صدقه مرگ را به تاءخیر می‌اندازد

از ( (آقای سید محمد رضوی) ) [۱] شنیدم که فرمودند زمانی که مرض سختی عارض دائی بزرگوارشان مرحوم آقای میرزا ابراهیم محلاتی شد، به طوری که اطبا از معالجه ایشان اظهار یاءس کردند، امر فرمودند که مرضشان را به عالم ربانی مرحوم ( (حاج شیخ محمد جواد بیدآبادی) ) که مورد علاقه و ارادت جناب میرزا بودند، خبر دهیم، ما هم به اصفهان تلگراف کردیم و مرحوم بیدآبادی را از مرض سخت میرزا با خبرکردیم، فورا جواب دادند مبلغ دویست تومان صدقه دهید تا خداوند شفا عنایت فرماید.
هرچند آن مبلغ در آن زمان زیاد بود، لکن هرطور بود فراهم آورده بین فقرا تقسیم کردیم و بلافاصله میرزا شفا یافت.
مرتبه دیگر میرزای محلاتی به سختی مریض شدند و اطبا اظهار یاءس کردند، من ابتدا مرحوم بیدآبادی را تلگرافا با خبر کردم و با اینکه جواب تلگراف را قبول و درخواست کرده بودم، از ایشان جوابی نرسید تا بالاخره در همان مرض، میرزا مرحوم شدند آنگاه دانستم که سبب جواب ندادن مرحوم بیدآبادی این بود که اجل حتمی میرزا رسیده و به صدقه جلوگیری نمی شود.
از این داستان دو مطلب فهمیده می‌شود یکی آنکه به واسطه صدقه ممکن است در شفای مریض تعجیل شود بلکه مرگ را به تاءخیر اندازد و در باره تاءثیر صدقه در شفای مریض وتاءخیر مرگ و طول عمر و دفع هفتاد قسم بلا، روایاتی از اهل بیت: رسیده و داستانهایی نقل گردیده که ذکر آنها خارج از وضع این جزوه است، طالبین به کتاب ( (لئالی الاخبار) ) مرحوم تویسرکانی و کتاب ( (کلمه طیبه) ) مرحوم نوری مراجعه کنند.
مطلب دیگر آنکه: هرگاه اجل حتمی باشد و بقای شخص، مخالف حکمت حتمی خدا باشد دعا و صدقه از این جهت بی اثر می‌شود هرچند از سایر آثار خیریه دنیوی و اخروی آن بهره مند خواهد بود .

پی نوشتها:

[۱]: مرحوم آیت اللّه سید محمد رضوی، در ۱۳ شوال ۱۳۸۷ در شیراز مرحوم شدند و هنگام چاپ این داستان، بیش از یک سال و نیم از وفات معظم له می‌گذرد (ناشر).

منبع:داستان های شگفت -عبدالحسین دستغیب - صفحه ۱۲