(1)امام علی (علیه السلام):
الشرف بالهمم العالیة لا بالرمم البالیة؛
شرافت به همت های بلند است نه به استخوان های پوسیده.

(2)امام علی (علیه السلام):
الفعل الجمیل ینبی عن علو الهمة؛
کردار زیبا از بلندی همت خبر می دهد.

(3)امام علی (علیه السلام):
الطاعة همة الاکیاس، المعصیة همة الارجاس؛
فرمانبری از خداوند همت زیرکانه است. نافرمانی از خدا همت پلیدانه است.

(4)امام علی (علیه السلام):
أشرف الهمم رعایة الذمام؛
شریف ترین همت ها نگهداری حق و حرمت ها و رعایت عهد و پیمان هاست.

(5)امام علی (علیه السلام):
الکف عما فی أیدی الناس عفة و کبر همة؛
طمع نداشتن به آنچه در نزد مردم است، (نشان) عزت نفس و بلند همتی است.

(6)امام علی (علیه السلام):
من شرف الهمة لزوم القناعة؛
پایبندی به قناعت، از والایی همت است.

(7)امام علی (علیه السلام):
اقصر همتک علی ما یلزمک و لا تخض فیما لا یعنیک؛
همت خود را صرف چیزهایی کن که به آن نیاز داری و آنچه را به کار تو نمی آید پی گیری مکن.

(8)امام علی (علیه السلام):
نعوذ بالله من المطامع الدنیة والهمم الغیر المرضیة؛
به خدا پناه می برم از مطامع پست و همت ها و خواسته های ناپسند.

(9)امام علی (علیه السلام):
ان سمت همتک لاصلاح الناس فابدأ بنفسک، فان تعاطیک صلاح غیرک و أنت فاسد أکبر العیب؛
اگر همت والای اصلاح مردم را در سرداری، از خودت آغاز کن، زیرا پرداختن تو به اصلاح دیگران، در حالی که خود فاسد باشی بزرگترین عیب است.

(10)امام علی (علیه السلام):
ما أبعد الخیر ممن همته بطنه وفرجه؛
چه دور است خیر و خوبی از کسی که هم و غمش شکم و شرمگاه اوست.