تحصيلات سيد رضى

سيد رضى در خردسالى همراه برادر بزرگش سيد مرتضى به استفاده علوم و فنون متداول عصر پرداخت. علم نحو و دستور زبان عرب را از محضر ابوسعيد قاضى حسن بن عبداللّه بن مرزبان نحوى سيرافى، و علم فقه و احكام دينى را در محضر استاد فقيهان «شيخ مفيد» آموخت.
ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغة، ج ۱، ص ۴۱ نوشته است:

«شبى شيخ مفيد در خواب ديد كه حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام دست امام حسن و امام حسين عليهم السلام را گرفته و به نزد وى آورد و پس از سلام به شيخ فرمود: اين دو پسران من اند، به آنان فقه و احكام دين بياموز. شيخ مفيد پس از بيدارى در شگفت ماند كه اين چه خوابى بوده؟ فرداى آن شب كه شيخ مفيد طبق معمول در مسجد براثا واقع در محله شيعه نشين بغداد، نشست و شروع به تدريس كرد، ناگهان ديد بانويى با كمال وقار، در حالى كه دست دو كودك خود را در دست دارد وارد شد و به شيخ سلام كرد و گفت: من همسر طاهر ذوالمناقب هستم، و اين دو كودك فرزندان من اند، آنان را نزد شما آورده‌ام تا علم فقه و احكام دينى را به آنان بياموزى. »

سيد رضى در فراگيرى علوم بسيار كوشا بود. علوم و فنون متداول آن عصر را تا بيست سالگى تحصيل كرد. و در بيشتر آن‌ها كتاب نوشت از جمله صرف، نحو، قرائت، تفسير، حديث، كلام، فقه، اصول و….
مشهورترين اثر سيد رضى نهج البلاغه است كه آن را در سال ۴۰۰ ق. در سن ۴۰ سالگى يعنى شش سال پيش از وفاتش گردآورى كرده است.

منبع:نهج البلاغه جوان - محمد بیستونی - صفحه۱۱