سروش ایزد

اطمينان فطرى به قبول دعا

«اَمَّنْ يُجيبُ الْمُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ…؟ »
«يا آن كه درمانده را وقتى كه بخواندش اجابت كند و محنت از او بردارد و شما را جانشينان اين سرزمين كند…؟ » (۶۲ / نمل)
چطور ممكن است نفس آدمى با توجه غريزى و فطرى خود متوجه امرى شود كه اطمينان بدان ندارد؟ حكم فطرت در موقع دعا مانند حكم اوست در وقتى كه حاجت خود را نزد كسى مى بيند و يقين دارد كه او كسى است كه حاجتش را برمى آورد.
وقتى انسان مى بيند كه تمامى اسباب هاى ظاهرى از كارافتاده است، فطرتش او را به دعا و خواندن خدا و عرض حاجت به پيشگاه او وامى دارد.
گاهى اتفاق مى افتد كه ما به اميد تأثير متوسل به اسباب هاى ظاهرى مى شويم ولى اطمينان نداريم كه در رفع حاجت ما تأثير خواهد كرد يا
نه. البته اين يك توجه فكرى است كه منشأ آن طمع و اميد است و اين فرق دارد با توجه و تعلق غريزى قلب.
البته، در ضمن توجه و توسل فكرى توجه غريزى فطرى نيز هست، ولى نه بخصوص آن سببى كه فكر متوجه آن است بلكه مطلق سبب، و مطلق سبب هم هرگز تخلف نمى پذيرد.
مثلاً بيمارى كه براى نجات از بيمارى اش به دارو متوسل مى شود فطرت او را به چنين كارى واداشته يعنى به او فهمانده كه شفادهنده اى هست، ولى فكر او به اين طمع افتاده كه شايد آن شفادهنده اين دارو بوده باشد، پس اگر دارو درمان نكرد آن حكم فطرى نقض نشده است. (۱)

پی نوشت:

۱- الميزان ج ۳۰، ص ۳۱۸.

منبع:دعاها و ارزوهای انسان از دیدگاه قران و حدیث - سیدمهدی امین-صفحه37

 ترک نماز

ترک نماز، قطع رابطه کردن با آفریدگار هستی است و این در دنیا و آخرت، عواقب تلخی دارد. در قیامت، اهل بهشت از دوزخیان می‌پرسند: چه چیز شمارا روانه جهنّم کرد؟ یکی از پاسخ هایشان اینست که ما پابند به نماز نبودیم: «لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ» 
در جایی دیگر، به نمازگزارانی که نسبت به نمازشان سهل انگار و بی اعتنا هستند و گاهی می‌خوانند و گاهی نمی خوانند، می‌گوید: وای بر آنان: «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلّینَ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ» 
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرموده است: «مَنْ ترک الصّلاة مُتعمّداً فَقَد کَفر» [۱] هر که از روی عمد و با توجّه نماز را رها کند، از اسلام خارج شده و کافر است.
و نیز فرموده است: «بَیْنَ الْعَبدِ وَ بَیْنَ الکُفرِ تَرْکُ الصَّلاةِ» [۲]

پی نوشتها:

[۱]: محجةالبیضاء، ج ۱، ص ۳۰۱.

[۲]: نهج الفصاحه، جمله ۱۰۹۸.

منبع:پرتوی از اسرار نماز - محسن قرائتی

پوسيدگي دندان

۱- شيريني «انگبين ها» نه تنها براي دندان مضر نيست بلكه از كرم خوردن و پوسيدگي آن جلوگيري مي‌نمايند.

۲- صمغ درخت «گردو» زخمهاي عفوني و پليد را مداوا مي‌كند. مقدار كمي از اين صمغ را در حفره ي دندان كرم خورده بگذاريد و ببينيد چگونه درد آن را ساكت كرده و از پيشرفت پوسيدگي دندان جلوگيري مي‌كند.

نظم و حسابرسى در امور

بى گمان نظم در كارها و برنامه ريزى دقيق مبتنى بر زمان بندى حساب شده، براى رسيدگى و انجام امور، سودمندى هاى فراوانى دارد كه به پيشرفت فرد و اجتماع مدد مى رساند. نظم، از هدر رفتن وقت و از بين رفتن نيروها و امكانات آدمى جلوگيرى مى كند. شخص منظم مى تواند در سايه نظم در زندگى به تمامى تعهدها و پيمان هاى خود به موقع وفا كند. اشخاص منظم در هر كجا كه باشند موجب خير و بركت و اعتماد و تسكين خاطر مردمى هستند كه با وى سر و كار دارند. رعايت نظم از موضوع هاى اساسى در سامان دهى كارها به شمار مى آيد. امام على عليه السلام در حالى كه فرق سرش شكافته و از درد ناشى از آن در بستر افتاده ۱- «كُونا لِلظَّالِمِ خَصْما وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا. » نهج البلاغة، نامه ۴۷. بود و به هنگام آخرين وصيت هاى خويش پس از توصيه به تقواى الهى، نظم در كارها را متذكر شد كه در خود نكته‌ها نهفته دارد. امام فرمود: «شما امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام و همه فرزندانم و كسانم و آنان را كه وصيت و نامه من به آنان مى رسد به ترس از خدا و نظم و آراستن در كارها سفارش مى كنم. »  با اين همه در اين كه چرا مسلمانان و شيعيان آن حضرت با نظم بيگانگى دارند و كشورهاى بيگانه از دين اين مقدار به رعايت آن پرداخته اند، جاى تأمل بسيار دارد. امام مى فرمود: «بندگان خدا خودتان را ارزش سنجى كنيد قبل از آن كه شما را بسنجند و خويشتن را حسابرسى نماييد قبل از آن كه به حسابتان برسند. » 

منبع:نهج البلاغه جوان - محمد بیستونی - صفحه۴۲