آزادگى و ظلم ستيزى

از ديگر خطوط برجسته و درخشان در سيماى اخلاقى نهج البلاغة آزادگى و ظلم ستيزى است. رهايى انسان از بندگى غيرخدا و نجات او از اسارت علاقه هاى فريبنده دنيايى و دشمنى با ظلم و ظالم موضوع هايى است كه در قلمرو معارف نهج البلاغة از اهميتى خاص برخوردار است. امام فرمود:
«بنده ديگرى مباش كه خدايت تو را آزاد آفريده است. » 
هم چنين در عظمت و اهميت تقوا فرمود:
«تقوا، وسيله رهايى و آزادگى از هر بندگى است. » 
۱- «وَ لا تَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَ قَدْ جَعَلَكَ اللّه ُ حُرّا» نهج البلاغة، نامه ۳۱.

۲- «فَإنَّ تَقْوى اللّه ِ… عِتْقٌ مِنْ كُلِّ مَلَكَةٍ. » نهج البلاغة، خطبه ۲۳۰.

امام در مورد انصاف ورزى با مردم و پرهيز از ظلم و ستم به آنان فرمود:
« اى مالك! با خدا به انصاف رفتار كن اوامر و نواهى او را رعايت كن و درباره مردم انصاف را از دست مده خود و نزديكان و آشنايان تو نه خود بر آنان ستم كن و نه بگذار خويشان و دوستانت به نام تو بر آن‌ها ستم ورزند كه اگر چنين نكنى ستمكارى و كسى كه به بندگان خدا ستم كند، خداوند دشمن او شود و با هر كس كه خدا دشمن شود عذرش را نمى پذيرد و دليل و توجيه او را نادرست مى گرداند. » 
حضرت به امام حسن و امام حسين عليهم السلام فرمود:
 «أنْصِفِ اللّه َ وَ انْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِكَ وَ مَنْ خاصَّةِ أهْلِكَ وَ مَنْ لَكَ فيهِ هَوًى…. » نهج البلاغة، نامه ۵۳.
« همواره دشمن ستمگر و طرفدار مظلوم باشيد. » 

منبع:نهج البلاغه جوان -محمد بیستونی - صفحه۴۲.