ابراهیم بن محمد (زاده ذی‌الحجه ۸ (قمری) - درگذشته ۱۰ (قمری)) پسر محمد، پیامبر اسلام و ماریه بود[۱] و در ۱۸ ماهگی یا ۲۱۱ ماهگی درگذشت و در بقیع دفن گردید.

مرگ به روایت شیخ عباس قمی:

شیخ عباس قمی در منتهی‌الآمال می‌نویسد:ابن شهر آشوب از ابن‌عباس روایت کرده است که:

«روزی حضرت محمد نشسته بودند. بر ران چپش ابراهیم و بر ران راستش حسین پسر علی را نشانده بود. ناگاه جبرییل نازل شد و گفت:ای محمد، پرورگارت تو را سلام می‌رساند، و می‌فرماید این هر دو را برای تو جمع نخواهم کرد. یکی را فدای دیگری گردان. پس محمد به ابراهیم نگاه کرد و گریست. به حسین نگاه کرد و گریست. پس فرمود: ابراهیم مادرش ماریه است. اگر بمیرد کسی جز من برایش محزون نخواهد شد. مادر حسین فاطمه و پدرش علی می‌باشد، پسر عم من و به منزله جان و خون من است. اگر بمیرد دختر و پسر عمم هر دو برایش اندوهگین خواهند شد. من نیز برای او محزون می‌شوم. پس اختیار می‌کنم حزن خود بر حزن ایشان. ای جبرییل ابراهیم را فدای حسین کردم. پس هر وقت محمد، حسین را می‌دید او را به سینه می‌چسبانید و می‌گفت :فدای تو بشوم. ای کسی که ابراهیم را فدای تو کردم.»[۲] 

باورها :

بعد از تدفین ابراهیم در بقیع، کسوف رخ داد و مردم پنداشتند که خورشید به دلیل مرگ ابراهیم اندوهگین است. اما محمد به همه گفت: «ایها الناس ان الشمس و القمر آیتان من آیات الله یجریان بامره، مطیعان له، لا ینکسف لموت احد و لا لحیاته، فاذا انکسفا او احدهما صلوا»
ترجمه: ای مردم همانا خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌های قدرت حق تعالی هستند که تحت اراده و فرمان او هستند و برای مرگ و حیات کسی نمی‌گیرند و هر زمان دیدید آن دو یا یکی از آنها گرفت نماز بگزارید.[۳]

خورشیدگرفتگی ۲۷ ژانویه ۶۳۲ میلادی (جمعه ۲۵ شوال ۱۰ قمری) مقارن با با ۲۱ ماهگی ابراهیم و روز دفن او رخ داد که در مدینه تا ۷۶٪ خورشید را پوشانید.[۴]

پی نوشتها:

1-بعلبکی, منیر. «Ibrahim». در دانشنامه المورد. ج. پنجم. بیروت: دارالعلم للملایین, 1980. 168.
2-قمی، شیخ عباس. منتهی الآمال. تهران:فراوردی، ۱۳۸۱ صفحه ۱۵۵.
3- رحلت ابراهیم پسر حضرت محمد.
4- ناسا

منبع:ویکی پدیا