سيد بن طاوس روايت كرده از محمد بن ذكوان كه معروف به سجاد است براي آنكه آنقدر سجده كرد و گريست در سجود كه نابينا شد گفت:عرض كردم به حضرت صادق عليه السلام فداي تو شوم اين ماه رجب است تعليم بنما مرا دعايي در آن كه حق تعالي مرا به آن نفع بخشد حضرت فرمود: بنويس بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ بگو در هر روز از رجب در صبح و شام در عقب نمازهاي روز و شب: يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ  اي خدايي كه از او اميد هر خير و احسان دارم و نزد هر شرّي از خشم او ايمني مي جويم  يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ  اي آنكه عطا مي كني بسيار را به كم اي آنكه هر كه سؤال كند عطا مي كني  يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَهً  اي آنكه به هر كه سؤال نكند و تو را هم نشناسد باز از لطف و رحمتت عطا مي كني  أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ جَمِيعَ خَيْرِ اﻵْخِرَهِ  عطا فرما مرا كه از تو درخواست مي كنم جميع خوبيهاي دنيا و جميع خوبيهاي آخرت را  وَ اصْرِفْ عَنِّي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيَا وَ شَرِّ اﻵْخِرَهِ  و دفع فرما از من به درخواستم از تو جميع شرور دنيا و آخرت را  فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ  زيرا عطاي تو بي نقص است و از فضل و كرمت بهره من بيفزاي اي خداي كريم  راوي گفت پس گرفت حضرت محاسن شريف خود را در پنجه چپ خود و خواند اين دعا را به حال التجا و تضرع به حركت دادن انگشت سبابه دست راست پس گفت بعد از اين: يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الإِْكْرَامِ يَا ذَا النَّعْمَاءِ وَ الْجُودِ يَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَي النَّارِاي صاحب جلال و بزرگواري اي صاحب نعمتها و جود اي صاحب عطا و كرم به كرمت محاسنم را بر آتش دوزخ حرام گردان.