آثار دنيوى نيّت

جز پاداش هاى اخروى و بهره هاى معنوى كه از نتايج اخلاص است. يك سرى آثار دنيوى هم دارد كه به برخى اشاره مى شود:

۱- مديريّت جامعه

اگر حسن نيّت و خلوص در مسئولان اجتماعى باشد، كارها بهتر انجام شده و عدالت، بهتر اجرا مى شود.
على عليه السلام به مالك اشتر مى فرمايد:
اِسْتَعِنْ عَلَى الْعَدْلِ بِحُسنِ النِيَّة فى الرَّعيَّة (1) به وسيله حسن نيّت به مردم، براى اجراى عدالت اجتماعى كمك بگير.
روحيه خيرخواهى خالصانه، قوى ترين اهرم ايجاد عدالت است.

۲- بهبود وضع اقتصادى

افراد خوش قلب و خيرخواه و مخلص، حتى در امور اقتصادى و كسب و كار هم موفق ترند و خلوص شان پشتوانه حيثيّت اجتماعى و جلب مشترى و اعتماد مردم به داد و ستد با آنانست. شايد اين كلام علوى، به اين مسئله مربوط باشد كه فرموده است:
رِزْقُ الْمَرءِ عَلى قَدْرِ نِيَّتِهِ (۲) رزق هر كس به اندازه نيّت اوست
.

۳- روابط خوب اجتماعى

افراد خوش باطن و خوش نيّت، در دلها جا دارند و حتى اگر خلافى هم بكنند، بخاطر صفا و حسن نيّت، زندگى شان تلخ نمى شود و مردم دوستشان دارند.
على عليه السلام فرموده است: مَنْ حَسُنَت نِيَّتُهُ كَثُرَتْ مَثُوبَتُهُ وَ طابَتْ عيشَتُهُ وَ وَجَعَتْ مَودَّته (3) هر كه داراى حسن نيّت باشد، موقعيت او بيشتر و زندگيش پاك تر مى شود و دوستى با او لازم است.
اين از جهت آثار خوب نيّت صالح بود. بر عكس، اگر نيّت‌ها ناسالم و شوم باشد. عوارض آن دامنگير خود انسان مى شود و غير از عقوبت هاى اخروى، بلاهاى اجتماعى هم در پى دارد.
على عليه السلام مى فرمايد: اِذا فَسَدَتِ النِيَّةُ وَقَعَتِ الْبَلِيَّهُ (4)
هر گاه نيّت، خراب شود، بلا فرود مى آيد.
نيّت هاى قوى و انگيزه هاى خوب، حتى از بدن هاى ناتوان هم كارهاى مهمّ مى كشد. اگر انگيزه، نيرومند و الهى باشد، نه خستگى در كار است، نه نوميدى و دلسردى. به همين جهت، در هيچ يك از اولياء خدا، خودباختگى و ضعف اعصاب، حتى در پيرى ديده نمى شود، چرا كه دل و جانشان با نيّت هاى خالص الهى سرشار است و و از او مدد مى گيرند و در برابر همه مشكلات و بحران‌ها و دشمن‌ها و قدرت‌ها مى ايستند. نمونه اش، امام امّت (قدس سرّه) كه دلى آرام به ياد خدا داشت و ابرقدرت‌ها را به زانو درآورد.
امام حسين عليه السلام روز عاشورا، كه با آن همه داغ‌ها و شهادت
ها روبرو بود و اسارت خانواده خويش را پيش بينى مى كرد، هر چه تنهاتر مى شد و يارانش به شهادت مى رسيدند، خودش چهره اى برافروخته تر از عشق مى يافت و به خداوند تكيه داشت و مى فرمود: هَوَنَ عَلّى انّه بعَينِ اللّهِ آنچه اين شدائد را بر من آسان مى كند آنست كه مى بينم همه در محضر خداوند است و او مى بيند و شاهد است.
على عليه السلام فرموده است:
ما ضَعُفَ بَدنٌ عمّا قَوِيت عَلَيْهِ النِيّةُ (5) وقتى نيّت بر چيزى، قوى و استوار باشد، بدن احساس ضعف نمى كند.
شايد اين اشاره به آثار روانى و روحى نيّت در رفتار و عمل انسان باشد.

پی نوشت ها:

1- نهج البلاغه، نامه ۵۳. 

2- فهرست غرر، ص ۳۹۸. 

3- فهرست غرر، ص ۳۹۹. (كلمه نيّت) 

4- فهرست غرر، ص ۳۹۸ (كلمه نيّت) 

5- بحارالانوار،

منبع: پرتوی از اسرار نماز - محسن قرائتی - صفحه۸۲