سروش ایزد

خوشا ساغر از دست ساقی گرفتن. به یاد جلوه ی آن یار نوشیدن. خوشا مستی مستان و خوشا بر درگه میخانه بنشستن. و آنگه خاک پای یوسف اعصار بوسیدن. مرارت انتظار و حلاوت امید در عرصه ی دل رجز می خوانند. تلواسه ای شیرین و التهابی زیبا تاریخ را فرا گرفته است.… بیشتر »