(1)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
خیر بیت فی المسلمین بیت فیه یتیم یحسن الیه وشر بیت فی المسلمین بیت فیه یتیم یساء الیه أنا و کافل الیتیم فی الجنته هکذا؛
بهترین خانه های مسلمانان خانه ای است که در آن یتیمی باشد و به او نیکی کنند و بدترین خانه های مسلمانان خانه ای است که در آن یتیمی باشد و با او بدی کنند، من و سرپرست یتیم در بهشت مانند دوانگشت همراهیم.
(2)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
یا علی اذا بکی الیتیم اهتز العرش، فیقول الله عزوجل لجبرئیل: وسع فی النار لمن أبکاه فانی ابکیه، ووسع فی الجنة لمن أضحکه فانی اضحکه؛
ای علی هر گاه یتیم بگرید، عرش به لرزه می افتد، سپس خداند عزوجل به جبرئیل می فرماید: آتش دوزخ را برای کسی که او را گریاند، گسترش بده که من او را خواهم گریاند. و برای کسی که او را خنداند در بهشت جایی بازکن که من او را خندان سازم.
(3)
امام علی (علیه السلام):
ما من مومن و لا مومنة یضع یده علی راس یتیم ترحماً له الا کتب الله له بکل شعرة مرت یده علیها حسنة؛
هیچ مرد و زن مومنی نیست که دست محبت بر سر یتیمی بگذارد، مگر این که خداوند به اندازه هر تار مویی که بر آن دست کشیده است ثوابی برایش بنویسد.
(4)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
کن للیتیم کالاب الرحیم، واعلم أنک تزرع کذلک تحصد؛
برای یتیم چون پدر و مادر باش، و بدان که هر چه کشت کنی همان می دروی.
(5)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
من عال یتیاً حتی یستغنی عنه أوحب الله عزوجل له بذلک الجنته کما أوجب الله لاکل مال الیتیم النار؛
هر کس یتیمی را سرپرستی کند تا آن که بی نیاز گردد، خداوند به سبب این کار بهشت را بر او واجب می سازد، همچنان که آتش دوزخ را بر خورنده مال یتیم واجب ساخته است.
(6)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
أتحب أن یلین قلبک وتدرک حاجتک؟ ارحم الیتیم وامسح راسه واطعمه من طعامک یلن قلبک وتدرک حاجتک؛
آیا دوست داری نرم دل شوی و به خواسته ات برسی؟ به یتیم مهربانی کن و دست محبت بر سر او بکش و از غذایت به او بخوران، تا دلت نرم شود و به خواسته ات برسی.
(7)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
ثلاثه فی ظل العرض یوم القیامة یوم لاظل الا ظله… وامرأة مات زوجها و ترک علیها أیتاماً صغاراً وقالت: لا أتزوج علی أیتامی حتی یموتوا أویغنیهم الله…؛
سه کس در روز قیامت هنگامی که سایه ای جز سایه عرش نیست در آن جای دارند… و زنی که شوهرش بمیرد و اطفال صغیری باقی گذارد و او گوید من با وجود یتیمان خود شوهر نمی کنم تا بمیرند یا خداوند آنها را بی نیاز کند.
(8)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
من أحسن الی یتیم أو یتیمة کنت أنا و هو فی الجنة کهاتین؛
هر کس به پسر و یا دختر یتیمی نیکی کند، من و او در بهشت مانند این دو انگشت همسایه یکدیگریم.
(9)
امام باقر (علیه السلام):
أربع من کن فیه بنی الله له بیتاً فی الجنة: من آوی الیتیم ورحم الضعیف وأشفق علی والدیه وأنفق علیهما ورفق بمملوکه؛
چهار چیز است که اگر در کسی باشد خداوند خانه ای در بهشت برای او بنا می کند: کسی که یتیمی را پناه بدهد، به ناتوان رحم کند، نسبت به پدر و مادرش دلسوز و مهربان باشد، برای آنها خرج کند و با مملوک خود مدارا نماید.
(10)
رسول اکرم (صلی الله علیه و اله):
لما اسری بی الی السماء رأیت قوماً تقذف فی أجوافهم النار و تخرج من أدبارهم، فقلت: من هولاء یا جبرئیل؟ فقال: هؤلاء الذین یأکلون أموال الیتامی ظلماً؛
شبی که به آسمان برده شدم گروهی را دیدم که در شکم های آنها آتش افکنده می شود و از مخرجشان خارج می گردد. گفتم: ای جبرئیل، اینها کیستند؟ گفت: اینها کسانی هستند که اموال یتیمان را به ناحق می خورند.