وجه تسميه عاشورا

در كتاب‌هاي لغت چنين آمده است: عاشورا با (الف مقصوره) و عاشوراء با (الف ممدوده) را روز دهم و بعضي روز نهم دانسته اند. زهري گفته است: جز در چند مورد، اسمي كه بر وزن فاعولاء باشد شنيده نشد. از ابن بزرج نقل شده: «ضاروراء» به معناي «ضرّا» (سختي) و «ساروراء» به معناي «سرّا» (گشايش و شادماني و «دالولا» به معناي «دلاّل» به كار رفته است. صاحب مجمع البحرين در اين باره گفته است: «عاشورا يك نام اسلامي است و آن روز دهم محرّم است و گاهي «الف» بعد از «عين» حذف مي‌گردد و «عشورا» تلفظ مي‌شود». نيز گفته اند: عاشورا كلمه اي است عبري و معرّب «عاشور» كه دهم تشري يهود باشد كه روزه آن روز «گپور» [كفّاره] است و چون آن روز را به ماه‌هاي عربي انتقال دادند، روز دهم اولين ماه تازيان شد. چنان چه در ماه‌هاي يهود هم در اولين ماه و روز دهم است.

منبع:در افاق حماسه عاشورا -سعید خودمحمدی خیرآبادی- صفحه۱