در همان غفلت از مسئولیت و مأموریت اصلی جستجو کرد. از اینرو باید مردم را به هدف و فلسفه اصلی آفرینش آگاه کرد و آنان را نسبت به خلیفه کامل انسانی نیز متوجه و ملتفت ساخت.

لزوم آگاهی از هدف آفرینش

انسان در آموزه های وحیانی قرآن، آفریده ای است که خداوند او را برای ربوبیت و پروردگاری مخلوقات دیگر آفریده است و با تعلیم کامل اسمای الهی او را مأمور ساخته تا دیگر موجودات را به کمال لایق و شایسته خویش برساند.

هر انسانی ازنظر قرآن، بالقوه خلیفه خداست، هرچند که برای فعلیت یابی نقش ربوبیت طولی و خلافت الهی نیازمند آن است تا اسمای الهی را در ذات خود فعلیت بخشد. هر انسانی در هر بخشی که نام و اسمی را فعلیت بخشد در همان اسم، خلیفه ربوبی خداوند می باشد.

اما کسی که همه اسمای الهی را در خود فعلیت بخشد و مظهر کامل اسمای الهی گردد او انسان کامل و خلیفه مطلق الهی است و از ولایت تکوینی و تشریعی بر همگان از جن و انس و دیگر آفریده ها برخوردار است.

پیامدهای غفلت آدمی

غفلت آدمی از آفرینش و هدف و فلسفه آن موجب شده تا از نقش و کارکرد خود در جهان غافل گردد و در مسیر کمالی حرکت نکند و هم چنین به مسئولیت و وظیفه خود عمل نکند. بر این اساس بسیاری از انسان ها از نقش خلافتی خود بی خبر می شوند و در جهل مرکب قرار می گیرند. آنان نه تنها نسبت به مسئولیت خود در برابر خود و خدا عمل نمی کنند و در حق خویش ظلم می کنند و بر نفس خویش ستم روا می دارند، بلکه نسبت به جهان و آفریده های آن نیز نقش ربوبی و پروردگاری را ایفا نمی کنند و به جای تکامل موجودات و کمک و یاری به آنان موجبات فساد و تباهی را فراهم می آورند و چنان که قرآن گزارش می کند از غفلت ایشان نسبت به وظیفه و مسئولیت و مأموریت خویش جز تباهی و فساد نصیب و بهره موجودات خشکی و دریا نمی شود.

همین غفلت به شکل بدتر نسبت به انسان کامل و ولی الله و خلیفه مطلق خدا در انسان ها وجود دارد. کسانی که حتی ایمان به خدا و رسول او دارند به علل مختلف در غفلت قرار می گیرند و فراموشی نسبت به ولی الله و خلیفه کامل ایشان را دربر می گیرد.

اصولاً غفلت از امام حاضر و آیات بارز و آشکار الهی امری شدنی است و این مسأله نسبت به امام غایب و امور غیبی تشدید می شود. از این رو ایمان به غیب امری دشوارتر است و خداوند یکی از نخستین نشانه های ایمان و هدایت را ایمان به غیب دانسته است.

باور به غیب از آن جایی که سخت تر است غفلت از آن آسان تر و راحت تراست، لذا خداوند بر ذکر الله تاکید می کند. علت اینکه از مردم و مومنان خواسته شده تا ذکرالله را شبانه روز و بامدادان و شامگاهان تکرار کنند این است که این عمل موجب می شود تا یادکرد خدا در دل های ایشان جای گیرد و فراموشی عارض مردم نشود.

ضرورت یاد کرد امام زمان (عج)

یکی از امور غیبی، غیب خلیفه الله کامل امام زمان (عج) است. از این رو برای فراموش نشدن وی همواره باید ذکر و یاد امام زمان (عج) را در دل و زبان جاری کرد وهر روز با او پیمان و عهد بست.

غفلت زدایی امری است که خداوند با بیان ذکر الله و یادکرد امور غیبی بیان می کند. از این رو برماست که همواره برای جلوگیری از غفلت و فراموشی از امام و خلیفه خداوند، او را به یاد آوریم.

یکی از روش هایی که موجب می شود تا گرفتار غفلت نشویم و حضور دایم امام(عج) این غیب بزرگ را در دل وجامعه داشته باشیم بزرگداشت اوست. برگزاری زمان میلاد مسعود آن امام همام (عج) موجب می شود تا جامعه به یاد او باشد و دل ها روانه کوی او گردد.

بنابراین بر همه کسانی که از منتظران واقعی آن حضرت (عج) هستند به عنوان وظیفه و ماموریت لازم است که هم با پیمان های روزانه، از جان خویش غفلت زدایی کنند و هم با برپایی جشن های بزرگ و شکوهمند جامعه جهانی را از غفلت نسبت به امام زمان (عج) و خلیفه کامل رهایی بخشند تا نسبت به اهداف آفرینش و وظیفه خطیر خویش آگاهی یابند.

تاثیربرگزاری جشنهای شکوهمند معنوی

برگزاری جشن های شکوهمند و جهانی و تاثیرگذار می تواند همانند جشن هایی که درکشورهای غربی سنت و فکری را به دیگر جوامع منتقل می سازد، فکر جهانی امام زمان (عج) و حکومت جهانی کردن آن را منتقل سازد.

بهره گیری از فرصت مناسب نیمه شعبان و رسانه ای و جهانی این فکر می تواند دل ها را به سوی اهداف الهی آفرینش جلب وجذب کند.

پرسش این نوشتار این است که چرا ما از خود و جامعه جهانی با بهره گیری از فرصت نیمه شعبان و زادروز آن بزرگوار سود نمی جوییم و از راه رسانه های جهانی چون ماهواره ها و شبکه جهانی اینترنت این جشن را جهانی نمی سازیم. آیا ما برای جهانی سازی حکومت مهدوی و بسترسازی آن حکومت برنامه ای نداریم؟

آیا پروژه جهانی سازی حکومت عدالت محور مهدوی (عج) درمیان ما به عنوان اصل و هدف ونیز ماموریتی به عنوان ایمان به غیب مطرح نیست؟ اگر هست چه کاری کرده ایم و تا چه اندازه توانستیم از این ظرفیت ها برای غفلت زدایی بهره بریم؟ تردیدی نیست که با نکوداشت جهانی پرچمدار حکومت جهانی درمسیر غفلت زدایی از خود و دیگران حرکت کرده و به وظیفه امر به معروف خویش عمل خواهیم کرد زیرا دعوت به دولت عدالت محور مهدوی وحکومت جهانی وی چیزی جز دعوت به معروفی بزرگ نیست.

اگر این کار را انجام دهیم و مردم جهان را با این پرسش مواجه سازیم که این جشن ها برای چه کسی و به چه هدفی است؟ همین اندازه یک گام اساسی برای غفلت زدایی برداشته خواهد شد.

غفلت زدایی از شرافت نیمه شعبان

آن چه بیان شد درباره بزرگداشت و نکوداشت این روز بزرگ و احیای میلاد بزرگ منجی بشریت حضرت مهدی قائم آل محمد(ص)است، اما ناگفته نماند که برپایی جشن ها باید در راستای غفلت زدایی کامل از جامعه در همه ابعاد آن باشد. به این معنا که اگر هدف از آفرینش حضرت مهدی(عج) دست یابی بشر به منجی و دولت عدالت محور باشد، باید منتظران را در این مسیر قرارداد تا در رفتارهای خویش، براساس عدالت و اعتدال رفتار کنند و با برپایی اعمال و مراسم خاص آیینی که در روایات و احادیث معتبر آمده است خود را برای انتظار واقعی آماده سازند.

بسیاری از مردم در هنگام اوج شادمانی ها و سرورها، در حالت عاطفی خاصی قرار می گیرند که موجب می شود که سرور باطنی و مثبت ایشان به فرح تبدیل شود که بیانگر خروج از حالت اعتدال و عدالت است. کسانی که دچار «فرح» می شوند، عواطف و احساساتشان برعقل و هوش ایشان غلبه می کند و به جای آن که کاری مثبت انجام دهند اعمال منفی و زیانباری مرتکب می شوند. از این رو عامل غفلت زدایی، خود به مانع بیداری و هوشیاری تبدیل می شود و سرور به شکل فرح و بطر ظاهر می گردد و موجب غفلت بیشتر آنان و جامعه می شود.

از این رو در روایات و احادیث از مراسم و اعمالی سخن گفته شده که توجه به ذکرالله را بیشتر می سازد. دقت در مجموعه مراسم و اعمال روز نیمه شعبان، نشان می دهد که این روز دست کمی از ماه رمضان و ضیافت الله ندارد. اگر ماه رمضان ماه خداست، ماه شعبان ماه رسول الله است و مردم میهمان رسول الله(ص) هستند؛ زیرا در این ماه است که منجی و قائم بالسیف حضرت ختمی مرتبت(ص) متولد می شود.

این ماه برای همه شیعیان و مؤمنان و بلکه برای سالکان کوی دوست بسیار باارزش است. در روایت آمده که یکی از شب هایی که احتمال می رود که شب قدر باشد، شب نیمه شعبان است. در این ماه کسی متولد شده که خداوند به واسطه او وعده پیروزی به تمامی دوستان، پیامبران و برگزیدگانش داده است. خداوند در این ماه وعده داده که به وسیله او جهان را پر از عدل و داد می کند درحالی پیش از وی از ظلم و جور پر شده بود.

درباره ارزش و اهمیت و شرافت نیمه شعبان و این ماه همین بس که ماه رسول خدا(ص) است و حضرتش(ص) درباره اش فرمودند: «شعبان ماه من است، خداوند کسی را که مرا در ماهم یاری کند، بیامرزد.»

امیرالمؤمنین(ع) درباره ارزش و شرافت این ماه می فرماید: «از زمانی که ندای منادی رسول خدا را که برای روزه این ماه ندا می کرد شنیدم، هیچگاه روزه این ماه را از دست نداده و در تمام عمرم آن را از دست نخواهم داد؛ اگر خدا بخواهد.»

روایت شده که حضرت امیر(ع) در شب های بیست وسوم ماه رمضان، شب فطر و شب نیمه شعبان نمی خوابیدند و به احیاء و شب زنده داری در آن مشغول می شدند. (بحارالانوار، ج ۹۷، ص ۸۸).

اهمیت مناجات شعبانیه

یکی از وسایل غفلت زدایی از این ماه و شب ها و روزهای باارزش آن تأکید بر مناجات شعبانیه است. مناجات شعبانیه که از پیامبر اکرم(ص) نقل شده، مناجات معروفی است و اهلش به خاطر آن با ماه شعبان مأنوس شده و به همین جهت منتظر و مشتاق این ماه هستند. منتظر واقعی می بایست آن را بزرگ دارد و به آن تمسک جوید تا در مسیر کمالی که صاحب الزمان(عج) بیان کرده قرار گیرد و پیروی خویش را به آن اثبات کند.

به هر حال شخص سالک باید با تأکید و توجه به اعمال و مناسک وارد شده در این شب ها و روزها به ویژه نیمه شعبان و احیاء و شب زنده داری در آن، خود و جامعه را از غفلت از هدف اصلی رهایی بخشد و دل خود را واقعا به سوی کوی دوست روانه سازد.

​ 

شب نیمه شعبان، شب بسیار مبارکی است و از امام جعفر صادق (ع) روایت است که «از حضرت امام محمد باقر (ع) سؤال شد از فضیلت‌های شب نیمه شعبان. ایشان فرمود: آن شب افضل شب‌ها است بعد از لیلة‌القدر و در آن شب خداوند عطا مى‌فرماید به بندگان، فضل خود را و مى‌آمرزد ایشان را به مَنّ و کَرَم خویش، پس سعى و کوشش کنید در تقرّب جستن به سوى خداى تعالى در آن شب. پس به درستى که آن شبى است که خدا قسم یاد فرموده به ذات مقدّس خود که دست خالى برنگرداند سائلى را از درگاه خود، مادامى که سؤال نکند معصیت را و آن شب آن شبى است که قرار داده حَقّ تعالى آن را از براى ما به مقابل آنکه قرار داده شب قدر را براى پیغمبر (ص) پس کوشش کنید در دُعا و ثنا بر خداى تعالى». 

از جمله برکات این شب مبارک ولادت با سعادت امام زمان (عج) در سحرگاه این شب سال ۲۵۵ هجری قمری در سامرا است. 

برای شب نیمه شعبان اعمال مهمی در مفاتیح‌الجنان ذکر شده است که یکی از آن‌ها غسل است که سبب تخفیف گناهان می‌شود. 

احیای شب نیمه شعبان از آداب دیگر متعلق به شب میلاد صاحب عصر است و دارای چنان اهمیتی است که امام زین‌العابدین (ع) این شب را به دعا و استغفار می‌گذراند و در روایت داریم که هرکس این شب را احیا بدارد، دل او در روزى که دل‌ها بمیرند، نخواهد مرد. 

زیارت حضرت امام حسین (ع) از دیگر عبادات و افضل‌ترین اعمال شب نیمه شعبان است که گفته شده سبب آمرزش گناهان است و هرکس بخواهد با او مصافحه کند روح ۱۲۴هزار پیغمبر زیارت کند آن جناب را در این شب و کمترین زیارت آن حضرت آن است که به جای بلندی مانند پشت بامی رفته و به جانب راست و چپ نگاه کند پس سر به جانب آسمان کند پس زیارت کند آن حضرت را به این کلمات «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُاللّهِ وَ بَرَکاتُهُ» و هرکس در هر کجا باشد در هر وقت که آن حضرت را به این کیفیت زیارت کند امید است که ثواب حج و عُمره براى او نوشته شود. 

دیگر اعمال این شب، قرائت دعایی به منزله زیارت امام زمان (عج) به شرح ذیل است: «اَللّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا [هذِهِ] وَمَوْلُودِ‌ها وَحُجَّتِکَ وَمَوْعُودِهَا الَّتى قَرَنْتَ اِلى فَضْلِ‌ها فَضْلاً فَتَمَّتْ کَلِمَتُکَ صِدْقاً وَ عَدْلاً لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ وَ لا مُعَقِّبَ لاِیاتِکَ نُورُکَ الْمُتَاَلِّقُ وَ ضِیاَّؤُکَ الْمُشْرِقُ وَ الْعَلَمُ النُّورُ فى طَخْیاَّءِ الدَّیْجُورِ الْغائِبُ الْمَسْتُورُ جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ کَرُمَ مَحْتِدُهُ وَ الْمَلاَّئِکَةُ شُهَّدُهُ وَ اللّهُ ناصِرُهُ وَمُؤَیِّدُهُ اِذا آنَ میعادُهُ وَ الْمَلاَّئِکَةُ اَمْد ادُهُ سَیْفُ اللّهِ الَّذى لا یَنْبوُ وَ نُورُهُ الَّذى لا یَخْبوُ وَ ذوُالْحِلْمِ الَّذى لا یَصْبوُا مَدارُ الَّدهْرِ وَ نَوامیسُ الْعَصْرِ وَ وُلاةُ الاْمْرِ وَ الْمُنَزَّلُ عَلَیْهِمْ ما یَتَنَزَّلُ فى لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ اَصْحابُ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ تَراجِمَةُ وَحْیِهِ وَ وُلاةُ اَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ. 

اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى خاتِمِهْم وَقآئِمِهِمُ الْمَسْتُورِ عَنْ عَوالِمِهِمْ اَللّهُمَّ وَ اَدْرِکَ بِنا اءَیّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِیامَهُ وَ اجْعَلْنا مِنْ اَنْصارِهِ وَ اقْرِنْ ثارَنا ابِثارِهِ وَ اکْتُبْنا فى اَعْوانِهِ وَ خُلَصاَّئِهِ وَ اَحْیِنا فى دَوْلَتِهِ ناعِمینَ وَ بِصُحْبَتِهِ غانِمینَ وَ بِحَقِّهِ قآئِمینَ وَ مِنَ السُّوَّءِ سالِمینَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ الْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلَواتُهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ الْمُرْسَلینَ وَ عَلى اَهْلِ بَیْتِهِ الصّادِقینَ وَ عِتْرَتِهَ النّاطِقینَ وَ الْعَنْ جَمیعَ الظّالِمینَ و احْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ.» 

در روایت دیگری آمده که حضرت صادق (ع) این دعا را به یکی از اصحاب خود آموخته بود که در شب نیمه شعبان آن را بخواند: «اَللّهُمَّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ الْخالِقُ الرّازِقُ الْمُحْیِى الْمُمیتُ الْبَدىَّءُ الْبَدیعُ لَکَ الْجَلالُ وَ لَکَ الْفَضْلُ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الْمَنُّ وَ لَکَ الْجُودُ وَ لَکَ الْکَرَمُ وَ لَکَ الاْمْرُ وَ لَکَ الْمَجْدُ وَ لَکَ الْشُّکْرُ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ یا واحِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اْغفِرْلى وَ ارْحَمْنى وَ اکْفِنى ما اَهَمَّنى وَ اقْضِ دَیْنى وَ وَسِّعْ عَلَىَّ فى رِزْقى فَاِنَّکَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ کُلَّ اَمْرٍ حَکیمٍ تَفْرُقُ وَ مَنْ تَشاَّءُ مِنْ خَلْقِکَ تَرْزُقُ فَارْزُقْنى وَ اَنْتَ خَیْرُ الرّازِقینَ فَاِنَّکَ قُلْتَ وَ اَنْتَ خَیْرُ الْقاَّئِلینَ النّاطِقینَ وَ اسْئَلوُا اللّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ فَضْلِکَ اَسْئَلُ وَ اِیّاکَ قَصَدْتُ وَ ابْنِ نَبِیِّکَ اعْتَمَدْتُ وَ لَکَ رَجَوْتُ فَارْحَمْنى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.» 

 در این شب دعای دیگری وارد شده که گفته می‌شود حضرت رسول (ص) آن را مى‌خواندند: «اَللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیَتِکَ ما یَحُولُ بَیْنَنا وَ بَیْنَ مَعْصِیَتِکَ وَ مِنْ طاعَتِکَ ما تُبَلِّغُنا بِهِ رِضْوانَکَ وَ مِنَ الْیَقینِ ما یَهُونُ عَلَیْنا بِهِ مُصیباتُ الدُّنْیا اَللّهُمَّ اَمْتِعْنا بِاَسْماعِنا وَ اَبْصارِنا وَ قُوَّتِنا ما اَحْیَیْتَنا وَاجْعَلْهُ الْوارِثَ مِنّا وَاجْعَلْ ثارَنا عَلى مَنْ ظَلَمَنا وَانْصُرنا عَلى مَنْ عادانا وَ لا تَجْعَلْ مُصیبَتَنا فى دینِنا وَ لا تَجْعَلِ الدُّنْیا اَکْبَرَ هَمِّنا وَ لا مَبْلَغَ عِلْمِنا وَ لا تُسَلِّطْ عَلَیْنا مَنْ لا یَرْحَمُنا بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.» 

فرستادن صلوات در وقت زوال، قرائت دعاى کمیل، قرائت سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَاللّهُ اَکْبَرُ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ صد مرتبه از دیگر اعمال این شب است. 

در روایت دیگری آمده است که این شب دو رکعت نماز پس از نماز عشاء دارد به این کیفیت که در رکعت اوّل حمد و سُوره جحد که قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِروُنَ باشد و در رکعت دوم حمد و سوره توحید که قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ است پس چون سلام دادى بگو سُبْحانَ اللّهِ ۳۳ مرتبه و اَلْحَمْدُلِلّهِ ۳۳ مرتبه و اللّهُ اَکْبَرُ ۳۴ مرتبه و در پایان این دعا را زمزمه می‌کنیم: «یا مَنْ اِلَیْهِ مَلْجَاءُ الْعِبادِ فِى الْمُهِمّاتِ وَاِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فىِ الْمُلِمّاتِ یا عالِمَ الْجَهْرِ وَالْخَفِیّاتِ وَ یا مَنْ لا تَخْفى عَلَیْهِ خَواطِرُ الاْوْهامِ وَ تَصَرُّفُ الْخَطَراتِ یا رَبَّ الْخَلایِقِ وَالْبَرِیّاتِ یا مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ الاْرَضینَ وَالسَّمواتِ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَمُتُّ اِلَیْکَ بِلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَیا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اجْعَلْنى فى هِذِهِ اللَّیْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ اِلَیْهِ فَرَحِمْتَهُ وَ سَمِعْتَ دُعاَّئَهُ فَاَجَبْتَهُ وَ عَلِمْتَ اسْتِقالَتَهُ فَاَقَلْتَهُ وَ تَجاوَزْتَ عَنْ سالِفِ خَطیئَتِهِ وَ عَظیمِ جَریرَتِهِ فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْ ذُنُوبى وَ لَجَاْتُ اِلَیْکَ فى سَتْرِ عُیُوبى اَللّهُمَّ فَجُدْ عَلَىَّ بِکَرَمِکَ و َفَضْلِکَ وَ احْطُطْ خَطایاىَ بِحِلْمِکَ وَ عَفْوِکَ وَ تَغَمَّدْنى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ بِسابِغِ کَرامَتِکَ وَاجْعَلْنى فی‌ها مِنْ اَوْلِیاَّئِکَ الَّذینَ اجْتَبَیْتَهُمْ لِطاعَتِکَ وَاخْتَرْتَهُمْ لِعِبادَتِکَ وَ جَعَلْتَهُمْ خالِصَتَکَ وَ صِفْوَتَکَ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِمَّنْ سَعَدَ جَدُّهُ وَتَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْراتِ حَظُّهُ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ وَفازَ فَغَنِمَ وَاکْفِنى شَرَّ ما اَسْلَفْتُ وَاعْصِمْنى مِنَ الاِْزدِیادِ فى مَعْصِیَتکَ وَحَبِّبْ اِلَىَّ طاعَتَکَ وَما یُقَرِّبُنى مِنْکَ وَیُزْلِفُنى عِنْدَکَ سَیِّدى اِلَیْکَ یَلْجَاءُ الْهارِبُ وَمِنْکَ یَلْتَمِسُ الطّالِبُ وَعَلى کَرَمِکَ یُعَوِّلُ الْمُسْتَقیلُ التّائِبُ اَدَّبْتَ عِبادَکَ بالتَّکَرُّمِ وَاَنْتَ اَکْرَمُ الاْکْرَمینَ وَاَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبادَکَ وَاَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ اَللّهُمَّ فَلا تَحْرِمْنى ما رَجَوْتُ مِنْ کَرَمِکَ وَلا تُؤْیِسْنى مِنْ سابِغِ نِعَمِکَ وَلا تُخَیِّبْنى مِنْ جَزیلِ قِسَمِکَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ لاِهْلِ طاعَتِکَ وَاجْعَلْنى فى جُنَّةٍ مِنْ شِرارِ بَرِیَّتِکَ رَبِّ اِنْ لَمْ اَکُنْ مِنْ اَهْلِ ذلِکَ فَاَنْتَ اَهْلُ الْکَرَمِ وَالْعَفْوِ وَالْمَغْفِرَةِ وَجُدْ عَلَىَّ بِما اَنْتَ اَهْلُهُ لا بِما اَسْتَحِقُّهُ فَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِکَ وَتَحَقَّقَ رَجاَّئى لَکَ وَعَلِقَتْ نَفْسى بِکَرَمِکَ فَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ وَاَکْرَمُ الاْکْرَمینَ اَللّهُمَّ وَاخْصُصْنى مِنْ کَرَمِکَ بِجَزیلِ قِسَمِکَ وَاَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ وَاغْفِر لِىَ الَّذنْبَ الَّذى یَحْبِسُ عَلَىَّ الْخُلُقَ وَیُضَیِّقُ عَلىَّ الرِّزْقَ حَتّى اَقُومَ بِصالِحِ رِضاکَ وَاَنْعَمَ بِجَزیلِ عَطاَّئِکَ وَاَسْعَدَ بِسابِغِ نَعْماَّئِکَ فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِکَ وَتَعَرَّضْتُ لِکَرَمِکَ وَاسْتَعَذْتُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ وَبِحِلْمِکَ مِنْ غَضَبِکَ فَجُدْ بِما سَئَلْتُکَ وَاَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْکَ اَسْئَلُکَ بِکَ لا بِشَىءٍ هُوَ اَعْظَمُ مِنْکَ» 

پس به سجده مى‌روى و ۲۰ مرتبه یا رَبِّ، هفت مرتبه یا اَللّهُ، هفت مرتبه لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ، هفت مرتبه ما شآءَ اللّهُ و ۱۰ مرتبه لا قُوّةَ اِلاّ بِاللّهِ، پس صلوات مى‌فرستى بر پیغمبر و آل او و مى‌خواهى از خدا حاجت خود را پس قسم به خدا که اگر حاجت بخواهى به سبب این عمل به عدد قطرات باران هر آینه برساند به تو خداوند عَزَّوَجَلَّ آن حاجت‌ها را بکَرَم عَمیم و فَضْل جَسیمِ خود. 

برای این شب عظیم اعمال دیگری همچون خواندن نماز حضرت جعفر (ع) و دیگر نماز‌ها هم آورده شده است 

​

صدای پای مهربانی می‌آید، که گوش جان بشریت قرن‌ها این موسیقی حیاتبخش را در سیاه‌چاله ظلوم هجران خیر و خوشی، به انتظار نشسته است، تن خسته و جان نژند فرزندان آدم در گوشه گوشه این گوی خاکی چوگان عدل او را منتظرند تا روح انسانیت را از پرتگاه جهالت برباید و برهاند.

مهدی آل محمد، منتظر اعظم، قرن‌هاست که کوچه کوچه عالم را در جستجوی اعوان و انصار خویش است، علی‌وار دستان مهربان خود را بر سر ایتام پیامبر خدا کشیده تا در هجران آن رحمت مطلق الهی روزگار بسپرند و انتظار را که جان فرساست برای عاشقان راستین آن سلاله فاطمه سهل نماید. این بار در میلاد خود، «نیمه شعبان» نسیم لطف و کرامت خود را در کوی و برزن شهر و دیارمان پراگنده و ریشه جانمان را از آب حوض کوثر ولایت که عطش هزار ساله را سیراب می‌کند، جامی ارزانی کرده است.

حجة الله آمد؛ زمین را عدل و داد فراگرفت، همانگونه که از ظلم و جور پر شده بود، راستی را که نیمه شعبان پایان نیمی از انتظار است، و نیم دیگر نه چراغانی کردن کوچه و کوی و خانه ظاهر؛ که روشن کردن جان جان با نور معرفت جانان و تقوای عملی و ایمان است.
اینک نشسته‌ایم بر مصطبه انتظار با کشکولی از ارادت و خواست آمدن یار، چاره‌ها ناچار است و گریزو گزیری که عقل با هزار توی خرد و کلان خود برایمان پی‌افکنده بود، خراب و یران شده که معمور کردن آن جز با دست دل و ترنم الهم عجل لولیک فرج و النصر و معماری که وارث علم محمدی باشد، ساخته نیست.
هرچه پیش می‌رویم، نوری نیست که بتواند این راه ظلمانی را بر ما روشن کند و این حجب نورانی را از پیش چشمان آدمی بردارد؛ اینک نزدیک است که دستی از آستین غیب برآید و وعده عظیم الهی به بار بنشیند؛ تا کوران و کران و منکران و ظالمان همه دوران‌ها را در حسرت عظیم فرو برد و مظلومان و منتظران را سعادت ابدی به ارمغان آورد.
ای منتظر ادیان، ای وعده و افتخار پیامبران و ای صالح و اباصالح دوران و ای صاحب و زبان قرآن آنک جهان مرگ را در پیش چشم دارد و مظلومان و مصلحان جز تو را سراغ ندارند، از خدای خود طلب ظهورکن که جان‌ها ، به لب رسید و چشمه اشک چشم‌ها خشکید، خون در دل موج می‌زند و تیر طعنه طاعنان روح و جانمان را ریش ریش کرد. تو خواهی آمد نه، تو آمدی؛ اما ما را آماده آمدنت ندیدی؛ اما بدان که منتظران حقیقی تو برگ و بار یاری و همراهیت را آماده دارند؛ بیا تا گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم!

می‌دونم یه شب میای خاکو چراغون می‌کنی
شیشه عمر شبو می‌شکنی داغون می‌کنی

شنیدم وقتی بیای از آسمون گل می ‌ریزه
کوچه باغا رو پر از بیدای مجنون می ‌کنی

شنیدم وقتی بیای غصه هامون تموم می‌شه
قحطی گریه می‌آد، خنده رو ارزون می‌کنی

آسمون به احترامت پا می‌شه به اون نشون
که تو سفره زمین خورشید و مهمون می‌کنی

دلامون خیلی گرفته، شبامون خیلی سیاس
می‌دونم یه شب می آی خاکو چراغون می‌کنی!

منبع:razavi.ir1