نهج البلاغه،حکمت2

وَ قَالَ ( عليه السلام ) أَزْرَي بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ

[و فرمود:] آن كه طمع را شعار خود گرداند خود را خرد نماياند،

وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ

و آن كه راز سختي خويش بر هر كس گشود، خويشتن را خوار نمود.

وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُو 

آن كه زبانش را بر خود فرمانروا ساخت خود را از بها بينداخت.