اساسا کیفیت پوشش زنان،بیانگر شخصیت عفیف یا هوس انگیز آن ها است،آنچنان که موضع مردان را در برابرشان معلوم می سازد.بنابراین آگاهانه یا نا خود آگاه،برخورد مردان با زنانی که پوشش نا مناسبی دارند،برخوردی جنسیتی یا شهوانی است ولی برخوردشان با زنان پوشیده و با حجاب،برخورد انسانی و توأم با احترام و تکریم است و این تاثیر نیکو و انکار ناپذیر حجاب و پوشش مناسب زنان که از پذیرش فرمان الهی وعدم پیذوی از خواهش های نفسانی نشأت گرفته،ضمن تأمین طهارت و سلامت و آرامش اجتماعی،درصدد مصونیت و امنیت بیشتری برای زنان محجبه فراهم می آورد.

نکته سزاوار دقت و تأمل اینکه اگرچه حجاب و پوشیدگی زنان،کمی دشوارتر از بی حجابی و کم پوشیدگی است ولی سختی و دشواری مفاسد و نابسامانی های اخلاقی ناشی از بی حجابی و کم پوشیدگی به مراتب افزون تر از زحمت و سختی حجاب و پوشش مناسب است.آن اندازه که بی حجابی براب زنان مشکل به وجود آورده،حجاب محرومیت ایجاد نکرده است.سختی و زحمت طبیعی حجاب به تعبیری حق بیمه ای است که زنان برای تامین طهارت و سلامت خود می پردازند.حجاب به مانند صدفی است که گوهر عفت و شخصیت زنان را در درون خود جای داده،زیبایی ها و ظرافت های جسمانی آنان را از شرّ نگاه بی شرمانه و شهوت آلود،افکار مریض و مفسده انگیز محافظت می کند.از این رو قاطعانه و با کمال اطمینان باید گفت:حجاب زن جهاد اکبر اوست.

منبع:کتاب عطر عفاف-نوشته غلامرضا اسماعیل پور