سروش ایزد

استجابت دعا

استجابت دعا از مقاماتی است که خداوند متعال تنها به بندگان شایسته ای عطا می‌کند که مراحل کمال و سیر و سلوک را پیموده باشند. ائمه معصومین علیهم السلام که قافله سالار بندگی و سیر و سلوکند و از مرتبه بالای قرب به حق برخوردارند، از چنین مقامی نزد خداوند بهره مندند آنان بندگان محبوب خدایند و به همین دلیل، دعایشان در درگاه ربوبی پذیرفته می‌شود. سیره نگاران درباره امام صادق علیه السلام گفته اند:
او مستجاب الدعوة بود و هرگاه چیزی از خدا می‌خواست، هنوز کلامش تمام نشده بود که خدا دعایش را مستجاب می‌کرد. [۱] .
نبهانی می‌نویسد:
امام جعفر صادق یکی از ائمه اهل بیت است. هرگاه ایشان به چیزی نیاز داشت و می‌گفت: خدایا! من نیاز به فلان چیز دارم، هنوز کلامش تمام نشده بود که آن چیز نزد حضرت حاضر بود. این سخن را شعرانی گفته است. [۲] .
نبهانی می‌نویسد:
امام جعفر صادق یکی از ائمه اهل بیت است. هرگاه ایشان به چیزی نیاز داشت و می‌گفت: خدایا! من نیاز به فلان چیز دارم، هنوز کلامش تمام نشده بود که آن چیز نزد حضرت حاضر بود. این سخن را شعرانی گفته است. [۳] .

پی نوشتها:

[۱]. اسعاف الراغبین، ص ۲۲۷؛ نورالابصار، ص ۲۲۳.
[۲]. نبهانی، جامع کرامات الاولیاء، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۱۴ ه. ق، ج ۴، ص ۴.

[۳]. نبهانی، جامع کرامات الاولیاء، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۱۴ ه. ق، ج ۴، ص ۴.

منبع:امام صادق علیه السلام از دیدگاه اهل سنت - مهدی لطفی- صفحه ۶6

چرا امام صادق حکومت تشکیل نداد؟

شاید برای بعضی این سؤال پیش آید که چرا امام صادق علیه السلام از آن موقعیت خاص استفاده نکردند و به تشکیل حکومت مبادرت نفرمودند؟ با آنکه ظاهرا زمینه آماده بود و مردم خواستار حکومت «آل محمد» بودند.
در جواب باید گفت: اولا: مسئله ی عمده ای که در راه همه ی امامان معصوم علیهم السلام وجود داشت، و در این زمان هم آن حضرت با آن روبرو بود. مسئله ی آماده نبودن مردم برای داشتن رهبری همچون امام صادق علیه السلام می‌باشد. مردم از آگاهی و دانش اسلامی و از فرهنگ قرآنی برخوردار نبودند. اکثرا مسلمانان آن دوره، تنها نام مسلمانی را یدک می‌کشیدند و از محتوا و مفاهیم قرآنی تهی بودند. چرا که اکثر سرزمینهای آنها در زمان خلفای سه گانه و یا در زمان بنی امیه فتح شده بود و به دست همانها مسلمان شده بودند. بنابراین مسلمانی آنها از ریشه خراب بود. اکثر آنها به خداوند و وجود مقدس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و به یکی از خلفا و یا حاکمان بنی امیه ایمان آورده بودند. و در مدت اسلام آوردنشان شاید فقط نامی از اهل بیت شنیده بودند و هنگامی که دست به قیام علیه بنی امیه زدند علت قیام و حرکتشان بر اثر ظلم و جور خلفای بنی امیه بود. یعنی قیام آنها به خاطر حکومت ستم بنی امیه بود نه آنکه از ابتداء خواهان حکومت اهل بیت علیهم السلام باشند و مقام و عظمت خاندان رسالت را درک کرده باشند. پس قیام مردم در آن دوره بر اثر ظلم و جور بنی امیه بود. اما چون مردم به حقیقت اسلام آشنا نبودند راه نجات را پیدا نکردند و به دنبال امام صادق علیه السلام نرفتند. به خاطر همین مسئله و عدم شناخت مردم از فرهنگ اسلام و قرآن بود که سفاح در اولین خطبه ی خود گفت: ما اهل بیت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم هستیم که خداوند درباره ی آنها این آیه را نازل کرده است.
انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهرکم تطهیرا [احزاب،33].
همانا خداوند چنین اراده فرموده که هرگونه پلیدی را از شما خانواده ی رسالت دور نموده و شما را پاک و پاکیزه و از هر گونه عیبی منزه گرداند.
آری وقتی این ظالمان و غاصبان می‌دیدند که مردم به دنبال اهل بیت هستند، خود را «اهل بیت» معرفی می‌کنند و مردم هم می‌پذیرند.
کسانی هم که با آنها مخالفت کردند همه را از دم تیغ گذرانیدند، به طوری که در قیام بنی عباس دو نوع جنگ و درگیری مشاهده می‌شود؛ یک درگیری، درگیری آنها با بنی امیه است که در این درگیری‌ها میلیون‌ها نفر کشته شدند. دوم - درگیری‌های بعد از پیروزی، که عده ای از هواداران قیام بنی عباس، دست به مخالفت با بنی عباس زدند، که در تاریخ می‌بینم همه ی آنها را از صفحه ی گیتی برچیدند و همه را نابود کردند.
آری بنی عباس برای به دست آوردن حکومت و حفظ آن، از انجام هیچ گونه جنایتی دست بردار نبودند. لذا اکنون این سؤال را می‌کنیم آیا در چنین وضع و اوضاعی برای امام صادق علیه السلام امکان تشکیل حکومتی الهی و قرآنی وجود داشت؟
پس روشن شد که زمینه آماده بود، اما برای چه کسانی؟ برای کسانی که فرصت طلب بودند، نه برای امامانی که معصوم بودند و دست به هیچ عمل گناهی نمی زدند، حتی برای به دست آوردن حکومت، آری مردم جاهل بودند و زمینه ی عمقی در مردم نبود و مردم نسبت به امام صادق علیه السلام شناخت نداشته و وفادار نبودند. امام صادق علیه السلام واقعیت و حقیقت امت را از لحاظ فکری و عملی می‌شناختند و شرایط سیاسی را خوب درک می‌کردند.
آن حضرت قیام به شمشیر و پیروزی مسلحانه را برای بر پا داشتن حکومت اسلامی کافی ندیدند. چه برپای داشتن حکومت و نفوذ در امت به مجرد آماده کردن قوا برای حمله ی نظامی کافی نبود. زیرا پیش از آن می‌بایستی سپاهی عظیم پدید آید که به ایمان و عقیده ی راسخ مسلح باشند و به امام و عصمت او ایمان کامل داشته باشند و هدفهای بزرگ او را درک کنند و در برنامه‌های حکومت، از او پشتیبانی کنند و دست آوردهای حکومت را تا آخرین نفس و نفر پاسبانی نمایند.

منبع:کتاب بر امام صادق علیه السلام چه گذشت ؟ - نویسنده:محمد حسن موسوی کاشانی -ص18

دوزخ آتشگاه عظیم:

دوزخ آتشگاه عظيم لعنت هاى همگامى و دائم وعذاب هاى متعددو هميشگى مجازات هاى شديدعدم امكان خروج شعله هاى سوزان و فروزان حل فوق العاده وحشت زا خوارى و ذلت بسيار حيرت، ترس و اضطراب كشنده ناله هاى طولانى و دردناك زندان منحصر به فرد آتشين غل‌ها و زنجيرهاى گداخته آتش از بالا و پايين درخت نفرت انگيز زقّوم آب جوش جوش!صيد شدن ناگهانى توسط فرشتگان عذاب چهره هاى سياه و ترسناك گرزهاى سرخ شده آب داغ و متعفن دودهاى متراكم و خفه كننده بى يار و ياورى عذاب عظيم دورى از نعمت هاداغ بر صورت و پشت و پهلو صورت هاى سوخته و زننده توهين و بى اعتنايى كامل درگيرى، دعوا، جنگ اعصاب و نفرين به هم! سر به زيرى و پشيمانى الى الابد نوشابه هاى سوزان و سياه ترسان و گريان و لرزان و نااميد پاره پاره شدن درون همنشينى با شياطين ترسناك بادهاى سوزنده و مسموم حركت در بين آب و آتش!چشمه هاى آب جوش وحشت زا خارهاى خشك، تلخ و بدبو آتش دل سوز پرلهيب تحمل مأموران خشن و سخت گيرسلول انفرادى تنگ و آتشين و… كدام انسان عاقلى اين‌ها را براى خود، فراهم مى آورد؟!

اَلَمْ يَأْنِ لِلَّذينَ امَنُوا اَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ و…
آيا وقت آن نرسيده است كه كسانى كه ايمان آورده اند دل هايشان به ياد خداوند خاشع و خاضع گردد و به آنچه از سوى حق نازل شده توجه (جدى) كنند؟ ( ۱۶ / حديد)
آيا وقت انديشيدن به گفتار و كردارمان فرا نرسيده است؟!

امام على عليه السلام:
چيزى مانند آتش جهنم نديدم كه فراريان از آن، چنين در خواب غفلت فرو رفته باشند!
نهج البلاغه، (خطبه ۲۸)
همه دوزخ را خواهند ديد!

منبع:بهشت و جهنم از دیدگاه قران و حدیث - عباسعلی کامرانیان - صفحه۶

وصف دنیا در کلام حضرت علی(ع)

امیرالمؤمنین علیه السلام در وصف دنیا می‌فرمایند:

ما اَصِفُ داراً اَوَّلُها عَناءٌ وَ آخِرُها فَناءٌ فِی حَلالِها حِسابٌ وَ فی حَرامِها عِقابٌ مَنِ اسْتَغْنی فیها فُتِنَ وَ مَنِ افْتَقَرَ فیها حَزِنَ وَ مَنْ ساعاها فاتَتْهُ وَ مَنْ قَعَدَ عَنْها واتَتْهُ وَ مَنْ اَبْصَرَ بِها بَصَّرَتْهُ وَ مَنْ اَبْصَرَ اِلَیها اَعْمَتْهُ؛ [۱] 

چگونه خانه ای را وصف کنم که اولش مشقت و پایانش نیستی است. در حلالش حساب و در حرامش عقاب است. هر که در آن بی نیاز شود، طغیان می‌کند و هر که محتاج شود، غمگین گردد. هر که دنبالش رود، آن را از دست می‌دهد و هر که ترکش گوید، به دنبال او آید. هر کس به آن بینایی جوید، بینایی گیرد و هر کس به آن چشم بدوزد، کور گردد.

دنیا را به سایه تشبیه کرده اند؛ اگر از آن فرار کنی، به دنبالت می‌آید و اگر به طرفش بروی، به آن نمی رسی. 

و امام صادق علیه السلام چه زیبا این حقیقت را بیان فرموده اند:

فاِنَّ الدُّنیا خَلَقَها اللهُ تَعالی بِمَنْزِلَةِ ظِلِّکَ اِنْ طَلَبْتَهُ اَتْعَبَکَ وَلا تَلْحَقُهُ اَبَداً وَ اِنْ تَرَکْتَهُ تَبِعَکَ وَ اَنْتَ مُسْتَریحٌ؛ [۲] 

حقیقت این است که خداوند دنیا را به منزله سایه شما آفریده است. اگر به دنبال آن بروی، تو را به رنج و زحمت می‌اندازد و هرگز به او نخواهی رسید. و اگر آن را ترک گفتی و پشت به آن نمودی، تو را همراهی خواهد کرد و زندگی راحتی خواهی داشت.

پی نوشتها:

۱. مشکاة الانوار، ص ۲۶۹؛ نهج البلاغه، خطبة ۸۲.

۲. مصباح الشریعة، ص ۱۱۷؛ بحارالانوار، ج ۷۰، ص ۱۶۵.

منبع:نشاط و شادی - حبیب الله فرحزاد- صفحه ۱۵۳

 سبک شمردن نماز:

سبک شمردن نماز ارزش گذاری به نماز، نشانه ایمان به خداست و بی اعتنایی، دلیل ضعف عشق و علاقه به معنویّات است.
حضرت علی علیه السلام فرمود: «اِنّ اَسْرَقَ النّاسِ مَنْ سَرِقَ صَلاتَهُ»
سارق ترین و دزدترین افراد، آنانند که از نمازشان بکاهند و بدزدند.
در جای دیگر فرمود: کسانی که نماز را سبک می‌شمرند، مانند زنانی هستند که سقط جنین می‌کنند، نه می‌توان آنان را حامله نامید و نه می‌توان به آنان بچّه دار گفت.
مرز میان اسلام و کفر، چیزی بیش از رها کردن نماز نیست.

و نیز فرمود: «مَنْ ضَیَّعَ الصَلاةَ فَهُوَ لِغَیْرِها اَضْیَعُ» [۱]
کسی که نماز را سبک شمارد و ضایع کند، نسبت به غیر نماز، تضییع بیشتری خواهد داشت.
پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله فرمود: آنکه نماز خود را تباه سازد، در قیامت در کنار قارون و هامان خواهد بود. وای بر کسی که از نماز خود مواظبت نکند… [۲]
و نیز: کسی که نماز را سبک شمرد، خداوند برکت و بهره و خیر را از عمر و مال او برمی دارد، پاداش کارهای او از بین می‌رود، دعاهایش مستجاب نمی شود، هنگام مرگ، با احساس گرسنگی و تشنگی و ذلّت مخصوصی از دنیا می‌رود، در برزخ، شکنجه و ظلمت و فشار می‌چشد. و در قیامت حساب سختی از او کشیده می‌شود. [۳]
و فرمود: هر که نماز را سبک شمرد، از امّت من نیست. [۴]
از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل شده است که: همینکه انسان در نماز به غیر خدا توجّه می‌کند، خداوند به او می‌فرماید: «اَلی مَنْ تقصد؟ اَرَبّاً غیری تُریدُ؟ وَ رَقیباً سوایَ تَطْلُبُ جواداً خَلایَ تَبْغی؟ » [۵]

پی نوشتها:

[۱]: وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۱۹.

[۲]:وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۱۹.

[۳]: سفینةالبحار، ج ۲، ص ۴۳.

[۴]:وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۱۵.

[۵]: مستدرک وسائل الشیعه، ج ۱، ص ۱۷۳.

منبع:پرتوی از اسرار نماز - محسن قرائتی- صفحه ۴۱